Εγω δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Με συγχωρείς, αλλά ποτέ δεν πίστεψα! Για μένα, όταν συμβαίνει κάτι, είναι απλά μοιραίο. Για παράδειγμα, πάει κάποιος για μια συνέντευξη εργασίας. Δεν τον παίρνουν όμως, επειδή δεν τους κάνει για τον άλφα ή τον βήτα λόγο. Ο άνθρωπος που απορρίφθηκε δεν το βάζει κάτω, και συνεχίζει να ψάχνει. Μέχρις ότου, μια μέρα, συμβαίνει αυτό που ήθελε να συμβεί μια ζωή! Όχι μόνο προσλαμβάνεται, αλλά η εργασία του αγγίζει τα όρια της τελειότητας! Είναι αυτή που θέλει, και κάτι παραπάνω! Άν δεν είναι αυτό τύχη, τότε τι είναι! Με άλλα λόγια, όταν κάτι, δεν είναι γραφτό να συμβεί, φαίνεται εκ πρώτης όψεως! Συνήθως όμως, δεν είναι η ατυχία, απλά, το άτομο που θέλει κάτι, συνήθως δεν πέτυχε το σωστό τόπο και χρόνο ώστε να πραγματοποιηθεί αυτό που θέλει. Όλα όμως για καλό γίνονται, επειδή, όταν έρθει το σωστό το καταλαβαίνει απο τα εξής σημάδια. Πρώτον ταχύτητα, δηλαδή, όταν είναι να γίνει κάτι, γίνεται συνήθως σχεδόν αμέσως, άν είναι να μη γίνει, τότε καθυστερεί, δεύτερον, καλή τύχη, συνήθως δεν υπάρχουν εμπόδεια ως προς την επίτευξη του σκοπού, και τρίτον σταθερότητα, δηλαδή, αν είναι να σε πάρουν σε μια δουλειά, δεν θα σε κρατήσουν για λίγους μήνες χωρίς να βάλεις καμιά υπογραφή περί μονιμότητας. Αυτά είναι ξεκάθαρα και αλληλένδετα μεταξύ τους. Υπάρχουν και άλλα σημάδια όπως για παράδειγμα, οι πολλές υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, μπαρούφες δηλαδή, οι πολλές τρικλοποδιές εναντίων σου ακόμα και αν εσύ δεν φταίς, τα πισώπλατα χτυπήματα τύπου η άλλη είναι του πανεπιστημίου ή είναι απο πολύτεκνη οικογένεια, αρα εσύ δεν έχεις ελπίδα καμία, τα λόγια περί χαρακτήρα ο οποίος είτε είναι ατίθασος, είτε και εγω δεν ξέρω τι άλλο, άρα, δεν τους κάνεις επειδή δεν είσαι σαν αυτούς, ή επειδή δεν πρόκειται ποτέ να κάνεις ότι σου λένε, οπότε μην περιμένεις πρόσληψη! Λυπάμαι αν σε στενοχώρησα, αλλά όταν είναι να γίνει κάτι, είναι απλά μοιραίο!
σε ολα τα θέματα. 
