Ανάγνωση, ποίηση, ζωγραφική ...με μελωδία

-----------------
αυτός ο κόσμος μπορεί ν΄αλλάξει Κεμάλ..μέσα στις καρδιές, στις πλατείες, σε γραφεία οβάλ..θέλει σωστοί χιλιάδες να΄ναι στους τροχούς, να΄ναι η ψυχή η νύφη και γαμπρός ο νους...(ετεροχρονισμένη απάντηση του Ρασούλη στο αριστούργημα του Γκάτσου)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 27-06-2011 22:35 ]

Η συγκλονιστική σκηνή από την ταινία του Φόρμαν ... δύο σχετικά μέτριοι ηθοποιοί αναδύονται σε τιτάνες υπό την καθοδήγηση του δασκάλου, αλλά κυρίως από το συγκινησιακό δυναμικό της ίδιας της σκηνής ..

Εξαιρετικό εισητήριο και για να εισέλθει κάποιος στον μαγικό κόσμο της κλασσικής μουσικής...

Τρομερό!

Tα χρέη, το άδικο, o εαυτός σου, ο χρόνος τελικά υπάρχει μόνο ένας τρόπος να τουs ξεφύγεις, εκτός φυσικά απ’ το τρέξιμο: η άνευ όρων εμπιστοσύνη στην απόλυτα δική σου τρέλα.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Foidel στις 02-07-2011 09:35 ]

Μου αρέσουν πάρα πολύ όλα όσα έχεις ποστάρει.. Ειλικρινά.. Και τα στοιχεία που δίνεις κάνοντας ανάλυση για το κάθε ποστ ειναι πολύ προσεγμένα και κατατοπιστικά.

Θα ήθελα όμως σαν δημιουργός του θέματος, να σου προτείνω να κάνεις εσύ ένα νέο θέμα που να ποστάρονται παρόμοια βίντεο γιατί σ αυτό (παρ΄όλο που είναι εξαιρετικά) είναι off topic και αδικούνται... Εκεί θα μπορούσαν να συμμετάσχουν και άλλοι συμφορουμίτες με δικά τους ποστ και να γίνονται και μουσικές συζητήσεις επί των θεμάτων σου. Η θέση που τους ανήκει είναι στις "μουσικές συζητήσεις" και όχι σ΄αυτήν την ενότητα, γιατί όπως προείπα αδικούνται εδώ και δεν σχολιάζονται οπως αναμένεται.

Αυτό δημιουργήθηκε μόνο για βίντεο με απαγγελίες ποιημάτων... για βίντεο με πίνακες ζωγραφικής... και για βίντεο με αναγνώσεις..συνοδευμένα με μουσική υπόκρουση. Ακριβώς όπως το λέει και ο τίτλος.... :) 

Ευχαριστώ

-----------------
κατά βάθος όλοι ξέρουμε..........

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ixthis στις 04-07-2011 15:56 ]

έχεις δίκαιο ... ίσως θα μπορούσε κάποιος διαχειριστής να τα μεταφέρει ... αν δεν γίνεται , οκ, όταν μελλοντικά απαιτηθεί να ποστάρω κάτι νέο θα το βάλω αλλού ...

ΙΝΚΑΣ - αυτοί που λάτρευαν τον Ηλιο

-----------------
Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.. (Αlbert Camus)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 01-09-2011 12:08 ]

Η ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, Η ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ ΚΙ Η ΘΕΟΔΩΡΑ

Ο Δημήτρης Χορν διαβάζει το ποίημα του Αλέξανδρου Μπάρα (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Μενέλαου Αναγνωστόπουλου 1906-1990) το οποίο θεωρήθηκε πρωτοποριακό όταν δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Αλεξανδρινά Γράμματα το 1929...

Η ανυπαρξία μουσικής υπόκρουσης υπερκαλύπτεται απ την μοναδική αίσθηση που προξενεί η ανάγνωση του Χορν...

* Το video της ανέκδοτης ηχογράφησης ανέβασε στο youtube ο συμφορουμίτης μας japan88gr

ΤΑΣΟΣ  ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ - "ΕΡΩΤΙΚΟ"

Ναι αγαπημένη μου...  πολύ πριν να σε συναντήσω

εγώ σε περίμενα, πάντοτε σε περίμενα

Σαν ήμουνα παιδί και μ΄έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου

έσκυβε και με ρωτούσε: Τι έχεις αγόρι μου?

δε μίλαγα... μονάχα κοίταζα πίσω απ΄τον ώμο της

έναν κόσμο άδειο από σένα..

Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι

ήταν για να μάθω να σου γράφω τραγούδια

Οταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής,  ήταν.. που αργούσες ακόμα

όταν την νύχτα κοίταζα τ΄αστέρια,  ήταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου

κι όταν χτύπαγε η πόρτα κι άνοιγα δεν ήτανε κανείς

κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε

Ετσι έζησα. Πάντα.

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι?

μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια

μα και βέβαια μέ γνώριζες... γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου

είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου.. αγαπημένη !

Θυμάσαι αλήθεια την πρώτη μεγάλη μέρα μας?

σου πήγαινε αυτό το κίτρινο φόρεμα.. ένα απλό φτηνό φόρεμα

μα ήταν τόσο όμορφα κίτρινο... οι τσέπες του κεντημένες με μεγάλα καφετιά λουλούδια

σου πήγαινε στο πρόσωπό σου ο ήλιος, σου πήγαινε στην άκρη του δρόμου

αυτό το τριανταφυλλένιο σύγνεφο, κι αυτή η φωνή μακριά ενός πλανόδιου ακονιστή...

σου πήγαινε !!

Εβαζα τα χέρια μου στις τσέπες.. τα ξανάβγαζα.. βαδίζαμε δίχως λέξη

και τι να πει κανείς όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός... και τα μάτια σου τόσο μεγάλα...

Ενα παιδί στη γωνιά τραγούδαγε τις λεμονάδες του κι ήπιαμε μιά στα δυό

κι αυτό το χελιδόνι που πέρασε ξαφνικά πλάι στα μαλλιά σου? τί σου είπε λοιπόν?

Είναι τόσο όμορφα τα μαλλιά σου.. δε μπορεί... κάτι θα σου ΄πε

Το ξενοδοχείο ήταν μικρό σε μια παλιά συνοικία πλάι στο σταθμό

που μες στην αντηλιά κοιτάζαμε να μανουβράρουνε τα τρένα..

Αλήθεια..κείνη η Άνοιξη, εκείνο το πρωϊνό , εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας

αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό

αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω... πόσο σου πήγαιναν!!

Κι ύστερα ξαφνικά κείνο το βράδυ έβρεχε.. ανέβηκα τέσσερα τέσσερα τα σκαλιά

κανείς στην κάμαρα.. έτρεμε στ΄ανοιχτό παράθυρο η κουρτίνα

"φεύγω, μη ζητήσεις να με βρεις" έγραφε

η χτένα της ξεχασμένη πάνω στο τραπέζι ανάμεσα στις χυμένες πούδρες

σαν ένα μικρό παιδικό φέρετρο... μέσα στη σκόνη

Πού είσαι λοιπόν? πες μου.. Που είσαι? Σ΄αναζητάω

σαν τον τυφλό που ψάχνει να βρεί το πόμολο της πόρτας

σ΄ένα σπίτι που πιασε φωτιά....

Τις νύχτες σηκώνομαι αλαφιασμένος, ντύνομαι και σε περιμένω

δεν θα χτυπούσες καν την πόρτα.. θα πέταγες με βιάση το παλτό σου στην καρέκλα

η κάμαρα όλη θα λιποθυμούσε όπως θα λυνες ξαφνικά εκείνα τα ασύγκριτα τυρανικά μαλλιά σου

η παλιά ντουλάπα θα τρεχε και σαν μια ταπεινή υπηρέτρια θα σου βγαζε τα παπούτσια

θα γελούσαν οι καθρέφτες.. θα ξυπνούσαν οι γείτονες...

Ολα έχουν μείνει όπως τ΄άφησες - θα σου λεγα- και η χτένα σου να τη εκεί

η μαύρη μεγάλη χτένα σου σαν ένας έρημος κατασκότεινος δρόμος

που τον περνάω κάθε νύχτα...

Ασε με τώρα να κοιτάζω τα παράθυρά σου ξέροντας πως μέσα ένας άλλος σε παίρνει

ένας άλλος βυθίζεται μες στην μεγάλη σου Άνοιξη..

εγώ και ποδοπατημένη από χιλιάδες άντρες σ΄αγαπώ

ασε με εδώ στη γωνιά..δεν πειράζει, ας χιονίζει

αυτό το μικρό τετράγωνο φως που ρίχνει το παράθυρό σου πάνω στο χιόνι

εμένα είναι ο κόσμος...

δεν θα σου πω τίποτα μόλις βγεις.. θα περπατάω δίπλα σου αμίλητος

κι αν αυτό σε πειράζει μπορώ να ΄ρχομαι πίσω σου σαν σκυλί..

Κι όταν πεθάνω το χώμα που θα με σκεπάσει

δεν θα ΄ναι για μένα το σκληρό χώμα το νεκρό

μα η απαλή τρυφερή γη που κάποτε πλαγιάσαμε γυμνοί πάνω της

Ποδοπάτησε με, μα να έχω τουλάχιστον την ευτυχία να μ΄αγγίζεις.........

-----------------
Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.. (Αlbert Camus)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 13-11-2011 22:44 ]

GUY FARLEY - Modigliani suite OST

Υπέροχο video από την δική μας NantiaP

Εξαιρετικό το "Οσο μπορείς" του Καβάφη Νάντια.

Για το προηγούμενό σου post - που εκ παραλήψεως- δεν σου απάντησα, χίλια ευχαριστώ είναι υπέροχο τραγούδι και στον πίνακα που μου αφιέρωσες είμαι ολόϊδια... μπράβο απόδοση ο John..xaxaxa

"Αυτογνωσία" απόσπασμα από το βιβλίο "Ο Προφήτης" του Χαλίλ Γκιμπράν

Ακούγεται το fado "Primavera" από Mariza

-----------------
Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.. (Αlbert Camus)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 28-11-2011 16:21 ]

ITHACA [1910, 1911]
As you set out for Ithaca
hope that your journey is a long one,
full of adventure, full of discovery.
Laistrygonians and Cyclops,
angry Poseidon-don't be afraid of them:
you'll never find things like that on your way
as long as you keep your thoughts raised high,
as long as a rare sensasion
touches your spirit and your body.
Laistrygonians and Cyclops,
wild Poseidon-you won't encounter them
unless you bring them along inside your soul,
unless your soul sets them up in front of you.

Hope that your journey is a long one.
May there be many summer mornings when,
with what pleasure, what joy,
you come into harbors you're seeing for the first time;
may you stop at Phoenician trading stations
to buy fine things,
mother of pearl and coral, amber and ebony,
sensual perfume of every kind-
as many sensual perfumes as you can;
and may you visit many Egyptian cities
to learn and learn again from those who know.

Keep Ithaka always in your mind.
Arriving there is what you're destined for.
But don't hurry the journey at all.
Better if it lasts for years,
so that you're old by the time you reach the island,
wealthy with all you've gained on the way,
not expecting Ithaca to make you rich.
Ithaca gave you the marvelous journey.
Without her you would have not set out.
She has nothing left to give you now.

And if you find her poor, Ithaca won't have fooled you.
Wise as you will have become, so full of experience,
you'll have understood by then what these Ithacas mean.

----------------------------------------------------------------------------------

Πολύ καλό εγχείρημα, αλλά..δεν ξέρω..ίσως είναι λίγο το χαρακτηριστικό "σσςς" της Λαμπέτη που με ψιλοχαλάει. 

(Οκ..εδώ μπορεί να μην ταιριάζουν και πολύ με το κομμάτι, αλλά είναι ωραίο και το κομμάτι κι οι πίνακες!)

Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό, 
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα, 
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο, 
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.

Ολόκληρο το αριστούργημα του Γιάννη Ρίτσου εδώ.

-----------------
Επιλέγεις τη μουσική που ακούς, όπως επιλέγεις τους φίλους σου.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : o-Zone στις 31-01-2012 17:18 ]

Αυτοσχεδιασμός με κίνηση-χορό και ζωγραφική υπό τους ήχους του δικού μας Βαγγέλη Παπαθανασίου

Vangelis Improvisation 1971

Στίχοι Νίκου Γκάτσου  Αθάνατος ποιητής!!!!!!!