49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 14-23 Νοεμβρίου 2008

Το μέλος Chitarrista στις 14-11-2008 στις 17:00 έγραψε...

Μήπως ξέρει κανείς τιμή εισητηρίου για τις προβολές και τι παίζει με φοιτητικά και τέτοια? Γιατί άκουσα πως υπάρχουν και δωρεάν προβολές για τους φοιτητές.

Οι φοιτητες και οι κατοχοι Καρτας Πολιτισμου εχουν ελευθερη εισοδο-εφοσον υπαρχουν κενες θεσεις-στις προβολες της αιθουσας "Ολυμπιον" με ωρα εναρξης εως και τις 15:00, και στις προβολες στο λιμανι με ωρα εναρξης εως και τις 13:00. Απαραιτητη ειναι η εκδοση μηδενικου εισιτηριου, με την επιδειξη της Φοιτητικης Ταυτοτητας ή της Καρτας Πολιτισμου.

Η τηλεφωνικη κρατηση ισχυει για ολες τις προβολες και ολες τις ημερες, ανεξαρτητως αριθμου εισιτηριων. Η παραλαβη και πληρωμη των εισιτηριων μπορει να γινει εως και 3 ωρες πριν την εναρξη της προβολης για την οποια εχει γινει η κρατηση.
Τηλεφωνα κρατησεων: 2310-378.450/451/452   Ωρες λειτουργιας: 09:30-17:30

Ο Όλιβερ Στόουν και ο Εμίρ Κουστουρίτσα στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (19/11/2008)

Έκλεψε τις εντυπώσεις το απρόσμενο «ντουέτο» του Όλιβερ Στόουν με τον Εμίρ Κουστουρίτσα στη συναυλία του δεύτερου με τη No Smoking Band, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη το βράδυ στην Αποθήκη Γ΄, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του 49ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ο διάσημος σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν ανέβηκε στη σκηνή, αποθεώθηκε από τον κόσμο που είχε κατακλύσει τον χώρο, δίνοντας το δικό του στίγμα στη μοναδική συναυλία!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η ΘΡΥΛΙΚΗ ORCHESTRA BAOBAB ΣΤΟ 49o ΦΚΘ

Το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης υποδέχεται την Ορχήστρα Baobab, τη θρυλική μπάντα από την Σενεγάλη, για μια ξεχωριστή συναυλία στις 19 Νοεμβρίου στο Μύλο της Θεσσαλονίκης.

Ήχοι mambo, afropop, latin jazz, afrocuban και reggae, βρίσκουν κοινό τόπο στους Baobab, την μοναδική αυτή παρέα μουσικών που γράφει το δικό της κεφάλαιο στην ιστορία της αφρικάνικης μουσικής.

«Οι παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, διανθίζουν με τον καλύτερο τρόπο την μεγάλη κινηματογραφική μας γιορτή. Φέτος υποδεχόμαστε την Orchestra Baobab, σε μια συναυλία με πολυεθνικό χαρακτήρα που συνάδει απόλυτα με το πνεύμα του Φεστιβάλ», σημειώνει η διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Δέσποινα Μουζάκη.

Η Ορχήστρα BaoBab δημιουργήθηκε στο Dakar το 1970, όταν μια ομάδα υπουργών από την κυβέρνηση της Σενεγάλης, αποφάσισαν να δημιουργήσουν το δικό τους club για να συναντούν τους φίλους τους. Εγκαταστάθηκαν στο υπόγειο της οδού Rue Jules Ferry 144, πολύ κοντά στην πλατεία της ανεξαρτησίας και το Προεδρικό Μέγαρο. Στους τοίχους και τα ταβάνια ζωγράφισαν το δέντρο Baobab, γνωστό για την μακροζωία του και για την σκιά των κλαδιών του. Το ονόμασαν Baobab club.

Η μουσική της ομώνυμης ορχήστρας που φιλοξενήθηκε στο club, μια μίξη από latin, pachanga, salsa, cha cha cha και αφρικάνικη μουσική, έδωσε ένα ιδιαίτερο στίγμα που αγαπήθηκε από το κοινό σε όλο τον κόσμο. Το 1979 το Baobab club κλείνει και η Orchestra BaoBab προσπαθεί να εκσυγχρονίσει το στυλ της. Το 1987 μετά από μια δύσκολη τουρνέ στην Γαλλία το συγκρότημα διαλύθηκε.

Το 2002, ύστερα από 15 χρόνια και τις επίμονες προσπάθειες του Nick Gold, παραγωγού του Buena Vista Social Club, η Ορχήστρα Baobab ενώνεται ξανά. Η πρώτη τους περιοδεία καταλήγει σε μια θριαμβευτική βραδιά στο Barbican του Λονδίνου. Η ορχήστρα μπαίνει ξανά στο στούντιο ύστερα από 20 χρόνια και ηχογραφεί ζωντανά σε λιγότερο από 10 μέρες το Specialist in all styles με την εταιρία World Circuit.

Στην ομάδα παραγωγής εκτός από τον Nick Gold συμμετέχει ο Youssou N'Dour, τραγουδώντας και προσθέτοντας στο άλμπουμ στοιχεία mbalax, του μουσικού στυλ που καθιέρωσε πρώτος ο ίδιος στη δεκαετία του '80.

Σήμερα, την Orchestra Baobab αποτελούν οι μουσικοί: Barthelemy Attisso -κιθάρα, Issa Cissokho – τενόρο σαξόφωνο, Moumtaga Koite - ντραμς, Thiemo Koite - τραγούδι, Charley Ndiaye - μπάσο, Balla Sidibe - ντραμς, κιθάρα, κόνγκας, τραγούδι, Assand Mbou -τραγούδι, κλαρίνο, Ndiouga Dieng -τραγούδι, κρουστά, Latfi Bengenloune - ρυθμική κιθάρα, Rudy Gomis -τραγούδι.

Το εισιτήριο για την συναυλία της Orchestra Baobab θα κοστίζει 20€ (γενική είσοδος) και 15€ για τους κατόχους της CineΚάρταF.
Πληροφορίες: Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης - 2310 378 400

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΟΛΙΒΕΡ ΣΤΟΟΥΝ (20/11/2008)

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΟΛΙΒΕΡ ΣΤΟΟΥΝ

Με τον Χρυσό Αλέξανδρο τιμήθηκε από το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το βράδυ της Τετάρτης 19 Νοεμβρίου στην κατάμεστη αίθουσα του Ολύμπιον, ο δημοφιλής αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν.

Τον δημιουργό και τιμώμενο πρόσωπο της διοργάνωσης υποδέχθηκε η διευθύντρια του Φεστιβάλ, Δέσποινα Μουζάκη, περιγράφοντάς τον ως έναν σκηνοθέτη που τολμά να σταθεί απέναντι από το σύστημα και να καταγγείλει τα κακώς κείμενα χωρίς να υπολογίζει οποιοδήποτε τίμημα. «Ο Όλιβερ Στόουν με το W. αποδεικνύει γι’ ακόμη μια φορά ότι το σινεμά μπορεί να προβάλει νέες ιδέες και να προωθήσει έναν εναλλακτικό τρόπο σκέψης, συμβάλλοντας έτσι στην ευαισθητοποίηση του κοινού για τα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα. Ο Στόουν μπορεί να μετρά πάνω από 20 χρόνια καριέρας, όμως μοιάζει να μην έχει απολέσει στο ελάχιστο την ορμή και το πάθος του πίσω από την κάμερα», τόνισε χαρακτηριστικά η διευθύντρια του Φεστιβάλ.
Ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Γιώργος Χωραφάς χαρακτήρισε τον Όλιβερ Στόουν ως natural born storyteller (γεννημένο αφηγητή ιστοριών) και πρόσθεσε: «Σήμερα το απόγευμα στο αρχαίο θέατρο της Βεργίνας, στον χώρο όπου πριν από πολλά χρόνια καθορίστηκε η μοίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν πολύ συγκινητικό για εμάς να δούμε μια λάμψη στα μάτια ενός ανθρώπου που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον κινηματογράφο και στην αφήγηση ιστοριών για ανθρώπους ισχυρούς και το πεπρωμένο τους».
Ο Όλιβερ Στόουν ευχαρίστησε το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και με αφορμή την επίσκεψή του στην Βεργίνα είπε: «Σήμερα βρισκόμαστε σε μια περίεργη χρονική στιγμή, διότι ο Μπους παραλληλίζει τον εαυτό του με το Μέγα Αλέξανδρο. Πολλοί τον υποτίμησαν και εκεί οφείλεται η επιτυχία του. Ο Μπους είναι ένα είδος αμερικανικού αρχέτυπου όπως ο Τζόν Γουέιν και κάποια στιγμή το φαινόμενο Μπους θα επιστρέψει στην επικαιρότητα».
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας και του καλλιτεχνικού χώρου. Ανάμεσά τους ο υπουργός Μακεδονίας Θράκης Μαργαρίτης Τζίμας, με τη σύζυγό του Μελίνα Μποτέλη, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο γενικός πρόξενος των ΗΠΑ Χόιτ Μπράιαν Γι, ο τραγουδοποιός Μανώλης Ρασούλης κ.α.

MASTERCLASS ΓΟΥΣΤΑΒΟ ΣΑΝΤΑΟΛΑΓΙΑ (21/11/2008)

Για τον ιδιαίτερο τρόπο που προσεγγίζει μουσικά τις κινηματογραφικές ταινίες, για τη ζωή του και πώς μπήκε στη μουσική βιομηχανία, αλλά και για δύο νέες ταινίες στις οποίες θα γράψει μουσική, μίλησε ο βραβευμένος με δύο Όσκαρ Μουσικής, αργεντινός συνθέτης Γουστάβο Σανταολάγια, στο masterclass που έδωσε την Παρασκευή 21 Νοεμβρίου, παρουσία του προέδρου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Γιώργου Χωραφά, της διευθύντριάς του, Δέσποινας Μουζάκη και εκπροσώπων του καλλιτεχνικού χώρου, ανάμεσά στους οποίους ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμέτης και η τραγουδίστρια Δήμητρα Γαλάνη.

Η Δέσποινα Μουζάκη χαρακτήρισε τον Γουστάβο Σανταολάγια ως τον σημαντικότερο μουσικοσυνθέτη της Αργεντινής: «Ο Γουστάβο Σανταολάγια κάνει επιτυχίες με θαυμαστή ευκολία. Γεμίζει στάδια και συναυλιακούς χώρους, ντύνει με τη μουσική του ορισμένες από τις αξέχαστες ταινίες των τελευταίων χρόνων, όπως το Βαβέλ, τα Ημερολόγια Μοτοσικλέτας, το Brokeback Mountain, τα 21 γραμμάρια. Ο Γουστάβο είναι ένας συνθέτης που συνεχίζει να δουλεύει με πάθος και θέρμη έχοντας ανάγκη να χαρίσει σ' εμάς τη μουσική που έχει κρυμμένη μέσα του».

Ανοίγοντας το masterclass, ο Γουστάβο Σανταολάγια, μίλησε για τις επιλογές που έκανε στη ζωή του από μικρή ηλικία και καθόρισαν την εξέλιξη του στον χώρο της μουσικής, της παραγωγής και της σύνθεσης, αποκαλύπτοντας στο κοινό ότι ποτέ δεν κατάφερε να διαβάσει ή να γράψει μουσική σε παρτιτούρες: «Στα 10 μου χρόνια η καθηγήτρια μουσικής που είχα, τα παράτησε λέγοντας στη μητέρα μου ότι έχω πολύ καλό μουσικό αυτί, αλλά δεν ίσχυε το ίδιο για τη μουσική θεωρία. Από τότε άρχισα να γράφω τα δικά μου τραγούδια φτιάχνοντας μικρά συγκροτήματα. Στη ζωή μου η μουσική είχε μεγάλη σχέση με τις πνευματικές μου αναζητήσεις. Στράφηκα στις ανατολίτικες θρησκείες και πέρασα ένα διάστημα σε κοινόβιο. Ήξερα όμως ότι ήθελα να αφιερώσω τη ζωή μου στη μουσική».

Η τεταμένη πολιτική κατάσταση στην Αργεντινή και οι προσωπικές του αναζητήσεις οδήγησαν τον Γουστάβο Σανταολάγια να εγκαταλείψει την πατρίδα του το 1978. Μετακομίζοντας στο Λος Αντζελες ξεκίνησε να εργάζεται στη μουσική βιομηχανία ως παραγωγός. Στη συνέχεια ξεκίνησε τη δισκογραφική του εταιρεία πετυχαίνοντας την αναγνώριση που ήθελε, ενώ παράλληλα ηχογραφούσε τη μουσική που έγραφε για προσωπική του χρήση. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία, την οποία «έντυσε» με μουσική του, ήταν το She Dances Alone (1981) του Ρόμπερτ Ντόρνχελμ. «Μου αρέσει να γράφω τη μουσική πρώτα με βάση το σενάριο και τις συζητήσεις που κάνω με τον σκηνοθέτη και όχι αφού έχει γυριστεί η ταινία. Από τις εντυπώσεις που αποκομίζω γράφω στην αρχή μια μελωδία και σταδιακά μου βγαίνει όλη η σύνθεση. Αφού δω την ταινία μπορεί να επιμηκύνω ή να μειώσω ορισμένα κομμάτια, όπως έκανα στο Brokeback Mountain. Παίζω μουσική με όργανα που πολλές φορές δεν γνωρίζω όπως το oύτι (Βαβέλ), διότι η απειρία μου με οδηγεί στο να ανακαλύψω διαφορετικό τρόπο παιξίματος από τον συνηθισμένο και διαφορετικό ύφος», σημείωσε χαρακτηριστικά ο συνθέτης.

Μιλώντας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στη σύνθεση της μουσικής για την ταινία Βαβέλ, ο Γουστάβο Σανταολάγια υπογράμμισε: «Έπρεπε να βρούμε μια μουσική που να συνδέει τους τρεις διαφορετικούς γεωγραφικούς τόπους. Δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε παραδοσιακή μουσική από την κάθε περιοχή γιατί δεν θέλαμε η ταινία να μοιάζει με ντοκιμαντέρ. Το ούτι μας βοήθησε σε αυτή την περίπτωση και μας άφησε περιθώρια για “παιχνίδι”».

Για τον Γουστάβο Σανταολάγια, η μουσική πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ καθώς μπορεί να καταστρέψει ή να βελτιώσει μια σκηνή: «Δεν μου αρέσουν οι ταινίες που η μουσική παίζει συνεχώς από την αρχή έως το τέλος τους. Η χρήση των παύσεων στη μουσική μιας ταινίας είναι εξαιρετικά σημαντική καθώς οι σιωπές “τραβούν” τον θεατή μέσα στην ταινία», εξήγησε.

Για τη μουσική του ντοκιμαντέρ Cafe De Los Maestros, το οποίο προβάλλεται στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και φέρει την υπογραφή του, ο Γουστάβο Σανταολάγια επισήμανε: «Στην Αργεντινή το τάνγκο ήταν παντού. Ο πατέρας μου το τραγουδούσε κάθε πρωί, το ακούγαμε στα ραδιόφωνα, είναι στα γονίδια μου. Σεβόμουν πάντα αυτή τη μουσική, η οποία είναι ταυτοχρόνως λαϊκή, αλλά τόσο περίπλοκη μουσικά. Ήξερα ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου θα παραδινόμουν στη μαγεία του. Ένιωθα σαν να με περίμενε. Πολλοί παρομοιάζουν το Cafe De Los Maestros με το Buena Vista Social Club, το οποίο και λατρεύω, όμως έχουν πολλές διαφορές μεταξύ τους».

Απαντώντας στις ερωτήσεις του κοινού, σχετικά με το κινηματογραφικό κατεστημένο, τις δυσκολίες που συνάντησε σ’ αυτό ως συνθέτης, αλλά και το τι σημαίνουν γι αυτόν τα Όσκαρ που έχει κερδίσει, ο Γουστάβο Σανταολάγια, είπε: «Ορισμένοι προσπαθούσαν να με μειώσουν και να με απορρίψουν. Σχολίαζαν το γεγονός ότι δεν μπορώ να διαβάσω ή να γράψω μουσική. Τα βραβεία που πήρα όλα αυτά τα χρόνια είναι μια αναγνώριση για το έργο μου. Το Όσκαρ για το Brokeback Mountain ήταν μια αναγνώριση, ενώ το δεύτερο για το Βαβέλ ήταν μια επιβεβαίωση της μουσικής μου, η οποία ήταν λιτή χρησιμοποιώντας λίγα όργανα».

Ο Γουστάβο Σανταολάγια αποκάλυψε ότι αυτή την περίοδο γράφει μουσική για δύο νέες ταινίες, το Biutiful του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου (Βαβέλ, 21 γραμμάρια) και το On the Road του Βάλτερ Σάλες (Ημερολόγια Μοτοσικλέτας), βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Τζακ Κέρουακ. «Το Biutiful αφηγείται μια πανανθρώπινη ιστορία, η οποία γυρίζεται στη Βαρκελώνη, με θέμα, τρεις εθνότητες: κινέζους, ισπανούς και αφρικανούς. Πήγα στη Βαρκελώνη και άρχισα να ηχογραφώ κινέζους μουσικούς, αφρικανούς και τσιγγάνους, οι οποίοι έπαιζαν gospel. Ήταν απίστευτο. Συλλέγω αυτά τα στοιχεία, πηγαίνω και στις γειτονιές που θα γίνουν τα γυρίσματα και με κάποιον τρόπο όλα αυτά θα αποτυπωθούν στην ταινία. Από την άλλη για το On the Road, η πρόκληση είναι μεγάλη. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα καθώς η beat γενιά άκουγε πολύ μουσική και συγκεκριμένα τζαζ, όπως αυτή που έπαιζε ο Τσάρλι Πάρκερ».

Κλείνοντας το masterclass, με τον δικό του μοναδικό τρόπο, ο Γουστάβο Σανταολάγια έπαιξε μουσική από τις ταινίες Brokeback Mountain και Βαβέλ.