Με τη σειρά μου να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όσους πέρασαν στις σχολές που ήθελαν αλλά και στους άλλους πού πέρασαν στα ΤΕΙ και στα ΑΕΙ...στο φοιτητικό κόσμο δηλαδή...Επίσης να μην απογοητεύονται όσοι δεν πέρασαν...
Διάβασα τα σχόλια, και στάθηκα ίσως περισσότερο στο σχόλιο του Θάνου, που γράφει:
"Μιά φράση ενός πολύ έμπειρου ικανού και εξαιρετικού ανθρώπου σε έναν μεγάλο ιδιωτικό οργανισμό, που μου έχει μείνει (νομίζω κάπου την έχω ξαναγράψει και εδω). "Τεχνικές γνώσεις βρίσκει κανείς εύκολα. Τις αγοράζει, τις νοικιάζει, πετάει κάποια ταχύρυθμα σεμινάρια και ολα ειναι μιά χαρα. Αυτό που δεν βρίσκεται εύκολα, δεν αγοράζεται, δεν νοικιάζεται, δεν φτιάχνεται με σεμινάρια, ειναι η ψυχή, η δημιουργικότητα και η ανοιχτή συμπεριφορά. Αυτοί οι άνθρωποι, ότι και αν γίνει δεν πάνε χαμένοι."
Και πράγματι συμφωνώ απόλυτα. Θυμάμαι μικρότερη, έκανα κάποια λάθη σχετικά με τις σπουδές μου, και ενώ ποτέ δεν ήθελα να ακούω συμβουλές άλλων, σήμερα έμαθα - ή μαθαίνω μάλλον - να διαλέγω τις σωστές συμβουλές...τουλάχιστον να δίνω μια ευκαιρία ακρόασης έστω. Στο Πανεπιστήμιο, κυρίως ναι παίρνεις γνώσεις, τεχνικές και θεωρητικές, αλλά κυρίως μαθαίνεις πιστεύω να σκέφτεσαι. Δεν λέω πως όσοι δεν σπουδάζουν δεν σκέφτονται. Απλά προσπαθώ να εξηγήσω, πως μπορεί να μην είναι ακριβώς η σχολή που θες, π.χ. να ήθελες λογιστικά και να κάνεις οικονομικά λέω, αλλά μαθαίνεις πάνω κάτω πως να οργανωθείς για να βγάλεις ένα αποτέλεσμα θετικό, ένα βαθμό, μια εργασία. Δεν είναι απαραίτητα ο τίτλος...στο τέλος ναι ένα χαρτί θα πάρεις. Θα είσαι χημικός, θα είσαι οικονομολόγος, εκπαιδευτικός, δεν ξέρω. Αλλά δεν θα βγεις σε μια δουλειά με γνώσεις της σχολής...δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω. Στη δουλειά και στη ζωή γενικότερα, θα χρειαστεί να βρεις τη λύση μέσα από την φαντασία και την δημιουργικότητα. Όπως είπε και ο Θάνος λίγο νωρίτερα...
Επίσης μέσα από τη σχολή...και πρώτα σαν φοιτητής, θα σου δωθεί η ευκαιρία να προβλημματιστείς για τα κοινωνικά θέματα που απασχολούν το κόσμο σου. Η αλήθεια είναι, πως αυτή η τάξη των φοιτητών έχει τρομερή δύναμη - αν ενωθεί - και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι ήταν κάποτε εκει, αλλά βολεύτηκαν σήμερα, στις περιττές ανέσεις τους. Ακόμα και η ιδέα πως μπορείς να είσαι ενεργός σε μια αλλαγή προς κάτι καλύτερο από αυτό που υπάρχει σήμερα, είναι πολύ, πολύ συμαντική για μένα. Γιατί μη γελιέσαι, και αύριο σαν εργάτης, θα χρειαστεί να υπερασπίσεις και πάλι τα πιστεύω σου, σε μια δουλειά, σε μια εταιρεία, ακόμα και σε μια οικογένεια, τί λέμε τώρα. Οπότε αυτές είναι χρήσιμες δεξιότητες, όσο κι ας φαντάζουν άχρηστες επειδή δεν παίρνεις "βαθμό".
Επειδή με βλέπω να φλυαρώ...ήθελα να πω κλείνοντας (λίγο κουράγιο ακόμη) πως το γαμώ το σήμερα είναι πως για να σε κοιτάξει ο άλλος θες ένα χαρτί - ένα τίτλο. Το έχω δει ξανά και ξανά. Όσα περισσότερα χαρτιά - τίτλοι (μεταπτυχιακά - διδακτορικά) τόσο περισσότερο θα κάτσει να σε ακούσει, να σε δει έστω. Είναι η αλήθεια, και δεν πιστεύω καθόλου το αντίθετο. Το έχω δει στο χώρο που εργάζομαι, ξανά και ξανά. Οι τίτλοι αυτοί δεν συμαίνουν απολύτως τίποτα για το πόσο ικανός και έξυπνος είσαι. Δίπλα μου υπάρχουν φοιτητές στην έρευνα που κάνουν διδακτορικά πάνω σε αντικείμενα που δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου...πρέπει να αγαπάς κάτι για να δώσεις αλήθεια...τα καλύτερα χρόνια σου.
Και κυρίως...για να υπάρχει πάθος σε αυτό που κάνουμε. Ενδιαφέρον. Δημιουργία. Να υπάρχει πρόοδος. Μη κάνεις ιατρική επειδή έχει λεφτά. Γιατί μπορεί να μην έχει λεφτά αύριο, αλλά ανθρώπους που σε χρειάζονται, την βοήθεια, την συμπόνια και κυρίως: ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ σου...θα έχει σίγουρα σου λέω...
Απλά καλή επιτυχία ήθελα να πω. Στους εισακτέους και μη. Όλοι σε ένα επόμενο στάδιο περάσαμε έτσι κι αλλοιώς.
Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ...
It ain't me you're lookin' for, babe.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Other_side στις 26-08-2006 17:12 ]
