268 online · 203.517 μέλη
κάρ = / κάρα = κεφάλι Λίντελ Σκοτ σελ.: 599
+ ιόεις, εσσα, εν = ίον, έχων το χρώμα του ίου, μέλας = μαύρος Λίντελ Σκοτ σελ.: 530
καρ + ιόεις = καρα + ιόεις = καραϊόεις - (βαρύ κι ασήκωτο ΑΥΤΙΣΤΙΚΟ = καραγκιόζης
επίσης: Καρία και Κάρες + Κάρ Καρός, κάτοικοι της Καρίας.
Κάρες = δούλοι
+ (παροιμία): "Θύραζε, Κάρες, ουκέτ' Ανθεστήρια, εμπρός, έξω εις την εργασία σας, ΔΟΥΛΟΙ, αι εορταί παρήλθον..."
ήτοι: καραγκιόζης = μαυροκέφαλος,
αλλά και μαύρος δούλος, υποτιμητικά Κάρας εκ των κατοίκων της Καρίας,
αλλά και υπερβατικά ως αρχαίος προελληνικός λαός που δουλώθηκε στους ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥΣ.
.....................
Μιας κ΄οι πρώτες φιγούρες δεν ήσαν έγχρωμες αλλά ασπρόμαυρες...
και η κεφάλα του πρωταγωνιστή κατάμαυρη,
κι όχι τα μάτια του,
που δε θα φαίνονταν κιόλας
.............................................
και λίγη φαντασία δεν βλάπτει...
| επισυναπτόμενα: | .jpg |
Είναι η τρίτη φορά που γράφω σ' αυτό το topic -κάτι που έχω να κάνω πολλά χρόνια 
- για να ''τακτοποιήσω'' μία και καλή κάποια πράγματα. Όπως πολύ σωστά κατάλαβε ο φίλτατος Φαίδων, δεν είχα και δεν έχω καμία πρόθεση να καταφερθώ εναντίον κανενός. Ούτε του Στέφανου, ούτε των γλωσσολόγων, μιας και κανένας δεν μου έκανε τίποτα και δεν έχω κανένα προηγούμενο μαζί τους. Αυτό για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση. Ο αντίλογος πρέπει πάντα να είναι ευπρόσδεκτος, εφόσον είναι ευπρεπής, γιατί μόνο έτσι είναι και εποικοδομητικός.
Ασχέτως αν έσφαλα ως προς την προέλευση της λέξης "τεφτέρι" (κάπου το είχα διαβάσει και το θυμόμουνα, οπότε ευκαιρίας δοθείσης από το συγκεκριμένο topic διέγραψα τη λανθασμένη πληροφορία από τη μνήμη μου), ωστόσο δεν αλλάζει την ουσία -αυτή που όλοι μας διαπιστώσαμε- ότι υπήρξαν πάμπολλες ανταλλαγές λέξεων, σε σημείο που αν λέμε ότι όλες αυτές είναι ''τούρκικες'' είναι σίγουρα λάθος. Με την ίδια λογική, ο παππούς μου, ο οποίος ήταν από τη Νικομήδεια, ήταν Τούρκος. Όπως Τουρκάλα ήταν κι η γιαγιά μου, η οποία ήταν από την Τραπεζούντα. Μπορεί να φαίνεται τραβηγμένο αυτό που λέω, αλλά η καταγωγή των λέξεων δεν διαφέρει και πολύ από την καταγωγή των ανθρώπων. Οι ρίζες τους είναι πολύ πιο μακρινές και δεν είναι δυνατόν να αποδώσουμε ''προέλευση'' σε λέξεις αποκόπτοντας τις ρίζες τους. Και αν ''σκάψουμε'' πιο βαθιά, πολλές από αυτές τις λέξεις μπορεί να μην έχουν καν ρίζες ελληνικές (π.χ. μπορεί να είναι... φοινικικές ή ποιος ξέρει τι άλλο).
Την καλή μου μέρα σε όλους σας!
[ τροποποιήθηκε από τον/την CHE, 04-09-2014 11:52 ]
Σχετικά με τα "δάνεια" της γλώσσας μας και τη λειτουργία της σαν "χωνευτήρι" αφομοίωσης αυτών των δανείων, ας μου επιτραπεί να παραθέσω ένα απόσπασμα από κείμενο ενός ειδικού επιστήμονα, του Σ. Χατζησαββίδη, γλωσσολόγου, καθηγητή του Παν. Θεσ/κης:
"....Η ελληνική γλώσσα, …….., βρίσκεται εδώ και είκοσι δύο αιώνες σε μια διαδικασία άλλοτε αναγκαστικού και άλλοτε εθελούσιου δανεισμού. Μετά από μια δραστική επίδραση από μια δυτική γλώσσα, τη λατινική, που κράτησε από το 2ο αι. π.Χ. έως και τον 6οαι. μ.Χ., πέρασε σε μια εξίσου δραστική επίδραση από μια ανατολική γλώσσα, την τουρκική, που κράτησε από το 15οέως τις αρχές του 19ου αι. μ.Χ., ενώ τους δύο τελευταίους αιώνες δέχτηκε και δέχεται δραστικές γλωσσικές επιδράσεις από δύο δυτικές γλώσσες, αρχικά τη γαλλική και στη συνέχεια την αγγλοαμερικανική. Όλο αυτό το διάστημα των είκοσι δύο αιώνων δέχτηκε μικρότερης έκτασης επιδράσεις και από άλλες ανατολικές και δυτικές γλώσσες. Όλες αυτές οι επιδράσεις “μπόλιασαν” την ελληνική γλώσσα κυρίως με λέξεις αλλά δεν άλλαξαν τη φυσιογνωμία της, γιατί μπορεί να κλόνισαν-άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο-, αλλά δεν επηρέασαν άμεσα τη φωνολογική και μορφοσυντακτική δομή της ελληνικής γλώσσας. Αντίθετα μάλιστα, πολλά από τα παλαιότερα γλωσσικά δάνεια αφομοιώθηκαν από την ελληνική γλώσσα με τέτοιο τρόπο, ώστε σε πολλές περιπτώσεις να μην φαίνεται ότι πρόκειται για δάνεια. Λειτούργησε δηλαδή η ελληνική γλώσσα ως ένα αποτελεσματικό χωνευτήρι γλωσσικών δανείων από ανατολικές και δυτικές γλώσσες, ώστε να μην είναι δυνατό σήμερα να διακρίνουμε-αν εξαιρέσει κανείς το σύγχρονο δανεισμό από την αγγλοαμερικανική-μια δυτικού ή ανατολικού τύπου φυσιογνωμία της νέας ελληνικής γλώσσας...".
Συγχαρητήρια Στέφανε για το θέμα και την όμορφη συζήτηση που ξεκίνησες ...
Καλή Συνέχεια σε όλους !!!
Επί τη ευκαιρία να πούμε ότι πολλές λέξεις , για μένα δεν έχει σημασία ελληνικές με δάνειο ή αντιδάνειο από Τουρκία/ Αραπιά , χρησιμοποιούνται σε τραγούδια που έχουν γίνει ξακουστά και παραμένουν έτσι και τραγουδιούνται απ’ όλους:
(Γκελ Καϊκτσή , Γιουλ Μπαχάρ , Σεβντάς ,Νταλγκάς ….) αλλά και ΜΙΣΙΡΛΟΥ:
‘’….This is a purely Smyrna-İzmir song despite the claims refering to be an Egypt song.This song was composed by an Egyptian Musician ,Mısırlı İbrahim Efendi who was originally a Jew named Abraham Levi living in İzmir.Against uncertain opinions,this song firstly was composed in Turkish with very very high probability or in Arabic.And the song was loved a lot in that time's İzmir and translated to Greek language.And A Greek named Mihalis Patrinas who immigrated to the USA in 1908 took this song to the USA and made it famous there….’’
Περισσότερα: ΕΔΩ : σ’ ένα καταπληκτικό άρθρο του Φαίδωνα
Άρχισα να μαθαίνω Χρωματική Φυσαρμόνικα όταν άκουσα την Ινδική version Μισιρλού από Ινδό παίχτη ΕΔΩ: και παραξενεύτηκα από σχόλια του τύπου :
‘’ Beautiful Indian version of the most famous Greek instrumental…’’
Αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση και είχα επικοινωνία με τον Ashok Bhandari τον ανωτέρω παίχτη είναι ότι η μουσική XITZAZ (μέχρι τότε δεν είχα ιδέα για την κλίμακα) παίζεται σε πολλά Ινδικά ,Τούρκικα γενικά Ανατολίτικα ... τραγούδια , σε πολλά πχ του Τσιτσάνη αλλά και σε πολλά της Παραδοσιακά της Μακεδονίας (Τουλάχιστον της Αρναίας που κατάγομαι έχω ένα ρεπερτόριο 7 τραγουδιών σε χιτζάζ ΕΔΩ :.)
-----------------
''Οταν η ψυχή χάσει την αρμονία της τότε η μελωδία και ο ρυθμός βοηθούν να επανέλθει στην τάξη'' Πλάτωνας
[ τροποποιήθηκε από τον/την STEFANOS604, 04-09-2014 16:24 ]
Μία λέξη που δεν έχει ελληνική ετυμολογία είναι η λέξη Βασιλιάς, όσο κι αν ακούγεται περίεργο. Υπάρχουν αρκετές άλλες.
Η άμεση ετυμολογία της είναι άγνωστη. πιθανόν προελληνική λέξη· απαντάται και στις πινακίδες της Γραμμικής Β' ως qa-si-re-u. Η άποψη προέρχεται από την επιστήμη της γλωσσολογίας.
[ τροποποιήθηκε από τον/την zbutsam, 22-10-2014 19:32 ]
Η ετυμολογία της έχει κενό ως προς την ελληνική ετυμολόγησή της. Τα συστατικά της λέξης δηλαδή δεν μπορούν να διακριθούν σε έννοιες οι οποίες θα έδειχναν την άμεση σχέση με κάποια ελληνική ρίζα, γλωσσολογικώς.
Πιο οικείος ο όρος άναξ, σε ποια εποχή; Σήμερα σίγουρα είναι πιο οικείος ο όρος βασιλεύς. Και φαντάζομαι, λόγω θρησκευτικών κειμένων μάλλον όχι μόνο σήμερα, αλλά και σε αρκετό βάθος χρόνου. Εννοώ για παράδειγμα ότι η οικειότητα στο "τοις βασιλεύσι" σε παλαιότερη χρήση είναι μεγαλύτερη από του άνακτος.
[ τροποποιήθηκε από τον/την zbutsam, 24-10-2014 18:26 ]
Ετυμολογικώς δεν μπορούμε γενικώς να είμαστε σίγουροι για πολλές λέξεις. Προσφάτως έπεσα επάνω σε ένα σχετικό τοίχο-αδιέξοδο.
Προσπαθώντας να βρω την ετυμολογία του ονόματος Ελλάς, κατέληξα στο δασεινόμενο Ελ και το λας. Το δασεινόμενο έψιλον ως γνωστόν υποδεικνύει ένα γράμμα πριν από αυτό. Ποιο είναι αυτό το γράμμα; Κατά την ελληνική μυθολογία ο Δευκαλίων και η Πύρρα δημιούργησαν τα παιδιά τους πετώντας πέτρες, και ένα εξ' αυτών ήταν ο Έλληνας.
Το λας είναι η πέτρα, σήμερα λέμε λαξεύω και λατομείο. Αυτό ήταν εύκολο. Το δύσκολο ήταν να βρεθεί το γράμμα που έλειπε. Κοιτώντας τελικά την ιστορία, βρήκα ότι στο μέρος που ο Έλληνας έκανε το βασίλειό του, οι κάτοικοί του καλούντο Ελλοί ή Σελλοί. Το σίγμα αμέσως μου έδωσε τόσο τη Σελήνη όσο και τον Ήλιο, του οποίου το Ήτα είναι και αυτό δασεινόμενο, πράγμα που σημαίνει ότι και σε αυτή την περίπτωση προηγείται γράμμα. Κατόπιν αρκετές λέξεις με το ελ μου ήρθαν στο μυαλό που εμπεριέχουν την έννοια του φωτός. Μία από αυτές είναι το Δειλινό , άλλη μία είναι το Σέλας.
Αυτό όμως δεν έφτανε, γιατί θα έπρεπε να βρεθεί και η ρίζα προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κάποια σχέση. Βρέθηκε λοιπόν για τη σελήνη η ινδοευρωπαική ρίζα swelō που σημαίνει και αυτή φως, όπως και ο ήλιος να έχει σχέση με τη ρίζα sāwelios.
Δυστυχώς όμως δεν εβρέθη κάποιος τρόπος αυτό να υποστηρίζεται από κάποιον γλωσσολόγο. Δηλαδή ότι το όνομα Ελλάς σημαίνει φως και πέτρα. Όσο κι αν αυτό περιγράφει ακριβώς τον τόπο.
Θέλω να πω ότι ίσως η γλωσσολογία και η ετυμολόγηση μέσω της γλωσσολογίας, δεν είναι αρκετή. Ή ίσως και να μην έχει τη διάθεση για κάτι τέτοιο. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι πως η γλώσσα μέσω ακόμα και των χαμένων συνδέσμων διαθέτει την ιδιότητα να μεταφέρει πολιτισμικές ιδέες, οι οποίες διαμορφώνουν πολιτισμό.
Άρα και με δεδομένο αυτό, όποιος γνωρίζει ελληνικά είναι και έλληνας ταυτόχρονα.
Περισσότερο ποιητικώς πρέπει να αναφερόμαστε στις ταυτότητες. Και νομίζω ότι κάπως έτσι η γλώσσα έγινε το μεγαλύτερο όπλο στην προσπάθεια δημιουργίας ελληνικής συνείδησης, παρ' όλες τις διακοπές στην ιστορία. Δηλαδή η συνεχής ύπαρξη του ελληνικού πολιτισμού είναι μια υπόθεση ιδεών που ποτέ δεν εγκαταλήφθηκαν, γιατί δεν γίνεται να εγκαταληφθούν, παρά μια συνέχιση μιας φυλής.
[ τροποποιήθηκε από τον/την zbutsam, 25-10-2014 04:04 ]
"Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι προέρχεται από τους Σελλούς (< θ. σελ- = φωτίζω), το ελληνικό φύλο της Ηπείρου που ήταν οι ιερείς της Δωδώνης και μέρος των οποίων μετανάστευσε στη Φθία. Άλλες απόψεις σχετίζουν το όνομα Έλλην με το θέμα ελλ- που σημαίνει ορεινός ή με τη λέξη Έλλοψ που σημαίνει άφωνος, άφθογγος"
1. Η πρώτη προέρχεται από το βιβλίον τού ερευνητού ΙΩΑΝΝΟΥ ΦΟΥΡΑΚΗ “Εβραίοι: Πλαστογράφοι τής ελληνικής ιστορίας”, έκδ. Τάλως, σελ. 41: “ΤΟ ΟΝΟΜΑ Έλλην, ή Έλ-λην, ή Έλλαν τής δωρικής και αιολικής, είναι σύνθετο. Η ρίζα του είναι το "Έλ" και το θέμα του το "λην" ή "λαν". Το πρώτο συνθετικό, το "Έλ"-, είναι η αντωνυμία "αν", αρχή τού είναι, ή τού νοείν (ην) παρατατικός τού ρήματος "ειμί", "ημί" = (ησί, ήσι, ητί), ήμην = (ήμαι), κ.λ.π. που σημαίνουν: Ο Ένας. Εγώ. Ο Μοναδικός. Ο Άναξ-Βασιλεύς-Άρχων. Ο Ισχυρός. Ο Δυνατός. Ο Ρωμαλέος. Ο Νεβρός (Νεογέννητος). Ο Φωτεινός. Ο Φωτοδότης, [π.χ. α) Έλ-λάμπω-Αστράπτω, φωτίζω μέσα ή επάνω μου, μέσα λαμπρύνω το όνομά μου, γίνομαι περίφημος, β) Έλ-λαμπρύνω-Έλ-λάμπω-Αστράπτω, φωτίζω μέσα ή επάνω μου, - (εν) Κάμνω τι λαμπρόν μέσα, συνθ. κατά μέσ. διάθ. Γίνομαι λαμπρός, ένδοξος, καυχώμαι δια τι]. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ συνθετικό, το "λην" ή "λαν" είναι τύπος τού δωρικού ρήματος Λάω=Λαός που παράγεται από το "Λω". Το "Λάω", στο β΄ και γ΄ πρόσωπο τού ενικού γίνεται "λης" και "λη" και στον γ΄ πληθ. "λώμε" και "λώντι". (Ο Μύθος τού Δευκαλίωνος Κατακλυσμού μάς λέει: "Ο Έλ-λην γεννήθηκε από τον λίθο που πέταξε, κατόπιν οδηγιών τού Δία, ο Δευκαλίων". Λίθος λέγεται ο "λάα" και "λάα" σημαίνει Λαός.
ΟΠΩΣ λοιπόν βλέπουμε, από το πρώτο συνθετικό τού Έλ-λην το "Έλ", σχηματίζεται: Ο Ένας. Εγώ. Ο Μοναδικός Άναξ-Βασιλεύς. Ο Ισχυρός. Δυνατός. Ρωμαλέος. Νεογέννητος (Νεβρός). Φωτεινός. Φωτοδότης κ.λ.π. Από το δεύτερο το "λην", ο Λαός. Έτσι από το Έλ + λην σχηματίζεται: α) Ο Ένας, ή Εγώ ο Μοναδικός Βασιλεύς (Άναξ) Λαός, β) Ο Ένας, ή Εγώ ο Δυνατός Λαός, γ) Ο Ένας, ή Εγώ ο Ρωμαλαίος Λαός, δ) Ο Ένας, ή Εγώ ο Νεογέννητος Λαός, και ε) Ο Ένας, ή Εγώ ο Φωτεινός Λαός ή Φωτοδότης Λαός. Από την τόσο πολύ περιληπτική ετυμολογική ερμηνεία τού ονόματος Έλ-λην, βλέπουμε ότι η εξαγόμενη εννοιολογική του σημασία είναι: Ο Ένας, ή Έγώ-Είναι ή Είμαι ο Μοναδικός Βασιλεύς (Άναξ), ή Δυνατός, ή Ρωμαλέος, ή Νεογέννητος, ή Φωτεινός-Λαμπρός, ή Φωτοδότη-Μεταδότης τού Φωτός Λαός.
Εις την ετυμολογικήν ταύτην ανάλυσιν και ερμηνείαν να προστεθεί ότι: α΄ Εις όλας τας διαιρέσεις και αιρέσεις τής τών Ελ-λήνων θρησκείας (βουδισμόν, βραχμανισμόν, ινδουισμόν, ιουδαϊσμόν, μωαμεθανισμόν, χριστιανισμόν κ.λ.π.) ο υπέρτατος Θεός των ονομάζεται "Ελ" ή "Ηλ" = Ήλιος, β΄ Εις την προελληνιστικήν περίοδον οι Έλ-ληνες έγραφον τας επιγραφάς των μόνον με μεγαλογράμματα (κεφαλαία). Εις τας επιγραφάς αυτάς, όπως τις περιεργαζόμεθα εις τα Μουσεία και τούς αρχαιοελληνικούς χώρους, το γράμμα Η εχρησιμοποιείτο ως δηλωτικόν σύμβολον τής δασείας. Το επίθετον Έλ-λην εγράφετο ΗΕΛΛΗΝ = Έλλην και ο αριθμός εκατόν ΗΕΚΑΤΟΝ. Οι Αλεξανδρινοί γραμματικοί όμως αφήρεσαν το Η και το αντικατέστησαν με την δασείαν”.
2. Η δευτέρα ετυμολογία προέρχεται από την Φιλόλογο-Λυκειάρχη κ. ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΡΑΒΑ ΓΑΛΑΝΗ εκ τού βιβλίου της "Η Ελληνική Γλώσσα μητέρα τών γλωσσών τού κόσμου". Αναλύουσα την λέξιν "grecesco" λέγει τα εξής: "grecesco" = goerec soscoes = παίδες Γοργούς. Η Γοργώ ήταν η προσωποποίηση τού Ήλιου, επομένως "grecesco" είναι τα παιδιά τού Ήλιου. Την ίδια έννοια έχει και η λέξη "Έλλην" = Ellan = nalal = γόνος aeleae = σελίου (ηλίου), επομένως υιός τού Ηλίου, δηλαδή grecesco ! Έτσι λοιπόν μάς αποκαλούν οι ξένοι! Groecoe = Γραικοί, Γκιαούρηδες. Επομένως η λέξη "Γραικός" δεν είναι υποτιμητική, ούτε ξένη για τον Έλληνα! Είναι συνώνυμη τής λέξης "Έλλην". Δηλώνει την ίδια σημασία, που δημιουργήθηκε από το ιερό λειτούργημα που ασκούσαν οι πάλαι ποτέ πρόγονοί μας, δηλαδή τη διάδοση τής θρησκείας τού θεού Ηλίου ανά τον κόσμο!
3. Η τρίτη ετυμολογία έχει ως εξής: Επειδή η λέξις "΄Ελλην" είναι τής τρίτης κλίσεως λαμβάνομεν το θέμα της εκ τής γενικής πτώσεως ήτοι: τού "Έλ - ληνος". Έτσι δε έχομεν "Έλ" = Θεός και "ληνός" = μέρος τι τού εγκεφάλου. Άρα "Έλληνες" = τα παιδιά (οι υιοί) που εξήλθον (βγήκαν) εκ τού εγκεφάλου τού Θεού, ήτοι "οι υιοί τού Θεού"!!!
4. Εις το "Μεγάλο Λεξικό τών Ρημάτων", έκδ. Γεωργίου Κοντέου, Θεσ/νίκη 1992, τόμ. 1ος , σελ. 427 λέγει τα εξής: “Για την ετυμολογία τής λέξης Ελλάς - Έλλην πολλά έχουν λεχθεί: 1) Ο Κούρτιος προτείνει την προέλευση από το "σέλας" ( = φως) > σFελ - παραγωγική ή στενή σχέση με αυτό ( σελ-ήνη, είλ-η, έλ-η, έλ-ιος, ήλιος, ελ-άνη), 2) Ο Γερμανός φιλόλογος Willamowitz σχετίζει τη λέξη προς το ψελλίζω = σελλίζω > ελλός και έλωψ δηλωτικό χώρας βαρβαρόφωνων, που μιλούν ακατάληπτη γλώσσα. Έτσι και "Έλληνες" = βαρβαρόφωνοι, 3) η λέξη σχετίζεται προς τούς (Σ)ελλούς, ιερατικό σωματείο - και όχι λαό - τής Δωδώνης, που δρα στο ιερό τού Δία και που ελάχιστα ομιλεί, 4) Σχετίζεται περισσότερο προς το Ελλόπιον - Ελλοπία, όνομα χώρας εθνογραφικά ασταθούς, 5) Σχετίζεται με τη λέξη "έλλα" (= καθέδρα). Επομένως "Ελλάς"-"Έλληνες" = η χώρα τών αυτόχθονων, ντοπίων ανθρώπων. Η ετυμολογία αυτή είναι μάλλον ορθή. 6) Κατά τον Πρέβλιτς προέρχεται από τις λέξεις Έλλα - Έλλανες - Ελλοπία. Το όνομα εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Όμηρο ως δηλωτικό μικρού τοπικού διαμερίσματος τής Αχαϊας Φθιώτιδας στη νότιο Θεσσαλία, η οποία κατοικούνταν από Μυρμιδόνες και ανήκε στο κράτος τού Πηλέα. Ως τότε υπήρχαν διαφορετικές, κατά έθνη, ονομασίες τών κατοίκων: Αργείοι, Αχαιοί, Δαναοί σε αντίθεση με τούς Πελασγούς.
5. Τέλος, ο διαπρεπής καθηγητής τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου τής Θεσ/νίκης ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ εις το βιβλίον του "Αι περιπέτειαι τών εθνικών ονομάτων τών Ελλήνων" έκδ. 1960 σελ.10-11 λέγει ότι: “Δεν είναι εύκολο να ετυμολογήσομεν το όνομα, διότι είναι δυνατόν να ευρεθούν πολυάριθμοι πιθαναί ρίζαι ως σαλ: προσεύχεσθαι (Σελλοί), σαλ: ξηραίνεσθαι (Σελινούς), σελ: φωτίζειν (σέλας), ελλ. ορεινός. Προσφάτως υπεστηρίχθη η υπόθεσις ότι το όνομα προήλθεν από πόλιν Ελλάδα (Ελλάς ροή: ορεινόν ρεύμα) κειμένην παρά τού Σπερχειού, ο οποίος εις τούς νεώτερους χρόνους ωνομάζετο Ελλάδα, όπως ωνομάζετο κατά την υπόθεσιν ταύτην και εις την αρχαιότητα. Βεβαίως τα ονόματα είναι αδιαχώριστα, αλλά δεν είναι δυνατόν να είπωμεν ποίον εκ τών δύο προηγήθη, ο Έλλην ή η Ελλάς. Πάντως εις την αρχαιότητα διετηρείτο παλαιοτάτη παράδοσις περί συνδέσμου τού φύλλου τών Ελλήνων με τούς Σελλούς, τούς ιερείς τής Δωδώνης τής Ηπείρου. Ο Όμηρος παρουσιάζει τον ηγεμόνα των Αχιλλέα προσευχόμενον προς τον Δωδωναίον Δία ως προς προγονικόν Θεόν:
Ζεύ άνα, δωδωναίε, πελασγικέ, τηλόθι ναίων,
Δωδώνης μεδέων δυσχειμέρου· aμφί δε Σελλοί
σοι νέου σ’ υποφήται ανιπτόποδες χαμαιεύναι
(ΙΛΙΑΣ ΙΙ 233-235)
Εκεί δε απέστειλεν η παράδοσις και τον υιόν τούτου Νεοπτόλεμον δια να βασιλεύση. Εξ άλλου ο προσεκτικός Αριστοτέλης γράφει σαφέστερον: "και γαρ ούτος (ο κατακλυσμός) περί τον ελληνικόν εγένετο μάλιστα τόπον και τούτου περί την Ελλάδα την αρχαίαν. Αύτη δ’ εστίν η περί την Δωδώνην και τον Αχελώον…Ώκουν γαρ οι Σελλοί ενταύθα και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί νυν δε Έλληνες"”. (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ "Μετεωρολογικά" Α 3529)
Τα παραπάνω βγαίνουν μέχρι στιγμής από την έρευνα. Η μεγαλύτερη πιθανότητα καθώς φαίνεται είναι όντως η πέτρα και κυρίως το φως.
[ τροποποιήθηκε από τον/την zbutsam, 26-10-2014 03:56 ]
αρχική