Βινύλιο ή Cd;

Προτιμάτε είτε ν'ακούτε είτε ν'αγοράζετε είτε ακομα και να "παίζετε" μουσική μέσω βυνιλίων ή cds??
Αλήθεια για ποιό λόγο??

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nefos στις 15-07-2006 18:24 ]

cd...

CD είναι καλύτερα πιστεύω!! Και χώρο δεν πιάνουν και δεν είναι και τόσο ευαίσθητα όπως οι δίσκοι βινίλιου. Και κάτι πολύ βασικό αν θέλεις να σώσεις το original από τι φθορά μπορείς να το αντιγράψεις πολύ εύκολα .Τώρα βέβαια πολλοί μουσικοί προτιμούν το βινίλιο ως μέσω αποθήκευσης. Γιατί η εγγραφή του ήχου γίνετε αναλογικά και επομένως έχουν πολύ καλύτερη ποιότητα ήχου από τα ψηφιακά όπου αναγκαστικά το σήμα θα καταγραφεί δειγματοληπτικά και έτσι κάποιοι ήχοι θα κοπούν !!! Εγώ πάντος προτιμώ τα CDs είναι ποιο αξιόπιστα και δεν τα πειράζει η σκόνη (βαριέμαι αφόρητα να ξεσκονίζω τον δίσκο πριν τον βάλω να παίξει!!)

Θα έλεγα Βινύλιο αλλά δυστυχώς είναι πια δυσεύρετο.Λογικό είναι οι νεότεροι να προτιμάτε το Cd γιατί μεγαλώσατε με αυτά,δεν γνωρίζετε την ομορφια του βινυλίου και ως ήχο με το κλασσικό "γρατζουνισμα" της βελόνας στο υλικό αλλά και ως σχήμα,εξώφυλλα κ.τ.λ...
Έχει άλλη γλύκα η διαδικασία να βγάλεις τον δίσκο από το χαρτι του,να τον βάλεις προσεκτικά στο pick-up, να προσέξεις την βελόνα,να καθαρίζεις με πανάκια τον δισκο..μπορεί να ακούγετε βάσανο για σας αλλά για μένα είναι μια ιεροτελεστία..



www.manpas.musicheaven.gr

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ageras στις 16-07-2006 06:34 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ageras στις 16-07-2006 06:35 ]

Το μέλος ageras στις 16-07-2006 στις 05:44 έγραψε...

Παράθεση: Θα έλεγα Βινύλιο αλλά δυστυχώς είναι πια δυσεύρετο.Λογικό είναι οι νεότεροι να προτιμάτε το Cd γιατί μεγαλώσατε με αυτά,δεν γνωρίζετε την ομορφια του βινυλίου και ως ήχο με το κλασσικό "γρατζουνισμα" της βελόνας στο υλικό αλλά και ως σχήμα,εξώφυλλα κ.τ.λ... Έχει άλλη γλύκα η διαδικασία να βγάλεις τον δίσκο από το χαρτι του,να τον βάλεις προσεκτικά στο pick-up, να προσέξεις την βελόνα,να καθαρίζεις με πανάκια τον δισκο..μπορεί να ακούγετε βάσανο για σας αλλά για μένα είναι μια ιεροτελεστία.. www.manpas.musicheaven.gr [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ageras στις 16-07-2006 06:34 ] [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : ageras στις 16-07-2006 06:35 ]

Όντως είναι άλλη γλύκα αλλά εμείς οι νεότεροι έχουμε μάθει στην ευκολία που μας προσφέρει η τεχνολογία .

Βασικά περίμενα να ακουλουθήσει ενα τέτοιο δρόμο η συζήτηση , αλλά οχι κ απο τα πρώτα σχόλια...
Δηλαδή οι νέοι (συμπεριλαμβανομένου κ εμένα φυσικά ) να γέρνουν προς τα cd μη ξεχνάμε κ τα mp3, την ευκοιλία που προσφέρουν κ.α κ τους παλαιότερους προς τα βινίλια..Αλλα παρ'όλα αυτά κ γω γουστάρω τα βινίλια (γιατί έχω πρόσβαση σε μια τεράστια συλλογή ενός φίλου) και ναι... Είναι άλλη η χάρη τους...
Είναι αυτό που λέμε "ο παλιός είναι αλλιώς.."
... Είναι άλλη η χάρη τους...
Κ δε μιλάω μόνο ηχητικά αλλα συνολίκά η εικόνα ενος δίσκου σε ενθουσιάζει..

Το μέλος ageras στις 16-07-2006 στις 05:44 έγραψε...

Παράθεση: Έχει άλλη γλύκα η διαδικασία να βγάλεις τον δίσκο από το χαρτι του,να τον βάλεις προσεκτικά στο pick-up, να προσέξεις την βελόνα,να καθαρίζεις με πανάκια τον δισκο..μπορεί να ακούγεται βάσανο για σας αλλά για μένα είναι μια ιεροτελεστία..

Ακριβώς αυτό..... Ιεροτελεστία!

Πέρα από το συναίσθημα όμως και τις αναμνήσεις, σημαντικότερο για εμένα είναι ότι στο βινύλιο η ποιότητα του ήχου είναι μακράν καλύτερη... Δεν συγκρίνεται ένας καλός δίσκος με cd, ακόμα και της καλύτερης ψηφιακής εγγραφής...

στη δεκαετία του 80 που ημουν παιδι, πηγαινα κι αγοραζα βινύλια.
ακομα και τωρα, στην εποχη του σι ντι, καμια φορα κοιταζω τα παλια βινυλια, κατι μοσχολιου, κατι ελενη δημου, κατι χατζιδακι, κατι πουλοπουλο με την βαρια φωνη και το γρατζουνισμα απο το πικαπ, ''γειτονακι μου...'', με τις φωτογραφιες στα εξωφυλα, ταιραστιες μπροστα μου να με κοιτουν ... αλλες εποχες...

Διαβασα κατι για ιεροτελεστιες και τα σχετικα.Το πιστευω και εγω αυτο αν και μικροτερος αλλα και φανατικος με τα cd.Η φαση ομως ειναι οτι ακομα και αν τα προσεχεις,τη φθορα τους θα την εχουν με αποτελεσμα η ποιοτητα του δισκου να πεφτει τρομερα σε αντιθεση με τα cd.,Kαι εκτος αυτου,και ποιος δε θα ηθελε να εχει στη συλλογη του μερικες απο τις καλυτερες εκδοσεις μουσικης σε cd τυπου TOOL για παραδειγμα.Με απιστευτο σχεδιασμο η ακομα και ειδικες εκδοσεις με επιπλεον cd η dvd.Αν και απ`οτι εχω ακουσει,λιγα και τα ψωμια των cd.

ειμαι υπερ του τσε ντε για λόγους κόστους ,ευελιξίας , ποιότητας ήχου,χώρου...


ναι μεν με αρεσουν τα πικ απ αλλα να δινω 200 ευρά για βελόνες καθε χρονο δεν το αντέχω

Το μέλος korgy στις 17-07-2006 στις 17:59 έγραψε...

Παράθεση: ειμαι υπερ του τσε ντε για λόγους κόστους ,ευελιξίας , ποιότητας ήχου,χώρου... ναι μεν με αρεσουν τα πικ απ αλλα να δινω 200 ευρά για βελόνες καθε χρονο δεν το αντέχω

....ποιότητας ήχου...???
Ok, γούστα είναι αυτά...

Βινύλιο isws etsi na ta prosexame poio polli apo ta cd....(pou ta petame apoedw ki ekei...kai den exoun kammia ajia)

Συμφωνώ ότι το βινίλιο άλλη χάρη !!! Έχει τη μυρωδιά του βρε παιδί μου !! (Στην κυριολεξία) Έχουν την αξία τους. Τους σέβεσαι περισσότερο
Αλλά συνεχίζω να προτιμώ τα CDs!!

Σε κάθε περίπτωση θα προτιμούσα το βυνίλιο!!! Παράγει πιο γλυκό, πιο γεμάτο ήχο. Επειδή και η εγγραφή και η αναπαραγωγή είναι αναλογικές, η χαρακτηριστική της δειγματοληψίας, περιέχει περισσότερες αρμονικές συχνότητες, που δύσκολα τις αντιλαμβάνεσαι, όμως "χρωματίζουν" τον ήχο! Εξάλλου η μουσική είναι κατι περισσότερο από απλή ακρόαση κομματιών...Είναι ιεροτελεστία... Αλλιώς είναι να περιμένεις να ζεσταθεί η λάμπα του τελικού ενισχυτή, ενώ βγάζεις αργά αργά το δίσκο από τη ζελατίνα. Το τράβηγμα του χαρτιού από το κάλλυμα, η προσεκτική εξαγωγή του δίσκου, η τοποθέτηση στο πλατό του γκρι ΜΚΙΙ, το πάτημα του starter button, το καθάρισμα της επιφάνειας με μαλακό στεγνό πανί, η σωστή τοποθέτηση του βραχίονα, το ακριβές ακούμπημα της βελόνας και το άκουσμα του πρώτου ανεπαίσθητου scrach. Κάτι τέτοιο δεν θα μπορέσεις να το συναντήσεις σε κανένα άλλο μέσο οναπαραγωγής... Μόνο με το πομπινόφωνο μπορεί να συγκριθεί!! Το CD από την άλλη προσφέρει τρελλή ευκολία, με πολύ χαμηλότερο κόστος κτήσης συσκευών αναπαραγωγής, το ακουστικό αποτέλεσμα βρήσκεται πολύ πάνω του μέσου όρου, όμως πλέον με το internet, τους τεράστιους αποθηκευτικούς χώρους των pc και mp3 player και τη γενικότερη μινιμαλιστική φιλοσογία της εποχής, πιστεύω πως δεν έχει και ουσιαστικό λόγο ύπαρξης!

Εξάλλου, μέσα σε αυτό τον πανικό των mp3 των cd, dvd κ.τ.λ., οι μεγαλύτεροι DJ στον κόσμο, παίζουν με pick up και δίσκους 33 1/3 στροφών. Είναι μήπως τυχαίο αυτό?

σε αυτή την επιλογή μεγάλων ονοματων disk jokey διακρίνω φετιχισμό πανω απ'όλα.περισότερα αρνητικά βλέπω στο LP σε ζωντανή εμφάνιση καθώς υπάρχουν πιθανότητες μικροφωνισμού,λάθος τοποθέτησης καθώς κ δυσκολότερης μείξης (για αυτό κ γνωστοί μου μιξάρουν με δισκους για να αποδείξουν το ταλέντο τους-εναντι του σιντι που μπορεί να μιξάρει κ ενα 15χρονο newbie βάζοντας στις αλλαγές ριλουπ επιλογές κλπκλπκλπ )

όταν ομως εισαι φιρμα αλλος σου κουβαλάει κ φροντιζει τους δίσκους


απο την αλλη ομως βλέπω κ τον Σάσα που μιξάρει με i pod κ ipod μικτη


σιγά σιγά ακούω να καταφθάνει το 5.1 audio DVD (επιτέλους )

Η μέρα αρχίζει....Βάζω ένα cd στο player,το ρίχνω στην τσάντα μου,τ ακουστικά στα αυτιά και βγαίνω έξω.Η μουσική με ακολουθεί στους δρόμους ,τα γραφεία,τα ταξί...αλλάζει τις ατέλειωτες εικόνες που βομβαρδίζουν τα μάτια μου,κάθε άνθρωπο που συναντά το βλέμμα μου,τους αφαιρεί τη μονότονη και βαριά βοή τους και κάνει τα πάντα να φαίνονται λιγότερο κουραστικά η μάταια.
Σαν ένα ζωντανό video clip με εκατοντάδες κομπάρσους-πρωταγωνιστές..

Βραδυάζει.
Επιστροφή στο σπίτι.
Το νερό πέφτει ευεργετικά επάνω μου,διώχνει την ένταση της μέρας,παρασύρει εικόνες και πρόσωπα και λίστες αγορών όλα, γλιστρώντας ορμητικά στο σιφώνι,παίρνουν το δρόμο τους για τους υπονόμους της πολύβουης πόλης ..

Μιά σταλίτσα κόκκινο κρασί και...ήρθε η ώρα..!
Ένας αγαπημένος δίσκος βινυλίου αφήνει για λίγο το νοσταλγικό του εξώφυλλο και τοποθετείται προσεκτικά στο πικ απ..
Η βελόνα αδημονεί να τον αγγίξει γι ακόμα μια φορά..τον πλησιάζει αργά..
και..ένα γλυκό σκράτς,τόσο ανεπαίσθητο αλλά φορτισμένο χιλιάδες συνειρμούς εφηβικής ανατριχίλας!Και το πείραμα πετυχαίνει!
Και η μουσική κυριαρχεί στο χώρο,γίνεται το δωμάτιο,η πόλη,ο κόσμος!
Κλείνω τα μάτια,τώρα βλέπω μόνο αρμονία,αγάπη,δημιουργία...!


Αν σκέφτεσαι 1 χρόνο μπροστά-σπείρε ένα σπόρο.
Αν σκέφτεσαι 10 χρόνια μπροστά-φύτεψε ένα δέντρο.
Αν σκεφτεσαι 100 χρόνια μπροστά-μόρφωσε το λαό.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 24-07-2006 16:50 ]

βινύλιο (αν και τελευταία για οικονομία χώρου έχω πέσει στα cd) δαγκωτό.Απο τη στιγμή που θα το πάρω στα χέρια μου μπαίνω στη μηχανή του χρόνου βλέποντας το εσώφυλλο να διαφημίζει τους δίσκους της εποχής ,με το εξώφυλλο ταλαιπωρημένο (κάποτε επειδή ξεκόλαγαν το κόλλαγα και τα έπιανα με μανταλάκια να στεγνώσουν)αλλά και το γνήσιο βγάζω το δίσκο και τον ακουμπάω στο πικαπ.Το ταξίδι αρχίζει και αν θέλω να ακο΄θσω επιλογές ακι όχι ολόκληρο το δίσκο σε μισή ώρα έχω γεμίσει το δωμάτιο μεγάλους δίσκους και 45αρια .

...ΣκρατΣαριΣμα...

Όποιοι έχουν περάσει την εφηβεία τους στα στενά του Μοναστηρακίου ψάχνοντας για μεταχειρισμένους δίσκους (LP..) δεν μπορούν να βγάλουν από τη καρδιά τους όλη αυτή τη διαδικασία..Ατέλειωτες ώρες ψαξίματος,παζαρέματος,φροντίδας του βινυλίου και ο χαρακτηριστικός ήχος της βελόνας να σε ζεσταίνει..
Ειδικά αν οι πρώτοι δίσκοι που άκουσες ήταν αυτοι των γονιών σου(Pink Floyd,Bob Dylan..). Είναι συναισθηματικό το δέσιμο μαγκες...Δεν έχει να κάνει με bitrates...