Μου έχει τύχει, έχω κομπλάρει κι έχω αποδώσει λιγότερο απ'ό,τι θα μπορούσα (απ'ό,τι είχα κάνει σε άλλη περίπτωση). Δυστυχώς όμως, αυτός που τελικά έχασε ήμουν εγώ η ίδια, την απόλαυση του να τραγουδώ και μάλιστα με κάποιον που να μπορεί να δώσει κάτι παραπάνω από μένα ή να συμπληρώσει κάποια κενά, οπότε το κοινό αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι πάρα πολύ καλό.
Όμως, δεν πιστεύω ότι είναι εύκολο καποιος να αποφύγει την σύγκριση, γιατί αυτός ο χώρος είναι ανταγωνιστικός. Για μένα, το χειρότερο είναι ότι χάνεις την απόλαυση εκείνης της στιγμής που δεν ξαναγυρίζει. Εξ'άλλου εκεί είναι όλα τα λεφτά και όχι στην επιβράβευση. Το παλεύω να ξεπεράσω την ιδέα ότι συγκρίνομαι ανά πάσα στιγμή και ξέρω ότι βασικά είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης ή άγνοια των δυνατοτήτων μου και άρα δικό μου πρόβλημα και όχι του άλλου που μπορεί να έχει αποκτήσει ύφος "κατακτητή".
Είναι δύσκολο πάντως και πραγματικά θαυμάζω αυτούς που πιστεύουν και πλασάρουν τους εαυτούς τους έτσι, ώστε να φαίνονται οι καλύτεροι, ακόμα κι αν δεν είναι αντικειμενικά οι καλύτεροι. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, ειδικά από τα κελιά που φτιάχνουμε μόνοι μας.