Και επειδή το έχουμε ρίξει πολύ στο θεολογικο-αμπελοφιλοσοφικο-βαρύγδουπο, μου ήρθε λόγω του θέματος και ένα σχετικό ανεκδοτάκι, με όλο το σέβας,
Μια φορά ο Ιησούς, στο απώγειο της διδασκαλίας Του, έβγεζε ένα πύρινο λόγο στο μεζεμένο πλήθος που Τον άκουγε με κομμένη την ανάσα. Είπε και κανα-δυο παραβολές, έκανε και δυο-τρία θαυματάκια, έτσι για να γουστάρουμε και το συνεπαρμένο πλήθος άρχισε να διαλύεται εντυπωσιασμένο. Μόνο ένας ταλαιπωρημένος γεράκος καθόταν σκυφτός σε μια πέτρα και έκλαιγε. Πλησιάζει ο φιλεύσπλαχνος Ιησούς και τον ρωτάει
-Τι σου συμβαίνει καλέ μου άνθρωπε; ποιος είσαι;
-Αχ παιδάκι μου, είμαι ένας φτωχός γέρος ξυλουργός, ο γιός μου έχει φύγει εδώ και τρία χρόνια και γυρίζει τον κόσμο και τον ψάχνω...
- (Ο Ιησούς συγκινημένος και βουρκωμένος) ΠΑΤΕΡΑ!
- ΠΙΝΟΚΙΟ!!!
