Aντώνη, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα... Aς μην ήμαστε τόσο επιπόλαιοι...
Για άλλους, ο
μεταμοντερνισμός είναι η κατηγορηματική αντίδραση στην ανάδυση μιας κοινωνίας μαζικής παραγωγής και κατανάλωσης. Συνδέεται με την ανάγκη δημιουργίας συνεκτικότητας και αισθητικών αξιών από τα μορφώματα και τα τεχνουργήματα αυτής της κοινωνίας.
Η χορευτική μουσική και ειδικά, στις πόλεις, οι disc jockeys στα πάρτυ, δημιουργούσαν έναν διαφορετικό δρόμο μέσα στη μετανεωτερικότητα της μουσικής. Η δική τους προσέγγιση ήταν να βάζουν δίσκους σε πικάπ, να ελέγχουν με το χέρι τους την ταχύτητά τους και χρησιμοποιώντας την κονσόλα μίξης σαν μουσικό όργανο να προσθέτουν reverb ή άλλα εφφέ. Ταυτόχρονα, μιλούσαν στο μικρόφωνο (MC=microphone controller), χρησιμοποιώντας τα χορευτικά κομμάτια σαν φόντο για τον δικό τους λόγο, πράγμα που θα οδηγούσε, φυσικά, στην rap μουσική και μετά στο hip hop.
«the cultural role of rap and hiphop cannot be assessed
without reference to the local settings in which they are
appropriated and reworked as modes of collective
expression» (Bennett 1999).
Για το ραπ στην Ελλάδα έχουν γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων. Πρώτη στο μυαλό μου έρχεται η "Ομιλία και Ανοιχτή Συζήτηση: Από το Παγκόσμιο στο Τοπικό-το Ραπ στην Ελλάδα", στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στις 16 Δεκεμβρίου του 2004.
Εδώ, μπορείς να διαβάσεις κάποια "πρακτικά" αυτής της συζήτησης, με αναφορές και στους ΖΝ...
Είναι λιγάκι ακραίοι αλλά έχουν κάτι το πολύ δυναμικό στα τραγούδια τους... Αντώνη διαφωνώ λιγάκι μαζί σου. Τι εννοούμε όταν λέμε μουσική δηλαδή?
