Η ανάμνηση που αφήνει ένα τραγούδι

Ενα ποτό κι άλλο ένα μια τεκίλα ξανά
βάλε ένα ούζο σε μένα
ΑΠΟΨΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΓΕΛΑΣ!

θέλω τα πόδια σου κάτω μες το ρυθμό να χτυπάς
απόψε τη ψυχή μου τη δίνω
για να σε δώ να ξεσπάς...

πόσο μ'αρέσει αυτό το γέλοιο
πόσο όμορφη γίνεσαι
αυτή τη στιγμή κάν'την δική σου
ΜΗΝ ΥΠΟΚΡΙΝΕΣΑΙ!!!!

--------------------------------------------------------------

Και κάτι απο Διάφανα Κρίνα

Άραγε θα θυμάται κάποιος τ'όνομά μας;
Της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια;
Τα πάθη μας, τις λύπες, τα δυνά μας;
Άραγε υπήρξαμε ποτε;;;;
ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ!!!!

"Τα χρόνια μου ναυάγισαν στις ξέρες σου"

"Στη ζώη μου ονειρεύομαι
και στα ονειρά μου ζω
για αυτό εσένα μάτια μου
θέλω να ονειρευτώ..."




nurse betty

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : athinouli24 στις 16-02-2007 13:10 ]

o filakas agelos oxi alla h prwth mas fora gia mena kai genika o kotsiras exei exeretikess erminies

Το "Σου τηλεφωνώ" και οι "Κακιές Συνήθειες"(Τα πιο μεγάλα ψέμματα στα πιο αθώα βλέματα... ΑΧ... ) του Μίλτου για την διάρκεια και το τέλος μιας σχέσης, με μια κοπέλα που αγάπησα πολύ( )...

Στην Αγορά του Κόσμου, Αλκίνοος Ιωαννίδης

Η οποιαδήποτε πυρκαγιά δεν μπορεί να κάψει τα όνειρα των ανθρώπων ακόμη κι αν αυτά είναι από χαρτί.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : xartinooneiro στις 14-03-2007 01:23 ]

Υπάρχουν δύο κομμάτια που όταν τα ακούω, νοιώθω να ξαναζώ κάποιες πολύ έντονες και από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου. Είναι το ‘Να χαθώ στα βήματα σου’ από Πυξ Λαξ και το ‘Έρωτας τάχα να ΄ναι’ του Κώστα Λειβαδά.

Απ' την πρώτη στιγμή που το άκουσα!

Vienna
B. Currie/C. Cross/W. Cann/M. Ure

We walked in the cold air
Freezing breath on a window pane
Lying and waiting
The man in the dark in a picture frame
So mystic and soulful
A voice reaching out in a piercing cry
It stays with you until

The feeling has gone only you and I
It means nothing to me
This means nothing to me
Oh, Vienna

The music is weaving
Haunting notes, pizzicato strings
The rhythm is calling
Alone in the night as the daylight brings
A cool empty silence
The warmth of your hand and a cold grey sky
It fades to the distance

The image has gone only you and I
It means nothing to me
This means nothing to me
Oh, Vienna

This means nothing to me
This means nothing to me
Oh, Vienna

Πολλα τραγουδια μου θυμιζουν καταστασεις αλλοτε περιεργες και αλλοτε καλες...

Το easy lover το ακουγα με εναν συμμαθητη μου στο σχολειο και ηταν ανοιξη σε λιγο ειχαμε εξετασεις και ηταν βεβαιιο οτι μετα θα χανομασταν και ο καθενας θα επαιρνε τον δρομο του...καθομασταν στα σκαλια με τα αλλα παιδια και το χορευαμε στο διαλειμμα...

Το τραγουδι ''Η δουλεια'' της Πρωτοψαλτη γιατι καθε φορα κλαιω ακομα κι αν ειμαι καλα...

Πολλα των Pink Floyd...

To τρ. ''Καθρεφτης'' του Ιωαννιδη γιατι ειναι πολυ αληθινο..

Post-Love απο Πρωτοψαλτη

To nightmare...

και επισης τον νοημα της Ζηνα...Δεν ειναι αυτο το ειδος που ακουω αλλα με συγκινει παντα..

Και πολλα πολλα αλλα!!!

Το another day in paradise απο τον Phill Collins με κανει παντα να κλαιω

Σβήνω τα ίχνη - Μιλτιάδης Πασχαλίδης.
(είναι κι άλλα αλλά αυτό μου ήρθε στο μυαλό.)

Είναι λίγος καιρός που το παλεύω
Να μάθω να διαβάζω τους χρησμούς
Με ανοιχτούς λογαριασμούς
Μια και καλή να ξεμπερδεύω

Θα κάψω τα παλιά μου τα βιβλία
Κι όλους τους φίλους θα ξεγράψω
Τραγούδι δεν θα ξαναγράψω
Για μια παλιά φωτογραφία

Σβήνω τα ίχνη χάνομαι
Σβήνω τα ίχνη

Όσο κι αν θέλω να θυμάμαι
Ότι μ' αγάπησε ξεχνάω
Κι ότι με πόνεσε αγαπάω
Ο πόνος δείχνει ότι ζω

Δρόμοι ανοίγονται εντός μου
Τώρα η σιωπή δε με τρομάζει
Κι ο κόσμος μια φωτοτυπία
Κάποιον θα βρείτε να μου μοιάζει

Έχω προσέξει πως τα τραγούδια που μου θυμίζουν κάποιες καταστάσεις ή μου ξυπνούν συναισθήματα, πολλές φορές είναι τελείως άσχετη η συσχέτιση του στίχου/μουσικής με το συναίσθημα ή την κατάσταση αυτή! Δε ξέρω κατά πόσο είναι καλό αυτό που συμβαίνει με τα τραγούδια... κάποιες φορές αισθάνομαι πως... ξυπνάνε λάθος αναμνήσεις σε λάθος στιγμές!

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν όταν άκουσα πρώτη φορά του Καραφώτη το 'δε θα μείνω' πραγματικά ήθελα να πλακώσω στις μπουνιές τον dj! Το τραγούδι μπορεί απλά να περνούσε απαρατήρητο σε κάποια άλλη στιγμή.. αλλά τη συγκεκριμένη... κάποια σημεία όπως: 'θέλω μέσα μου να'μαι καλά', 'κάτι έσπασε δεν είμαι εγώ', 'δε θα μείνω, τη ζωή μου στους άλλους να δίνω, να πονάω δεν αξίζει Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΕΛΙΔΑ ΓΥΡΙΖΕΙ, ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΛΠ ΚΛΠΚΛΠ'

Το άκουσα σε πολύ άσχημη στιμή... σε φάση που έφαγα πολλές φρίκες μαζεμένες και ήθελα να εξαφανιστώ από όλους και από όλα και να μείνω μόνη μου με τον εαυτό μου! το σημείο που έγραψα με κεφαλαία ένιωθα πως μου έδινε τη λύση... να γυρίσω σελίδα γενικά στη ζωή μου! Παρόλο τον πόνο και την καταπίεση, δεν το έκανα, δε ξέρω αν έπραξα σωστά ή όχι! Για την ώρα απλά αποφεύγω να το ακούω!

Πάρα πολλά τραγουδάκια.Ποιο να πρωτοπω?
1) Μην ανησυχείς
μην ανησυχείς για μένα τώρα πια
αν έχει συννεφιά.
Μην ανησυχείς, μες στα σύννεφα γαλάζιο βλέπω πια
για άλλη μια φορά

2)Κρύψε με μες στο παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου
ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου
τύλιξέ με στο κασκόλ σου
σαν παιδί, σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου..........

3)Θυμήσου, όταν έλεγες θυμίσου
ότι ήμουν στη ζωή σου όνειρο αληθινό
θυμίσου, όταν έλεγες αφήσου
κι εγώ έκανα μαζί σου μια βουτιά μες στο κενό.

4)Όταν πέφτει ένα αστέρι, κάποιος κάπου υποφέρει
και για να κωπάσει ο πόνος κάνει 1 ευχή
Όταν πέφτει 1 αστέρι, η καρδούλα μου το ξέρει
τι θα πει να νιώθεις μόνος μέσα στη ζωή

5)Ανήκω σε μένα.
6)Το πρώτο μας φιλί
7)Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
8)Φύλακας άγγελος
9)Ποιος να συγκριθεί μαζί σου
10)Οι αγάπες χάνονται

Ερωτική πρόβα του Λάγιου.
Στην αντίπερα όχθη των συναισθημάτων που αφήνουν οι Λευκές Νύχτες του Ντοστογιέφσκι. Ένα τραγούδι και ένα βιβλίο μπορούν να φτιάξουν δύο αλλόκοτες όχθες.

εγω πάλι που ψάχνω ένα τραγούδι, κ τον ερμηνευτή του, τι να πω? που ακριβώς απευθύνομαι?
παει κάπως έτσι :"γιατί είμαι αγέρας που φυσά μέσα στης πόλης τα στενά και κάνει τα γερμένα φύλλα να θροίζουν..."

ζουμπουρλούδικο

Παράθεση: Το μέλος zoumpourloudiko στις 18-04-2007 στις 15:43 έγραψε... εγω πάλι που ψάχνω ένα τραγούδι, κ τον ερμηνευτή του, τι να πω? που ακριβώς απευθύνομαι? παει κάπως έτσι :"γιατί είμαι αγέρας που φυσά μέσα στης πόλης τα στενά και κάνει τα γερμένα φύλλα να θροίζουν..." ζουμπουρλούδικο

Το τραγούδι λέγεται Αύρα και είναι του Δημήτρη Παναγόπουλου.

thank u!

You are !
Μμμ, για να σκεφτώ κι εγώ επί του θέματος τώρα! Είναι μεγάλη η λίστα, σχεδόν όλα τα τραγούδια κάτι μου θυμίζουν. Οι "βυθισμένες άγκυρες" σίγουρα και το "μην υποκρίνεσαι" ( ) όπως και δεκάδες άλλα μου θυμίζουν ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο. Ουσιαστικά, για κάθε δικό μου άνθρωπο υπάρχει και μια ομάδα τραγουδιών να μου τον θυμίζει, οπότε είναι άσκοπο τώρα να γράψω ολόκληρη βάση δεδομένων...

Πολλά τραγούδια μου ξυπνούν αναμνήσεις... Οι μελωδία, οι στίχοι..
Από τα πιο όμως έντονα θα έλεγα είναι:
α) Ι walked this lonely street on the Boulevard of broken dreams...
b) τι να σου πω..άδειο βαγόνι το μυαλό μου αραγμένο..το σ' αγαπώ πάνω στου μπράτσου μου χαράζω την πληγή και δε μπορ΄πω να μη σε δω ούτε να μη σε περιμένω ..ούτε μπορείς να σταματήσεις τη δική μου τη φυγή//
γ) Εδώ να μείνεις..Της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις..
δ) Κρυφά σ ένα στενό είδα αυτό που ευχόμουν να μη το δω..
ε) ΔΕν είσαι εδώ δεν υπάρχεις πια μες τη ζωή μου..
στ) tonight you killed me with your smile..

κι άλλα πολλά....! γιατί κάθε στιγμή κι ένας στίχος.. κάθε ματιά μια μελωδία κάθε λέξη ένα τραγούδι!

Έχω την εντύπωση ότι συνήθως τα τραγούδια τα συνδέω με κάτι που κάνω εκείνη τη στιγμή και φυσικά από εκεί και μετά, αυτά είναι που στιγματίζουν και με πηγαίνουν πίσω όποτε θέλω να ξαναπάω!!! Ο πρώτος δίσκος από τις "μάσκες"... παίζει να μην έχουν βγάλει και άλλο ανήκει στην κατηγορία αυτή του πισωγυρίσματος!!!

Εγώ είμαι το dinaki13b που πριν 4 χρόνια σας έκανα αυτή την ερώτηση. Και πράγματι έχω τόσα χρόνια να μπώ σε αυτή την παρέα. Τόσα πράγματα άλλαξαν στη ζωή μου αυτά τα χρόνια και συγκινήθηκα που θυμήθηκα ποιά ήμουνα τότε.
Τώρα πιά άλλα τραγούδια με κάνουν και κλαίω!
Τ﨨Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι¨ ας πουμε με τη φωνή του Στράτου Διονυσίου αλλά και το ¨Μικρή πατρίδα¨...
Έχει πλάκα να απαντάω στον εαυτό μου αλλά είναι και τόσο μελαγχολικό που περνάει και φεύγει η ζωή μας τόσο γρήγορα...