Ραδιοφωνική εκπομπη Μusic Heaven

Aργά, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σα σπαθί
γοργα κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Tι κι αν σε κάστρο απάτητο ο άνθρωπος το νου διπλά κλειδώνει
με βήμα αλαφροπάτητο η αγάπη του, σαν άνοιξη ζυγώνει

Aργα, η αγάπη
τρυπώνει λαβώνει σα σπαθί
γοργα κυλάει στο βλέμμα στο αίμα στο φιλί

Tι κι αν φορείς πουκάμισο
που ως το λαιμό, που ως το λαιμό κουμπώνει
απ' τα κουμπάκια ανάμεσα
ο έρωτας, ο έρωτας τρυπωνει...

Nίκος Kυπουργός, από το δίσκο "τα μυστικά του Kήπου"
τραγούδια για παιδικό θέατρο....
το συγκεκριμμένο με τη φωνή της Xαρούλας Aλεξίου
εξαιρετικό.....
ακούστε το

Straight To the Top (Rhumba)
Written by Tom Waits and Greg Cohen


I'm going straight to the top
oh yea up where the air is
fresh and clean
I'm going straight up to the top
if you know me, you know what I mean
I can't let sorrow
try and pull ol' Frankie down
live for tomorrow I have found you
I'm going straight up to the top
up where the air is fresh and clean
i know that I will never stop, oh no
until I know I'm wild and free
just like a champagne bubble
pop pop pop
I'm like those birdies
high up in the trees
I can't let sorrow
pull ol' Frankie down
live for tomorrow
I have found you
I'm going straight up to the top oh yeah
up where the air is fresh and clean

Καθ'ότι είμαι συνεπαρμένη ακόμα από το live του Παύλου Παυλίδη χθες στη Λήμνο ας ακούσουμε Ξύλινα Σπαθιά και "Δεν έχει τέλος".
.....
Σκέφτομαι τις πόλεις που μου λέγαν
μείνε λίγο ακόμα μείνε, που θές να φτάσεις
κι απαντούσα έχω ήδη φύγει από καιρό
συγχώρεσε με, μη με ξεχάσεις
Ύστερα σκέφτομαι το δρόμο
ίσως να σε ξαναδώ, άλλη μέρα
Σκέφτομαι ότι η χώρα που γυρνάω τόσα χρόνια
δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη
ποιός είναι ο Κάϊν, πώς κυλάει το νερό
που είν' η Μαρία ποιά είναι η Αστάρτη;
..........
Σκέφτομαι ότι η χώρα που γυρνάω τόσα χρόνια
δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη
ποιός είναι ο Εξορκιστής, η ρόδα της ζωής
το τρένο τι ώρα θα 'ρθει
........

Ναυαγός
μουσική Μ. θεοδωράκη στίχοι Γκανά, τραγουδάει ο Β. Λέκκας

Αυτή τη νύχτα θα τη ζήσω
σα ναυαγός σ'ένα νησί,
χωρίς ελπίδα να γλυτώσω,
αφού το θέλησες εσύ.

Είσαι η πείνα που με τρώει,
είσαι η δίψα στο κορμί,
είσαι παραίσθηση και τρέλα,
και το αλάτι στην πληγή.

Αυτή τη νύχτα θα τη ζήσω,
σα να'μαι αυτός που αγαπάς,
κι εσύ στη θέση τη δική μου,
όπως εγώ θα με ζητάς.

kalo mas Savattokiriako kai kala taxidia!!!

Let's
Let's
Let's go
Let's Let's
Let's go
Let's go free
And i was
I found it in my heart
Not back in my home lair
When i get these no more
What i couldn't understand
That i was so fucked
I was so afeared
I wanted to get fucked
What did i know?
Now it's all dark
And my heart is all that's living
No this thing can't hold myself
What love is going here now?
And i was all lost
Yeah i was so fucked
You broke my heart
When i want
Now it's all fucked
I wanted to be safe
I wanted some care
Like everything is always
And i was so afeared
I was so fucked
I wanted no longer
Won't get me love
Love me love
Need a life
Need a life
Need a life
Need a life (Moby)

Επηρεασμένη από το ''Παραμύθι του Σαββατοκύριακου''...

Έλα ξάπλωσε...
Αστέρια κάρφωσε
η νύχτα σειρά...
Κλείσ'τα μάτια
κι αφήσου απλά
να σε παν' τα όνειρά σου...

Γέλα λίγο...
Για σένα ανοίγω
ζωή κι αγκαλιά
Σβήσ' τα δάκρια
κι άκου απλά
τι σου λέει η καρδιά σου...


Πέφτει τ' αστέρι μας! Κάνε μια ευχή:
ελεύθερη να' ναι η ψυχή μας
κι ό,τι περάσαμε πριν στη ζωή
να' ναι η κρυφή δύναμή μας...

Μην τρομάζεις...
Κακό μη βάζεις
ξανά στο μυαλό
Φτάνει η αγάπη μου
Φτάνω εγώ
κι όλα είναι δικά σου...

Πέφτει τ'αστέρι μας...

...κι άλλος παρασυρμένος απ' το παραμύθι της Πηγούλας...

Της φωνούλας μου τα ρο

Ένα ψαράκι χρυσαφί, σε γυάλα στο τραπέζι,
σ’ ένα αστεράκι τραγουδά, ψηλά που τρεμοπαίζει.
Τρέχουν τα ρο, στήνουν χορό μεσ΄ το περιβολάκι,
τρέχει και η φωνούλα μου σαν γάργαρο νεράκι.

Μια ταραντούλα, ζωγραφιά και ένα βατραχάκι
βγήκαν βαρκάδα μια βραδιά, μες, το μικρά ρυάκι.
Τρέχουν τα ρο, στήνουν χορό μεσ΄ το περιβολάκι,
τρέχει και η φωνούλα μου σαν γάργαρο νεράκι.

Ένα σπουργίτι τόσο δα και μια καρδερινούλα
παίζουν κρυφτό, κυνηγητό με την Ταξιαρχούλα
Τρέχουν τα ρο, στήνουν χορό μεσ΄ το περιβολάκι,
τρέχει και η φωνούλα μου σαν γάργαρο νεράκι.

Eίδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου

Eίδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Eίδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Eίδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Eίδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Eίδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου

Δυο τραγούδια από μένα

Γιώτα Νέγκα τραγουδά Παν. Καλατζόπουλο
Κανείς δε θα μπορέσει μου ‘χες πει
να με πονέσει πάλι όπως εσύ
κι αφού είπαμε γεια με τα δάκρυα στεγνά
τα παράθυρα αφήνω όλη μέρα κλειστά

Ποτέ δε θα σ’ αφήσω μου ‘χες πει
να ζήσεις στα όνειρά μου όπως πριν
Κι όμως να! περπατώ μεσ’ τον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά

Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά
xαρά σ’ αυτόν που τώρα σ’ αγαπά
χαράζει και σ’ αγγίζει στα μαλλιά

Κι όμως να! περπατώ μεσ’ τον ύπνο σου εγώ
και μου δίνεις φιλιά στα όνειρά σου ξανά
Και σε παίρνω αγκαλιά με τα μάτια κλειστά
πώς γεννάει στο σκοτάδι η λύπη χαρά

Κανείς δε θα μπορέσει μου ‘χες πει
ποτέ να μ’ αγαπήσει όπως εσύ...

και Μάλαμας τραγουδά Μάλαμα
Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σα να'ταν όλα ψέμματα στάχτες κι αποκαϊδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με φυσάει αέρας
Να΄χω το νου μου αδειανό
Να΄χω και πρίμο τον καιρό

Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να'ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε ετσι αδιάφορα

Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια

Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζεις
Να ξεχαστείς στη διαδρομή πώς ήσουν και πώς μοιάζεις
Έτσι θα σ'αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
Σα μια γυναίκα μακρινή
Που αγάπησα πριν φύγω

Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια

kai i melina kana tragoudaei Petro Dourdoubaki

Το 'να ψέμα πάνω στ' άλλο
φτιάξανε καημό μεγάλο
γύρισε και κοίταξέ με
με αλήθεια άγγιξέ με

Τι να πιστέψω, τι να διαλέξω
ποιον πόνο πρέπει να αντέξω
για να σε φέρω πάλι κοντά μου
φωνή δε βγάζω, μα σου φωνάζω
Ήρθανε αλλιώς απ' ό,τι είχα φανταστεί
άμμος στροβιλίζεται κι αλλάζει μια ζωή

Όλο φεύγω κι όλο μένω
είμ' εδώ και επιμένω
μέσα σου είναι κρυμμένο
ένα φως που περιμένω

Τι να πιστέψω, τι να διαλέξω
ποιον πόνο πρέπει να αντέξω
για να σε φέρω πάλι κοντά μου
φωνή δε βγάζω, μα σου φωνάζω
Ήρθανε αλλιώς απ' ό,τι είχα φανταστεί
άμμος στροβιλίζεται κι αλλάζει μια ζωή

Η σπασμένη πολυθρόνα - Παυλίδης Παύλος


Το πιο όμορφο ταξίδι που 'χω κάνει
ήτανε πάνω στη σπασμένη πολυθρόνα
που αφήσαν πίσω όταν φύγαν οι Τσιγγάνοι
σε μια αλάνα μες στη μέση του χειμώνα

Έβλεπα έτσι από μπροστά μου να περνάνε
κάτι σπασμένοι ουρανοί με χελιδόνια
κάτι κλαδιά να εξαπλώνονται σα χρόνια
μες στην ομίχλη το καραβάνι

Το πιο όμορφο τραγούδι που 'χω ακούσει
το είπε ένας καπετάνιος πριν πεθάνει
Το πιο ωραίο, το πιο ωραίο
το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι

Έτσι ταξίδεψα μακριά στην Ισπανία
ένα απόγευμα που 'χε λιακάδα
Όλη η Μεσόγειος μια παραλία
Μία κυρία περπατάει στη Γρανάδα

Τα μαλλιά της είναι άσπρα, το μαντήλι
είναι λευκό μα η ματιά της είναι μαύρη
Από μικρό παιδί το γιο της είχε στείλει
στο μέρος που μουγκρίζουνε οι ταύροι

Παραπατάει ο ταυρομάχος στην αρένα
αλλά κι ο ταύρος τώρα πια παραπατάει
Μπρος στα ρουθούνια του λιβάδια ανθισμένα
Το πλήθος όρθιο χειροκροτάει

Μες στην αρένα που μαζεύτηκαν τα πλήθη
να ξαναδούν απ' την αρχή το ίδιο τέλος
ένα κορίτσι ακονίζει με το νύχι
πίσω απ' την πλάτη μας του έρωτα το βέλος

Ο ταυρομάχος παίρνει φόρα και χτυπάει
Όλοι νομίζουν ότι ζουν σε παραμύθι
Αυτή ακίνητη στα μάτια τον κοιτάει
Τη χαιρετάει, θα τον πετύχει

Το πιο όμορφο κορίτσι της Γρανάδας
θα εξημερώσει αυτή τη νύχτα άλλο ένα κτήνος
Ποιας Ισπανίας ουρανός και ποιας Ελλάδας
Σε πολυθρόνα σαν κι αυτή τώρα ίσως κάθεται κι εκείνος

Και βλέπει από μπροστά του να περνάει
το καραβάνι που ξεκίνησε και πάλι
Αυτό το βέλος απ' την καρδιά του
ποτέ κανείς δε θα μπορέσει να το βγάλει

Το πιο όμορφο ταξίδι που 'χω κάνει
ήτανε πάνω στη σπασμένη πολυθρόνα
που αφήσαν πίσω όταν φύγαν οι Τσιγγάνοι
σε μια αλάνα μες στη μέση, μες στη μέση του χειμώνα

Διάφανα Κρίνα και "Μέρες Αργίας".. Διαφορετικό άκουσμα για την ξεχωριστή αλλά και πολλά υποσχόμενη μέρα που πέρασε!



Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα 'μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα' ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου

Πολεμάτε κοιμισμένα
Άσιμος Νικόλας-Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας


Φεύγεις άτιμο κι είναι άδικο

Μου κλειδώθηκες κι εσύ στην κριτική

Κόντεψα κι εγώ να ξεμωραθώ

Μα έμαθα ξανά την υπομονή



Πολεμάτε κοιμισμένα

Κι είστε σαν μαρμαρωμένα

Πως να φτάσετε σε μένα

Που κατέχω τα κρυμμένα



Γρηγορείτε να με βρείτε

Αλλά κι εθελοτυφλείτε

Είμαι αόρατος για σένα

Ορατός μόνο για μένα



Θέλεις μπάλωμα, παρανάλωμα

Σύ δεν έγινες ούτε μια φορά

Πως να σου το πω μοιάζεις θωρηκτό

Σύ δεν πόνεσες όσο με πονάς



Πολεμάτε κοιμισμένα

Κι είστε σαν μαρμαρωμένα

Πως να φτάσετε σε μένα

Που κατέχω τα κρυμμένα



Και του εικοστού αιώνα

Του χαλάω την εικόνα

Μάθετε να πολεμάτε

Κεί που πάω δεν θα πάτε



Θέλεις μπάλωμα, παρανάλωμα

Σύ δεν έγινες ούτε μια φορά

Πως να σου το πω μοιάζεις θωρηκτό

Σύ δεν πόνεσες όσο με πονάς



Πολεμάτε κοιμισμένα

Κι είστε σαν μαρμαρωμένα

Πως να φτάσετε σε μένα

Που κατέχω τα κρυμμένα



Γρηγορείτε να με βρείτε

Αλλά κι εθελοτυφλείτε

Μάθετε να πολεμάτε

Κεί που πάω δεν θα πάτε
----------------------------------------------------------------------------------------
Aφιερωμενο σε κεινη που με πονεσαι...

Και συνεχίζουμε με Seether και το τραγούδι Broken


I wanted you to know I love the way you laugh
I wanna hold you high and steal your pain away
I keep your photograph; I know it serves me well
I wanna hold you high and steal your pain

‘Cause I’m broken when I’m open
And I don’t feel like I am strong enough
‘Cause I’m broken when I’m lonesome
And I don’t feel light when you’re gone away

The worst is over now and we can breathe again
I wanna hold you high, you steal my pain away
There’s so much left to learn, and no one left to fight
I wanna hold you high and steal your pain

‘Cause I’m broken when I’m open
And I don’t feel like I am strong enough
‘Cause I’m broken when I’m lonesome
And I don’t feel light when you’re gone away

μετά από μια μικρή βόλτα στις Κυκλάδες, ετοιμάζω τα μπαγκάζια μου για Ινδία... θέλω να αφήσω αυτή την γλυκιά παρέα με το τραγούδι του Θ. Κοτονιά που τραγουδούν η Γλυκερία και ο Ζερβουδάκης.

Να έχετε πάντα την Άνοιξη στις ψυχούλες σας! Μάρκος

Kόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μες στην καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου

Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
Άλλον τον κάνεις ν’ αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει

Και δε σου φτάνουν όλ’ αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δεν μας λυπάσαι

Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι ανάσταση μυρίζεις

Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δεν θα ΄ναι όπως πρώτα
Άσε για λίγο ανοιχτή
Του ουρανού την πόρτα

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Kotsiraki στις 21-02-2008 17:49 ]

Καλό Ταξίδι Μάρκο!!

Είναι ταξίδι η ζωή
μοιάζει με θάλασσα πληγή που σε μεθάει
βούτηξε μέσα της βαθιά
και θα σε πάρει μακριά θα σε κερνάει

Φιλιππος Πλιάτσικας - Μαυσωλείο

Californication για απόψε...

Το πάρτυ με τη φωνή του Μανώλη Μητσιά απο μένα..


Να γράψω θέλω σ' αγαπώ πολύ
να πάψω θέλω γι' αυτό θα πιω πολύ
Παλιά κομμάτια που χόρευες θα βρω
ποια ξένα μάτια σε βλέπουν θησαυρό

Απόψε η νύχτα μοιάζει μ' απειλή
μεγάλη η νύχτα και εγώ μικρός πολύ
Λευκά σεντόνια ριγμένα στην καρδιά
για μένα χιόνια και για άλλους μυρωδιά

Νύχτα πάρτη, τη σκέφτομαι ξανά
κάνει πάρτι το χτες και με πονά
Νύχτα ζήτα με μπροστά της για χορό
γι' αγάπη κλαίω μα δε τη συγχωρώ

Στενά μπαλκόνια δειλινά στενά
καρδιές μπαλόνια πετούν στο πουθενά
Ποτάμι μαύρο, στις φλέβες μου κυλάς
και ας μην ξαναβρώ τον τρόπο που φιλάς

Kαλημέρα με ένα "Παραμύθι με λυπημένο τέλος" , έτσι όπως το έχει τραγουδήσει ο Μίλτος Πασχαλίδης.


Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
μάτια μου, μάτια μου.
Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
που 'θελε να 'ναι θάλασσα.

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
μάτια μου, αχ μάτια μου.
Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
που 'θελε βράχος να γενεί.

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.
Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.

Κάποτε αγάπησα μια κόρη
μάτια μου, μαύρα μάτια μου.
Που ρωτούσε κάθε αγόρι
πότε γυναίκα θα γενεί.

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.
Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι.

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου.
Η κόρη γίνηκε γυναίκα
μα εγώ απόμεινα παιδί.

Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι.
Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι.