Της νύχτας κυλάνε οι ώρες, τον ύπνο μου διώχνει η βροχή… Φοβάμαι μην σ' άρπαξαν μπόρες κι απόμεινα εγώ μοναχή… Φοβάμαι μην σ' άρπαξαν μπόρες κι απόμεινα εγώ μοναχή…
Ναδιώξωτασύννεφα, θαγίνωαγέρι! Να φέγγω στο δρόμο σου, θα γίνω αστέρι! Κι αν πάλι τ' απόβραδο, καημό θα μου φέρει… Θα μείνωστοδρόμοσου ναγίνωφωτιά!...
Να διώξω τα σύννεφα, θα γίνω αγέρι! Να φέγγω στο δρόμο σου, θα γίνω αστέρι! Κι αν πάλι τ' απόβραδο, καημό θα μου φέρει… Θα μείνω στο δρόμο σου να γίνω φωτιά!...
Την πόρτα χτυπάει αγέρας, το σπίτι βαραίνει σιωπή… Γυρεύω το φέγγος της μέρας, ζητώ τη δική σου φωνή!... Γυρεύω το φέγγος της μέρας, ζητώ τη δική σου φωνή!...
Να διώξω τα σύννεφα, θα γίνω αγέρι! Να φέγγω στο δρόμο σου, θα γίνω αστέρι! Κι αν πάλι τ' απόβραδο, καημό θα μου φέρει… Θα μείνω στο δρόμο σου να γίνω φωτιά!...
Να διώξω τα σύννεφα, θα γίνω αγέρι! Να φέγγω στο δρόμο σου θα γίνω αστέρι! Κι αν πάλι τ' απόβραδο, καημό θα μου φέρει… Θα μείνω στο δρόμο σου να γίνω φωτιά!...
Της νύχτας κυλάνε οι ώρες, τον ύπνο μου πήρε η βροχή… Μη χάθηκες σ' άγνωστες χώρες, μη σ' έδεσαν ξένοι καημοί… Μη χάθηκες σ' άγνωστες χώρες, μη σ' έδεσαν ξένοι καημοί…
Ναδιώξωτασύννεφα, θαγίνωαγέρι! Να φέγγω στο δρόμο σου, θα γίνω αστέρι! Κι αν πάλι τ' απόβραδο, καημό θα μου φέρει… Θα μείνωστοδρόμοσου ναγίνωφωτιά!...
Ναδιώξωτασύννεφα, θαγίνωαγέρι! Να φέγγω στο δρόμο σου, θα γίνω αστέρι! Κι αν πάλι τ' απόβραδο, καημό θα μου φέρει… Θα μείνωστοδρόμοσου ναγίνωφωτιά!...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Emmanuelle στις 06-10-2012 03:08 ]
Σε θυμάμαι… -Κάθε ώρα που περνάει…- Απ' το χθες στο σήμερα, με φέρνει και με πάει…
Κι όλα γυρνάνε… -Γύρω από 'σένανε ξανά…- Όλα είναι εδώ κι εσύ δεν είσαι πουθενά!…
Δε λυπάμαι… -Που είμαι μόνη τώρα πια…- Ούτε που με πλήγωσες, με λόγια που πονάνε…
Μα φοβάμαι… -Να μη σε πάνε μακριά…- Του καινούριου σου έρωτα, τα χάρτινα φτερά!...
Κάνε λοιπόν, τον κύκλο σου Οδυσσέα!... Κι όσο λείπεις θα 'μαι εδώ, θα υφαίνω ατέλειωτο πανί… Ώσπου να βρεις, το δρόμο σου μοιραία… Στης Ιθάκης το νησί να ξαναβγείς!...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Emmanuelle στις 05-10-2012 13:14 ]
ποσο μου αρεσει αυτο το θέμα. ! με έβαλε σε σκέψεις . λοιπόν ...
Μικρά γαλάζια μυστικά- Μανόλης Φάμελος ( μου αρέσει πολύ και η ερμηνεία του ιωαννίδη)
αλλα το τραγούδι που με κάνει και αισθάνομαι πραγματικά καλά είναι του πορτοκάλογλου- οτι δεν σκοτώνει :)
θα επανέλθω...
Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι κρατάει, στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει…
Θα περάσουν ξανά, απ’ της μνήμης τα σπίτια, από θάλασσες άδειες, απ’ του φόβου τα δίχτυα.
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε σαν καράβια οι στιγμές, που ποτέ δε γερνάνε!... Και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες!...
Όταν ήμουν παιδί, είχα βρει έναν κήπο, για να κρύβομαι εκεί, απ’ τη ζωή όταν λείπω!… Όταν ήμουν παιδί, είχα κρύψει έναν ήλιο, να `χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο!..
Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι θα πιάσει, σαν γυαλί μια στιγμή, θα ραγίσει, θα σπάσει… Θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει, σ’ έναν κόσμο μισό, που τους δυο δε χωράει…
[ τροποποιήθηκε από τον/την Emmanuelle, 11-01-2013 13:57 ]