Επανεκτελέσεις παλιών συνθέσεων.Γιατί;

Παιδιά καλημέρα.
Για τις επανεκτελέσεις έχω να σας πω ότι πιθανώς να το αντιμετωπίζετε λίγο "στενά" το θέμα. Κάθε φορά που τραγουδιέται ένα τραγούδι, είτε από διάσημο,είτε από έναν άσημο τραγουδιστή, είτε στην παρέα, είναι και μία επανεκτέλεση. Όλες οι εκτελέσεις έχουν τη δική τους μαγεία. Η κάθε μία κρύβει την προσωπική πινελιά του τραγουδιστή ή της ομάδας που το ενορχήστρωσε διαφορετικά.
Πολύ ενδιαφέρον είναι σε ένα κομμάτι που το πρωτοάκουσες από διασκευή, να ψάξεις την πρώτη εκτέλεση για να ακούσεις εντέλει αυτός που το έγραψε ή το πρωτοτραγούδησε, "τι ήθελε να πει".

Παράθεση: Το μέλος maraki24 στις 07-11-2006 στις 00:23 έγραψε... και μερικές είναι πραγματικά υπέροχες, άλλες πάλι δεν έχουν λόγο ύπαρξης...το θέμα είναι να μην το παρακάνουν μερικοί τραγουδιστές...μην είναι το μισό τους ρεπερτόριο επανεκτελέσεις τραγουδιών που πρωτοείπαν άλλοι...μέτρον άριστον....

Συμφωνώ.
Eπίσης υπάρχουν μερικές που είναι πολύ πολύ κακές. Kάτι το οποίο δείχνει πως αυτός που ανέλαβε να διασκευάσει δεν είχε ιδέα με το τι υλικό είχε να κάνει.
Λυπηρό.

Yπάρχουν και άλλες που είναι καλύτερες των πρώτων εκτελέσεων...

Μάλλον τα νερά λάσπωσαν και τραβάμε νερό από το παλιό καλό πηγάδι για να πιούμε.Ενώ πολλά τραγούδια τα γνώρισα αρχικά από επανεκτελέσεις ,δεν τάσσομαι υπέρ τους.Πιστεύω πως στις μέρες μας ,λόγω τραγικής έλλειψης έμπνευσης όλοι προτιμούν τη σίγουρη παραδοσιακή συνταγή που μπορεί να λύσει τα χέρια και να γεμίσει εντέλει ένα νέο cd.
Κάποτε οι επανεκτελέσεις γίνονταν για άλλους λόγους.Οπως πχ για να διαδώσουν το τραγούδι κάποιου άσιμου που δεν έγινε γνωστό από την πρώτη του ηχογράφηση.Εκεί υπάρχει ουσία.
Τώρα ,το να παίρνει οποιοσδήποτε ,οποιοδήποτε τραγούδι και να το κάνει δικό του χωρίς πολλές φορές να σέβεται καν την ιστορία του ,δεν το βρίσκω σωστό.
Πόσες εκτελέσεις ρεμπέτικων έχουν εκτελεστεί τελείως λαικά;Χάνουν την αυθεντικότητα τους ,γιατί ο καθένας τα ερμηνεύει όπως πιστεύει και τις περισσότερες φορές δεν ξέρει τι πιστεύει...Αυτά του έδωσαν ,αυτά θα πει!
Δεν θέλω φυσικά να θάψω τις όποιες σοβαρές προσπάθειες-φυσικά και υπάρχουν-απλά δεν είμαι σύμφωνος ,γιατί μέσα στις πολλές ,θα υπάρξουν (ιδίως στην εποχή μας)περισσότερες άστοχες επανεκτελέσεις.

Πάντως κάθε φορά που τραγουδάμε σε παρέες οι σε σκηνές ή τέλος πάντων οπουδήποτε που έχει ζωντανή μουσική ,δεν το θεωρώ διασκευή ,αυτό είναι απλά ένα ''πρόγραμμα'' ,μια επιλογή τραγουδιών που εξυπηρετεί άλλους σκοπούς.Αλλο να δισκογραφούνται τραγούδια,κι άλλο να λέγονται ζωντανά κάπου...λέω εγώ τώρα

Μά αυτό εννοούμε λέγοντας "επανεκτελέσεις",την δισκογραφική παρουσίαση ενός τραγουδιού σέ εκτέλεση διαφορετική από αυτήν τού συνθέτη.Ο σωστότερος όρος πάντως θά ήταν "διασκευή".

Προσωπικά πάντως είμαι διστακτικός στό να αποδεχθώ την επανεκτέλεση ενός τραγουδιού,εφ'όσον μάλιστα το έχω ακούσει στην αυθεντική μορφή του.Κι'αυτό γιατί σέ ένα τραγούδι το μήνυμα τού συνθέτη του μεταδίδεται όχι μόνο μέσα από την μελωδία του αλλά και την ενορχήστρωσή του-το πώς δηλαδή συμμετέχουν τά διάφορα όργανα που χρησιμοποιούνται.Αν αυτή η ενορχήστρωση αλλάξη,μπορεί να αλλάξη και η "ατμόσφαιρα" που προσπάθησε να μάς δώση ο συνθέτης καί αυτό δέν είναι -τίς περισσότερες φορές τουλάχιστον- θετικό γιά το επανεκτελούμενο τραγούδι (εκτός άν την επανεκτέλεση τήν έκανε ο ίδιος ο συνθέτης-π.χ. ο Χατζιδάκις είχε αυτή τη συνήθεια να ξανακυκλοφορή τραγούδια του μέ άλλες ενορχηστρώσεις- οπότε όμως αφού δικό του είναι το τραγούδι,δικαίωμά του νά τό παρουσιάση μέ όποια μορφή θέλει).



Είναι σίγουρο οτι υπάρχει θεός.Είναι επίσης σίγουρο οτι δέν είναι ο Θεός..

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Hastaroth στις 20-12-2006 22:57 ]

Παράθεση: Το μέλος Hastaroth στις 20-12-2006 στις 22:56 έγραψε... Μά αυτό εννοούμε λέγοντας "επανεκτελέσεις",την δισκογραφική παρουσίαση ενός τραγουδιού σέ εκτέλεση διαφορετική από αυτήν τού συνθέτη.Ο σωστότερος όρος πάντως θά ήταν "διασκευή".

Παραπάνω αναφερόμουν σε μια δήλωση ενός μέλους που πιστεύει οτι ακόμα και σε μια παρέα ,τα τραγούδια που λέγονται θεωρούνται επανεκτέλεση.Πήρα θέση γι αυτό κι έκανα το διαχωρισμό μεταξύ του ''δισκογραφώ'' και απλά παίζω.

Η γνωμη μου φιλε ειναι πως το ελληνικο τραγουδι οδευει σιγα σιγα προς την ''καταστροφη΄'.σβηνει η ελληνικη μουσικη.......ετσι σβηνει και η εμπνευση.παυει να υπαρχει.....για αυτον τον λογο ακουμε πολλες επανεκτελεσεις.

Δέν νομίζω πως είναι τόσο χάλια τά πράγματα.Ασφαλώς σήμερα δέν είναι η εποχή ίδια μέ παλιότερα,που τά ωραία τραγούδια κυκλοφορούσαν κυριολεκτικά "μέ το κιλό",αφού υπήρχαν πάρα πολλοί καλοί συνθέτες καί μάλιστα στην ακμή τους,όπως επίσης πολλοί καλοί μουσικοί ερμηνευτές.Σήμερα αρκετοί από όλους αυτούς μετέχουν στην γνωστή μπάντα τών ουρανών,αλλά σίγουρα υπάρχουν άλλοι επίσης καλοί συνθέτες και ερμηνευτές που όμως βρίσκονται ακόμα στίς αρχές τής καριέρας τους και δέν ξέρουμε ακόμα πώς θα διαμορφώσουν το μουσικό τοπίο τής χώρας.Απλά βρισκόμαστε -έτσι πιστεύω τουλάχιστον- σέ μιά μεταβατική περίοδο καί στην μουσική όπως και σέ όλα τά άλλα πολιτιστικά καί πολιτικοκοινωνικά πράγματα.

Εν πάσει περιπτώσει,άλλο είναι το θέμα μας.....

Παράθεση: Το μέλος Yperoptis στις 05-11-2006 στις 14:36 έγραψε... Διαφωνώ στα περί στατικότητας. Ο λόγος που φαίνεται έτσι είναι γιατί δεν μας ενημερώνουν για αυτά που πραγματικά γίνονται. Γράφονται πολύ ωραία και πολλά σημαντικά πράγματα. Μόνο που πλέον είναι στο χέρι του καθενός μας να τα ανακαλύψει. Γιατί εάν περιμένεις από τα ΜΜΕ... Όσο για τις επανεκτελέσεις είμαι απολύτως υπέρ. Αρκεί να γίνονται με αγάπη και σεβασμό. Στην χειρότερη θα περάσει αδιάφορη. Στην καλύτερη όμως θα ανακαλύψουμε κάτι που βυθίστηκε στο χρόνο και θα ανασάνουν και οι πρώτοι δημιουργοί...

Στην καλύτερη όμως θα ανακαλύψουμε κάτι που βυθίστηκε στο χρόνο !

Καλές οι επανεκτελέσεις αλλά θεωρώ ότι από ένα σημείο και μετά μπορεί να καταλήξει και μια πράξη ασέβειας προς τον ερμηνευτη της α' εκτέλεσης.Γιατί είναι διαφορετικό πράγμα ένας τραγουδιστής να επανεκτελεί ένα ρεμπέτικο που το είχε πει κάποιος που είναι 80 χρόνια πεθαμένος και τελειως -μα τελείως- άλλο να "παίρνει" ένα τραγούδι που το έχει πει ένας συνάδελφος του προ τριετίας και το είχε κάνει επιτυχία. Συγγνώμη αλλά εδώ πιστεύω ότι δύο τινά συμβαίνουν: ή ο καλλιτέχνης είναι ανασφαλής με το προσωπικό του ρεπερτόριο γι αυτό και το "ανανεώνει" (με το γάντι πάντα) με τραγούδια άλλων ή πολύ απλά η ματαιοδοξία και η απληστία του είναι τόσο μεγάλη που θα λυσσάξει εάν αφήσει έστω κι ένα τραγούδι ανερμήνευτο.

Τρανό παράδειγμα αυτής της "συναδελφικής αληλλεγγύης" είναι βέβαια ο κ.Γιώργος Νταλάρας που το 60-70% του (δισκογραφημένου) ρεπερτορίου του είναι β' εκτελέσεις.Τώρα γιατί τέτοιος "ζήλος"?? Άβυσσος η ψυχή του επαγγελματία....εεε, του καλλιτέχνη, ήθελα να πω.
Βέβαια, από την άλλη, ο Νταλάρας μόνο φταίει γι αυτό το χάλι? Ο Νταλάρας ίσως είναι ο τελευταίος που φταίει. Δισκογραφικές, συνθέτες-στιχουργοί και κοινό φέρουν το βάρος της ευθύνης. Το κοινό προφανώς προτιμάει να ακούει τον Νταλάρα από τον Μπιθικώτση και τον Μητσιά (σε τραγούδια που σφράγισαν με την φωνή τους), οι δισκογραφικές "τσιμπάνε" αφού βλέπουν ότι η "ανακύκλωση" πουλάει και οι συνθέτες-στιχουργοί επειδή η τσέπη δεν έχει ιδεολογία και το έρμο το χρήμα τα φταίει όλα, του παραχωρούν άνετα την νομική άδεια να επανεκτελεί τα τραγούδια τους δεδομένης της εγγυημένης εμπορικής επιτυχίας..Και να'σου τα Ηρώδεια και τα Μέγαρα και από τη μία το "Αφιέρωμα στον Βαμβακάρη", από την άλλη το "Αφιέρωμα στο Τσιτσάνη". Από κει και τα "Latin" και η "Μεσόγειος". Ούτε super-market να ήταν πια..

Γι αυτό ας μου εξηγήσει κάποιος παρακαλώ ποιο ακριβώς το ΝΟΗΜΑ όλων αυτών των επανεκτελέσεων (εκτός από το ότι οι κυρίες με τις γούνες θα ακούσουν σε "ευπρεπή" χώρο -γιατί οι ταβέρνες είναι μπας κλας- την "Αχάριστη" και το "Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά") Γιατί αυτή η μανία να τα πει όλα πια? Έχει κάποια ουσιαστική προσφορά στο ελληνικό τραγούδι όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι ή μόνο στην τσέπη του Νταλάρα? Και άμα είναι τόσο σπουδαίες αυτές οι νιοστές επανεκτελέσεις γιατί δεν πιάνουν όλοι οι άξιοι τραγουδιστές μας να ξετινάξουν την ελληνική δισκογραφία παρά παλεύουν με καινούργιες δουλειές?

Και το θλιβερότερο είναι να βλέπεις καταξιωμένους και κοινώς αναγνωρισμένους συνθέτες-στιχουργούς που έχουν κλείσει μισό αιώνα στην εγχώρια δισκογραφία να χρησιμοποιούν ως όχημα τον Νταλάρα γι αυτό το "λίγο παραπάνω" επιτυχίας και διάκρισης.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.Αν είναι σωστή η επανεκτέλεση και με σεβασμό στο πρωτότυπο κομμάτι είναι καλά.Απο το χάλι το σημερινό καλό ειναι να ακούγονται καποια παλιά κομμάτια αρκεί να μην παραγίνει, το κάνουν όλοι μόδα και στο τέλος χάσει την αξία του...Αρε Τσιτσάνη,Ζαμπέτα κτλ. τι ωραία τραγούδια αφησατε...

Σκέφτηκε κανείς να δει το θέμα μαθηματικά; Πόσους τραγουδιστές ή «τραγουδιστές» εχουμε και πόσους δημιουργούς; Ποιος θα γράψει για όλους αυτούς που κρατάνε μικρόφωνο; Γι αυτό μια λύση είναι οι επανεκτελέσεις οι περισσότερες των οποίων ειναι απλες κανονικές εκτελέσεις -εις θάνατον πάντα.

Δέν είναι θέμα "μαθηματικό",δηλαδή έχουμε χ τραγουδιστές και ψ δημιουργούς άρα αναλογεί ένας δημιουργός σέ πέντε,δέκα,εκατό τραγουδιστές.Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι νεοι δημιουργοί,αλλά αφ'ενός οι τραγουδιστές σπάνια ψάχνουν να ανακαλύψουν αυτούς τους νέους και αφ'ετέρου πολλοί νέοι δημιουργοί φοβούνται να πάνε σέ -γνωστούς,κυρίως- τραγουδιστές από τον φόβο μιάς πιθανής απόρριψης τής δουλειάς τους από αυτούς.

Οπότε οι τραγουδιστές "βολεύονται" να δισκογραφήσουν τραγούδια που είναι ήδη γνωστά από άλλους συναδέλφους τους ώστε να έχουν περισσότερες πιθανότητες αποδοχής από το ακροατήριο.