Όποιος τρέφεται με ελπίδες, πεθαίνει της πείνας

Η ελπίδα είναι κάτι που, όπως πολλά άλλα πράγματα-έννοιες, έχει 2 ή και περισσότερες όψεις. Εμένα μου προκαλεί αρνητικά συναισθήματα γιατί με βγάζει έξω από την προσωπική ευθύνη για την εξέλιξη κάποιων καταστάσεων.
Θα σας πω κι άλλα στη συνέχεια...
Εσείς πώς αντιμετωπίζετε την ελπίδα?

Καμια φορα ζεις με την ελπιδα να γινει κατι.Αλλες φορες πραγματοποιητε και αλλες οχι.Παντως η ελπιδα πεθαινει τελευταια!

Οι τυφλές ελπίδες είναι το πρόβλημα που είναι συνήθως ψεύτικες και οδηγούν σε επιπόλαιη συμπεριφορά...
Ξέρω, κλεμμένο ειναι αυτο που λέω αλλά έτσι γίνεται όταν τα τραγούδια σε παίρνουν απ' το χέρι...

einai oreo na exeis elpida gia kati...
exallou to na kanume diafora pragmata me rotora tin elpida einai kati polu omorfo...

Ελπίδα=προσμονή...προσμονή=πράξη!!!
Για να έχεις κάτι να προσμένεις,συνήθως κάτι έχεις δημιουργήσει από πριν για να το περιμένεις.Με λίγα λόγια αν ελπίζεις ότι θα κάνεις μια καριέρα κάπου σε οποιοδήποτε τομέα είτε καλλιτεχνικό είτε όχι πρέπει αρχικά να δουλέψεις για αυτήν...μόνος σου τις δημιουργείς τις ελπίδες.Αν δουλεύεις και κυνηγάς τ'όνειρό σου η ελπίδες σου για κάτι καλύτερο αργά η γρήγορα θα πάψουν να είναι ελπίδες αλλά πραγματικότητα.Μετά θα ελπίζεις κάπου αλλού κ.ό.κ
Και ένα πιο απλό παράδειγμα..αν ελπίζεις οτι θα πιάσεις το τζόκερ..πρέπει πρώτα να
παίξεις!!!!!!!!!

Κέρατο, έχεις απόλυτο δίκιο για τις δύο ή περισσότερες όψεις των πραγμάτων. Αλλά δεν κατάλαβα καλά την "αρνητική" σου στάση :)¨:):).

O Μανώλης (ageras) έδωσε μία διάσταση. Ελπίδα = πράξη. Αν ελπίζοντας για κάτι, απλά καθόμαστε και περιμένουμε .. τότε ναι έχεις δίκιιο. Δεν υπεισέρχεται η προσωπική ευθύνη και συμφωνώ μαζί σου. Αν όμως ή "ελπίδα" τροφοδοτεί τις δικές μας ενέργειες, μπορεί να λειτουργήσει πολύ θετικά. Ενισχύει την προσωπική μας ευθύνη για την εξέλιξη των πραγμάτων.

Βέβαια, έγραψες "Οποιος τρέφεται" .... Ισως να εννοείς πως μας δημιουργούνται ψευδαισθήσεις που τελικά τό μόνο που κάνουν ειναι να οδηγούν σε αδράνεια. Πολλές φορές η "ελπίδα" χρησιμοποιείται (είτε απο εμάς τους ίδιους, είτε απο το περιβάλλον, την κοινωνία, τους μηχανισμούς που παράγουν ιδεολογίες κλπ) σαν μέσον φυγής απο την καθημερινότητα και την ανάγκη να παλαίψουμε γι αυτήν, με τον τρόπο βέβαια που έπιλέγει ο καθένας. Εκεί ναι. Ειναι πρόβλημα.

Πολλές φορές και οι ίδιοι χρησιμοποιούμε εκφράσεις όπως "θα δείξει" ... "θα μου προκύψει" ... "ο καινούργιος χρόνος "θα μας φέρει" κλπ κλπ. Ε, κανείς δεν θα μας δείξει, εμεις δείχνουμε, ο καινούργιος χρόνος δεν μας φέρνει, εμεις προκαλούμε, δεν προκύπτουν τα πραγματα απο μόνα τους, εμεις τα κάνουμε να προκύπτουν. Εμεις και οι αλλοι. Η ελπίδα απλα μας ενισχύει. (Αυτό το συζητήσαμε πρόσφατα και με κάποιο άλλο μέλος, αν το διαβάσει σίγουρα θα κάνει παρέμβαση :):):)

Και μια παρατήρηση για το παράδειγμα του Μανώλη. (ελπίδα = πράξη). Για το joker. Ειναι η ελπίδα που μας προκαλεί να "παίξουμε" (οτιδήποτε, οχι μονο joker εννοείται) για να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα. Αλλά πολλές φορές αν η ελπίδα μας προσανατολίζεται σε κάτι "μεγάλο" και μόνον εκεί, ε .. τότε αν χάσουμε, δημιουργείται άλλοθι ώστε να μη παλαίψουμε για τα "ενδιάμεσα" .. τα πιο μικρά, πιο καθημερινά, που όμως ειναι σημαντικά.

Αυτά.
ΥΓ. Μανώλη, εγώ έκανα κάτι σχεδιάκια για το κρατικό λαχείο αλλα ... ξέχασα να πάρω. :):) Οπότε ... ησύχασα. :):):)

Φίλε thank, κατάλαβες πολύ καλά την αρνητικότητά μου απέναντι στην ελπίδα και σ' ευχαριστώ για τα εύστοχα σχόλιά σου.
Η αλήθεια είναι ότι την έχω συνδυάσει με κάτι που μου είχε πει κάποτε ένας φίλος για τις ευχές: "Μακάρι κάθε μέρα να εύχομαι λιγότερα, γιατί θα σημαίνει ότι κάνω περισσότερα για να πραγματοποιώ όσα θα ευχόμουνα".

Το άλλο που έχω στο νου μου είναι το πασίγνωστο ρητό του Καζαντζάκη που λέει:
"Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος"
...Γιατί λέτε ότι η ελπίδα για τον άνθρωπο αυτό ήταν ένας κρίκος στην αλυσίδα της προσωπικής του ελευθερίας, όπως είναι και ο φόβος άλλωστε?
Μήπως γιατί αφαιρεί δυναμισμό, δράση προς τα "θέλω" μας και εναπόθεση των καταστάσεων σε ανώτερες ή ανεξήγητες δυνάμεις?

Περιμένω απαντήσεις σας...

Κέρατο, η ελπίδα μάλλον λειτουργεί διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό.Προσωπικά η ελπίδα μου δίνει χώρο για να προσπαθώ να κάνω ακόμα περισσότερα πραγματα στην ζωή μου.Με αυτό φυσικά δεν εννοώ οτι είμαι ονειροπόλος ή ό,τι άλλο

Έχεις δίκιο αγαπητέ μου...Σε κάθε άνθρωπο λειτουργεί διαφορετικά.
Άλλωστε όταν τα "εργαλεία" τα χρησιμοποιούμε σοφά, είναι χρήσιμα και καλά, ενώ όταν κάνουμε κατάχρηση αυτών...
...σαν το μαχαίρι σα να λέμε...
Ευχαριστώ για την παρατήρηση.

για την ελπιδα δειτε την ταινια "the shawshank redemption" ή στα ελληνικα "τελευταια εξοδος ριτα χεηγουορθ"(!)

Ωραία συζήτηση παιδιά. Νομίζω ότι έχω καλυφθεί και συμφωνώ με την προσέγγιση που κάνει το kerato. Είμαι της λογικής συν Αθηνά(βοήθεια τύχης,ελπίδας;) και χείρα κίνει και κλίνω περισσότερο στη χείρα(όχι του χούφταλη) αν και τελικά μπορείς να μείνεις με αυτή.
Ψάξε που την έκανες τη λακαμία , διόρθωσε και να είσαι ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Δεν αντέχω την μοιρολατρεία. Για τους παραπάνω λόγους δεν παίζω λαχεία, τζόκερ, χαρτιά και τα συναφή.Είμαι της λογικής Καζαντζάκη που αναφέρθηκε παραπάνω.
Καλή χρονιά και πάντα τέτοια θέματα να ανοίγουν.

Quote:

Το μέλος Kerato στις 03-01-2006 στις 18:28 έγραψε: ......... .......... ... Περιμένω απαντήσεις σας...

Λοιπον kertato, σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου. Θα μπορούσαμε να το κλείσουμε εδώ, αλλα μου ήρθαν κάποιες σκέψεις, ισως ειναι χρήσιμες. Κατ' αρχην η απάντηση βρίσκεται μάλλον σε ότι ειπες στην αρχή "οι 2 όψεις - εκδοχες των πραγμάτων" Ασε που μπορει να ειναι και περισσότερες.

Για την ελπίδα, ναι ειναι ο Καζαντζάκης, ειναι ο Νίτσε, ειναι και οι φανταστικοί διάλογοι του Νιτσε με τον Φροϋντ στο σχετικό βιβλίο (επεσε στα χέρια μου χτες και μαλλον πρέπει να το διαβάσω ...) και άλλα. Μιά πρώτη σκέψη: Τελικά, και οι δυό τους, έγραψαν σε εποχές που αναζητούσαν ανατροπές (οχι πως η δική μας δεν την αναζητά, αλλα καταλαβαίνεις πως το θέτω ...) Και βέβαια ο συνολικός τους λόγος ηταν ανατρεπτικός. Αρα, ναι ... εντοπίζεται η ελπίδα ως δέσμευση, ως απεμπολούσα την πραγματική δύναμη του ανθρώπου προς τα εμπρός. Εχουν δίκιο, ως προς τη μια εκδοχή. Βέβαια, όλα αυτά ειπαμε ... ως πρώτη σκέψη, ενδεχομένως να κάνω λάθος.

Μήπως το θέμα τελικά ειναι ο τρόπος που προσεγγιζουμε τα γραπτά τους, τον λόγο τους, τις ιδέες τους ? Ειδικά εκείνων που έχουν φύγει, που δεν ειναι εδώ για να τους κουβεντιάσουμε ... Το μόνο που υπάρχει, ειναι κάποια γραπτά κείμενα. Ισως να ειναι σχέση ενός "¨ταξιδιού" Προσπαθούμε να ταξιδέψουμε στον κόσμο τους και να κάνουμε τις δικές μας συνθέσεις. Ενδεοχομένως, να στεκόμαστε και σε αυτό που θα θέλαμε να βρούμε, με βάση καποιες δικές μας εμπειρίες, βιώματα, απόψεις κλπ.

Τέλος, σκέφτομαι το τι έγινε με χιλιάδες / εκατομ. ανθρώπους που "πίστεψαν" μέ εναν συγκεκριμένο τρόπο τις ιδεές του σοσιαλισμού και τις ειδαν να γκρεμίζονται. Πολλοί έπαθαν νευρικό κλονισμό. Αλλοι παραιτήθηκαν. Αλλοι το χρησιμοποίησαν σαν άλλοθι για να περάσουν χωρίς πολλά - πολλά στην αντίπερα όχθη. Αλλά ταυτόχρονα, με τις ίδιες ελπίδες, χιλιάδες / εκατομ άνθρωποι προσπάθησαν και πέτυχαν κάποια πράγματα. Εκαναν καλύτερη τη ζωή τους και τη ζωή των άλλων. Και βέβαια κάποιοι εξ' ονόματος της ίδιας ελπίδας, καταδίκασαν, εκτέλεσαν, απαγόρευσαν ιδέες και πράξεις. Αν το επεκτείνουμε ... ιδια αναφορά μπορεί να γίνει σε θρησκείες κ.α. Περιόρισα το παράδειγμα σε "κοινωνικό" επίπεδο, λίγο ντεμοντέ, αλλά αυτό μου ήρθε. ... Μπορεί κάλλιστα να βρούμε και πολλά άλλα, σε προσωπικό επίπεδο.

Αυτά, ίσως κούρασα λίγο, αλλά νομίζω πως ηταν χρήσιμα, στο πολύ ενδιαφέρον θέμα.

Να απαντήσω αρχικά στη ΖΟΙ: Και την ταινία είδα και το βιβλίο του Στίβεν Κίνγκ διάβασα και έκλαιγα στο τέλος από τη συγκίνησή μου..Ευχαριστούμε για την πρόταση και όσοι δεν είδαν την ταινία ή δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο τα συστήνω κι εγώ ανεπιφύλακτα.

Φίλε thank να είσαι καλά για τα, ακόμη μια φορά, εύστοχα γραφόμενά σου, αν και δεν πολυκατάλαβα το συνειρμό σου, που κατέληξε στην κατάρρευση του σοσιαλισμού

Ακόμα ευχαριστώ και συγχαίρω τον/την elzaatar για τη στάση του.

και πριν κλείσω να μου λύσετε και μιαν απορία...
Αν δεν κάνω λάθος, η ελπίδα ήταν το μόνο πράγμα που πρόλαβε να κρατήσει μέσα στο "κουτί" της η Πανδώρα. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, μέσα στο κουτί είχε μόνο κακά στοιχεία για τον κόσμο που απελευθερώθηκαν όταν το άνοιξε. ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΩΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ!!!

Η απορία είναι η εξής: Αφού στο κουτί υπήρχαν μόνο κακά, τί δουλειά είχε η ελπίδα ανάμεσά τους?

Σημειώνω ότι μπορεί και μην ξέρω τί μου γίνεται σχετικά με το μύθο και να με συμπαθάτε που δεν έκατσα να το ψάξω καλύτερα....

Τα ξαναλέμε σύντομα!

Βασικά τη σήμερον ημέρα, οι περισσότεροι είναι καταδικασμένοι να πεινάσουν, άλλοι πολύ και άλλοι λιγότερο, καθώς ελάχιστοι είναι εκείνοι που διαθέτουν πλέον των απαραίτητων πόρων. Τουλάχιστον τρέφοντας ελπίδες χορταίνεις όνειρα, αλλιώς θα πας τελείως πεινασμένος...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 16-07-2007 01:04 ]

"Nothing's finished until the fat lady sings"

Πασιγνωστη ατακα...

Τρωει,τρωει και καταπινει λογια,σκεψεις,ελπιδες,ονειρα .Then she becomes a fat lady...
But when she sings eeeeeeeeeeeeee????


Η ελπιδοφαγια ειναι πολυ δημιουργικη ...

Χρειάζονται και οι ελπίδες αλλά κυρίως χρειάζονται οι στόχοι!Προσωπικά δεν τρέφω και πάρα πολλές ελπίδες για την καλυτέρευση του κόσμου και προσπαθώ να μην τρέφω ευσεβείς πόθους γενικότερα!Ωστόσο δεν είναι κακό να είμαστε και λίγο αισιόδοξοι...(κοίτα ποιά μιλάει!!)

--δεν ελπίζω τίποτα,δε φοβάμαι τίποτα,είμαι λεύτερος..--
Συμφωνώ με τον αγαπημένο συγγραφέα φυσικά!

Φίλοι μου
Η ΕΛΠΙΔΑ είναι η δεύτερη ομορφότερη λέξη. Η πρώτη είναι η ΑΓΑΠΗ.
Μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς την ελπίδα; Μάλλον όχι.
Όσοι έχασαν την ελπίδα φίλοι μου έχουν αυτοκτονήσει ή ζουν μια συνεχή δυστυχία.
Κάποιοι από σας μπερδεύεται την λέξη ελπίδα με την προσδοκία. Μην επιτρέψετε
ποτέ στον εαυτό σας να έχει προσδοκίες. Απλά να ελπίζετε. Αν υπάρχει προσδοκία
που δεν ικαναποιείται, τότε το αποτέλεσμα είναι το ίδιο καταστροφικό με την
απώλεια της ελπίδας.

Άν ελπίζεις, θα πετύχεις το ανέλπιστο. Παρόλα αυτά, η ελπίδα απο μόνη της δεν αξίζει. Το έχω ξαναπεί. Συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Αγαπητή Liza
Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου γιατί μου έδωσες την εικαιρία να
μοιραστώ μαζί σας τις απόψεις μου για διάφορα θέματα.
Στο θέμα της ελπίδας όμως νομίζω ότι πρέπει να σκεφτείς μήπως πρέπει να
αναθεωρήσεις κάπως τις μερικώς σωστές θέσεις σου.
Ανάφερα κάπου την λέξη προσδοκία και νομίζω δεν υπέπεσε στην αντίληψή σου.
Η προσδοκία αν και μοιάζει, διαφέρει από την ελπίδα. Μακριά από προσδοκίες,
αλλά ποτέ μην χάσεις την ελπίδα σου.

Γιώργος είναι το όνομά μου.

Πιο συγκεκριμένα.

"Τα παιδιά είναι η ελπίδα του κόσμου για το αύριο."

Προσωπικά, δε θέλω να κάνω παιδιά, γιατί δεν τρέφω καμία ελπίδα για το μέλλον, "για ένα καλύτερο αύριο".

Θεωρώ αδύνατο να βασίζουμε την ελπίδα μας για τη βελτίωση των πραγμάτων, στα παιδιά, τη στιγμή που τα θεωρούμε προέκταση του εαυτού μας και τα διαπαιδαγωγούμε με το δικό μας τρόπο, που όσο κι αν διαφέρει απ' τον τρόπο που μας διαπαιδαγώγησαν οι δικοί μας γονείς, δε χαρακτηρίζεται από άλματα προόδου.

Πέραν αυτών, έχουμε ήδη δημιουργήσει έναν κόσμο, στον οποίο για να επιβιώσει το παιδί, ως παιδί και ως ενήλικος, είτε το θέλει είτε όχι, είναι αναγκασμένο να λειτουργήσει μ' ένα συγκεκριμένο τρόπο. Χωρίς ιδιαίτερο χώρο για διαπραγμάτευση σύμφωνα με την ενδεχόμενη δική του ιδιοσυγκρασία.

Πού βασίζεται λοιπόν αυτή η ελπίδα;

Οι γονείς του προηγούμενου αιώνα που ήλπιζαν, λογικά, σ' ένα καλύτερο μέλλον, δεν πέθαναν της πείνας με την εξέλιξη των πραγμάτων...; (παράδειγμα λέω...)