Τραγούδια για τοπωνύμια

Λοιπον παιδακια ξεκιναμε με τη Δεσποινα(Desmar),ενα νεο topic για τραγουδια με τοπονυμια,δηλαδη τραγουδια που να αναφερονται σε εναν τοπο...και απο Ελλαδα και απο το εξωτερικο.....Παμε!!!!!

Στη Σέριφο ήσουν πούλι-Θαλασσινός Παντελής



Πέντε βαρκάκια στη σειρά το πιο μικρό θα πάρω

να φέρω γύρα τα νησιά Μύκονο, Τήνο, Πάρο

Να ψάξω σε ακρογιαλιές σ' Αλόννησο και Σκιάθο

σε πανηγύρια και γιορτές για σένανε να μάθω



Στη Σέριφο ήσουν πουλί

στη Ρόδο ήσουν παγώνι

στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί

στην Άνδρο ανεμώνη



Μέσα σ' αλαργινά νερά δελφίνια σ' αρμενίζουν

κι όλες τις χάντρες τ' ουρανού γοργόνες σε στολίζουν

Το μάθανε στην Αμοργό, στην Ύδρα, στο Μαντράκι

πως κάποια μέρα θα χαθώ για σένα βρε μικράκι



Στη Σέριφο ήσουν πουλί

στη Ρόδο ήσουν παγώνι

στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί

Στην Άνδρο ανεμώνη



shine on you crazy diamond...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 20-04-2005 01:56 ]

Ηράκλειο-Καλαμάτα

Μουσική/Στίχοι: Πασχαλίδης Μιλτιάδης/Πασχαλίδης Μιλτιάδης

Στραβά ξυπνάω ένα πρωί πνιγμένος στη ρουτίνα
Βουτάω την κιθάρα μου και φεύγω απ’ την Αθήνα
Κι η τύχη μου με φύσηξε στου Νότου το λημέρι
Που έχει κορίτσια όμορφα και πάντα καλοκαίρι

Ηράκλειο-Καλαμάτα και βύσσινο γλυκό
Να με ρωτάς σταμάτα τι ψάχνω για να βρω
Τι ψάχνω για να βρω

Με μια λαχτάρα στην καρδιά για κείνο που δεν είδα
Που άλλοι παράδεισο το λεν κι άλλοι το λεν πατρίδα
Βρήκα δυο μάτια ν’ αγαπώ, παρέα για να πίνω
Φίλους για να τσακώνομαι κι ό,τι έχω να τους δίνω

Ηράκλειο-Καλαμάτα...

Μα όπως λεν κι οι πιο παλιοί και δίκιο να’ χουν μοιάζει
Πέτρα που θέλει να κυλά ποτέ δε χορταριάζει
Και το ξερό κεφάλι μου μυαλό ποτέ δε βάζει
Όσο τα πόδια μου βαστούν στο δρόμο θα με βγάζει

Ηράκλειο-Καλαμάτα και βύσσινο γλυκό
Να με ρωτάς σταμάτα τι ψάχνω για να βρω
Τι ψάχνω για να βρω

Τα Μέγαρα όταν έρχομαι,
τα λέω .......Ελευσίνα!!!!!!

Σαλονίκη

Μουσική/Στίχοι: Μικρούτσικος Θάνος/Καββαδίας Νίκος

Ήταν εκείνη η νυκτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζε οργιά με την οργιά
Σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι την Σμαρώ και την Kαλαμαριά

Ξέχασες ’κείνο τον σκοπό που λέγαν οι Xιλιάνοι
Άγιε Nικόλα φύλαγε κι Άγια θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει παιδί του Mοντιλιάνι
που τ’ αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Mαρμαρινοί

Aπάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από την μάνα σου κανείς δεν σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού

Kάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ’ αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Nτεπό

Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα

Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Όλυμπος
πάλι τη ζωή να βρεις ξεκίνα, αχ τι φως
Τέτοιο πόνο δεν τον θέλει ούτε ο Θεός
συγχώρεσε τον εαυτό σου, βάλε μπρος

Έτσι απλά και όμορφα πάλι η ζωή κυλάει
χθες ήταν νύχτα άγρια κι έπεσε να με φά-αει
Νόμιζα όλα τέλειωσαν, μια σπίθα όμως κρατάω
Σαν από νάρκωση βαθιά σιγά σιγά ξυπνά-α-αω

Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα...

Τέτοιο πόνο δεν τον θέλει...

Δίπλα ο φίλος μου γελά κι ο δρόμος ίσια πάει
πέρασμα είναι η ζωή και η βροχή ξεσπά-αει
Χρώματα, κύκλος του θεού κι η ρόδα όπως γυρνάει
Φαίνεται πίσω να κυλά, κι όμως μπροστά μας πά-α-ει

Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Όλυμπος
πάλι τη ζωή να βρεις ξεκίνα, αχ τι φως
Η ρόδα όπως γυρνάει
φαινεται πίσω πως κυλα
κι όμως μπροστά μας πά-α-ει

Καράβια βγήκαν στη στεριά
και πιάσανε τα όρη
Ποιος είδε βάρκα στο Χελμό
στο Μέτσοβο βαπόρι

Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια
ποιος είδε ήλιο σαν αχινό
Κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια
να κολυμπάνε στον ουρανό
Καράβια βγήκαν στη στεριά
και χάθηκαν στο χιόνι
Κι αυτός που τα ονειρεύτηκε
τα περιμένει ακόμη
Ποιος είδε φάρο στον Ψηλορείτη
στην Ελασσόνα λευκό πανί
Κι ένα καράβι από την Κρήτη
να πιάνει Ξάνθη, Κομοτηνή

Δεν θα ξεκίναγα παρά με ένα τραγούδι για την Πατρίδα...

Κύπρος

Στίχοι: Φώντας Λάδης, Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνευτές: Μαρία Δημητριάδη


Στρατιώτες πάνω σ’ άρματα,
απ’ αντικρύ φερμένοι,
φτάσανε πριν χαράξει η αυγή
στην Κύπρο την καημένη.

Στον ύπνο δεν τη βρήκανε
μήτε και στο χωράφι,
μα να αδερφοσκοτώνεται
λουσμένη μες στο αίμα.

Άκου πως σκούζει τη προσφυγιά,
ελιά ξεριζωμένη
και δες η μαύρη μου καρδιά
κι αυτή στα δυο κομμένη.

Και από βαθιά σου φώναξε,
κατάρα στους φασίστες
κι ανάθεμα στους δυνατούς
που τους μικρούς παιδεύουν.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

...λέω σήμερα να ικανοποιήσουμε και το άλλο μισό ...


Το Τέρας

Στίχοι: Μπέτυ Κομνηνού, Μουσική: Νένα Βενετσάνου
Ερμηνευτές: Μαίρη Λίντα


Ήρθε από τη Μυτιλήνη
ένα άπλυτο χαμίνι
αγαπάει το απαίσιο
τα σκουπίδια και το κέσιο.

Καβαλάει μηχανή
κι έχει πράσινο μαλλί
τη ζωή μου έχει αλλάξει
μ' ένα γέλιο σα μετάξι.

Παναγιά προστάτεψέ με
απ' το τέρας γλίτωσέ με
μήνες μ' έχει παρατήσει
κι η καρδιά μου έχει ραγίσει.

Μέναμε σ' ένα στενάκι
στην Εμμανουήλ Μπενάκη
κι ήταν κάποιας ηλικίας
κι ο χαφιές της ενορίας.

Το ξανάδα στη Συγγρού
γένους μάλλον θηλυκού
και του τόπου το γραμμένο
έγραφε το πεπρωμένο.

Αχ το τέρας, αχ το τέρας, αχ το τέρας
μού 'βαλε το κέρας.

Σε δϊάστημα μιας μέρας
με παντρεύτηκε το τέρας
με κουμπάρα καιπαπάδες
φωτογράφους και μαμάδες.

Πέντε μήνες στη σειρά
τα περνούσαμε καλά
ώσπου τό 'σκασε στην Πάρο
μ' έναν μελαμψο φαντάρο.


χαχαχαχα ... ΤΟ ΤΕΡΑΣ...

Nα ανταποδωσω την αφιερωση στο αλλο μισο...

Αέρα-Πανούσης Τζίμης


Κατοχηκόπληκτες, υστερικές μητέρες με μπαμπούλες και φοβέρες
Χαμπουργκεροαναθρεμμένα αγοράκια ελληνάκια, μογγολάκια



Δεν τραβάει η ομάδα αχ Ελλάδα ΑΓΕΛΑΔΑ
Δεν τραβάει η εθνική θέλουμε αλλοδαπό προπονητή


Πατριώτες εφ' όπλου λόγχη, να πάρουμε ξανά
το Σύνταγμα, την Πλάκα, το Μετς, τον Πειραιά
Το έπος του σαράντα μας οδηγεί ξανά
Αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα
Αέρα, αέρα δεν έχουμε αέρα



Τσανακογλύφτες πιάσανε τα πόστα, δέκα σόγια μια κομπόστα
Αλλαγή μόνο για μόστρα, κάτσε Αντρέα, σήκω Κώστα

Δεν τραβάει η ομάδα αχ Ελλάδα, ΑΓΕΛΑΔΑ
Δεν τραβάει η εθνική θέλουμε αλλοδαπό προπονητή
Πατριώτες εφ' όπλου λόγχη, να πάρουμε ξανά...

χα χα χα η αγελαδα!!

shine on you crazy diamond...

[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: GL on 20-04-2005 02:42 ]

ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΣΙΤΣΑΝΗ ΦΥΣΙΚΑ

Παμε τσαρκα περα στο μπαξε τσιφλικι
κουκλα μου γλυκια απτη θεσσαλονικη
στου Νικακη τη βαρκουλα γλυκια Μαριγουλα
να σου παιξω φινο μπαγλαμα

Παμε τσαρκα περα στο καραβουρνακι
να τα ποιυμε μια βραδια στο καλαμακι
και απο κει στο Πεξιναρι σε φινο ακρογιαλλι
να σου παιξω φινο μπαγλαμα

Παμε τσαρκα στην Ακροπολη στην Παρνα
και απο κει στα κουτσουρα του Δαλαμαγκα
Μαριγω θα σε τρελανει να ακουσεις το Τσιτσανη
να σου παιξει φινο μπαγλαμα

H ΣΤΕΛΛΑ Η ΣΜΥΡΝΙΑ ΑΠΟ ΜΟΥΚΙΔΗ ΓΙΩΡΓΟ
Πάλι χαράματα ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια σου
Το ίδιο όνειρο μού λές το είδες πάλι χθες
Άκου πώς κάνει ο αργιλές που πίνει τα κομμάτια σου
Άκου πώς παίζει ο μπαγλαμάς πάνω απ' τις σκεπές

Καβάλησες τη μουσική και πέρασες τη θάλασσα
Ύστερα μέσα σε μι' αυλή κατέβηκες αργά
Ο γέρος σου σε μιά γωνιά σε φώναζε αντάρτισσα
Κι η μάνα σου έλεγε, ποτέ μην ξαναφύγεις πια


Θα σε περνάνε για τρελή που θες να πας στο Αϊβαλί
ρεμπέτικα να τραγουδήσεις
Θα σού κολλήσουν ρετσινιά, θα λεν η Στέλλα η Σμυρνιά
απ' το χασίσι έχει κολλήσει

Ύστερα σ' ένα φορτηγό κουβάλαγες την προίκα σου
που φύλαγες μια ζωή για κείνη τη στιγμή
Πού είναι κορίτσι μου γλυκό η ομορφιά κι η γλύκα σου
Τώρα η δικιά σου η φωνή κατάντησε κραυγή

Τα έβαλες με το Θεό για το ντουνιά τον άπονο
που κάνανε τη γειτονιά καμένο μαγαζί
Στο ένα χέρι το τζουρά, στα μάτια το παράπονο
να αναρωτιέσαι πια κανείς να ζει ή να μη ζει

«…αν ήταν να πετούσα ψηλά στον ουρανό,
να θώρουν τη Γιαλούσα και Ριζοκάρπασο,
να θώρουν το Βαρώσι με τις πορτοκαλιές,
τη Λάπηθο, τη Μόρφου, μέσα στις λεμονιές,
να θώρουν την Κερύνεια, τα περιγιάλια της,
τον κάμπο, τα περβόλια και όλα τα κάλλη της...»

...GL σ’ευχαριστώ πολύ για το παραπάνω ... είναι εξαιρετικό...

Ε να βάλω κι εγώ για τη πατρίδα κάτι ε?

Η Πέρδικα
Παραδοσιακός κερκυραϊκός χορός

Δω σ' αυτή τη γειτονιά τη πάραπάνω ρούγα
τη φωλιά της έκτισε μια πέρδικα μικρούλα
πως ήθελα πολύ να την παινέψω
με λουλούδια του Μαγιού στεφάνια να της πλέξω

Μα αυτή είναι πενεμέμένη και ξακουστή
όπου πάει όπου γυρίσει κι όπου σταθεί
πέρδικα μικρή περδικά μου ζηλεμένη
που μεσ' το νησί είσαι η πρώτη ξακουσμένη

Έλα εδώ για να σου πώ γλυκά
πόσο εγώ σε αγαπώ τρελλά
Κέρκυρα μου Κέρκυρα μου χρυσή
είσαι το πιο 'μορφό χρυσό νησί

Υπεραστικό

Ιωαννίδης Αλκίνοος


Δεν παίρνεις πια, δεν παίρνεις πια, να πεις πως μ' αγαπάς
δεν παίρνεις πια να δεις αν ζω ή αν χώρια σου πεθαίνω
κι εγώ σωπαίνω στο καλώδιο του ΟΤΕ και στο ποτέ σου απαντώ
και περιμένω διαρκώς

Δεν παίρνεις πια, δεν παίρνεις πια, από τη Σαλονίκη
στη μαύρη Αθήνα να με βρει η μακρινή φωνή σου
κι εγώ μαζί σου αν μιλώ, ώσπου ο ύπνος να με πάρει
στο μαξιλάρι με το τηλέφωνο ανοιχτό...

Δεν παίρνεις πια δεν τηλεφωνείς
Πάει καιρός να με θυμηθείς
κι έτσι κι εγώ
θα το ξεριζώσω κι ας πας στο καλό...

Στα βραχια της πειραικης κοιμαται ο Στελιος ο μπεκρης ,,, κοιμαται και ονειρευεται πως την αυγη παντρευεται....ωωωωωωχ ΣΤΕΛΑΡΑΑΑ

ΕΛΕΥΣΙΝΑ
Πήρα τους δρόμους μια βραδιά και τους γνωστούς ρωτούσα
για το κορίτσι μου που αγαπούσα, στην Ελευσίνα μια φορά...

ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ
Πάρ'το στεφάνι μας, πάρ'το γεράνι μας,
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή...

Έρωτας το Ναύπλιο...


Θυμάμαι μια ωραία εκδρομή
με κείνο το παλιό σαραβαλάκι
μα πιο πολύ θυμάμαι στην τρελή μας τη διαδρομή
το πώς με κοίταζες, το πώς με κοίταζες
Νωρίς το μεσημέρι στον Ισθμό
φραπέ από το ίδιο καλαμάκι
σου έλεγα εκπέμπεις έναν αισθησιασμό
και χαμογέλαγες, και χαμογέλαγες

Απόγεμα στο Ναύπλιο αγκαλιά
σε κείνο το παλιό ξενοδοχείο
κι ολόκληρη τη νύχτα ένα ποτάμι από φιλιά
πώς δεν μας έπνιξε, πώς δεν μας έπνιξε
Μα τώρα που βρισκόμαστε αλλού
σε άλλους χρόνους κι άλλες καταστάσεις
αυτές οι λεπτομέρειες κάπου στο βάθος του μυαλού
είναι ό,τι έμεινε, ό,τι μας έμεινε

'Sta TRIKALA sta duo stena' Zagoraios (apo to Spureto to exw akousei alla den 3erw an einai h prwth ektelesh).

'Stis fabrikes ths Germanias' o enas kai monadikos Stellaras!!!

'Sto sta8mo tou Monaxou' apo Strato.

Mano mias kai eisai omoiopa8hs (STELLARAS)....pare ena tsipouro apo mena

Για παντοτινά, θάλασσες, βουνά
κι ότι αγαπώ, μέσα μου κρατώ.
Στις ακρογιαλιές και στις αγκαλιές
μια Ελλάδα φως, πέτρα κι ουρανός!

Όλοι οι θεοί σκυβούν πάνω απ' τον Παρθενώνα,
μες στους αιώνες τ' αγάλματα τώρα σκοπούς τραγουδούν,
πάνω απ' τη Κύπρο με δυόσμο μυρίζει το χώμα
και στις Κυκλάδες με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν!

Απ' τη Πέτρα ως το Μόλυβο
(Παντελής Θαλασσινός)

Έλα να πάμε απ’ την Πέτρα ως το Μόλυβο
ξυπόλητοι, κι απέ στην Εφταλού,
έλα μαζί να ψάξουμε για τ’ όνειρο,
κι ύστερα να σαλπάρουμε γι’ αλλού.