Peter Hammill

Το θέμα του forum για το αγαπημένο είδος μουσικής, οδήγησε σε μια μικρή κουβέντα για τον Peter Hammill δίνοντας έναυσμα για το άνοιγμα μιας συζήτησης γι αυτόν.

Με την ευκαιρία αυτή ελπίζω να γνωριστούμε και με άλλα μέλη που τον ακούν ή τον έχουν ακόυσει και θελουν να κάνουν σχόλια ή που απλά θέλουν να μάθουν γι αυτόν...






[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 26-12-2004 17:51 ]


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: jorge on 31-01-2005 22:03 ]

Για να δούμε λοιπόν frufru ποιοί ακούνε Peter Hammill...

Το πρώτο τραγούδι που παραθέτω για σχόλια είναι το αξεπέραστο House with no Door



House with no Door


There's a house with no door and I'm living there;
at nights it gets cold and the days are hard to bear inside.
There's a house with no roof, so the rain creeps in,
falling through my head as I try to think out time.
I don't know you, you say you know me;
that may be so, there's so much that I am unsure of.
You call my name, but it sounds unreal, I forget how I feel:
my body's rejecting the cure.

There's a house with no bell but then nobody calls;
I sometimes find it hard to tell if any are alive at all outside.
There's a house with no sound; yes, it's quiet there -
there's not much point in words if there's no-one to share in time.
I've learned my lines, I know them so well,
I am ready to tell whoever will finally come in
of the line in my mind that's cold in the night....
It doesn't seem right
when there's that little dark figure running.

There's a house with no door and there's no living there:
one day it became a wall...well I didn't really care at the time.
There's a house with no light, all the windows are sealed,
overtaxed and strained - now nothing is revealed but time
I don't know you, you say you know me -
that may be so, there's so much that I am unsure of.
You call my name, but it sounds unreal;
I forget how I feel, my body's rejecting the cure.
Won't somebody help me?

Ναι φοβερό τραγούδι.! Νομίζω οτι ειναι αντιπροσωπευτικο του, οσο αφορα τους στιχους και το υφος. Στον ιδιο δισκο ''H to He who I'm the only one''υπαρχει το ''killer'' που κατα τη γνωμη μου ειναι επισης καταπληκτικο με μια διαφορετικη χροια βεβαια..
Ωστε εχεις μιλήσει στον Hammill! Απομυθοποιηθηκε?


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 26-12-2004 18:46 ]

Είναι σαν να μιλάς με το γείτονά σου ή κάποιον που συναντάς καθημερινά και λέτε ένα "γειά". Αυτό φαίνεται και στο site που κρατά και ενημερώνει ο ίδιος: http://www.sofasound.com/index.htm.

Να σου πω την αλήθεια, δεν είχα πλάσει και κανένα μύθο για τον Hammill. Μου αρκούσε που άκουγα τα τραγούδια του: στίχοι που αγγίζουν τα όρια της ποίησης, καλή μουσική, καλή φωνή με την πιο ωραία αγγλική προφορά που έχω ακούσει ως τώρα...

Ο ¶γγελος του Παράξενου (1948)

Κοντά 40 χρόνια έχει που παίζει μουσική ο Peter Hammill. Πρώτα με τους Van Der Graaf Generator (τους ίδρυσε το 1967), έπειτα σόλο αλλά και συμμετέχοντας σε πολλούς δίσκους άλλων. Πρόκειται δε για έναν από τους ελάχιστους που ανέκαθεν είχε -και πάντα διατηρεί- τη δύναμη να σου επιβάλλει, όταν τραγουδά, να τον κοιτάζεις κατευθείαν στα μάτια.
Tο σόλο υλικό του έχει κατασταλάξει σε τραγούδια με απλή δομή, βασισμένα κυρίως στο πιάνο.
H αποδέσμευση της εκφραστικής δύναμης είναι άμεση και στηρίζεται τόσο στις συναισθηματικές μεταπτώσεις όσο και στο στιχουργικό περιεχόμενο, που πραγματεύεται έννοιες όπως η συμπάθεια, η τρυφερότητα, το αίσθημα της απώλειας και η λύτρωση.

Και οι Van Der Graaf Generator (1967)

Στα τέλη της δεκαετίας του '60, στο πανεπιστήμιο του Mάντσεστερ της Aγγλίας, συναντήθηκαν οι Peter Hammill (πιάνο / κιθάρα / φωνητικά), Hugh Banton (κίμπορντς / μπάσο) και Guy Evans (τύμπανα) και έφτιαξαν ένα γκρουπ που πήρε το όνομα Van Der Graaf Generator.
Tο 1968 στη σύνθεσή τους προστέθηκε ο σαξοφωνίστας David Jackson και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ τους "Aerosol Grey Machine", μια ευφάνταστη και φιλόδοξη συλλογή τραγουδιών με "progressive" ένδυμα που υπέγραφε ο Hammill, ο οποίος είχε ήδη αναπτύξει ένα μανιακό αλλά διαυγές φωνητικό ύφος και μια στιχουργική θεματολογία που αντλούσε υλικό από πηγές διαφορετικές όσο οι πανεπιστημιακές του σπουδές και ο υπαρξισμός της τραγουδοποιίας του Leonard Cohen.
Mετά από κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέροντα άλμπουμ ("Pawnhearts", "The Least We Can Do Is Wave To Each Other", "To He Who Am The Only One") το γκρουπ διαλύθηκε το 1972 και ο Hammill ακολούθησε σόλο καριέρα η οποία απέδωσε πέντε άλμπουμ μέχρι την επανασύνδεση των Van Der Graaf, το 1975.
H αντικατάσταση των Jackson και Banton με τον Graham Smith (βιολονίστα των String-Driven Thing) οδήγησε σε ένα πιο ακατέργαστο και αψύ ήχο.
Mη καταφέρνοντας να αναγνωριστούν εμπορικά πέρα από ένα περιορισμένο (αν και παροιμιωδώς αφοσιωμένο) κοινό, οι Van Der Graaf διαλύθηκαν οριστικά το 1978, μετά την κυκλοφορία του διπλού λάιβ "Vital".

Η Δισκογραφία του Hammill:

(1971)
-Fools Mate
(1973)
-Chameleon in the Shadow of the Night
(1974)
-The Silent Corner and the Empty Stage
-In Camera
(1975)
-Nadir's Big Chance
(1977)
-Over
-Nada
(1978)
-The Future Now
-Vision
(1979)
-pH7
(1980)
-A Black Box
(1981)
-Sitting Targets
(1982)
-Enter K
(1983)
-Patience
-Loops and Reels
(1984)
-The Love Songs
(1985)
-The Margin
(1986)
-Skin
-And Close as This
(1988)
-Spur of the Moment
-In a Foreign Town
(1990)
-Out of Water
-Room Temperature Live (Live)
(1991
-Fall of the House of Usher (Επανεκδόθηκε το 1999)
(1992)
-Fireships
(1993)
-The Noise
-There Goes the Daylight
(1994)
-Roaring Fourties
(1995)
-The Peel Sessions
(1996)
-X my Heart
-Τides (Live)
-Sonix
(1997)
-Everyone You Hold
(1998)
-This
(1999)
-Typical (Live)
-The Appointed Hour
-Fall of the House of Usher (Επανέκδοση)
(2000)
-None of the Above
(2001)
-What, Now?
(2002)
-Clutch

Η δισκογραφία των Van Der Graaf:

1968
-THE AEROSOL GREY MACHINE
1970
-THE LEAST WE CAN DO IS WAVE TO EACH OTHER
-H TO HE WHO AM THE ONLY ONE
1971
-PAWN HEARTS
1972
-68-71
1975
-GODBLUFF
1976
-STILL LIFE
-WORLD RECORD
1977
-THE QUIET ZONE/THE PLEASURE DOME
1978
-VITAL
1980
-REPEAT PERFORMANCE
-69-72
1985
-TIME VAULTS
1988
-NOW AND THEN
1989
-FIRST GENERATION (SCENES FROM 1969-1971)
-SECOND GENERATION (SCENES FROM 1975-1977)
2000
-THE BOX

Οι Van der Graaf Generator προετοιμάζονται τώρα για μια -τουλάχιστον- συναυλία, στο Royal Festival Hall (Λονδίνο), στις 6 Μαΐου 2005.
Τα εισιτήρια έχουν ήδη εξαντληθεί.
Η σύνθεση του group θα είναι: Banton, Jaxon, Evans, Hammill.

Παράλληλα, ετοιμάζουν ένα νέο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει την ίδια περίπου εποχή, πιθανά από την Virgin.

Nαι μπαινω καθημερινα στο sofasound το ειδα για την συναυλια και πραγματικα αν δεν πουλιονταν τοσο γρηγορα τα εισητηρια θα πηγαινα...
Οντως ειναι σαν να μαθαινεις τα νεα απο καποιον φιλο σου.. Γενικα η απιστευτυη ειλικρινια του και στη μουσικη και του και τους στιχους σε εκκπλησει..
Φανταζομαι οτι θα ξερεις και για το www.vandergraafgenerator.co.uk

Ωραία τα σκουφάκια του 'Αι Βασίλη

THE artist!!!

Επιτελους ενας ανθρωπος εκτος απο εμενα και τον vouliakis...


what are songs but exercises in solitude?-Peter Hammill
...all things are apart all things are a part...-Peter Hammill


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 27-12-2004 21:43 ]

frufru, μη ξεχνάς και τον Orfeus, θα νευριάσει και θα σου στέλνει μπύρες...

xairomai kai gw vasika pou vrethikan atoma na poun gia ton hammil. proswpika ton gnwrisa mesa apo to H to He, kai dystyxws parolo poy prospathisa epaneilhmmenos, den akousa kati allo antaksio twn tragoudiwn ap'afton ton disko.. vasika panta kati den mou kollouse.. oi stixoi tou einai gia xasimo entelws.. pantws to H to He eixe mia domh kai efevretikothta pou kata thn gnwmh mou den yphrxe sta alla twn van der graaf.. tha ksexwriza to "Lost" giati to eixa syndiasei me proswpikes empeiries pio poly :) alla genika ekeinos o diskos einai apo tous agaphmenous mou ever..... thanx gia to topic!

Quote:

Το μέλος frufru στις 27-12-2004 στις 20:45 έγραψε: Επιτελους ενας ανθρωπος εκτος απο εμενα και τον vouliakis... what are songs but exercises in solitude?-Peter Hammill ...all things are apart all things are a part...-Peter Hammill [ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 27-12-2004 21:43 ]

Quote:

Το μέλος vouliakis στις 27-12-2004 στις 21:42 έγραψε: frufru, μη ξεχνάς και τον Orfeus, θα νευριάσει και θα σου στέλνει μπύρες...

Θες ......κι' εσύ;

Οrfeus συγνωμη απλα νομισα οτι ηθελες μονο να δωσεις μια δημοσιογραφικη διασταση στο θεμα


Paintbox οντως το H to he...ειναι πολυ καλος δισκος. Ο δικος μου αγαπημενος απο VdGG ειναι το ''Pawn hearts''.
Aπο προσωπικους του Hammill εννοειται 1ο το ''In Camera"...
Τι εννοεις οτι οι στιχοι ειναι για χασιμο?

Aληθεια ξερετε οτι ο Αγγελάκας εχει ενα τραγουδι (''εισαγωγη'' νομιζω το λενε) το οποιο εχει αντιγραψει(εντελως) απο το ''Cat's eye-yellow fever'' του Hammill??





Αν καποιος εχει τον αυθεντικο δισκο του Αγγελακα να ενημερωσει αν γινεται για το αν αναφερει οτι οντως το συγκεκριμενο τραγουδι ειναι απο το ΑΣΜΑ του Hammill...
Συγνωμη για τα νευρα...τυγχανει εμμονης...

As anti-matter sucks and pulses periodically
the bud unfolds, the bloom is dead, all space is living history.
It seems as though time must betray us yet we're alive
and though I see no God to save us, still we survive
through the centuries of progress
which don't get us very far.
All illusion! All is bogus...
we don't yet know what we are.

Laughing, hoping, praying, joking, Son of Man,
with lowered eyes but lifting hearts, we're grains of sand
and though, in time, the sea may claim us for its own
we are the rocks which root the future - on us it grows!

Από το τραγούδι Childlike Faith in Childhood's End

Ειναι αδυνατο να συνειδητοποιησω την συμπτωση πως την στιγμη που διαβαζα το σχολιο ακουγα το συγκεκριμενο κομματι
Στο ''Still Life'' υπαρχει το ''my room'' ειναι ενα κομματι που στην αρχη δεν του δινεις ιδιαιτερη σημασια αλλα αξιζει να το προσεξει κανεις...ειναι αριστουργημα.Γενικα ολος ο δισκος ειναι εκπληκτικος.

Quote:

Το μέλος vouliakis στις 29-12-2004 στις 18:41 έγραψε: As anti-matter sucks and pulses periodically the bud unfolds, the bloom is dead, all space is living history. It seems as though time must betray us yet we're alive and though I see no God to save us, still we survive through the centuries of progress which don't get us very far. All illusion! All is bogus... we don't yet know what we are. Laughing, hoping, praying, joking, Son of Man, with lowered eyes but lifting hearts, we're grains of sand and though, in time, the sea may claim us for its own we are the rocks which root the future - on us it grows! Από το τραγούδι Childlike Faith in Childhood's End

και οι τελευταιοι στιχοι μαλλον η κατακλειδα...

And though dark is the highway,
and the peak's distance breaks my heart,
for I never shall see it, still I play my part,
believing that what waits for us
is the cosmos compared to the dust of the past.

In the death of mere Humans Life shall start!

(ή μηπως οι στιχοι αυτοι και οι προηγουμενοι πρεπει να μπουν στο θεμα ''πολιτικη και μουσικη''...?)