976 online · 210.857 μέλη
Ενα θεμα λιγακι διαφορετικο απ ολα τ αλλα:Βλεπω σε καθε μου εξοδο παρεες με 5 κοριτσια ΜΟΝΑ τους(και ειναι ΩΡΑΙΑ κοριτσια),με 5 η 6 αγορια ΜΟΝΑ τους(παλι αντικειμενικα ΧΩΡΙΣ να εχουν κατι γκαβο πανω τους)κι αναρρωτιεμαι:Τι γινεται ρε παιδια?Γιατι τοσος κοσμος μονος του?Μιλαω μετα με φιλους η γνωστους και μου λενε οτι μπορει να εχουν και 3 χρονια(!!!!)να κανουν σχεση..Και λεω με δουλευουν σιγουρα....Απο την αλλη μιλαω με ανθρωπους που εχουν παραδεχτει οτι κρατουν μια σχεση απο τη δυναμη της συνηθειας και γιατι φοβουνται να ξαναβγουν στο 'κυνηγι' ευρεσεως ερωτικου συντροφου...Ειδικα ενας γνωστος μου εχει 11 χρονια σχεση με μια κοπελια και την εχει σιχαθει...Αλλα μου λεει οτι θελει να εχει παντα εναν ανθρωπο για σιγουρο σεξ(!!!!!)κι απο εκει και περα αν κατσει τιποτα αδεσποτο εχει καλως....
Τι γινεται ρε παιδες?Τι παρακμα ειναι αυτη που διεπει τις σχεσεις των δυο φυλων?Αποψεις!!!!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : KIT_KAT στις 03-07-2008 23:02 ]
Συμφωνώ μαζί σας...Ετσι έχουν τα πράγματα...Τώρα,τι φταίει;Πολλά πράγματα και τίποτα!Αν όλοι προσπαθούσαμε και βγαίναμε από το καβούκι μας,θα ήταν πολύ πιο εύκολες οι σχέσεις,θα ήταν πολύ πιο εύκολες οι φιλίες,θα ήταν πολύ πιο εύκολη η επικοινωνία,αλλά όλοι μας οχυρωνόμαστε πίσω από τη διαπίστωση ότι είναι δύσκολη η επικοινωνία χωρίς να κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε αυτό.Προσπάθεια θέλει.Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα.Αλλά σίγουρα παλιά ήταν πολύ καλύτερα,λιγότερο προβληματισμένος ο κόσμος,σήμερα όλοι τρέχουν,κάνουν 2-3 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα και ξεχνάνε να ζήσουν.
Θα συμφωνήσω με τον Φώτη στο ότι έχουν χαθεί οι ρόλοι που έδιναν ένα σημείο αναφοράς και ένα πλαίσιο κίνησης (οπότε και μια ασφάλεια) στο κόρτε (συμπληρώνοντας, απ' την άλλη, πως αυτό δεν έιναι απαραίτητα κακό).
Για μένα το κακό βρίσκεται στο ότι ο καθένας δεν έχει σκοπό να θυσιάσει το παραμικρό από τον εγωισμό του, είμαστε και φοβισμένοι όπως είμαστε, οπότε με το πρώτο ζόρι την κάνουμε με πλάγια, έλαφρα πηδηματάκια. Και όχι μόνο από σχέσεις - από ότιδήποτε πονάει και είναι δύσκολο (α, ρε Πυξ-Λαξ 
). Συμπλήρωσε ότι από παντού μας διατάσσουν να είμαστε κυνικοί και να τα "θέλουμε όλα".. δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος!
......Χωρια το οτι ολοι ακολουθουν την ιδεολογια της εποχης: να διασκεδασεις και να ζησεις οσο περισσοτερο μπορεις και οσο εισαι ακομα νεο.
Και με το να ζησεις δεν εννοουν τιποτα παραπανω απ το να πιεις οσο περισσοτερο μπορεις, να "παιξεις" οσο περισσοτερο μπορεις, και να περασεις απ το κρεβατι οσων περισσοτερων ερωτικων συντροφων μπορεις.
Πλεον απο εκει που ο γαμος ηταν πρωτη πρωτεραιοτητα, εχουμε περασει στο απεναντι ακρο, και ακομα και οι γονεις μας που ειναι παλαιοτερων γενεων μας ωθουν προς αυτη την κατευθυνση.
Λες και μεση λυση δεν υπαρχει.....
Οταν και οι δυο πλευρες δεν περιμενουν τιποτα παραπανω απο μια προσωρινη διασκεδαση, τοτε ειναι φυσιολογικο να βλεπεις παντου ανθρωπους μονους να ψαχνονται...
|
Αυτό λέγεται "ορθή ανάπτυξη επιχειρηματολογίας". 
Νομίζω ότι έχει χαθεί ο αυθορμητισμός στις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό οφείλεται εν μέρει σε αυτό που γράφει ο Βαγγέλης, δηλαδή όλοι προστατεύουν τον εγωισμό τους. Φοβούνται να ρισκάρουν και τελικά προτιμούν την ασφάλεια της μοναξιάς παρά το ρίσκο του έρωτα.
Τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια πρέπει να εκφράζουν πιο ελεύθερα τα συναισθήματά τους. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά υπάρχει ένας γενικός φόβος στην έκφραση της καρδιάς μας. Απλοϊκά μπορούμε να πούμε ότι φοβάται κανείς μην πληγωθεί, αλλά μήπως παλιότερα δεν υπήρχε αυτό; Τί έχει αλλάξει σήμερα;
Ίσως οι αυξανόμενες πληροφορίες που απορροφά το μυαλό μας -ειδικά με τη ζωή στις μεγάλες πόλεις- να μας ωθούν να κλεινόμαστε στο καβούκι μας και να κοιτάζουμε με καχυποψία τους ανθρώπους τριγύρω μας. Δυσκολευόμαστε να βρούμε το ρόλο μας μες την κοινωνία και γινόμαστε αντι-κοινωνικοί. Είναι κι αυτή η σύγχυση ρόλων που σωστά αναφέρθηκε και παρατηρείται και στα δύο φύλα.
Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα είναι πολύ απλά, και νομίζω αυτό πρέπει να θυμήσουμε στους νέους: Να ακολουθούν την καρδιά τους χωρίς υπεραναλύσεις. Αξίζει να αγαπάς, ακόμα κι αν πονέσεις. Αξίζει να ρισκάρεις κι ας πληγωθείς.
Και όμως, μια σχέση σήμερα μπορεί να ευδοκιμήσει, αν υπάρχει αγάπη! Αληθινή αγάπη όμως, όχι κάτι άλλο. Και λέγοντας αγάπη, εννοούμε, ότι πρέπει να αφήνουμε στον άλλο προσωπικό χώρο να αναπνέει, να μην τον περιορίζουμε, και να τον αποδεχόμαστε όπως ακριβώς είναι! Έτσι πετυχαίνει μια σχέση, και έτσι διατηρείται άσβεστο το πάθος!
|
Το θεμα ειναι οτι δεν επιλεγουν την μοναξια, καθως συνεχεια με καποιον ειναι.
Η μοναξια ειναι συνεπεια των επιλογων τους. Και μιλαω για την ουσιαστικη μοναξια, και οχι απλως να μην εχεις ανθρωπους γυρω σου.
Δεν νομιζω οτι φοβουνται να ρισκαρουν, αλλα φοβουνται να δωσουν.
Γιατι σου λεει, αν δωσω, τι θα παρω πισω???
Γι αυτο δεν εχουν διαθεση να προσπαθησουν, ή και δεν πιστευουν οτι αξιζει να προσπαθησουν για μια σχεση.
Γυναικα και τα τριακοντα αργυρια του Ιουδα που ΠANTA φιλαει υπεροχα:
O αντρας τα δικα του:
Παμε ολοι μαζι ωρε musicheaven-ιτες
:
Greek Music - Mikis Theodorakis - Nana Mouskouri - Ritsos - Mera mayiou (Live Perf.).mp3 -
Υ.Γ:Ωχ τωρα ειδα το ΚΚΕ στο τελος του βιντεο του Πανουση
.Το τραγουδι αυτο καθαυτο χρησιμοποιω οχι τις εικονες που εβαλε αυτος που το εφτιαξε.
-----------------
''Εστ'ημάρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται''
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Disasterpiece στις 03-07-2008 17:07 ]
|
Μα αυτή είναι ακριβώς η έννοια του ρίσκου.
|
Να τα χωσω τωρα και λιγο στο ανδρικο φυλο...Ρε μαγκες ειμαστε κι εμεις ποταποι...επειδη δυσκολευομαστε να ξεφυγουμε απο την ασφαλεια μιας μονιμης σχεσης,εκμεταλλευομαστε τα συναισθηματα της κοπελιας για μας για να ικανοποιουμε την ανασφαλεια μας για ευρεση σιγουρου σεξ...Δινομαστε ΟΛΟΚΛΗΡΟΙ σε μια ΔΟΣΗ και δε μενει τιποτα ουτε και σε μας για να βγυμε εκει εξω ,να δουμε τη στον κορακα ταιριαζει καλυτερα σε μας...ΑΡΑ:Συνεχεια με μια κοπελα που ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΣ ισον συνεχεια ΜΟΝΟΣ...
Να ξεκαθαρισω πω ςτα γραφομενα μου σε καμμια περιπτωση δεν τα θεωρω κανονες...Ειναι προσωπικη μου αποψη και ΚΥΡΙΩΣ δεν αναφερεται σε κανενα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΟ ΜΕΛΟΣ με το οποιο συμμετεχουμε στη συζητηση του παροντος τοπικ....Αυτα για αποφυγη ΑΝΟΥΣΙΩΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ...
Θα συμφωνήσω με όλους όσους μιλήσανε αλλά ο Παύλος ήταν κατατοπιστικότατος!
Μεταξύ μας όμως,πιστεύω πως υπάρχει και υπερβολικά μεγάλη καχυποψία στις μέρες μας.Ένας αυθόρμητος άνθρωπος θα χαρακτηριστεί ίσως και άδικα επειδή είναι αυτό που είναι κι επειδή ο τρόπος συμπεριφοράς του δεν είναι όπως των υπολοίπων.
Προσωπικά μιλώντας,οι ανθρώπινες σχέσεις πιστεύω πως όντως έχουν γίνει πιο δύσκολες και πιο ψεύτικες.Κι οι περισσότεροι αν όχι όλοι είναι ψεύτες με τον εαυτό τους.
Όσον αφορά αυτό που λέει ο απο πάνω μου,θα συμφωνήσω μαζί του που τα χώνει και στα δυό φύλα γιατί τελικά υπάρχει μεγαλύτερη ανασφάλεια απ'ο,τι πιστεύουμε και κρύβουμε πίσω απο γκλαμουράτα ρούχα και γυαλιά.
Από παρατήρηση θα μιλήσω και θα πω πώς έχω την υποψία πώς αφενός μεν όπως πάντα υπήρχε το πρόβλημα της ρηχότητας και της ταχύτητας των σχέσεων αλλά αφετέρου νομίζω σήμερα έχει προστεθεί και το θέμα του υπερβάλοντα εγωισμού σε άντρες γυναίκες κάθε ηλικίας. Όλοι νοιάζονται για το IMAGE τους και το MARKETING της προσωπικότητάς τους. Το βλέπεις στον τρόπο που μιλάνε, που περπατάνε, που στέκονται, που κοιτάνε, στον τόνο της φωνής, στο τι θα πούνε και πώς θα το πούνε, στο τι θα κάνουν και πώς θα το κάνουν. Αλλοτρίωση. Ο εγωισμός έχει καταστρέψει τον αυθορμητισμό τους και τον αληθινό τους χαρακτήρα. Όλα προσεγμένα να μην χαλάσει η εικόνα τους, να μην γίνουν σαν τη "μάζα", να είναι "διαφορετικοί", "μοναδικοί" και "ανεπανάληπτοι" απαστράπτωντες αστέρες. Κρίμα... Κρίμα γιατί δεν καταλαβαίνουν πώς δεν υπάρχει πιο ελκυστικό και αξιοθαύμαστο πράγμα για τα δύο φύλλα από το να είσαι ο εαυτός και πάνω απ' όλα όχι εγωιστής και ωραιοπαθής..
-----------------
Ζεις για να αγαπάς
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Spirous στις 03-07-2008 23:10 ]
freddiekruegger(ωραίο nickname!) εύστοχο το θέμα που άνοιξες και δυστυχώς συμβαίνει... σήμερα το απόγευμα είχα βγει με ένα φίλο μου και μου έλεγε ακριβώς αυτό που λες εσύ παραπάνω -ότι είναι με μια κοπέλα 4 χρόνια και την εχει σιχαθεί, φαντάσου μου έλεγε ότι δε θέλει να τη βλέπει και πολλές ώρες, την έβριζε και δεν την αφήνει γατί το θέμα είναι πια το "σιγουρο" σεξ- τώρα τι λέει και αυτή δεν ξέρω καθώς δε την γνωρίζω...(προσώπικα εγώ θα αήδιαζα με τον εαυτό μου με κάτι τέτοιο, προτιμώ να'μαι single!)...θέλω να πιστεύω ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι η φυσιολογική... βέβαια στο μικρολίμανο που ήμουν είδα και το άλλο που λες... παρέες αγοριων και κοριτσιών εντελως μονες τους και απόμακρες... ασε που ήταν όλοι/όλες στην τσίτα ντυμένοι με παρόμοια ρούχα στις 7 το απόγευμα... εγώ είχα σκάσει με ένα παρδαλό σορτσάκι και ένα μπλουζάκι ac/dc και με κοιτάγαν σαν ούφο... αλλά το ευχαριστήθηκα αφου πείραζα άτομα και έριξα πολύ γέλιο... εν το μεταξύ μιλούσα σε παρεές κοριτσιών που κοιτούσαν τα ρούχα μου για χαβαλέ κάνοντας συζήτηση (το τονίζω αυτό)... νομίζω αυτό είναι που έχει χαθεί τωρα... ολοι έψαχναν να κάνουν το "μπάμ" με την σούπερ-εμφάνιση και την σούπερ-ατάκα που θα πουν, προσπαθώντας να είναι καποιοι! και έχουν ξεχάσει το πιο βασικό... ότι η επικοινωνία μεταξύ δυο ανθρώπων είναι απλή... θα συστηθείς και απλά από εκεί και πέρα θα είσαι ο εαυτός σου...και θα κάνεις συζήτηση/διάλογο και αν δε ταιριάξεις εκεί... πας αλλού... πιστεύω αν είσαι ο εαυτός σου και μπορείς αληθινά να επικοινωνείς σε πολλές πλευρές (απλές και σύνθετες) με ενα άλλο ατομο... τελικά θα τα βρείς μαζί του... και αν τα βρείτε σε αυτά που σας καλύπτουν σαν προσωπικότητες... θα τα βρείτε και στο κρεβάτι... αυτή πιστεύω είναι η σωστή σειρά...!Σε μια αληθινή σχέση πρέπει τα βασικά πράγματα όπως η επικοινωνία, η ειλικρίνεια και η εμπιστοσύνη να είναι αμοιβαία, πρέπει αυτο που είσαι πρόθυμος να δώσεις, να μπορείς και να το λάβεις απο το ταίρι σου!Βέβαια δυστυχώς νομίζω σήμερα και μιλάω για νέες ηλικίες οι περισσοτεροι/ες ψάχνουν να κάνουν κάτι που πιστεύω δε γίνεται... να έχουν μια (ψευτό-)σχέση για να περνούν (εικονικά) καλά και να είναι και ελεύθεροι/ες ταυτόχρονα... (κάποιο από αυτό τα 2 δε θα δουλέψει σωστά...)
(Υ.Γ. αυτά είναι προσωπικές μου απόψεις... )
Καταρχήν, είναι φανερό ότι όλοι σχεδόν αναφερόμαστε στις σχέσεις των ανθρώπων στα μεγάλα αστικά κέντρα, μιας και αυτά πλέον συγκεντρώνουν το 60% του πληθυσμού (στην Ελλάδα οι δύο "μητροπόλεις" περίπου το 50%).
Έπειτα λησμονούμε ότι σήμερα οι σχέσεις δεν αφορούν μόνο ετερόφυλα άτομα αλλά και ομοφυλόφιλα. Στο παρόν θέμα επικεντρώνουμε στις σχέσεις ετεροφύλων.
Αναπτύχθηκαν πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως η έννοια του ρίσκου, του αυθορμητισμού, της μοναξιάς, της "μόδας του φαίνεσθαι", της ατομικότητας κλπ.
Οι σχέσεις των ανθρώπων εξαρτώνται άμεσα από τους ανθρώπους καθαυτούς, δηλαδή το πώς αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο μέσα σε συγκεκριμένο περιβάλλον. Με άλλα λόγια, οι σχέσεις τους είναι ο συγκεντρωτικός καθρέφτης της ψυχής τους. Οι διαφορές που παρουσιάζουν οι σχέσεις μεταξύ ετερόφυλων (ειδικά οι ερωτικές σχέσεις), με τις υπόλοιπες διαπροσωπικές σχέσεις είναι ελάχιστες, ως προς τη λειτουργία τους.
Σήμερα ως μέσος άνθρωπος είμαι εσωστρεφής, εγωιστής, ατομικιστής, τυχοδιώκτης, ηδονιστής, ναρκισσιστής, αγχώδης, ανεύθυνος κλπ. Είναι ποτέ δυνατόν να δημιουργήσω σχέσεις που δεν δηλητηριάζονται από τα παραπάνω συστατικά που προσφέρω εγώ σε αυτές; Αν το έτερο μέλος της σχέσης είναι άκρως αντίθετο (πράγμα πολύ σπάνιο), τότε έχουμε απλώς μία σχέση "δούναι και λαβείν", που στην συγκεκριμένη περίπτωση το δικό μου "δούναι" είναι μεταμφιεσμένο "λαβείν", μιας και αυτό που δίνω μέσω των παραπάνω στοιχείων είναι "χέρια" για να μαζέψω ότι μπορώ από τον άλλο...
Ακούω συχνά από ανθρώπους που χώρισαν να αλληλοσπαράσσονται εκτοξεύοντας ανυπερβλητους υβριστικούς σχολιασμούς ο ένας για τον άλλο. Εκείνο που δεν συνειδητοποιούν είναι πως στην πραγματικότητα βρίζουν τον εαυτό τους, και αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό σε οποιονδήποτε τρίτο που τυχαίνει να ακούσει ή να συμμετέχει ακούσια στον "εμφύλιο". Είναι μάταιο να "βρίζουμε" τις επιλογές μας. Ο καθένας τελικώς παίρνει αυτό που του "αξίζει", μιας και το επέλεξε εξαρχής μεταξύ όλων τον υπόλοιπων, με βάση κάποια χαρακτηριστικά. Είναι αυτό που λέμε χαριτολογώντας, ότι "αν έχεις δίπλα σου άγιο άνθρωπο ψάξε να βρεις τί δεν πάει καλά με σένα" μιας και η επιλογη σου γίνεται με βάση αυτό που σου υπολείπεται, αυτό το εσωτερικό κενό που αναζητάς στο εξωτερικό περιβάλλον ώστε να καλυφθείς εσωτερικά (να σε καλύψει).
Οι σχέσεις -από τη στιγμή που θα αναπτυχθούν- γίνονται σήμερα εκρηκτικές. Εκρηκτική είναι κατά βάση η ψυχολογία μας, που δυναμιτίζεται καθημερινά από το γενικότερο περιβάλλον, πραγματικό και φανταστικό. Η έννοια του φανταστικού περιβάλλοντος έχει ως εξής: βλέποντας κανείς πχ. τηλεόραση, έχει την εντύπωση ότι αυτό που βλέπει στην καθημερινότητά του δεν ισχύει αυτούσιο, καθώς ενισχύονται τα καθημερινά γεγονότα με "δαιμόνια" που η τηλεόραση συνυφαίνει έντεχνα στην πραγματικότητά μας.
Λέμε ότι πρέπει να γίνουμε πχ. αυθόρμητοι... Πώς θα γίνουμε αυθόρμητοι, όταν γαλουχηθήκαμε με μία παιδεία να μας λέει ότι δεν υπάρχει τυχαιότητα (κάθε τυχαίο οφείλουμε να το ερμηνεύσουμε) κι ότι εμείς ορίζουμε τη ζωή μας, άρα πρέπει να κάνουμε συνεχώς επιλογές μαθηματικού τύπου επάνω σε ψευτοδιλήμματα. Τελικώς τί είναι το αυθόρμητο; Πάνω σε ποια πράγματα θα είμαστε αυθόρμητοι; Είναι δυνατόν να ζει κανείς μία "προγραμματισμένη" ζωή και να έχει χώρο για αυθορμητισμό; Όλα σήμερα ερμηνεύονται και αποφασίζονται με βάση το πρόγραμμα... Ρομποτοποίηση ή κοινώς "τεχνητή νοημοσύνη".
Στις μέρες μας διανύουμε μία μεταβατική περίοδο "εξισώσεως" των δύο φύλων (θα χρησιμοποιούσα τη λέξη "ισοπεδώσεως"...). Χάνονται οι ρόλοι που καθιστούσαν μία σχέση βιώσιμη. Ας πάρουμε το παράδειγμα της γυναίκας νοικοκυράς και του άντρα γεωργού στο παρελθόν. Ο διαχωρισμός των ρόλων, ασχέτως με ποιον τρόπο γίνονταν, ήταν θέμα επιβίωσης, καθώς μέσα από την εξειδίκευση στις επιμέρους εργασίες επιτελούνταν οι δουλειές επιβίωσης. Οι ρόλοι μοιράζονταν συνήθως με βάση τις "βαριές" δουλειές. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει εργασία που μπορεί να επιτελέσει μόνο ένας από τους δύο, απλώς ανατέθηκε στον άντρα λόγω παράδοσης αλλά και της φυσιολογίας της γυναίκας, ο ρόλος των βαρέων και ανθυγειινών. Σήμερα, οι παραδοσιακοί αυτοί ρόλοι έχουν χαθεί μέσα στο κλίμα του "μπορώ να τα κάνω όλα και μόνος μου". Από τη στιγμή που αποχωρίστηκε η ανάγκη του "ομαδικού πνεύματος επιβίωσης" από τον υπόλοιπο συναισθηματικό κόσμο, επήλθε και ο περιορισμός του σκοπού μιας σχέσης σε καθαρά ηδονιστικό επίπεδο (να ικανοποιήσω τις ορέξεις μου).
Μπορεί κανείς να γράψει βιβλία πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, χωρίς ποτέ να τις προσδιορίσει επακριβώς και να τις "ζωγραφίσει" με απόλυτη πιστότητα. Είναι δύσκολο, εντούτοις, να αλλάξει οτιδήποτε έξω από εμάς αν πρώτα δεν αλλάξει το μέσα μας. Η σχέση είναι μέσα μας...έξω είναι το ερέθισμα.
sorry που θα το πω αλλά μου φαίνεται οτι οι αντρες φταινε πιο πολύ....γιατι το μόνο που εχουν οι περισσοτεροι στο μυαλο τους ειναι το sex και αφηστε που ψαχνετε κ το τελειο δηλ η αλλη να ειναι αδυνατη ψηλη ξανθια..κτλ τοτε οι γυναικες τι να κάνουν? οι γυναικες πιστειω δεν κοιτάνε τοσο πολύ την ομορφια.....
|
Θα απαντήσω πρώτα σαν άντρας και μετά σαν άνθρωπος!
Σύμφωνα με την λογική σου πράγματι οι γυναίκες δεν κοιτάνε την ομορφιά γιατί κοιτάνε τα λεφτά!
Σαν άνθρωπος!
Όταν και οι δύο συνειδητοποιήσουν ότι ούτε οι άνδρες θα γίνουν ποτέ γυναίκες αλλά και οι γυναίκες δεν θα γίνουν ποτέ άντρες, τότε μέσα από τις διαφορές τους θα εντοπίσουν τα κοινά τους σημεία και οι σχέσεις τους θα ξαναποκτήσουν νόημα και ενδιαφέρον!
Αν δεν υπήρχε η ανάγκη της διαφοροποίησης τότε - Ο Θεός λέω εγώ, η φύση λέει κάποιος άλλος – δεν θα έφτιαχνε δύο διαφορετικά φύλλα!
Θα ήμασταν ερμαφρόδιτοι! (και θα γλιτώναμε ένα σωρό προβλήματα)! Αυτό το τελευταίο χαριτολογώντας.
Σταθείτε ρε παιδιά! Γιατί ο προορισμός μας και ο στόχος μας να είναι η σχέση? Νομίζω από κει ξεκινάνε όλα τα προβλήματα. Έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι είναι θλιβερό να μην έχουμε ερωτικό σύντροφο, ότι δεν είναι ωραίο να είσαι μόνος-η σου κτλ. Γιατί έτσι? Όταν το κυνηγάς τόσο πολύ, είναι φυσικό να κάνεις σχέσεις που δεν πετυχαίνουν. Αποκλείεται δηλαδή να βγαίνεις με τους φίλους σου και να περνάς καλά? Πρέπει οπωσδήποτε να βγαίνεις με σκοπό το "κυνήγι"? Γιατί θεωρείτε τόσο θλιβερό μια παρέα 5-6 ατόμων του ιδίου φύλου που συζητάει, γελάει, διασκεδάζει? Εγώ πιστεύω ότι όταν τα' χεις καλά με τον εαυτό σου, μπορείς να περάσεις καλά ακόμα και μόνος σου. Αν είναι να γνωρίσεις κάποιον, θα συμβεί εκεί που δεν το περιμένεις, δεν μπορείς να το σχεδιάσεις. Για μένα, όταν μειώνεις τις εσωτερικές σου ανάγκες και τα προσωπικά σου στάνταρ μόνο και μόνο επειδή έχεις 2 χρόνια να κάνεις σχέση, ή επειδή θέλεις κάποιον για "σίγουρο σεξ", μειώνεις πάνω απ' όλα τον εαυτό σου και τις επιθυμίες σου και αυτό είναι φυσικό να σε κάνει δυστυχισμένο. Επιπλέον, ξεσπάς πάνω στο σύντροφο σου και τον μισείς επειδή δεν είναι αυτό που ήθελες, ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημα το έχεις εσυ.
