Έφυγε η Βίκυ Μοσχολιού

Μεγάλωσα με τα τραγούδια της. Τα άκουγα μικρή από το ραδιόφωνο των γονιών μου. Ταυτίστηκα με την υπέροχη βραχνή φωνή της.
Καλό ταξίδι...... και χαιρετίσματα σε όλους τους "μεγάλους" της μουσικής μας, που βρίσκονται εκεί ψηλά.

ΓΥΡΙΣΜΟΣ
********
Χίλια χρόνια ζεστά και γύρω χιόνια λευκά
Σ' αγαπώ, λιώνω σαν πρωί του Μάη
Πού μας πάει η ζωή και πού το τέλος θα μας βρει
σ' αγαπώ κάθε που το τέλος φτάνει

Επιστρέφω στης γης μου το τραγούδι ξανά
είσαι εδώ τ' ουρανού κρυφό στολίδι
Όλοι οι δρόμοι γυρνούν μες στη μικρή σου αγκαλιά
είμαι εδώ, ο γυρισμός είναι ταξίδι

Είμαι εδώ...

(Μουσική/Στίχοι: Ιωαννίδης Αλκίνοος)
-------------------------------------------

Αφιερωμένο στη Βίκυ...
στην αξέχαστη ΚΥΡΙΑ Βίκυ...

Πολλές φορές ο θάνατος
τσ' ανθρώπους ξεκουράζει,
μα είναι φορές απου χτυπά
εκια που δεν ταιριάζει!


καλό ταξίδι....!

To πρώτο μου βινύλιο, ήταν δώρο από τους γονείς μου και ήταν "Το τραμ το τελευταίο", κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '80... Και μετά από πολλά χρόνια ένα τραγούδι του Κραουνάκη με τη φωνή της Μοσχολιού, θα γίνει ένα από τα αγαπημένα μου, ένα από αυτά τα τραγούδια που σε ακολουθούν για πάντα. Αυτό για τον "καινούριο χειμώνα" που θα μας βρει χωριστά...

Αν θέλετε να το παραλάβατε ραδιοφωνικό ραντεβού τη Δευτέρα 16.05 ακριβώς για τον "καινούριο χειμώνα". Για το "καλό" του χειμώνα που θα 'ρθει και για το αντίο...

Όταν ήμουνα κάπου 4 χρονών λάτρεψα το τραγούδι το τραμ το τελευταίο...ακόμη είναι το αγαπημένο μου!!!!!!δυστυχώς η αγαπημένη μας βίκυ μοσχολιού πήρε το τραμ το τελευταίο....
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!.......

Ανακάλυψα αυτό το θέμα, με αφορμή το θάνατο της Μοσχολιού. Ισως να μην είναι σωστό που το ξαναφέρνω στην επιφάνεια, μιας και το θέμα του είναι δυσάρεστο, αλλά δεν μπορώ να μην πω ότι με συγκίνησε που νέα παιδιά, αγαπούν την Μοσχολιού.
Εγώ αγάπησα την φωνή της, αλλά και την παρουσία της. Ποτέ δεν κρύφτηκε, ήταν αυθόρμητη και αυθεντική.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι...

Αγαπημένη Μοσχολιού... των παιδικών μου χρόνων κι όχι μόνο.

Μιλώ για τα παιδιά μου και ιδρώνω
έχω ένα χρόνο να τα δω και λιώνω
Μου γράφει η γιαγιά τους πως ρωτάνε
τα τραίνα που 'ναι στο σταθμό πού πάνε...

Αδύνατος, μου γράφει ο Στελάκης
έχει ανάγκη θάλασσας ο Τακης
Αρχίζει το σχολείο η Μαρίνα
θέλει να γίνει κάποτε γιατρίνα...


Αγόρασα λαχείο στ' όνομά τους
αχ, να κερδίσω να σταθώ σιμά τους...

Μιλώ για τα παιδιά μου και ιδρώνω
δε ξέρω πότε θα τα δω, και λιώνω
Μου γράφει η γιαγιά τους πως ρωτάνε
τα τραίνα που 'ναι στο σταθμό πού πάνε



ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΒΙΚΥ ΜΕ ΤΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΦΩΝΗ... ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙΣ ΕΤΣΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ...
ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΟΥΡΚΩΣΩ...



ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ Η ΜΑΝΙΝΑ,Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΙ Η ΠΑΤΤΥ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ ΜΟΥ....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nalpha στις 19-09-2006 00:35 ]

2005, 16 Αυγούστου πρωί στην εθνική Αθηνών - Κορίνθου. Έχω μόλις βγάλει τον πατέρα μου από το νοσοκομείο - προσωρινή βελτίωση... Λίγες μέρες διακοπές...Στο ραδιόφωνο η κηδεία της Βίκυς. Αφιερώματα, παλιές συνεντεύξεις, τραγούδια, η φωνή...
Σ' όλο το ταξίδι ν' ακούω: Πέφτει μια βροχή, Η ξένη πόλη, Νυν και αεί... Ήταν τόσο έντονο, όλα στο κόκκινο.
Μας λείπει η ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ

nalpha τι σπουδαίο τραγούδι μας θύμισες!

Άσπρα,κόκκινα,κίτρινα,μπλε
καραβάκια στο Αιγαίο δεν με βλέπετε καλέ...

Μακάρι εκεί που βρίσκεσαι να τα βλέπεις όλα άσπρα, κόκκινα, κίτρινα και μπλε...
Τίποτα μαύρο...

Οι Άγγελοι με κεριά αναμμένα,ψέλνοντας σε περιμένουν Βίκυ.....

Καλό ταξίδι, μην φοβηθείς...

...ξενυχτησα στην πορτα σου...
...ειναι του πονου η μουσικη...της μοναξιας οι στιχοι...