Ραδιοφωνική εκπομπη Μusic Heaven

Για ένα κομμάτι ψωμί Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

Για ένα κομμάτι ψωμί,
δε φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά.

Δεν φτάνει μόνο το μυαλό σου,
δε φτάνει μόνο το κορμί σου.
Το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου, δικέ μου.
Έχει τους νόμους τους αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Θα σου κρεμάσουνε μια μπάλα
και θα τραβιέσαι μ' αυτήν μέρα - νύχτα.
Έχεις κανάλι πολύ να τραβήξεις,
μέχρι να πάψεις να λες -"μα τι τρέχει;"
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα πιεις φαρμάκια πολλά.

Θα σε πετάνε από δω κι από κει
θα λαχανιάζει η ψυχή σου.
Θα φτύσεις αίμα απ' το στόμα, δικέ μου.
Έχει τους νόμους της αυτή η ιστορία,
δεν φτάνει μόνο η δουλειά.

Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα 'χεις ξεχάσει πολλά.
Για ένα κομμάτι ψωμί,
θα 'χεις πληρώσει ακριβά.

Και κάποια μέρα θα σε λύσουν,
μα θα φοβάσαι να φύγεις, θα τρέμεις.
Θα σε κλωτσάνε και θα σ' αρέσει, δικέ μου.
Σαν το σκυλί τους θα σ' έχουν, δικέ μου,
μα δε θα έχεις ψυχή να το νοιώσεις,
θα είναι για σένα αργά.

Μιας που η ώρα είναι περασμένη, ένα γλυκό "νανούρισμα" από τη Χαρούλα Αλεξίου....



Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ' αφτιά

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα' χω πια
όταν, θα' χω πια χαθεί
ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα-
ή θα έχω μαραθεί

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ
εγώ την να την κάνω



Κι όμως να, περπατώ μες τον ύπνο σου εγώ...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Kotsiraki on 11-04-2005 01:58 ]

ένα αγαπημένο τραγούδι των Θάνου Μικρούτσικου και Οδυσσέα Ιωάννου
για όλους τους φίλους που θα καταδεχτούν το κέρασμα

Ίσως να έγινα κι εγώ ό,τι ακριβώς μισούσα
να φτύνω γέλια ψεύτικα να βγάζω το καπέλο
χειροκροτώντας δυνατά αυτά που δεν μισούσα
και να πουλάω παρηγοριές πίσω από μαύρο βέλο.

Μπορεί να έμοιασα κι εγώ σ' αυτούς που κυνηγούσα
να στήνω δόκανα παντού να μη σε πλησιάζουν
να κάνω κόλπα πονηρά για τα δικά σου λούσα
αλλά να βγάζω το σκασμό όταν θα σε βιάζουν.

Μπορεί να φίλησα κι εγώ εκεί που είχα φτύσει
και να δικαιολογήθηκα πως ήμουν υπεράνω
δήθεν κακίες δεν κρατώ κι ας μ' έχετε φυσήξει
σαν το κεράκι το ροζέ στην τούρτα πάνω πάνω.

Μπορεί να πούλησα κι εγώ κάτι απ' την ψυχή μου
αφού μου τη ζητήσανε γιατί να μην κεράσω
μόνο που είχα πρόβλημα αν ήταν στην τιμή μου
ή μου την κλέψανε κι αυτή μ' έναν κρυμμένο άσσο

Quote:

Το μέλος AlienP στις 21-04-2005 στις 00:25 έγραψε: ένα αγαπημένο τραγούδι των Θάνου Μικρούτσικου και Οδυσσέα Ιωάννου για όλους τους φίλους που θα καταδεχτούν το κέρασμα

Θεωρώ υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω δημόσια την AlienP για την αναφορά της σε συνθέτη και στιχουργό ! Είναι τόσο αδικημένοι -σα να μην υπάρχουν ! - στις περισσότερες παρουσιάσεις τραγουδιών...
Α...το κέρασμα το δέχομαι ευχαρίστως και ανταποδίδω :

Είμαι κι εγώ άχθος αρούρης.


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Spilman44 on 21-04-2005 00:59 ]

Σας στέλνω την Καλημέρα μου και φεύγω σιγοψιθυρίζοντας και σφυρίζοντας ένα τραγουδάκι απο Monty Pythons! Δεν θα μπορώ να μπαίνω στον Παράδεισό μας για μερικές μέρες. Καλή αντάμωση παιδάκια!!

Always Look On the Bright Side of Life

words and music by Eric Idle

Some things in life are bad
They can really make you mad
Other things just make you swear and curse.
When you're chewing on life's gristle
Don't grumble, give a whistle
And this'll help things turn out for the best...

And...always look on the bright side of life...
Always look on the light side of life...

If life seems jolly rotten
There's something you've forgotten
And that's to laugh and smile and dance and sing.
When you're feeling in the dumps
Don't be silly chumps
Just purse your lips and whistle - that's the thing.

And...always look on the bright side of life...
Always look on the light side of life...

For life is quite absurd
And death's the final word
You must always face the curtain with a bow.
Forget about your sin - give the audience a grin
Enjoy it - it's your last chance anyhow.

So always look on the bright side of death
Just before you draw your terminal breath

Life's a piece of shit
When you look at it
Life's a laugh and death's a joke, it's true.
You'll see it's all a show
Keep 'em laughing as you go
Just remember that the last laugh is on you.

And always look on the bright side of life...
Always look on the right side of life...
(Come on guys, cheer up!)
Always look on the bright side of life...
Always look on the bright side of life...
(Worse things happen at sea, you know.)
Always look on the bright side of life...
(I mean - what have you got to lose?)
(You know, you come from nothing - you're going back to nothing.
What have you lost? Nothing!)
Always look on the right side of life...

Ένας λόγος που μου αρέσουν οι γιορτές και οι διακοπές γενικότερα,

είναι γιατί έτσι μπορούμε και συναντιόμαστε με αγαπημένους φίλους ,

που οι σπουδές, οι αποστάσεις μας κρατούν μακριά! Το τραγουδάκι αυτό

είναι αφιερωμένο στις στιγμές που θα ακολουθήσουν τις επόμενες 15

ημέρες! Και στην πιο γλυκιά και τρελή συνάμα παρέα!!!




Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε
τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους
παλιά τραγούδια για να θυμηθούμε
ονόματα και βλέμματα και δρόμους.

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
που θυμάσαι και θυμάμαι
τίποτα δε χάθηκε ακόμα
όσο ζούμε και πονάμε.
Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε.

Κι αν άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι
αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρα μας.
Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι
αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας.

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια...


Καλή αντάμωση!!

Ερωτικό apo ton Paulo Sidirropoulo:

Με κομμένη αναπνοή - ιδρωμένο το κορμί
σε πλησιάζω ακροβατώντας - με ρυθμό σιωπής
Η αυπνία μου υγρή - ράβει νύχτα την πληγή
μην τυχόν την ψηλαφίσεις και μου φοβηθείς

Το έργο μοιάζει να 'ναι ατέλειωτο
και μόνο εγώ είμαι θεατής
στους διαδρόμους του θεάτρου σου
να μαζεύω τα κομμάτια σου
να στα δώσω όταν θαρθείς

Αλλοτε κι αλλού μην πεις
θα χαθούμε μην αργείς
Με λυγμό που μοιάζει ανώδυνος
προσπαθείς να μ' αρνηθείς

Κι είναι ο φόβος μου διαρκής
με φωνάζεις κι απορείς
Ξέρω θες να μ' αγαπήσεις
και κλαις που δεν μπορείς

Το έργο μοιάζει να 'ναι ατέλειωτο
και μόνο εγώ είμαι θεατής
στους διαδρόμους του θεάτρου σου
να μαζεύω τα κομμάτια σου
να στα δώσω όταν θαρθείς

Το αγαπημένο μου ρεμπέτικο............

Το μπουζούκι μου κρατάω, το ζεϊμπέκικο βαρώ
Εμπρός φίλοι, σηκωθείτε και αρχίστε το χορό

Ο Γιοβάν Τσαούς βαράει το μπουζούκι του γλυκά
κι η κιθάρα ακολουθάει το ζεϊμπέκικο σιγά

Φέρε καπελά ρετσίνα στου Τσαούση την υγειά
για να παίξει το μπουζούκι, να χορέψουν τα παιδιά

Κάποιες φορές καταλαβαίνεις πόσο πολύ αγαπάς κάτι και πόσο σου λείπει μόνο όταν έχεις καιρό να το κάνεις και πόσο μάλλον όταν δε σου το επέτρεπαν "λόγοι ανωτέρας βίας"!!

Το επόμενο είναι ένα τραγούδι της Ανατολικής Ρωμυλίας, εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποια άτομα που σήμερα με δέχτηκαν και πάλι κοντά τους, σα να μην πέρασε μια μέρα! Αφιερωμένο στις στιγμές μας, στα ταξίδια μας ( σε αυτά που πέρασαν αλλά και σε αυτά που θα ακολουθήσουν) και σε κάποιους ξεχωριστά , που ξέρω πως έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Τσέστο!



Την καρδιά μ' την κλειδωμένη
σήμερα θα την ανοίξω.
Στο χορό να τραγουδήσω
μαύρα μάτια ν' αγαπήσω.

Μαύρα μάτια σαν κεράσια
μαύρα φρύδια σαν αβδέλλες.
Άσπρα χέρια σαν τα χιόνια
τι τα θέλουν τα βραχιόλια.

Να 'μαν κλέφτης να τα κλέψω
και στη μάνα μ' να τα δώσω.
Πάρτα μάνα μ' να τα κρύψεις
κι αν τα γυρέψω να μ' τα δώσεις.

Αυτό τον καιρό θα ήθελα στην εκπομπή μας να παίξει λίγη μουσική από το συναρπαστικό ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΤΖΟΚΟΝΤΑ του Μ. Χατζιδάκι!!!

Kαλημέρα με ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ! Εύθυμο, χαρούμενο και ίσως λίγο καλοκαιρινό, όπως ο καιρός , επιτέλους, έξω!


Στην κοσμάρα μου ως συνήθως και άξαφνα την βλέπω να περνάει

με μια τσάντα Ελευθερουδάκης και να μου χαμογελάει

Σαλιγκάρια στην Σταδίου και τριφύλλια στην Σίνα

Ομορφαίνεις βάδισμα μου την Αθήνα

Λεμονιές στην Κοραή, περικοκλάδες στου Ζονάρς

θέλω να σε ξαναδώ κατά μόνας


Αυτή που περνάει, αυτή που περνάει

αυτή να ρωτήσουμε να δούμε που πάει

Αυτή να ρωτήσουμε τον προορισμό μας

ο άγνωστος δρόμος της να βρει τον δικό μας



Την ρωτάω τι γίνεται μου λέει απλώς πηγαίνω στην σχολή μου

στη χοροεσπερίδα, στη συνέλευση, στη φιλοσοφική μου

Περιβόλια στην Μπενάκη, στην Σκουφά βοσκοτόποι

Ζουζουνίζουν γύρω από το άνθος σου οι ανθρώποι

Λουλακί παραθυράκια στα ταξί και στα τρόλεϊ

αλληλοκαλημερίζονται όλοι



Αυτή που περνάει, αυτή που περνάει

αυτή να ρωτήσουμε να δούμε που πάει

Αυτή να ρωτήσουμε τον προορισμό μας

ο άγνωστος δρόμος της να βρει τον δικό μας



Σαλιγκάρια στην Σταδίου και τριφύλλια στην Σίνα

Ομορφαίνεις βάδισμα μου την Αθήνα

Αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύομαι τώρα

και αρχίζει η ανοιξιάτικη ώρα

Αφιερωμένο σε τυχον παθόντες...

Σβήσε το φως να κοιμηθούμε

Άσε με στη βαθιά σκοτούρα
και μην αρχίζεις τη μουρμούρα
κόφ' το γαζί, μην το τραβούμε
σβήσε το φως, να κοιμηθούμε.
κόφ' το γαζί, μην το τραβούμε
σβήσε το φως, να κοιμηθούμε.

Μου 'χεις ζαλίσει το κεφάλι,
πάψε τη γκρίνια τη μεγάλη,
σαν ξημερώσει θα τα πούμε,
σβήσε το φως, να κοιμηθούμε.

Έλα γλυκά και φίλησέ με,
σβήσε το φως κι αγκάλιασέ με,
με γκρίνιες άκρη δε θα βρούμε,
σβήσε το φως, να κοιμηθούμε.

Αφιερωμενο......καπου......

Πώς θες να το ξέρω-Καράλης Κώστας



Αν είσαι μια μικρή παραπονεμένη πέτρα
σε μια ερημιά
Αν είσαι ένα μοναχικό κυκλάμινο
στο βουνό

Αν είσαι ένα ξεχασμένο άστρο στον ουρανό
πώς θες να το ξέρω
πώς θες να το ξέρω | 2x

Αν είσαι μια βραδινή βροχή
στη θάλασσα
Αν είσαι ένας βαπορίσιος καπνός
στο πέλαγος

Αν είσαι ένα παλιό εικόνισμα σε μια εκκλησιά
πώς θες να το ξέρω

Αν είσαι ένα αγκάθι στην καρδιά μου
εγώ που σ' αγαπώ πώς θες να το ξέρω

Ακόμη τώρα κατάφερα να συνέλθω από το χθεσινό βράδυ.. μπύρες, κρασιά, χορός και πάνω από όλα τραγούδι και μια υπέροχη παρέα!! Κάλή αντάμωση παίδες!


Ξεκινάμε, πάμε μακριά

σ’ άλλα μέρη, σ’ άγνωστα νερά

Στο μουράγιο μένεις μόνη εσύ

πάντα ο νους μου θα ’ναι στο νησί



Τώρα το πλοίο έχει σαλπάρει

κι από τα μάτια σβήνει η στεριά

Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι

κι εγώ σου λέω έχε γεια


Γύρω-γύρω η θάλασσα γυαλί

μα η σκέψις μου έγειρε θολή

Λάμπει ο ήλιος τώρα από ψηλά

στο μυαλό μου έρχονται πολλά


Τώρα το πλοίο...



Πέλαγος θα σκίσω μακρινό

Θάλασσα θα βλέπω κι ουρανό

Μα η συντροφιά μου θα ’σαι εσύ

Πάντα ο νους μου θα ’ναι στο νησί


Τώρα το πλοίο...



και εις άλλα ...

Κι όμως να, περπατώ μες τον ύπνο σου εγώ...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Kotsiraki on 07-05-2005 16:37 ]

Το τρένο-Τρύπες


Όταν θα 'ρθεις να με ξεθάψεις απ' τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά


Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
κι άνεργες θα θρηνούν
θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν



Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε ] 2x
τα αλλά τρένα να περνούν


Αφιερωμενο στα τραινα που ψαχνουν τον προορισμο τους...!!!!

Χμμμ.. το τραγούδι αυτό με παίδεψε πολύ σήμερα σε κάποιον άλλο σταθμό..! Δεν ήθελε να βγει στον αέρα με τίποτα , ελα όμως που εγώ ήθελα τόσο να το ακούσω. Ελπίζω από το σταθμό μας εδώ να τα καταφέρω!


Τα λόγια μου είναι μια γλυκιά προσευχή
κουρνιάζουν έξω από το κλεισμένο σου παράθυρο
και αν τ' άφηνες θ' ανοίγαν μια ρωγμή
απ' το μικρό κελί σου ως το άπειρο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί

Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή
Ζήσε μαζί μου στον αέρα, στη φωτιά στη βροχή
Μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί
Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή

Τα λόγια μου είναι μια ανέλπιδη ευχή
Σβησμένα φώτα μέσα στο άχαρο δωμάτιο
Και αν τ' άφηνες θα καίγαν τη σιωπή
Και θα διαλύαν το κρυμμένο σου παράπονο

Μα εσύ σωπαίνεις και θρηνείς σαν τον κατάδικο
Πάνω απ' τη στάχτη που σκεπάζει τον παράδεισο
πάνω απ' τη στάχτη

Μου 'πες θα φύγω

Μου 'πες θα φύγω χθες το βράδυ ξαφνικά
απλώς κουράστηκα δε φταίω για όλα αυτά
Θεε μου δε θέλει το βλέπω καθαρά
κι όλα γίναν Θεε μου τόσο μα τόσο ξαφνικά

Σηκώθηκα μονάχος το πρωί
χωρίς καφέ χωρίς τσιγάρο και ψυχή
Θεε μου το ξέρω τώρα είμαι μοναχός
κι όμως θα γυρίσει πάλι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς

Το ξέρω είναι λίγο δύσκολο μα εγώ
στο λέω μπορούσα να περιμένω και μπορώ
βλέπεις οι δυο μας μόνοι δε νιώσαμε ποτέ
τώρα, τώρα πες μου ποιόν,
πες μου ποιόν θα 'χεις να τα λες;

Τη μέρα που ερωτεύτηκε ο ήλιος-Θαλασσινός Παντελής


Καθώς ο ήλιος σκαρφαλώνει
να φύγει πάνω απ' το βουνό
Σε κάποιο μάνταλο σκαλώνει
μες στο δικό της το στενό


Και τότε θέλει να γυρίσει
Μα δεν μπορεί, πρέπει να δύσει


Κοιτάζει σ' ένα παραθύρι
που καθρεπτίζει αντικρινά
Τη βλέπει πάνω σε γεφύρι
να 'χει τα πόδια της γυμνά


Και τότε θέλει να γυρίσει...


Καθώς ο ήλιος σκαρφαλώνει
εκείνη μπαίνει στα στενά
Και τότε αρχίζει να ματώνει
που δεν τη βλέπει, και πονά


Και τότε θέλει να γυρίσει...

Καλημέρα!! Το επόμενο τραγουδάκι φεύγει κατευθείαν για όλες τις μανούλες, που σήμερα έχουν την τιμητική τους. Να το αφιερώσω εξαιρετικά στη μαμά μου μαζί με ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ για όσα έχει κάνει για εμένα. ..


Ζακ Στεφάνου : "Το γλυκό της το παιδί".



Κι αν αυτή γιορτάζει και δώρο δεν της πήρα
κι αν μ’ αγαπάει κι εγώ την τυραννώ
κι αν πολλά μου δίνει και λίγα μου ζητάει εγώ

Κι αν μ’ έχει γεννήσει κι είμαι 1,60
κι αν της φωνάζω που είμαι κοντός
κι αν καμμιά φορά στο σπίτι δεν τρώω
έτσι κι αλλιώς

Ένα δώρο σε μια όμορφη γυναίκα
που χει κάνει το πιο ωραίο παιδί της χαρίζω
κι αν δακρύζω δε μ’ αρέσει
είναι πολλή
η αγάπη που χει δώσει

Μα το ωραίο της παιδί δε θα τη προδώσει
πριν παλαβώσει θα της πει σ’ αγαπώ
κι αυτή θα το φιλήσει και θα πει
το γλυκό μου το παιδί

Κι αν το δωμάτιο μου είναι αχούρι
κι αν καμμιά φορά φέρνω κακούς βαθμούς
κι αν συνέχεια σπάω τα σπυράκια στη μούρη
αυτούς

Ν’ ακούς που έχουν μια κιθάρα
και στον κόσμο μια μαμά και την αγαπούν
κι άμα δε μπορούν να της το πουν
της το γράφουν και της το τραγουδούν

Αυτούς που έχουν μια κιθάρα
και στον κόσμο μια μαμά και την αγαπούν
κι άμα δε μπορούν να της το πουν
της το γράφουν σε κασέτα
στ’ αυτοκίνητο το βάζουν

Και το πρωί όταν τ' ακούσει
πριν δουλέψει νυσταγμένη θα σκεφτεί
το γλυκό μου το παιδί

Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες και κυρίως σε εκείνες τις μαμάδες που περιγραφει το παρακάτω αυτοβιογραφικό τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ

Με πήρες κάποτε απ΄το χέρι και δε σε ρώτησα που πάμε
σου είπα με σένα δε φοβάμαι μάνα καλή μάνα μου έρμη
εσύ τον άντρα σου είχες χάσει κι εγώ είχα χάσει το γονιό μου
και τότε μάνα καλέ μάνα τότε σε βάφτισα αρχηγό μου

Κλείδωσες δυό φορές το σπίτι μας πήρες κι ήρθαμε στην πόλη
σαν τα κοράκια πέσαν όλοι έτσι όπως σε είδαν φοβισμένη
κι ακόνιζα παιδάκι πράμα τα νύχια μου και το μυαλό μου
με μιά τρεμούλα μ΄ένα φόβο μη γκρεμιστεί ο αρχηγός μου

Κι άρχισαν να κυλούν τα χρόνια όπως το χρώμα στη βατίστα
στην οικοκυρική μοδίστρα κι ο αδερφός μου στα καράβια
η Ελλάδα πήγαινε κι ερχόταν κι έγινε ο τρόμος αρχηγός σου
φοβήθηκα μη σε τσακίσουν και τότε έγινα αρχηγός σου

Και πάνω που άρχιζα να ορίζω ήρθε η αγάπη να με ορίσει
και μπλέχτηκα στο αλισβερίσι οι αγάπες μ΄έβαλαν στη μέση
εσύ νοιαζόσουν μη πονέσω μα αυτές δε΄βλέπαν τον καημό σου
κι όλες στο μάτι είχαν βάλει να ρίξουνε τον αρχηγό σου

Κι όταν με πήρε το τραγούδι ήμουν το στόμα των απόρων
έγινα στόχος των εμπόρων και θύμα της πολυγνωσίας
πήγαν να τρίξουν τα θεμέλια δεν ήταν τ΄αύριο πια δικό μου
τότε ξανάπλωσες το χέρι και σε ξανάκανα αρχηγό μου

Τώρα χαμένη εγώ στους ήχους και λυτρωμένη εσύ χορεύεις
η μόνη εσύ που με πιστεύεις σαν σου μιλάω μεσ΄στα τραγούδια
τώρα αγαπώ μα δεν ορίζω τώρα δεν ψάχνω να΄βρω δίκια
τώρα το δρόμο μου τον βρήκα γκρεμίστηκαν τ΄αρχηγηλίκια





[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: eneni on 08-05-2005 12:24 ]