Τι θα πει "αγαπημένος" ρε παιδιά; Δηλαδή άμα γράψω...Πανταζής(!!!), θα με βαρέσετε; Αλλιώς θα τα γράψω εγώ...
Παραδέχομαι ότι πολλές ή μερικές φορές, ένα τραγούδι, μπορεί να "δεθεί" με κάποιες στιγμές μας και ακούγοντάς το, να ...νοιώθουμε διάφορα. Κατ΄αυτό τον τρόπο, μπορώ να μαζέψω ένα σωρό ...αγαπημένους.
Με τον Αλκίνοο γνωριστήκαμε πριν αρκετά χρόνια στο "Βεάκειο", στην πρώτη του θεατρική παράσταση, όταν ξεκινούσε την καριέρα του σαν ηθοποιός. Τίποτα δεν έδειχνε το τι θα ακολουθούσε. Τον άκουσα στα τραγούδια του Ζούδιαρη και αργότερα παίξαμε μαζί σε μία συναυλία για τους Κούρδους.
Ήξερα ότι έχει κάποια στιχάκια και ότι κάτι θα ...κάνει. Κατά τη γνώμη μου, τραγούδια όπως τα "Όνειρο ήτανε", "Καθρέφτης", "Προσκυνητής", για να μην πω κι' άλλα τώρα, δείχνουν την υπευθυνότητά του για αυτό που κάνει. Εκεί το μετράω εγώ το πράγμα.
Δεν θα γράψω λοιπόν "υποκειμενικά" πως ο Αλκίνοος είναι ο ...αγαπημένος μου. Θα γράψω "αντικειμενικά", πως είναι ο πιο αξιόλογος τραγουδοποιός της γενιάς του, χωρίς όμως να θέλω να μειώσω τους υπόλοιπους που ...σκόπιμα δεν αναφέρω.
Από ξένους καλλιτέχνες, έχω αρκετούς που πραγματικά αξίζουν γιατί έχουν δοκιμαστεί μέσα στα χρόνια.
Αν συμπυκνώσω τις προτιμήσεις μου και τις περιορίσω σε 5 ονόματα, θα γράψω ονόματα όπως οι:
Beatles,
Rolling Stones,
Bob Dylan,
Jethro Tull,
Van Morrison.
Αυτά!!!
Jai, Guru, Deva, Om!!
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 31-07-2004 15:18 ]
