Μια φορά μου'χες πει , δε μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι ...

Επειδή ο έρωτας πάντα ήταν και θα είναι συνδεδεμένος με τη μουσική ... τον θεωρώ κατεξοχήν Μουσικό Θέμα συζήτησης. Θέλω εδώ να γράψουμε "μουσικά" , αυτά που θα θέλαμε να αφιερώσουμε στους/στις πρώην μας ... αλλά δεν τολμάμε κι ούτε καν να μπορούμε να διανοηθούμε να τα εκφράσουμε στις παλιές μας αγάπες.... τραγούδια , στίχους τραγουδιών και ότι άλλο μας βγαίνει που είμαι σίγουρος ότι θα είναι και πηγή έπνευσης για μας που τσακιζόμαστε σε στιχάκια της στιγμής ...
...Αυτά που θα'λεγα σε σένα... λοιπόν!

Ομως να γράφουμε σε ποιόν/ποιά αναφερόμαστε και φυσικά να μην είναι μέλος του M.H (ούτε καν να το ξέρει) και γίνουμε τελείως ρεζίλι.

θα μοιραστώ μαζί σας κάτι που έγραψα σήμερα...

Για σένανε που μου’ δωσες
Μια νύχτα την καρδιά σου
Για σένανε που λάτρεψα
Και πήρα τα φιλιά σου

Για σένανε που εβλεπα
Μακριά από με να φεύγεις
Για σένανε μια ευχή!
Τον πόνο ν’ αποφεύγεις

Τον πόνο αυτόν που ένιωσα
Σαν έμεινα πια μόνη
Σαν σ’ έβλεπα πια μακριά
Και μ΄έπνιγαν οι πόνοι

Καρδιά μου ώρα σου καλή
Κι αν δεν ξαναφανείς,
Θα σ’ έχω μες στη σκέψη μου..
Ποτέ σου δε θα βγεις…

Quote:

Το μέλος tzoy στις 18-05-2006 στις 17:00 έγραψε: θα μοιραστώ μαζί σας κάτι που έγραψα σήμερα...

Να μοιραστείς και το ονοματάκι του ...

αναφέρομαι.. σε κείνον!

Παραισθήσεις

Ένας κόμπος στο στομάχι
Πόνο η μοναξιά μου θα’ χει
Τη ζωή μου αν γυρνούσα πίσω
Δεν θα τολμούσα να σ’ αφήσω

Διαρκώς η σκέψη σε σένα τρέχει
Το δάκρυ μου βαρύ σαν άστρο πέφτει
Καθώς φέγγει στο γυμνό καθρέφτη
Τη μορφή σου βλέπω να επιστρέφει

Μα το ξέρω καρδιά μου δεν θα γυρίσεις
Ομως εγώ θα ζώ με παραισθήσεις
Στα ονειρά μου θα σ’ εχω αγκαλιά
Και θα μιλώ για σένα στα πουλιά

Ούτε κι εγω ψυχή μου θέλω να γυρίσεις
Ασε με μένα να ζώ με παραισθήσεις
Αφού σε άφησα να φύγεις μακρυά
Δεν μ’ αξίζουν τα όνειρα τ’ αληθινά.-

Στη Κατρίν μου ... να είναι καλά

Στην Άννα (με όση αγάπη μου έχει απομείνει...)


Αντέχω

Πήρες τις νύχτες σου, τις καληνύχτες σου, χάθηκες μες στη βροχή
άφησες μία φωτογραφία για να μιλάμε μαζί
Ό,τι παράτησες, είναι όπως τ' άφησες, όλα είναι ίδια εδώ
όλα βουλιάζουνε όλα ρημάζουνε πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ

Γύρω μου πρόσωπα, κρύα κι απρόσωπα, απελπισμένες σιωπές
χάρτινα άσματα, ροκ αποσπάσματα, απεγνωσμένες φωνές
Βράδια ανόητα πάντα αυτονόητα χάνονται μες στο στον καπνό
όνειρα ήπια, χρόνια ερείπια πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ

Αντέχω ακόμα μάτια μου, αντέχω
σε σένα ελπίζω μάτια μου, μόνο εσένα έχω
Αντέχω ακόμα μάτια μου, αντέχω
μόνο για σένα μάτια μου, μόνο για σένα αντέχω

Έρωτες διάφοροι μόνοι κι αδιάφοροι σέρνονται δίχως μιλιά
η εγκατάλειψη σε επανάληψη, μια ιστορία παλιά
Όλα είναι γνώριμα ίδια κι ανώριμα πότε θα φύγω από εδώ
όλα τελειώνουνε όλα παγώνουνε πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ


Και αν θα πρέπει να βάλω και κάτι δικό μου να και κάτι της στιγμής:

Μέσα στις χαμένες ελπίδες του θανάτου μου
ψάχνω να βρω εσένα, την σωτηρία μου, την ανάστασή μου
Έλα και πάρε με αγκαλιά, σώσε με, πάμε μακριά από εδώ
και απλά αγάπησέ με όπως σε αγαπώ κι εγώ....!

Στην κοπελιά που έβαλε το κεφάλι της στον ώμο μου τόσο τρυφερά εκεινο το βράδι αφιερώνω μάλλον θα ήθελα ευκαιρία να βρω να της παίξω το For the Love of God του Steve Vai και να είμαστε τα δυο μας.......... Αλλά δεν το κόβω ... όσο για το όνομα της ας το αφήσουμε καλύτερα

Σήμερα είδα τη Κατρίν. Πήγαμε για καφέ και να συζητήσουμε κάτι άσχετες εκρεμμότητες , ξέρεις τα πράγματά σου τα πράγματα μου κ.λ.π

Ηθελα να την αγκάλιαζα σφικτά να της πω ότι κάνουμε λάθος ... Μα δεν μπορούσα όχι από εγωϊσμό αλλά γιατί δεν μου άφησε περιθώρια.

Τότε στο μυαλό μου ήρθε ένα τραγούδι ... "Δεν φεύγω αν δε φύγουμε μαζί ...". Δεν της το είπα φυσικά. Αλλά έφυγα και δεν είπα τίποτα.

Οταν γύριζα στο σπίτι μου ,της τραγουδούσα στο αυτοκίνητο το "Πέταξες ...". Γύρισα σπίτι κι ακούω τραγούδια μουσικές και κάνω παρέα στις νότες που γεμίζουν τη μοναξιά μου.

Τελικά δεν έχω δίκιο; Ο έρωτας δεν είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής;

Τώρα της αφιερώνω το "Ξένος για σένα κι εχθρός"

Που να'σαι τώρα που κρυώνω και φοβάμαι ...

Αντε να περάσει κι αυτή η νύχτα !!!

Θα κλεισώ τα μάτια
θα απλώσεις τα χέρια
να βρουν να φωλιάσουν
λευκά περιστέρια

αγάπη μου πρώτη
αγάπη μεγαλη
θα κλείσω τα μάτια
και όπου με βγάλει...

(Η πρώτη αγάπη δε ξεχνιέται..)

Κρυφά σ'ένα στενό
είδα αυτό που ευχόμουν να μην το δω.
Εσύ με άλλον μαζι
μοιάζει εικόνα αστεια και τραγίκη.

Κρυφά σ'ένα στενό
ένα κουβάρι είστ'αγκαλιά και οι δυο.
Εδώ πώς να σταθώ
τι είναι για σένα και τι είμαι κι εγώ.

Αυτό που τόσο φοβάμαι
ο τρίτος δε θέλω να'μαι.
Κι απόψε μόνος κοιμάμαι
δε θέλω ο τρίτος πια να'μαι.

Σ'αυτό το δρόμο που πάμε
δε θέλω ο τρίτος πια να'μαι.

Δειλα΄σ'ενεν γκρεμό
είδα να πέφτω πριν καλα το σκεφτώ.
Με θες, μα θες πιο πολλα
ποια είναι τα μέτρα σου και ποια η σιγουριά.

Το "κρυφά" λοιπον, το "Δε φεύγω" και τέλος:

Σβήσε το φεγγάρι


Φύγε αφού το θέλεις
πώς να σ΄εμποδίσω
με τα λόγια δεν μπορώ
Φύγε αφού το θέλεις
δεν θα τρέξω πίσω
δεν θα σε παρακαλώ
Φύγε και θα μείνω
στο άδειο μαξιλάρι
να μετράω το κενό
μόνο όπως θα φεύγεις
κάνε μου μια χάρη
σβήσε το φεγγάρι
σβήστο απ΄τον ουρανό μου

Σβήσε το φεγγάρι
σβήσε μου τα μάτια
σβήσε μου τις λέξεις
να μη σε φωνάξω πίσω
Σβήσε το φεγγάρι
σπάστο σε κομμάτια
να μη δω που φεύγεις
να μη σε ξαναγαπήσω
Σβήσε το φεγγάρι

Φύγε αφού το θέλεις
με κορμί σκυμμένο
με το βλέμμα χαμηλά
Φύγε αφού το θέλεις
σε καταλαβαίνω
όποιος φεύγει δεν μιλά
Φύγε και για μένα
μην σ΄ενδιαφέρει
τίποτα δεν σου ζητώ
μόνο όπως θα φεύγεις
άπλωσε το χέρι
σβήσε αυτό το αστέρι
σβήστο απ΄τον ουρανό μου


Τ'αφιερώνω στον Πετρο
ααααααααχχχχχ.......πολλη πίκρα.....

Τέτοια θέλω ... να μη νιώθω ότι μόνο εγώ έχω ανομολόγητους πόθους και πάθος ... κρυμμένο βαθειά μέσα μου ...

Love of my life
You've hurt me
You've broken my heart
And now you leave me
Love of my life
Can't you see
Bring it back, bring it back
Don't take it away from me
Because you don't know
What it means to me
Love of my life
Don't leave me
You've taken my heart
You now desert me
Love of my life
Can't you see
Bring it back, bring it back
Don't take it away from me
Because you don't know
What it means to me
You won't remember
When this is blown over
And everything's all by the way
When I get older
I will be there
At your side to remind you
How I still love you, I still love you
Back, bring it back
Don't take it away from me
Because you don't know
What it means to me...

..στον Στράτο..στα μαύρα μάτια του..και τα πυκνά γενάκια του..
Εύχομαι να ήμουν αλλιώς, ή μαλλόν να ήμουν ακριβώς όπως ήθελε αυτός...
αλλά δεν μπορώ, απλά δεν μπορώ...
κι αυτό με διαλύει.. λυπάμαι..

Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε,
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δε γνωριζόμαστε…

Καινούριους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν΄ αποφασίσω,
μα απ΄ όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω..

Νύχτωσε, νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με,
νύχτωσε, νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με…

Eγώ δεν πιστεύω οτι ενα ή δυο ή τρία ή έστω δέκα τραγούδια μπορούν να δειξουν τι αισθάνομαι...
Γι αυτό το μόνο που μπορώ να πω είναι Σ'ΑΓΑΠΩ!
στον Βασίλη που ειναι μακριά μου (γιατι μένει στην Γερμανία) και κοντα μου(γιατί βρίσκεται μέσα στην καρδιά μου)
I MISS U BILLAKO...

.... giati na mhn tolmame na to poume stis palies mas agapes?
egw pantws to ekana, vevaia to paketo me ta aparaithta htane kleisto gia mhnes sto spiti mou, to evlepa, xeropatapina.... kai to esteila thn perasmenh vdomada, niwthwntas hremia kai eleutheria. twra xerei pws htan autos gia mena h agaph, ma egw exw th dynamh na synexisw. na xanaerwteytw.... tous stixous ths psyxhs mou tous exei aytos pou einai o apodekths toys.

μία φορά μου είχες πει
θα μ' αγαπάς για πάντα
γλυκά μου αφιέρωνες
με αγάπη μια μπαλάντα

μιλούσε για έναν έρωτα
που ήτανε δυνατός
μα στάθηκε η απόσταση
στη σχέση αυτή εχθρός

κάθε βραδιά που έλειπες
άκουγα αυτές τις λέξεις
που εσύ μου αφιέρωνες
κι έλεγες δεν θ' αντέξεις

να είσαι μακριά καιρό
από την σχέση αυτή
μακριά από μένα που αγαπάς
κι ότι δεν θα σταθεί

ότι θα σβήσει έλεγες
μετά από καιρό
λόγια.. μα βγήκανε σωστά
χωρίσαμε οι δυο.....

και τώρα μόνη έμεινα
εγώ να καταριέμαι
ότι μας χώρισε εμάς
κι ακόμα αναρωτιέμαι....

ποιος να την ανακάλυψε
αυτή τη μοναξιά
ποιος βρήκε την απόσταση
και δεν είσαι κοντά...

αφιερωμένο σε μία αγάπη μεγάλη που λόγω της απόστασης δεν την έζησα όσο ήθελα....

Tzou είσαι τρελό ταλέντο τελικά ...

Ο άγγελος μου , Ο άνθρωπός μου και ο θάνατος μου ... εσύ ...

Τους Fan του topic σας προσκαλώ προσωπικά να ακούσεται την εκπομπή μου αυτή τη Τετάρτη 19.00 ... είναι για μας ... Μόνο ...

Αν πίστευα στη Μοίρα,
Θα έλεγα πως σ΄ έστειλε Εκείνη.

Αν πίστευα στην Τύχη,
Θα έλεγα πως σ΄ έστειλε Εκείνη.

Αν πίστευα στο Θεό,
Θα έλεγα πως σ΄ έστειλε Εκείνος.

Τώρα που δεν πιστεύω πουθενά,
Ποιος να πιστέψω πως σ΄ έστειλε στη ζωή μου;
Ποιος να πιστέψω πως σ΄ έβαλε βαθιά εκεί στην καρδιά μου, Αγαπημένε;
Και σε ποιόν να απευθυνθώ για να σ΄ αφήσει δίπλα μου για πάντα;…..



Το έγραψα τότε…. Το βρήκα τυχαία σήμερα… Υπάρχει τελικά κεραυνοβόλος έρωτας; Από κείνη τη μέρα προσπαθώ να δώσω μια απάντηση στον εαυτό μου…Και συ μία φενάκη

ΦΕΝΑΚΗ

Ήθελες , μου λεγες,
να περπατάς μαζί μου μέσα στη βροχή,
χέρι-χέρι, σα να μην τρέχει τίποτα,
για ώρες, ασταμάτητα,
μα φοβόσουν…

Ήθελες , μου λεγες,
να βλέπουμε παρέα το φεγγάρι,
αγκαλιά, ερωτευμένοι,
μα ήσουν άστατος…

Μ΄ ονειρεύτηκες, μου λεγες,
μ΄ άσπρο φόρεμα στην ακροθαλασσιά
κι εσύ ίππευες ένα μαύρο άλογο,
μα δεν κατάλαβα:
ήταν αλήθεια ή ένα ακόμη ψέμα σου;

Μου ‘γραφες ποιήματα και μ΄ αφιέρωνες τραγούδια,
μα έφυγες…
Έτσι ακριβώς όπως ήρθες.
Κεραυνοβόλα.
Κι έτσι όπως άρχισε το όνειρο
διακόπηκε απότομα.
Και σκόρπισε.
Χωρίς να καταλάβω τελικά.
(Δεν πρόλαβα).
Ήσουν αληθινός ή μια φενάκη;



Να και η φενάκη μου...Την βρήκα κι αυτήν...