Σωκράτης Μάλαμας

Τον άκουγα πριν λίγο θα ον ακούσω και πιο αργά , σήμερα .

"Ξύπνησε μες στα στήθια μου ένα ζεστό αεράκι

είπα να πάρω τα βουνά με έπισαε το μεράκι ..."

"Κάνω το "αχ" να ξεχαστώ

μα αυτό το έρμο αφεντικό ,

το άγρυπνο μυαλό μου ,

στα δύσκολα με σέρνει ,

με πάει και με φέρνει..."

Έρχεται το καλοκαίρι , είναι κοντά , θα σημάνει πάλι ωραίες συναυλίες ...

Περιμένουμε !

θα 'ρθω μια μέρα να σε βρω ...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : koini_maria στις 20-05-2008 20:42 ]

Της Σιωπής

Όποιος ξεχνάει χάνεται, ραγίζει όποιος θυμάται

Κι αυτός που παραστράτησε στις ερημιές κοιμάται

Στα γιορτινά τα μαγαζιά πολύχρωμες βιτρίνες

Είπες πως θα ‘ρθεις να με βρεις δυο χρόνια και έξι μήνες

Μάθε τη γλώσσα της σιωπής κι ύστερα έλα να μου πεις

Πως κλείνεται το σ αγαπώ πως βγάζει η έρημος καρπό

πως βράζει ή έρημος καρπό

Αλλάζουν δρόμοι και μορφές, οι εποχές αλλάζουν

Κι οι από μηχανής θεοί αμήχανα κοιτάζουν

Ας το παράθυρο ανοιχτό σ όλες τις καταιγίδες

Θα δεις στο φως μιας αστραπής όσα ποτέ δεν είδες

Μάθε την γλώσσα...

τα σπααααααααααααει!!!και ειναι και απ τα μερη μου!!!
-----------------
ETΣΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : pastella στις 28-06-2008 17:51 ]

Λοιπον..Ο Σωκρατης ειναι μεγαλος ερωτας...Η φωνη του με κανει να φευγω...τα τραγουδια του ειναι ενα κι ενα και πεθαινω οταν τον ακουω να λεει ''Ψυχη που δεν αμαρτησε ποτε της δεν αγιαζει''.Αν και τον εχω δει μια μονο φορα απο κοντα τον λατρεψα απο την πρωτη στιγμη...Τη Δευτερα θα τον απολαυσω στο Θεατρο Βραχων!!!!!

Κύκλος, ασπρόμαυρες ιστορίες τι φοβερές δουλειές ήταν αυτές

Κι ο Λαβύρινθος , 13000 μέρες, Το λιτό και δωρικό Ένα..δύναμη ο Σώκρατες

ριφιφι, πιες. 2 τραγουδαρες που εχει γραψει ο γιαννης τσατσοπουλος για τον σωκρατη. ειμαι πολυ χαρουμενος που τον γνωρισα απο κοντα. και πολυ περηφανος που εχει γραψει στιχους για την μπαντα μου

Τον πρωτο χρόνο ήμουνα αγιο παιδί στρωμένο

τον δεύτερο με γιέλασε μια πλάνα αγκαλιά

τον τρίτο ξημερώθηκα σε αγνωστα κρεβάτια

το τέταρτο τους φίλους μου αποχαιρέτησα..........

Χαμένο Ρούχο - Μάλαμας

τι τα τα τι τιτατατιτατιτα..Στην κολυμπηθρα ρίξανε νερό αλκοολούχο

και τ' όνομα που μου'δωσαν ήταν χαμένο ρούχο..(Μεράκλωσα και είπα να το συνεχίσω!)

Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
Σα να 'ταν όλα ψέμματα στάχτες κι αποκαϊδια
Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με φυσάει αέρας
Να΄χω το νου μου αδειανό
Να΄χω και πρίμο τον καιρό

Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
Δε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσει
Θέλω να'ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε
Πως νιώθουμε παράφορα
Πως ζούμε ετσι αδιάφορα

.....

Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια.........

(αγαπημενο τραγουδι)

-----------------
θα κρυβω παντα ενα οχι στην καρδια μου κ'ενα μεγαλο ναι σαν βομβα π'ανασαινει

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Alks στις 25-07-2008 23:25 ]

Στο παραγώνι κάθομαι
μόνος και συλλογιέμαι
όσα τα μάτια μου έχουν δει
το δρόμο της ζωής μου
τα λούλουδα του λιβαδιού
τις άσπρες πεταλούδες
και τα κατακαλόκαιρα
που 'χουν κι αυτά περάσει

μα πάντα εκεί που κάθομαι
μόνος και συλλογιέμαι
τα πράγματα της ζήσης μου
που πέρασαν γοργά
έχω το νου μου ακοίμητο
μήπως και ξανακούσω
πόδια που πίσω γύρισαν
φωνές πίσω απ' την πόρτα

Το ποίημα είναι από το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, τη συντροφιά του δαχτυλιδιού. Είναι στο τρίτο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους (Το δαχτυλίδι φεύγει για το Νότο). Το λέει ο Μπίλμπο στον Φρόντο. Βέβαια δεν είναι όλο το ποίημα στο τραγούδi!