Αγαπημένη/αγαπημένος συγγραφέας!

Μεσα απο αυτο το θέμα θα ηθελα να μάθω τις λογοτεχνικές σας αποψεις. Μπορειτε να αναφέρεται περισσοτερους απο έναν συγγραφείς, Έλληνες ή ξένους.

Επιπλέον καλό θα ήταν να αναφέρετε τους λόγους που τον/την προτιμάτε ή το αγαπημενο σας έργο του/της!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : marianni1991 στις 31-05-2008 14:24 ]

Θα αναφέρω μόνο δυο, και αυτό επειδή παρόλο που μου αρέσουν και άλλα, αυτά τα δυο βιβλία, με έχουν καθηλώσει στην κυριολεξία, με αποτέλεσμα να τα εχω διαβάσει πάνω απο δέκα φορές το κάθε ενα. Το πρώτο είναι της Γουόρις Ντίρι, <Λουλούδι της ερήμου>, και το οποίο στην κυριολεξία με έκανε να ανατριχιάσω με την λεπτομερέστατη και παραστατικότατη αφήγησή της, η οποία είναι πραγματικά συγκλονιστική ιστορία, και αναφέρεται στη ζωή που είχε περάσει, στη γενέτειρα της τη Σομαλία, μέσα στη φτώχια, αλλά και το επίπονο και αποτρόπαιο έθιμο της χώρας της, να ακρωτηριάζουν τα γυναικεία γεννητικά όργανα των κοριτσιών, πολλά απο τα οποία δεν γλύτωναν τελικά το θάνατο... Η ηρωίδα η Γουόρις, κατάφερε με την απίστευτη θέληση της και το κουράγιο της να δραπετεύσει, και να μπορέσει να ζήσει μια φυσιολογική και ευτυχισμένη ζωή μακρυά απο τη χώρα της! Το δεύτερο είναι, της Διδώς Σωτηρίου, <Μέσα στις φλόγες>, το οποίο μιλάει για τους πρόσφυγες της μικράς ασίας, το πως ζούσαν και τι τραβούσαν για να επιβιώσουν. Μέσα απο την αφήγησή της, νομίζει κανείς ότι βρίσκεται παρόν στην ιστορία! Είναι παραστατικότατη, και πολύ συγκινητική ιστορία. Μιλάει για τη Σμύρνη και την ιστορία μιας οικογένειας, που καταφερε με χίλια βάσανα να ζήσει, μετά απο την επιδρομή των Τούρκων στη Σμύρνη. Στο τέλος αναφέρει, ότι η προσφυγιά απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα, και οι πρόσφυγες για να ζήσουν, έκαναν οποιαδήποτε δουλειά ίσα ίσα για το ξεροκόμματο στο εργοστάσιο, ή για μια χούφτα καλαμπόκι στα χωράφια! Αξίζει να τα διαβάσει κανείς, αυτά είναι βιβλία ζωής! Γενικά, πιστεύω, ότι οι πραγματικές ιστορίες, είναι και αυτές που μένουν, αλλά και διδάσκουν!  

Καζαντζακης! ολα τα λεφτα!

Αγαπημένος συγγραφέας ο Γκογκολ κι ο Γουάιλντ....

ουφφφ!όσους και να αναφέρω σίγουρα κάποιους θα αδικήσω.Το πρώτο και βέβαιο όνομα στη λίστα είναι φυσικά ο Καζαντζάκης.Επίσης,Καμύ,Ίρβιν Γιάλομ,Άγγελος Τερζάκης,Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες,Τζωρτζ Όργουελ,Βιρτζίνια Γούλφ και ίσως και άλλοι που έχω διαβάσει μόνο ένα βιβλίο τους και πρέπει να τους γνωρίσω καλύτερα!!!

...είναι πολλοί οι συγγραφείς ...σκέτη μαγεία τα βιβλία ...θα αναφέρω τους πιο πρόσφατα αγαπημένους γιατί διαφορετικά η λίστα θα είναι μεγάλη ... Ελένη Τσαμαδού, Μαtthew Pearl, Σουζάνανα Ταμάρο, Φερνάντο Πεσσόα ...

Πηνελοπη Δελτα χωρις καμια αμφιβολια!

Αντωνης Σουρουνης επειδη ειναι ακομη παιδι μεσα του!

Πάουλο Κοέλο. Αν και για κάποιους πολύ εμπορικός για εμένα κάθε φράση του μιλάει στην ψυχή μου. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον Αλχημιστή. Το Ζαχίρ, η Μπρίντα, το Ημερολόγιο ενός μάγου,Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα κ.α., όλα βιβλία με βαθιά νοήματα που συχνά είχα την αίσθηση όταν τα διάβαζα ότι περιέγραφαν προσωπικά μου βιώματα.

Από Έλληνες η Ζωρζ Σαρρή, η Άλκη Ζέη, η Κίρα Σίνου και η Διδώ Σωτηρίου έκαναν συντροφιά στα παιδικά και εφηβικά μου βράδια. Αναντικατάστατες στην καρδιά μου 

Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έχω διαβάσει βιβλία τους και μου άρεσαν,κάποιον θα ξεχάσω.

Πιο αγαπημένοι,από Ελληνες,Μάρω Βαμβουνάκη,Αλκυόνη Παπαδάκη,Ομηρος Αβραμίδης,Ευγενία Φακίνου.

Αγαπημένα βιβλιά

Σκισμένο ψαθάκι-Α.Παπαδάκη

Με τα μάτια της ψυχής-Ο.Αβραμίδης.

Σε μια μέρα τα διάβασα.

Οπως και το σπίτι δίπλα στο ποτάμι της Λένας Μαντά,σε μια μέρα το διάβασα.Και το βιβλίο Η αγάπη άργησε μια μέρα της Λιλής Ζωγράφου.

Οπως και το βιβλίο ο χρησμός του Βαλέριο Μασιμο Μανφρέντι,ενός Ιταλού συγγραφέα που έχει γίνει από τους αγαπημένους μου.Αυτό το βιβλίο το διάβασα μέσα σε ένα μεσημέρι,πέρυσι το καλοκαίρι στην Άνδρο!Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 

daniel xantler&kristofer paolini

Enid Blayton

Λίτσα Ψαραύτη

Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι

Jane Austen

Γκαμπριελ Γκαρσια Μαρκες, Τζακ Λοντον, Τζων Σταινμπεκ, Εντγαρ Αλαν Ποε, Μαρκ Τουαιν

Οσκαρ Ουαιλντ, Μπερτολ Μπρεχτ,Ερνεστ Χεμινγουγουαιη, Βικτωρ Ουγκω, Ανατολ Φρανς

Φιοντορ Ντοστογιεβσκυ, Αρτουρο Περεθ Ρεβερτε, Γκογκολ.

Παπαδιαμαντης, Καρκαβιτσας , Καζαντζακης, Ματεσης Τερζακης  Σκαριμπας.

Ελπιζω να με συγχωρησουν οι υπολοιποι που δεν αναφερω.

Πηνελόπη Δέλτα μιας και το αγαπημένο μου βιβλίο είναι "Τα μυστικά του Βάλτου".

Νίκος Καζαντζάκης

Όπως όλοι μας υποθέτω πριν 3 χρόνια πέρασα κι εγώ τη φάση μου με τη Ζωρζ Σαρή και Άλκη Ζέη. Γράφουν πολύ ωραία και οι δύο.

Ως κλασικότατη έφηβη διαβάζω πάρα πολύ Αλκυόνη Παπαδάκη. Ξέρει με ένα πολύ απλό και καθημερινό τρόπο να προβάλει τα προβλήματα της εφηβείας αλλά και της ενηλικίωσης και να προβληματίζει τους αναγνώστες :)

Αν και υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι συγγραφείς που έχω διαβάσει και διαβάζω, τον καθένα για το δικό του ξεχωριστό είδος γραφής, πιστεύω ότι αυτός που έχει "μιλήσει" βαθιά μέσα στην καρδιά μου και πολλές φορές έχω κλάψει με βιβλία του, είναι ο Μενέλαος Λουντέμης. Ο λόγος που πιστεύω ότι με έχει κάνει να τον λατρέψω είναι η μοναδική περιγραφή γνήσιων και δυνατών συναισθημάτων, οι ανθρώπινοι χαρακτήρες,η ευαισθησία και η αμεσότητά του και το ότι σε κάνει να νοιώθεις ότι γίνεσαι μέρος του μυθιστορήματος που διαβάζεις.

Καζαντζάκης πρώτος από όλους. Κατά την άποψη μου κάνει κάτι παραπάνω φιλοσοφική λογοτεχνία: μιλάει με το στόμα του λαού κατευθείαν στην καρδιά σου. Αληθινός, τραχύς, αδίστακτος με θεόύς και δαίμονες, παθιασμένος με την ιδέα της ελευθερίας μα και προικισμένος με μια πένα που στην ουσία της κρύβει αγάπη για τον κάθε άνθρωπο. Διαβάστε τον Φτωχούλη του Θεού και θα ολοκληρώσετε σαν αναγνώστες.

Μάρω Βαμβουνάκη, για τον Παλιάτσο και την Άνιμα καθώς και το Φάντασμα της Αξόδευτης Αγάπης. Μεγάλες αλήθειες απλά διατυπωμένες. Ίσως φάρμακο τα λόγια της για κάθε πληγωμένη καρδιά. Διαφωνώ με τις επικλήσεις της στους παπάδες και κάποιες προσωπικές της περιγραφές.

Σώτη Τριανταφύλλου, η οξυδερκής και ασυμβίσβαστη μεγάλη κυρία της σύχρονης  λογοτεχνίας μας. Μελετημένη και περπατημένη μέχρι τα άκρα μας άνοιξε λίγο τα μάτια με το Εργοστάσιο Μολυβιών και το Σάββατο Βράδυ στην Άκρη της Πόλης.

Ο κατάλογος γενικά είναι μακρύς αλλά αυτά από μένα.

Edgar Allan Poe...