Βιρτουόζοι κιθαρίστες!!!

Steve Vai,
John Petrucci,
Yngwie Malmsteen,
Michael Romeo,
Steve Morse,
Marty Friedman.


Ποιον προτιμάτε και γιατί;
(Τους τρεις πρώτους τους έβαλα γιατί αλλιώς θα με κράζατε και με το δίκιο σας,
τους τρεις τελευταίους, γιατί είναι οι αγαπημένοι μου)
Βέβαια, οποιοσδήποτε πέραν τον προαναφερθέντων, είναι δεκτός
(μπας και μάθουμε κι εμεις τίποτα...)

Randy Rhoads
Zakk Wylde
John Petruci
George Harrison
Toni Iommi
Dave Murray
Ritchie Blackmore
και φυσικά
Robbie Krieger
Kirk Hammet

Κος Βαγγέλης στον τρίτο όροφο!

Καλά ρε παιδιά τον Sadriani που τον έχετε τον ξεχάσατε
και ο Frang Zappa που είναι ο Zappa και
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΤΟΝ Eric Clapton

Πάντος μεγάλη αδυναμία έχω στον Steve δεν ξέρω αλλά επικοινωνούμε απόλυτα
Παράδειγμα: Έπαιζε για εμένα ένα άγνωστο κομμάτι και καθώς άκουγα φανταζόμουνα την συνέχεια ε μα ένα πράμα να ακούω αυτό που είχα μέσα στο κεφάλι μου και κάποιες μελωδιούλες που είχα μέσα μου να τις παίζει και να λέω εεεεε αυτός με αντιγράφει .
Μα λίγα λόγια εγώ είδα τον εαυτό μου. Την τρέλα που έχει αυτός και εγώ δεν την έχει κανένας άλλος και για τι ζωή και για καλή διάθεση και για να είναι όλα θετικά

Και για αυτά που λέει:

Ποιες πιστεύεις ότι είναι οι διαφορές μεταξύ της σημερινής μουσικής και αυτής της περιόδου όπου ξεκίνησες να ασχολείσαι;
Βασικά είναι οι ίδιες διαφορές με τη μουσική που άκουγα εγώ στα ‘70s και αυτής που είχε βγει στα ‘50s. Απλά εξελίσσεται. Άλλες φορές γίνεται πιο ενδιαφέρουσα, άλλες φορές χειροτερεύει. Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι η μουσική κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις. Μερικές φορές σε αγγίζει, είναι πρωτότυπη και καλαίσθητη, αλλά δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις είναι βλακώδης, άνοστη, ανούσια και ...brutal. Στις μέρες μας υπάρχει πολλή brutal μουσική εκεί έξω, η οποία δεν υπήρχε όταν εγώ άκουγα μουσική στα ‘70s. Είχαμε τους Black Sabbath αλλά δεν είχαν καμία σχέση με το death metal κλπ που ακούγεται σήμερα.

Προφανώς δε σου αρέσει αυτό το είδος μουσικής.
Υπάρχουν μερικά πράγματα σε αυτή τη μουσική τα οποία εκτιμώ ως μορφή τέχνης. Πιστεύω ότι κάποιοι ήχοι και κάποιες «πολυπλοκότητες» στις μελωδίες παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αλλά πιστεύω επίσης ότι εκπέμπουν πολλή αρνητικότητα, είναι brutal. Αυτοί που γράφουν τέτοια μουσική αργά ή γρήγορα θα γίνουν τα ίδια σκατά (“become that shit” για την ακρίβεια) και αυτό είναι που θέλουν. Μερικοί βλέπεις νιώθουν ωραία όταν είναι δυστυχισμένοι. Σε μερικούς αρέσει το να νιώθουν «κακοί» και αρνητικοί σε όλα. Είναι εύκολο να το καταφέρεις αυτό, αλλά απ’ όσο γνωρίζω είναι και μια άσχημη παγίδα. Δε θέλω να νιώθω έτσι όταν ακούω μουσική. Θέλω να νιώθω «ανεβασμένος». Στα 20 μου περίπου συνήθιζα να γράφω πολύ σκοτεινή μουσική και πραγματικά με πονούσε. Συνειδητοποίησα ότι δε μπορούσα να ζήσω έτσι, δεν ήθελα αυτό το είδος ζωής. Άλλαξα, έτσι, τις θέσεις μου και τη μουσική που έγραφα κι έκανα το “Flex-Able”. To “Flex-Able” είναι ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος και κάθε φορά που τον βάζω, ακούω έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Δεν κριτικάρω όλους αυτούς που ασχολούνται με το death metal, αλλά για μένα όλα αυτά δεν έχουν την ενέργεια που θα ήθελα στη ζωή μου. Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να είναι σκοτεινός και όταν ακούς τέτοια μουσική είναι πολύ εύκολο να «πατήσεις κουμπιά» και να στρέψεις κάποιον σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Μπορείς έτσι να αλλάξεις τη ζωή του. Μπορείς να αποτελέσεις τεράστια επιρροή για κάποιον καθαρά από τη μουσική που δημιουργείς. Αυτό είναι πολύ μεγάλη ευθύνη και γι’ αυτό δε θέλω αυτό το αίμα στα χέρια μου. Αυτά που λέω βέβαια μπορεί να μην αρέσουν σε μερικούς, μιας και για πολλούς το είδος αυτό έχει ενέργεια. Από άνθρωπο σε άνθρωπο διαφέρει. Αυτό που ξέρω εγώ είναι απλά πώς κάνει εμένα να νιώθω.

Και η εικόνα μιλάει από μόνη της παίζει κιθάρα και τη βρίσκει, χαμογελάει !!!

Το μέλος Ozzakos στις 30-06-2006 στις 15:30 έγραψε...

Παράθεση: Randy Rhoads Zakk Wylde John Petruci George Harrison Toni Iommi Dave Murray Ritchie Blackmore και φυσικά Robbie Krieger Kirk Hammet

Ο Iommi από που και ως που "βιρτουόζος"...?

Και φυσικά ο Rory Gallagher....

ποιος ειναι αυτος..?

Αδερφοί ΚΑΤΣΑΜΠΑ

Παιδιά...
Μιλάμε για βιρτουόζους,
Ξέρετε, αυτούς που κάνουν παράξενα πράγματα, έχουν μαγικές εμπνεύσεις, παίζουν γρήγορα και τεχνικά, κάνουν πράγματα που δεν μπορούν να τα κάνουμε εμείς... καταλαβαίνετε...

Τι δουλειά έχουν εδώ όλοι αυτοί εκτός του satriani που αναφέρθηκε κάπου?????

Σε λίγο θα μου πείτε ότι είναι βιρτουόζος κιθαρίστας ο Στόκας!!!

Το μέλος stratocasteros στις 13-07-2006 στις 22:50 έγραψε...

Παράθεση: Παιδιά... Μιλάμε για βιρτουόζους, Ξέρετε, αυτούς που κάνουν παράξενα πράγματα, έχουν μαγικές εμπνεύσεις, παίζουν γρήγορα και τεχνικά, κάνουν πράγματα που δεν μπορούν να τα κάνουμε εμείς... καταλαβαίνετε... Τι δουλειά έχουν εδώ όλοι αυτοί εκτός του satriani που αναφέρθηκε κάπου????? Σε λίγο θα μου πείτε ότι είναι βιρτουόζος κιθαρίστας ο Στόκας!!!

Κωνσταντίνε...τον έχω συμπεριλάβει στο...."Ποιος ο κορυφαιος κιθαριστας?"
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΚΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟς!!!!!

Το μέλος stratocasteros στις 13-07-2006 στις 22:50 έγραψε...

Παράθεση: Παιδιά... Μιλάμε για βιρτουόζους, Ξέρετε, αυτούς που κάνουν παράξενα πράγματα, έχουν μαγικές εμπνεύσεις, παίζουν γρήγορα και τεχνικά, κάνουν πράγματα που δεν μπορούν να τα κάνουμε εμείς... καταλαβαίνετε... Τι δουλειά έχουν εδώ όλοι αυτοί εκτός του satriani που αναφέρθηκε κάπου????? Σε λίγο θα μου πείτε ότι είναι βιρτουόζος κιθαρίστας ο Στόκας!!!

Δηλαδή ο Blackmore ή ο Rhoads δέν είναι?
Ο Satriani είσαι σίγουρος οτι υπερέχει σε σχέση με τους παραπάνω?

Το μέλος stratocasteros στις 30-06-2006 στις 14:10 έγραψε...

Παράθεση: Steve Vai, John Petrucci, Yngwie Malmsteen, Michael Romeo, Steve Morse, Marty Friedman. Ποιον προτιμάτε και γιατί; (Τους τρεις πρώτους τους έβαλα γιατί αλλιώς θα με κράζατε και με το δίκιο σας, τους τρεις τελευταίους, γιατί είναι οι αγαπημένοι μου) Βέβαια, οποιοσδήποτε πέραν τον προαναφερθέντων, είναι δεκτός (μπας και μάθουμε κι εμεις τίποτα...)

Steve Vai, Μεγάλος Καραγκιόζης, Απερίγραπτο Τσίρκο, Τρίζουν τα κόκκαλα του Φρανκι, αν ζουσε θα τον κορόιδευε και αυτόν τώρα.

John Petrucci, Εξαίρετος

Yngwie Malmsteen, Το Νο 1, πρωτοπόρος στην εποχή του.

Michael Romeo, Δεν έχω άποψη

Steve Morse, Και αυτός εξαίρετος, αλλά ένα σκαλί πάνω από τον Petrucci

Marty Friedman. Πολύ καλός αλλά όχι τόσο ώστε να μπαίνει στην ίδια κλίμακα με τους προαναφερόμενους.

Οι υπόλοιποι κιθαρίστες που αναφερθήκαν σαφώς και είναι αστέρια πρώτου μεγέθους, αλλά δεν έγιναν ονόματα χάρη στην παικτική τους ικανότητα. Εξαίρεση ο Satriani, αλλά ατυχώς η πολλή παρέα με τον Vai, τον έχει χαλάσει...

Προφανής η απουσία από τη λίστα, του ονόματος του Eric Johnson.
Προσθέτουμε και λίγο Mark Knopfler, για να δέσει το έδεσμα, και καταλήγουμε στο με γάλο φινάλε με τον μεγαλύτερο all time ever βιρτουόζο κιθαρίστα, ο οποίος είναι μεξικάνος, το όνομά του ξεκινάει από Carlo και τελειώνει σε antana.

O Blackmore, ήταν η πρώτη μου μεγάλη αγάπη (ξέρετε... απο κιθαρίστες)
ωστόσο, θα μπορούσε να θεωρηθεί βιρτουόζος για τη δεκαετία 70 άντε και αρχές 80.

Μεγάλος πρωτοπόρος και με ομολογουμένως εκπληκτικές συνθέσεις, όπως άλλωστε και οι iommi page και άλλα τέτοια "τέρατα".

Όμως σε θέμα τεχνικής είναι πολύ μακριά από τους υπόλοιπους.

Φίλε dimko νομίζω οτι έχεις απόλυτο δίκιο για την απουσία του johnson. Θα κάνω τρεις μετάννοιες στο θεο Hendrix!

Όσο για τους knopfler και τον Μεξικάνο, στο μυαλό μου τους έχω σε άλλη κατηγορία.

Εντάξει, ούτε κι εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα ο Vai, αλλά του έχω άπειρο σεβασμό, όπως θεωρώ οτι του οφείλουμε όλοι τουλάχιστον, όσοι ασχολούμαστε με αυτό το πράγμα με τις 6 (ή 7) χορδές.

Τέλος, φρόντισε να αποκτήσεις σύντομα γνώμη για το Romeo (παίζει στους Symphony-X, κατέβασε ενδεικτικά το "of sins and shadows" ή το "inferno") θα καταστραφείς ειδικά αν ακούς progressive

Το μέλος stratocasteros στις 15-07-2006 στις 01:44 έγραψε...

Παράθεση: O Blackmore, ήταν η πρώτη μου μεγάλη αγάπη (ξέρετε... απο κιθαρίστες) ωστόσο, θα μπορούσε να θεωρηθεί βιρτουόζος για τη δεκαετία 70 άντε και αρχές 80. Μεγάλος πρωτοπόρος και με ομολογουμένως εκπληκτικές συνθέσεις, όπως άλλωστε και οι iommi page και άλλα τέτοια "τέρατα". Όμως σε θέμα τεχνικής είναι πολύ μακριά από τους υπόλοιπους. Φίλε dimko νομίζω οτι έχεις απόλυτο δίκιο για την απουσία του johnson. Θα κάνω τρεις μετάννοιες στο θεο Hendrix! Όσο για τους knopfler και τον Μεξικάνο, στο μυαλό μου τους έχω σε άλλη κατηγορία. Εντάξει, ούτε κι εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα ο Vai, αλλά του έχω άπειρο σεβασμό, όπως θεωρώ οτι του οφείλουμε όλοι τουλάχιστον, όσοι ασχολούμαστε με αυτό το πράγμα με τις 6 (ή 7) χορδές. Τέλος, φρόντισε να αποκτήσεις σύντομα γνώμη για το Romeo (παίζει στους Symphony-X, κατέβασε ενδεικτικά το "of sins and shadows" ή το "inferno") θα καταστραφείς ειδικά αν ακούς progressive

Για άλλη μια φορά βρίσκομαι full στα κοκκινα λαμπάκια απο ολισθήματα που διαβάζω τα οποία μάλιστα γράφονται με την απόλυτη ψυχολογία της βεβαιότητας και της βαθιάς γνώσης....αλλά ας το πάρουμε αλλιώς:
Φίλε, virtouso μουσικός θεωρήται αυτός που η συνθετική και εκτελεστική του ικανότητα φέρνει την ανατροπή μουσικά σε παγκόσμιες κλίμακες και συνήθως αναγνωρίζεται η αξία του μετά απο προκλήσεις που συναντά για αρκετά χρόνια.
Το marketing σε έχει διδάξει οτι ο μεγάλος κιθαρίστας είναι ο πολυ σπιντάτος με κιθάρα με 30 χορδές και 25ηχα όπως ο Satriani.
O συγκεκριμένος παίζει αναμασήματα απο τους παραπάνω που λές οτι είναι ξεπερασμένοι απο τους οποίους δέν έχεις καταλάβει και πολλά.

Φίλε ruffstuff, νομίζω, οτι μπορείς να σβήσεις τα κόκκινα λαμπάκια σου, καθότι τα "ολισθήματά" μου έχουν γραφτεί με την απόλυτη ψυχολογία της προσωπικής μου άποψης και τίποτα περισσότερο.

Επίσης, αν διαβάσεις τα μηνύματά μου σε αυτό το θέμα, θα δεις οτι πουθενά δεν έχω αναφέρει την έννοια του "μεγάλου" και είναι εντελώς αυτονόητο οτι όλοι αυτοί οι κιθαρίστες που έχουν φτιάξει το ροκ είναι τεράστιοι.

Φίλε, βιρτουόζος μουσικός είναι σε ακριβή μετάφραση ο δεξιοτέχνης. (αυτό είναι γραμμένο με την απόλυτη ψυχολογία της βαθιάς γνώσης).

Άρα απευθείας αποκλείεται ο Iommi καθότι παίζει αριστερά, οπότε είναι μάλλον "αριστεροτέχνης".

Το αυτί μου και τα μάτια μου, με έχουν διδάξει οτι ο morse, πέρα από την εξαιρετική του τεχνική, παρουσιάζει στο παίξιμό του σχεδόν όλα τα μουσικά είδη, ο friedman είναι ο πρώτος και ως τώρα ο μοναδικός που παίζει εξωτικές μελωδίες στα metal solos του με εξεραιτικό συναίσθημα, κάτι που είναι αρκετά δύσκολο, όταν παίζεις στους megadeth που το κάθε ακορντο είναι 2 δευτερόλεπτα.
Για τον Romeo δε θα πω τίποτα, προφανώς δεν τον ξέρεις, όταν τον μάθεις έλα να το ξανασυζητήσουμε.

Τέλος! Ακούω deep purple, led zeppelin, beatles,pink floyd, sabbath κλπ κλπ κλπ τα τελευταία 13 χρόνια και εξαιτίας αυτών ξεκίνησα κιθάρα.
Για μένα, δεν έχουνε ξεπεραστεί και ούτε θα ξεπεραστούνε ποτέ.
Μάλλον δεν έχεις καταλάβει πιο είναι το θέμα μας...

Ρε παιδια,καλα και ωραια τα ονοματα που βλεπω πιο πανω,που ειναι ομως και αλλοι πολυ μεγαλοι,λιγοτερο γνωστοι ομως σε σχεση με τους αλλους? π.χ:


George Lynch
Trey Azagthth
James Murphy
Ron Jarjombek
O τεραστιος Chuck Schuldiner
Dimebag Darrel
H μεγαλη επιρροη του Hetfield,o Brian Tatler
O κολοσσος Michael schenker
O Εξ`ισου τεραστιος Uli Jon Roth
Η μορφη της ατμοσφαιρικης κιθαρας, ο David Gilmour
O Jeff Waters
O Andn La Rocque
Kαι φυσικα ο ανθρωπος στου οποιου τον ηχο και το παιξιμο της κιθαρας βασιστηκαν ολοι οι υπολοιποι απ`το 1978 και μετα.Ο πρωτο πορος Eddie Van Halen.
Aς δινουμε βαση και σε αυτους εκτος απ`τους πολυ γνωστους.

Το μέλος Progster82 στις 17-07-2006 στις 16:34 έγραψε...

Παράθεση: Ρε παιδια,καλα και ωραια τα ονοματα που βλεπω πιο πανω,που ειναι ομως και αλλοι πολυ μεγαλοι,λιγοτερο γνωστοι ομως σε σχεση με τους αλλους? π.χ: George Lynch Trey Azagthth James Murphy Ron Jarjombek O τεραστιος Chuck Schuldiner Dimebag Darrel H μεγαλη επιρροη του Hetfield,o Brian Tatler O κολοσσος Michael schenker O Εξ`ισου τεραστιος Uli Jon Roth Η μορφη της ατμοσφαιρικης κιθαρας, ο David Gilmour O Jeff Waters O Andn La Rocque Kαι φυσικα ο ανθρωπος στου οποιου τον ηχο και το παιξιμο της κιθαρας βασιστηκαν ολοι οι υπολοιποι απ`το 1978 και μετα.Ο πρωτο πορος Eddie Van Halen. Aς δινουμε βαση και σε αυτους εκτος απ`τους πολυ γνωστους.

έχεις απόλυτο δίκιο......

Σιγουρα ειναι ο Michael Angelo Batio που παιζει στους "Nitro".
ριξ'τε μια ματια εδω!!

@ stratocasterous
Καταρχήν όταν μεταφράζεις μουσικούς όρους να ανοίγεις λεξικό μουσικής ορολογίας και όχι το office.
Μήν συγκρίνεις τις αυθεντίες με τα αντίγραφά τους και προπάντον μήν λές ξεπερασμένους διαχρονικούς κιθαρίστες που ακόμη και η σήμερινή μουσική βασίζεται στις παρακαταθήκες τους.
Έχεις δίκιο για τη δεξιοτεχνία αλλα οι σημερινοί κιθαρίστες δέν είχαν πού αλλού να ποντάρουν και διμιούργησαν τον ήχου κιθάρας που ακούγεται σάν βιολί ή και σαν τρυπάνη (Black n decker).
Άν κάνεις μια βόλτα στην Ακαδημίας θα άκουσεις 1 η 2 κιθαρίστες να παίζουν γρηγορα σάν τον satriani κανένας όμως δέν θα μοιάζει στο Blackmore.
Και τελικά δεξιοτέχνης είναι μόνο ο πολύ τεχνικός, η αρμονία του καθένα τί είναι?
Είδες καμιά καινοτομία εσύ απο το satriani σε θεωρητικό επίπεδο? εγώ μόνο νότες καταρυπάς ακούω.

@ ruffstuff

Έλεος!!!
Ουδέποτε είπα ή έγραψα οτι μου αρέσει ο @#^*(! satriani, γι αυτό και δεν τον έβαλα εξ αρχής στο θέμα!

Δε χαρακτήρησα ποτέ κανένα κιθαρίστα ξεπερασμένο και γουστάρω απεριόριστα και blackmore κ iommi κάτι που γράφω και στο προηγούμενό μου μήνυμα.
Απλά έφτιαξα ένα θέμα για τους "σημερινούς" βιρτουόζους, για να γράψει ο καθένας ότι πιστεύει.

Ούτε ο Vai μου αρέσει, ούτε ο satriani, η ο malmsteen.

Και ναι, έχω ακούσει άπειρα καινούρια αρμονικά και μελωδικά πράγματα, από τους romeo, morse και friedman, κάτι που επίσης γράφω και στο προηγούμενό μου μήνυμα!!!

Είμαι κάθετα υπέρ στην άριστη τεχνική κατάρτηση, αλλά τη θεωρώ εφόδιο και όχι αυτοσκοπό.
κατέβασε το whispers απο symphony-x και θα καταλάβεις τι εννοώ.

Τέλος...

Το ξαναλέω ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο SATRIANI!!!