Παράθεση:
Το μέλος noizreduction στις 25-02-2008 στις 13:25 έγραψε...
Οσοι παραπονιουνται τωρα για την τεχνολογια του mp3, πρεπει να θυμουνται πως χαρη σε αυτην ανανεωσαμε και επεκτειναμε τα μουσικα μας ακουσματα.
Το mp3 εφερε καλλιτεχνες αγνωστους στο κοινο, μεσα στα περισσοτερα σπιτια ( μαλλον PC πιο σωστα ).
Εξαιτιας στο mp3, μειωσαμε τον εξοπλισμο που χρειαζομασταν για να ακουσουμε μουσικη. Τωρα ολοι ακουνε μουσικη στο δρομο, ακομα και εαν μερικες φορες ακουνε χαζομαρες ( αλλα και αυτο υποκειμενικο ειναι ).
Νομιζω πως ειναι ενα αναγκαιο κακο, γιατι θυμιζει λιγο την υποθεση του Harry Potter.
Κανενα παιδι δεν διαβαζε βιβλια, πριν ερθει ο μικρος μαγος και κανει μια επανασταση στη παιδικη ( και οχι μονο ) λογοτεχνια. Επιτελους τα παιδια διαβαζουν ξανα βιβλια, και ελπιζω να διατηρηθει αυτη η ορεξη τους.
Απο την αλλη, οσοι παραπονιουνται για την ποιοτητα των mp3, ειναι παρα πολυ καλοι ηθοποιοι.
Δεν θελεις mp3?
Παρα πολυ απλα, πηγαινε στο δισκαδικο και παρε το δισκο του αγαπημενου σου καλλιτεχνη ή μπαντας. Μην καθεσαι στο kazaa, limewire, torrents, κλπ για να βρεις το δισκο σε καλη συμπιεση.
Εαν το κανεις αυτο, τοτε εισαι χειροτερος και απο τους πειρατες της μουσικης.
Εγω ειμαι υπερ του mp3, γιατι μπορω να μοιραζω τις ιδεες μου, μπορω να ακουω αλλες ιδεες και εαν μου αρεσει κατι, μπορω να το προμηθευτω απο το πιο κοντινο μου δισκαδικο. Και αυτο, γιατι το artwork και η ποιοτητα του CD ( που αφηστε με να τη μισω εξισου με το mp3, ως ψυχρη ) δεν συγκρινονται με τα tags και τα jpeg ενος mp3.
Μην σκιζετε τα ιματια σας με λιγα λογια...
|
|
Τη στιγμή που τείνω να συμφωνήσω με τον Noizreduction, μου έρχονται ποικίλες ενστάσεις στη διατύπωση. Θα προσπαθήσω να μην αναλωθώ στο να αντικρούσω τις σεβαστές απόψεις σου, αλλά να παραθέσω τις δικές μου με βάση την παραπάνω γενική τοποθέτηση.
Ο ήχος mp3 ως γνωστόν είναι ψηφιακή κωδικοποίηση που λειτουργεί δειγματοληπτικά. Έτσι, μέρος των χαρακτηριστικών του ήχου απορρίπτεται με βάση συγκεκριμένες δειγματοληψίες που σε ακουστικό επίπεδο δεν αλλοιώνουν σημαντικά τη βασική ηχητική 'όψη' του κομματιού. Επιπλέον, η ψηφιοποίηση από μόνη της αδυνατεί να αναπαράγει την πολύπλοκη δομή του φυσικού 'αναλογικού' ήχου, καθώς είναι τεχνητό ανθρώπινο δημιούργημα που προσπαθεί να αποδώσει τη φυσική λειτουργία του ήχου. Επειδή, όμως, αν μπούμε σε επιστημονικές αναλύσεις θα χάσουμε το αυτούσιο νόημα της μουσικής, θα προσπαθήσω να δώσω το συλλογισμό μου με μεταφορά.
Φανταστείτε να διαβάζετε την Ιλιάδα ή τους Άθλιους ή και οποιοδήποτε άλλο αριστούργημα σε έκδοση που χρησιμοποιεί 100 ή 200 λέξεις ή λεκτικές εκφράσεις στο σύνολό της συνολικής συγγραφής (λεκτική δειγματοληψία). Φανταστείτε εξίσου να βλέπετε όλα τα έργα τέχνης (Ντα βίντσι, Μιχαήλ Άγγελος κλπ.) ζωγραφισμένα σε υπολογιστή με χρήση των χρωμάτων 16 ή 32 bit στην καλύτερη περίπτωση. Σε αναλογία με τη διαφορά αναλογικός ήχος - mp3 η δειγματοληψία θα ήταν της τάξεως των 256 ή 1024 χρωμάτων. Φανταστείτε στη συνέχεια μία θεατρική παράσταση πχ. Άμλετ, την οποία παρακολουθείτε με τη βοήθεια ψηφιακού μέσου της ποιότητας VideoCD (ας πούμε 700kbps).
Σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα, η 'αισθητική αντίληψη' του δημιουργήματος είναι αρκετά ευκρινής, ώστε να κατανοήσουμε βασικές δομές (σχήματα, χρωματισμοί, κινήσεις κλπ.). Αλίμονο όμως αν η τέχνη είναι ένα σύνολο από τεχνικές δομές και μπορεί να ψηφιοποιείται το ανθρώπινο συναίσθημα και η έκφραση. Το mp3 προσφέρει μία ταχεία και συμπυκνωμένη οργάνωση της βασικής μουσικής δομής. Είναι όμως μία ποιοτική έκπτωση της τέχνης, η οποία θυσιάζει την ποσότητα και ποιότητα των εκφραστικών δεδομένων του μουσικού κομματιού, σε όφελος της αριθμητικής ποσότητας των ανέκφραστων μουσικών κομματιών που μπορώ να διαθέτω.
Παραπάνω διάβασα μία διαπίστωση η οποία ανέφερε ότι μπορεί ο καθένας να δημιουργεί πλέον εύκολα μουσική μέσα από τις ψηφιακές τεχνολογίες. Η άποψή μου είναι ότι σήμερα ο κόσμος δεν δημιουργεί, αλλά συνθέτει με την πραγματική σημασία της λέξεως. Η δημιουργία είναι μία πηγαία έκφραση του ανθρώπου. Η σύνθεση είναι η ενοποίηση πολλών στοιχείων σε ένα τελικό αποτέλεσμα. Έτσι, παίρνω τον ήχο του Richie Sambora, τον ρυθμό των κρουστών και μπάσσου του Another one bites the dust, και τα ψηφιακά ηχοχρώματα του Sweet Dreams και αρχίζω να συνθέτω παλαιότερες μελωδίες, ώστε να προκύψει ένα οικείο αλλά 'νόμιμο' αποτέλεσμα. Σε τελική ανάλυση, η ψηφιοποίηση της μουσικής συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να εξισωθεί ο οποιοσδήποτε τυχάρπαστος τραγουδοποιός με το Μάνο Χατζιδάκη και ο οποισδήποτε συνθετάκος με τον Beethoven και τον Mozart. Και επειδή δεν μου αρέσει να απαξιώνω την ανθρώπινη δημιουργία, στοχεύω στη δική σας κοινή λογική για το αν έχουν σήμερα εμφανιστεί αντάξιοι της μουσικής δημιουργικής ικανότητας των Χατζιδάκι, Θοδωράκη, Λοΐζου (και όχι μόνο), στη μετά-ψηφιακή εποχή.
'Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται'. Έτσι σήμερα για τον φτωχό τω πνεύμα έχει δημιουργηθεί/διαδοθεί η mp3, ώστε να απορροφήσει όλο το μέγεθος της 'ψηφιακής σαβούρας', ώστε η πραγματική μουσική παιδεία (θέατρα, παραστάσεις, όπερες) να είναι στο αυτί του μέσου ακροατή δυσπρόσιτη και ξένη. Η μουσική είναι για λίγους, όπως ήταν πάντοτε. Για τους πολλούς είναι η βοή.
Ο yiannisyiannis (=yiannis^2
) αναφέρει:
"Οπότε τι το ψειρίζουμε αν έχει καλή ποιότητα ή όχι; Όπως αναφέρει και η σοφή παροιμία του λαού, σου χαρίζουν γάιδαρο και εσύ τον κοιτάς στα δόντια;"
Το θέμα είναι η βελτίωση της ποιότητας της ζωής. Αλίμονο άν στο 2008 ο άνθρωπος είναι ικανοποιημένος που του χαρίζουν γάιδαρο. Προσωπικά δεν θέλω να μου χαρίσει κανείς τίποτα περισσότερο από εκείνα που μου στερούν έχοντας καπηλευτεί την παγκόσμια ιστορία...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 29-02-2008 17:49 ]
Καλύτερα να γράφεις με greeklish παρά αυτό το χάλι.Είναι πολύ πιο κουραστική η ανάγνωση ''γιαπωνέζικων''ελληνικών.
αλλά στο λέω για να το προσέξεις και όχι για να σε κάνω να αισθανθείς άσχημα. 
katebazw merika komatia kai an mou aresei paw kai to pairnw... Kai outws i allws briskomaste stin psifiaki epoxi, opote thelontas kai mi akolouthoume to reuma... Tha protimousa bebaia na akouw tis palies analogikes paragoges, alla ti na kanoume... 
