Προσφορά Βοήθειας:Από τη θεωρία στην πράξη

Ειλικρινείς ευχές για επιτυχία στην προσπάθεια σας.

ΛΥΡΕΙΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ


Λύρειο Ιδρυμα


Αντιγράφω από τις ειδήσεις του Λυρειου Ιδρυματος :

"Το πτυχίο της Σχολής Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών έλαβε τον περασμένο Ιούνιο τυφλή φοιτήτρια του Λυρείου Παιδικού Ιδρύματος. Σημειώνεται ότι, πέραν των πανεπιστημιακών μαθημάτων της, η συγκεκριμένη κοπέλα ασχολείται με το πιάνο και ιδιαίτερα με το βιολί, τις σπουδές του οποίου συνεχίζει. Ζητούμενο είναι πλέον μία ευπρεπής και ανάλογη με τα προσόντα της επαγγελματική απασχόληση, ώστε αυτή η αξιέπαινη κοπέλα να μπορέσει να βρει το δρόμο της και στην προσωπική και την οικογενειακή ζωή της."


................................................................................................................
"της Δικαιοσύνης Ηλιε νοητέ και Μυρσίνη Εσύ δοξαστική μη ,παρακαλώ Σας, μη λησμονάτε ...."

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : prosilios στις 12-12-2006 23:00 ]

Αγαπητέ Προσήλιε το έχω επισκεθεί το Λύρειο Ιδρυμα και έχω καταλάβει πως με αληθνιή αγάπη γίνεται εκεί η προσφορά από τις μοναχές.
Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση είναι πως σχεδόν οποιαδήποτε ώρα μπορεί ο καθένας να μπει μέσα στους χώρους του ,να μιλησει με τα παιδιά και πάντα υπάρχει κάποιος άνθρωπος να σε υποδεχτεί και να σε ξεναγήσει τους χώρους όπου φιλοξενόύνται τα παιδιά.
Είμαι σύμφωνος λοιπόν για το Λυρειο εκτός εάν κάποιος βρει κάπιοο χώρο που να φιλοξενούνται πρόσφυγες που να χρειάζονται άμεση ανακούφιση.(φάρμακα,τρόφιμα ,ρούχα κυρίως)
Σε τέτοια περίπτωση θα πρότεινα να προτιμήσουμε να προσέφρουμε τη βοήθεια μας στους πρόσφυγες.Εκτός πάλι αν τα καταφέρουμε να πάμε την ίδια μέρα και στους δύο προορισμούς!
{(αν ξεκινήσουμε από το πρωί νωρίς Κυριακής έως το απόγευμα θα τα καταφέρουμε}

Μέσα είμαι κι εγώ σε ότι κανονίσετε.
Δεν ξέρω όμως κάποιο ίδρυμα να προτείνω.
Θα ψάξω κι εγώ που μπορούμε να πάμε,ιδιαίτερα για ιδρύματα που φιλοξενούν παιδιά.Έχω ήδη συγκεντρώσει παιδικά ρούχα και παιχνίδια.

Όποιος ξέρει ας μας πει ποιά ιδρύματα μπορούμε να επισκευθούμε

«Ξένος πόνος, μακρινός βρόντος»

Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που υποφέρουν. Άνθρωποι κι ανθρωπάκια. Και προχωράνε. Και λυγίζουν. Και πέφτουν. Και χέρι δεν απλώνεται... Γιατί κανένας δεν νοιάζεται. Κανένας δεν προφταίνει. Κανένας δεν έχει περίσσευμα για να δώσει. Κανένας...

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ, γιατρέ μου; Μπορείτε να μου ρίξετε μια ματιά; Μια εξετασούλα του ποδαριού σάς βρίσκεται πρόχειρη; Γιατί εγώ δεν αισθάνομαι καθόλου καλά. Η κατάστασή μου επιδεινώνεται, μέρα τη μέρα. Κάθε πέρσι και καλύτερα. Κάθε φέτος και χειρότερα. Τα συμπτώματα; Ένα πόνος, γιατρέ μου. Ναι, αριστερά. Στο μέρος της καρδιάς... Ναι, εκεί που πιάνετε! Εκεί, ακριβώς!

Είμαι καλά, γιατρέ μου; Τον τελευταίο καιρό, τα παίρνω όλα πολύ προσωπικά. Ό,τι διαβάζω, ό,τι ακούω, ό,τι βλέπω, ό,τι εισπράττω, σαν να τα χρεώνομαι όλα εγώ. Σαν να ευθύνομαι εγώ. Σαν να φταίω εγώ. Σαν εγώ να μπορώ να αλλάξω τον κόσμο.

Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που υποφέρουν. Άνθρωποι κι ανθρωπάκια. Σέρνουν το κάρο με σκυμμένο το κεφάλι. Σέρνουν τα βήματά τους και ψυχές. Γύρω τους το τοπίο άνυδρο. Ερημιά και ξεραΐλα. Και προχωράνε χωρίς να πηγαίνουν πουθενά. Μια διαδρομή χωρίς προορισμό. Ξεμακραίνουν από την αφετηρία. Και τέρμα δεν υπάρχει. Και το ξέρουν. Και προχωράνε. Και λυγίζουν. Και πέφτουν. Και χέρι δεν απλώνεται... Γιατί κανένας δεν νοιάζεται. Κανένας δεν προφταίνει. Κανένας δεν έχει περίσσευμα για να δώσει. Κανένας...

Δεν μιλάω για φιλανθρωπίες και πράσινα άλογα, γιατρέ μου. Για το φευγαλέο βλέμμα του οίκτου. Για τα λογάκια της στιγμής, για συνειδήσεις εν υπνώσει. «Το λυπάμαι το παιδάκι. Άρα είμαι καλός άνθρωπος. Άρα πάμε παρακάτω. Άρα κοιτάω την τύφλα μου!»

«Ξένος πόνος, μακρινός πόνος» λέγανε οι παλιοί... Κι ακόμα πιο κυνική η άλλη παροιμία: «Χίλιες ξυλιές σε ξένο κώλο!» ΟΚ, συμβαίνουν πράγματα! Πράγματα και τραύματα! Αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Έχουμε κι ένα παιδάκι να σκεφτούμε! Μια γυναικούλα, ένα σπιτάκι, μια δουλίτσα, μια ζωούλα. Έχουμε τόσα υποκοριστικά που μπαίνουν ανάμεσα σε μας και στην ανθρωπιά μας.

ΚΙ ΕΓΩ την πέρασα τη φάση, γιατρέ μου. Μετά τα πρώτα νιάτα, τα διάστικτα απ' τα μεγάλα λόγια: «Αμφισβήτηση, στράτευση, ιδεολογία, ασυμβίβαστος...» Πώς μου φαίνονται τώρα; Μην το ψάχνετε, γιατρέ μου! Προσπεράστε το, γιατί από το γέλιο της αρκούδας, θα σας πέσει το στηθοσκόπιο απ' τα χέρια.

Και ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα («εύλογο» εννοούμε αυτό που κρίνουμε ως ικανό για να αποκοιμίσουμε τις τύψεις μας) κλείστηκα στο καβούκι μου. Στα δικά μου υποκοριστικά. Το σπιτάκι μου, το παιδάκι μου, η μανούλα μου, τα φιλαράκια μου, η δουλίτσα μου. Άντε και κάνα καλό ανεκδοτάκι τις κρύες νύχτες του χειμώνα. (Αλήθεια, γιατρέ μου, το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Καλό και σύντομο!)

«Ξένος πόνος, μακρινός πόνος». Πέρναγε αλλά δεν άγγιζε. Ούτε μένα, ούτε τους φίλους. Τους φίλους τους παλιούς. Που μαζί ξεκινήσαμε. Μαζί βαδίσαμε. Μαζί διαχωρίσαμε. Τη θέση μας. Τη ζωή μας. Τις ενοχές μας μαζί τις πνίξαμε... Στο ίδιο ποτάμι... Απ' το ίδιο ποτάμι - το ίδιο νερό της λησμονιάς. Μαζί το ήπιαμε...

ΣΑΣ ΖΑΛΙΣΑ, γιατρέ μου! Κοιτάτε κλεφτά το Rolex σας. Ξέρω, είναι τίγκα η αίθουσα αναμονής σας. Τσαμπιά οι ασθενείς! Οι κατ' ουσίαν και κατά φαντασίαν!

Όμως, για να καταλάβετε τα συμπτώματα πρέπει να σας αναλύσω το ιστορικό μου. Την αναδρομή μου. Το παρελθόν μου. Το χτες μου. Για να φτάσω στο σήμερα. Στο σύμπτωμα. Στον θυμό. Στην οργή. Στην εμμονή. Πως ό,τι συμβαίνει με αφορά. Το εισπράττω. Το κουβαλάω μαζί μου. Όπου κι αν πάω. Ό,τι κι αν κάνω. Και μέρα τη μέρα, η κατάστασή μου επιδεινώνεται. Πάω απ' το κακό στο χειρότερο... Είμαι σοβαρά, γιατρέ μου; Θα μου γράψετε κάτι; Μια συνταγούλα; Ένα αναλγητικό, ένα παυσίπονο, αγχολυτικό, ηρεμιστικό; Ένα κάτι τέλος πάντων;

Ή ακόμα καλύτερα, γιατρέ μου. Μπορείτε να με ναρκώσετε; Να κοιμηθώ, έστω για λίγο; Έστω για λίγο, να ξεχάσω το ψέμα: «Ξένος πόνος, μακρινός πόνος». Κοντινός πόνος, γιατρέ μου. Εδώ... Στην καρδιά...

Είμαι καλά, γιατρέ μου; Επιδέχομαι θεραπείας; Ή να περάσει ο επόμενος;


Έλενα Ακρίτα


ΤΑ ΝΕΑ , 02/12/2006 , Σελ.: N54
Κωδικός άρθρου: A18706N543



Κάπου μέσα στην οδυνηρή περιγραφή της Ακρίτα συναντώ τον καλοζωισμένο εαυτούλη μου,που δεν έχει πια χώρο στη ντουλάπα του για τα ρούχα που αγοράζει....





------
"της Δικαιοσύνης Ηλιε νοητέ και Μυρσίνη Εσύ δοξαστική μη ,παρακαλώ Σας, μη λησμονάτε ...."

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : prosilios στις 13-12-2006 14:23 ]

Κατάθεση ψυχής από αυτές που σπανίζουν σήμερα..Ο ανθρωπος που δεν κλείνει τα μάτια στα όσα συμβάινουν γύρω του ,πάντα πονάει όπως η Ελενα Ακρίτα.
Στην σημερινή "δήθεν" "πολιτισμένη" πραγματικότητα η αγωνία της γίνεται και δική μας αγωνία πάρα πολύ εύκολα ..
Αρκει να μην εθελοτυφλούμε..
"Βγάζει μάτια" η εικόνα της δυστυχίας μέσα και έξω από το οικόπεδο μας την Ελλαδα.
Πολύ θα θελα ,όσοι πονάτε ,να μοιραστούμε το πρωτο παυσίπονο
που θα είναι η επαφή από κοντά με ανθρωπους ,που τους έχουμε βγάλει "εκτός" εμείς οι "καλοί" οι πολλοί.
Ευχομαι φυσικά να γίνει ναρκωτικό το παυσίπονο ,δηλαδη μετά την πρωτη φορά να το επαναλαμβάνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε.
Και να μην μείνουμε στις ευχές!!!!

Κύριε,κάνε με εργαλείο της γαλήνης σου.

Εκεί που υπάρχει μίσος,άφησέ με να σπείρω την αγάπη.

Εκεί που υπάρχει πληγή τη συγνώμη.

Εκεί που υπάρχει αμφιβολία,την πίστη.

Εκεί που υπάρχει απελπισία,την ελπίδα.

Εκεί που υπάρχει σκοτάδι,το Φως.

Εκεί που υπάρχει λύπη,τη χαρά.

Ουράνιε Θεέ,

ευλόγησέ με να μη ζητώ τόσο πολύ να με παρηγορούν,όσο να παρηγορώ.

Να μη ζητώ τόσο πολύ να με καταλαβαίνουν,όσο να καταλαβαίνω.

Να μη ζητώ τόσο πολύ να με αγαπούν όσο να αγαπώ.

Γιατί παίρνουμε μέσα από το δόσιμο.

Συγχωρούμαστε μέσα από τη δική μας συγχώρεση.

Με το θάνατο του εαυτού μας είναι που γεννιόμαστε στην αιώνια ζωή.


(προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου)

ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Μπορούμε να πάμε στο Χαμόγελο του παιδιού στο Μαρούσι που φιλοξενεί παιδάκια κακοποιημένα από 1-10 χρονών. Λέω σ'αυτό γιατί είναι μικρό και σίγουρα το ελάχιστο από τον καθένα μας θα είναι πολύ σημαντικό. Το σημαντικότερο όμως παιδιά θα είναι όχι αυτά που θα μαζέψουμε να τους πάμε αλλά η ώρα που θα αφιερώσει ο καθένας μας για να κάτσουμε με τα παιδάκια. Πέρσυ είχαμε πάει με το συγκρότημα μου αφού είχαμε συγκεντρώσει κάποια βοήθεια από live και διαπιστώσαμε ότι δεν είχε σημασία τίποτα από όλα αυτά που πήραμε αλλά από τον χρόνο μας μαζίμε τα παιδάκια. Εύχομαι να γίνει κάτι αντίστοιχο όπου και να είναι....η πράξη έχει σημασία.

Παράθεση: Το μέλος AnimaVoce στις 13-12-2006 στις 14:27 έγραψε... ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. Μπορούμε να πάμε στο Χαμόγελο του παιδιού στο Μαρούσι που φιλοξενεί παιδάκια κακοποιημένα από 1-10 χρονών. Λέω σ'αυτό γιατί είναι μικρό και σίγουρα το ελάχιστο από τον καθένα μας θα είναι πολύ σημαντικό. Το σημαντικότερο όμως παιδιά θα είναι όχι αυτά που θα μαζέψουμε να τους πάμε αλλά η ώρα που θα αφιερώσει ο καθένας μας για να κάτσουμε με τα παιδάκια. Πέρσυ είχαμε πάει με το συγκρότημα μου αφού είχαμε συγκεντρώσει κάποια βοήθεια από live και διαπιστώσαμε ότι δεν είχε σημασία τίποτα από όλα αυτά που πήραμε αλλά από τον χρόνο μας μαζίμε τα παιδάκια. Εύχομαι να γίνει κάτι αντίστοιχο όπου και να είναι....η πράξη έχει σημασία.

Φίλε Animavoice δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τα παραπάνω που εγραψες.
Εως τώρα λοιπόν έχουν γίνει δύο πολύ καλές προτάσεις:

1.Λυρειο Ιδρυμα(Πεντέλη)
2.Χαμόγελο του παιδιού(Μαρούσι)

Θα πάμε ΚΑΙ στα δύο αν ξεκινήσουμε την Κυριακή π.χ στις 10 το πρωί μέχρι τις 17.Θα προλάβουμε μάλιστα να πιούμε και καφέστο ενδιάμεσο!
Εξακολουθει όμως να ισχύει και η πρόταση -έκκληση μου για κάποιο σταθμό συγκέντρωσης προσφύγων.(λαθρομετανάστες χωρίς καμία στήριξη)





Θέλω να κάνω έγχρωμη και ανεξίτηλη μουσική σαν και τον πίνακα του Θεόφιλου που είδαμε σ΄ένα καφενείο στο Βόλο.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 13-12-2006 14:44 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 13-12-2006 14:45 ]

Φίλε semplice μια χαρά μου ακούγεται απλά αν το αποφασίσουμε για χαμόγελο του παιδιού, να πάρω ενα τηλέφωνο να δώ αν δέχονται πρωινές ώρες γιατί εμείς πέρσι είχαμε πάει στο επισκεπτήριο που ήταν 17:30 - 19:30. Ας μαζευτούμε και το βλέπουμε.

Θα μπορούσαμε να οργανώσουμε κάτι ανάλογο και στη Θεσσαλονίκη.
Τα μέλη που βρίσκονται στη συμπρωτέυουσα ας προτείνουν προορισμό.

Παράθεση: Το μέλος AnimaVoce στις 13-12-2006 στις 14:51 έγραψε... Φίλε semplice μια χαρά μου ακούγεται απλά αν το αποφασίσουμε για χαμόγελο του παιδιού, να πάρω ενα τηλέφωνο να δώ αν δέχονται πρωινές ώρες γιατί εμείς πέρσι είχαμε πάει στο επισκεπτήριο που ήταν 17:30 - 19:30. Ας μαζευτούμε και το βλέπουμε.

Φίλε μου ναι,ρώτησε αν θες τι ώρες δέχονται!


Προτείνω για τις 14/1 την Κυριακή να το κάνουμε ως εξής:


10-12 Λύρειο Ιδρυμα(Πεντέλη)

13-14.30 καφεδακι -μπορεί και με θέα θάλασσα

15-17 Χαμόγελο του Παιδιού (Μαρούσι)




Θέλω να κάνω έγχρωμη και ανεξίτηλη μουσική σαν και τον πίνακα του Θεόφιλου που είδαμε σ΄ένα καφενείο στο Βόλο.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 16-12-2006 00:43 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 16-12-2006 00:51 ]

Παράθεση: Το μέλος lookylouk στις 15-12-2006 στις 17:28 έγραψε... Θα μπορούσαμε να οργανώσουμε κάτι ανάλογο και στη Θεσσαλονίκη. Τα μέλη που βρίσκονται στη συμπρωτέυουσα ας προτείνουν προορισμό.

Παράθεση: Το μέλος semplice στις 16-12-2006 στις 00:41 έγραψε... Παράθεση: Το μέλος AnimaVoce στις 13-12-2006 στις 14:51 έγραψε... Φίλε semplice μια χαρά μου ακούγεται απλά αν το αποφασίσουμε για χαμόγελο του παιδιού, να πάρω ενα τηλέφωνο να δώ αν δέχονται πρωινές ώρες γιατί εμείς πέρσι είχαμε πάει στο επισκεπτήριο που ήταν 17:30 - 19:30. Ας μαζευτούμε και το βλέπουμε. Φίλε μου ναι,ρώτησε αν θες τι ώρες δέχονται! Προτείνω για τις 14/1 την Κυριακή να το κάνουμε ως εξής: 10-12 Λύρειο Ιδρυμα(Πεντέλη) 13-14.30 καφεδακι -μπορεί και με θέα θάλασσα 15-17 Χαμόγελο του Παιδιού (Μαρούσι) Θέλω να κάνω έγχρωμη και ανεξίτηλη μουσική σαν και τον πίνακα του Θεόφιλου που είδαμε σ΄ένα καφενείο στο Βόλο. [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 16-12-2006 00:43 ] [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 16-12-2006 00:51 ]

Είμαι μέσα αλλά μήπως ήταν καλύτερα μέσα στο Δεκέμβρη ή έστω αρχές Γενάρη?

Σκεφτηκα για τις 14/1/2007 διότι θα έχουμε περισσότερο χρόνο να το οργανώσουμε και μεγαλύτερη συμμετοχή φίλε ΤΗΕΟG.
Υπάρχει και η 7/1/2006 αλλά πολλοί δεν θα έχουν γυρισει από τις διακοπές τους ή θα έχουν κάποιο Γιάννη ή Ιωαννα .
Ομως αν θέλετε πάμε και πιο νωρις .Είναι όμως καλό να καταλήξουμε στην ημερομηνία.Καταρχήν για τη μέρα-Κυριακή είναι όλοι συμφωνοι?

Δεν θα μπορέσω να είμαι μαζί σας τη μέρα εκείνη, ωστόσο συνεισφέρω κι εγώ στην προσπάθειά, έστω μακρόθεν, και εύχομαι να πιάσει τόπο και να βοηθήσει πραγματικά όσους το έχουν ανάγκη...

Υπενθυμίζουμε βέβαια ότι το musicheaven φέτος δε θα αναλάβει, για λόγους που έχουν εξηγηθεί, την επίσημη διοργάνωση, όπως κάθε χρόνο, φιλανθρωπικής κίνησης, καθένας μας όμως προσωπικά μπορεί να κινηθεί κατά τη συνείδησή του και το "περίσευμά" του ασφαλώς και να συνεισφέρει όπου και όπως μπορεί σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη... και να διοργανώνει επίσης κινήσεις και στο κοντινό του ακόμα περιβάλλον, όπως αυτή του semplice στην προκειμένη περίπτωση...

Παρεπιμπτόντως, σήμερα είχε πολύ καλή εκπομπή η Παναγιωταρέα, στο "Ουδείς αναμάρτητος" με τους αστέγους της Αθήνας... Έδειξε έναν άνθρωπος μεσήλικα που είχε μείνει στον δρόμο, μετά από "διωγμό" του από την ίδια του την κόρη... Απορώ! Τι κόσμος είναι αυτός που ζούμε;

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 16-12-2006 03:52 ]

@semplice, prosilios, margo, gate, κλπ: Εύχομαι, ειλικρινά, Καλή Επιτυχία στην προσπάθειά σας.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : vouliakis στις 16-12-2006 03:01 ]

Ευχαριστώ όλους όσους έγραψαν έως τώρα στο τόπικ αλλά και τους συντονιστές για τις ειλικρινείς ευχές.
Μονο παρακαλώ στο εξής όποιος ενδιαφέρεται να μου στέλνει προσωπικό μήνυμα(ΠΜ) -αν θέλετε και για μεγαλύτερη ταχύτητα και ευκολία.

Ετσι θα προχωρήσουμε πιο αθόρυβα άρα και πιο γρήγορα από τη θεωρία στην πράξη.

Παράθεση: Το μέλος gate στις 16-12-2006 στις 02:06 έγραψε... Δεν θα μπορέσω να είμαι μαζί σας τη μέρα εκείνη, ωστόσο συνεισφέρω κι εγώ στην προσπάθειά, έστω μακρόθεν, και εύχομαι να πιάσει τόπο και να βοηθήσει πραγματικά όσους το έχουν ανάγκη... Υπενθυμίζουμε βέβαια ότι το musicheaven φέτος δε θα αναλάβει, για λόγους που έχουν εξηγηθεί, την επίσημη διοργάνωση, όπως κάθε χρόνο, φιλανθρωπικής κίνησης, καθένας μας όμως προσωπικά μπορεί να κινηθεί κατά τη συνείδησή του και το "περίσευμά" του ασφαλώς και να συνεισφέρει όπου και όπως μπορεί σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη... και να διοργανώνει επίσης κινήσεις και στο κοντινό του ακόμα περιβάλλον, όπως αυτή του semplice στην προκειμένη περίπτωση... Παρεπιμπτόντως, σήμερα είχε πολύ καλή εκπομπή η Παναγιωταρέα, στο "Ουδείς αναμάρτητος" με τους αστέγους της Αθήνας... Έδειξε έναν άνθρωπος μεσήλικα που είχε μείνει στον δρόμο, μετά από "διωγμό" του από την ίδια του την κόρη... Απορώ! Τι κόσμος είναι αυτός που ζούμε; [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 16-12-2006 03:52 ]

Οφείλω νομίζω έστω και λίγο καθυστερημένα μια απάντηση στο post της φίλης μου Νεκταρίας (Gate) η οποία μίλησε για κάποιο "κοντινό περιβάλλον".


ΔΕν έχω λοιπόν "κοντινό περιβάλλον " Νεκταρία μου έχω μόνο ανθρώπους που με εκτιμούν και τους εκτιμώ.Αν ήθελα λοιπόν να τους πάρω ένα τηλέφωνο και να πάμε θα το έκανα.Και ξέρεις πως θα είσουν και εσύ μέσα σε αυτούς
Ηθελα να υπάρχει πιο μεγάλη συμμετιοχή για αυτό έκανα και το τόπικ.Ο διαχειριστής του site προσπάθησε να μου φορτώσει στο τόπικ που είχε δημιουργήσει ,την αποτυχία της φετινής πρωτοβουλίας ,μη δίνοντας μου δικαίωμα να απαντήσω κλειδώνοντας μαλιστα το ατίστοιχο τόπιk.
Αρα είχα μια επιπλέον υποχρέωση να κάνω αυτό το οποίο και ο ίδιος άφηνε ανοιχτή την δυνατότητα.
Αυτό είναι το πρώτο και το σημαντικότερο.
Κατά δέυτερον η αλήθεια είναι πως δεν με απασχολούν τόσο, ούτε ο διαχειριστής ούτε οι περισσότεροι εκ των συντονιστών Υπάρχει μια γραμμή όμως στο forum σε θέματα θρησκευτικα-φιλοσοφικά και δικαίωμα τους να την ακολουθούν.ΔΕν λέω με αυτό πως έχουν όλοι κάτσει να συμφωνήσουν σε κάτι αλλά έτσι βγαίνει..Και να που γίνεται καθημερινή πρακτική αυτό.Αλλά ούτε αυτό με ενδιαφέρει ,δηλαδή το ότι τα "βρίσκουν" στα μεγάλα ερωτήματα.Ισως είναι μπερδεμένοι μέσα τους όπως όλοι μας άλλωστε λιγο έως πολύ...
Αν φυσικά πάμε να μου βάλουν φίμωτρο για τος απόψεις μου θα βρουν δυσκολίες.Αρα καλύτερα να παραιτηθούν από τις επιθέσεις αλλά και να τις συνεχίσουν πάλι ,δεν με πειράζει.
Για να πάμε στο δια τάυτα θέλω να πω μόνο τα εξής :

1.Το Musicheaven είναι μια πολύ όμορφη κοινότητα την οποία όποιος και να είμαι εγώ ,ή ο Βουλίακης ή ο Χόρχε δε νομίζω να την απασχολεί ιδιαίτερα αλλά ούτε θα έπρεπε.Και με ενδιαφέρει η συνοχή της αφού αυτή συμβάλειστη διατήρηση ένος κλίματος το οποίο θα επιτρέπει την ψυχαγωγία αλλά και τον ουσιαστικό διάλογο.

2.Συμπάθειες είναι λογικό να υπάρχουν και είναι υποκριτικό να τις θεωρούμε θέμα "ταμπού".Το σωστό είναι να περιορίσουμε τιος αντιπάθειες.
Κινήθηκα στο παρελθόν πολλές φορές προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά δεν έγινε εφικτό.Θα συνεχίσω να προσπαθώ πάντως.
Οσο βέβαια συντονιστές και διαχειριστής βρίσκουν "προσβλητικές" τις απόψεις μου επειδή δεν συμφωνούν με τις δικές τους αυτό θα παραμένει δύσκολο.Ηθελα λοιπόν να τονίσω πως είναι στο χέρι τους καθαρά το να μην υπάρχει ένταση.

3.Σε σχέση με την προσφορά βοήθειας αφού ξεκαθάρισα τα παράπάνω εξακολουθεί να ισχυει η πρόταση μου και όποιος την βρίσκει καλή ας επικοινωνήσει με π[ροσωπικό μύνημα μαζί μου.DΕν θέλω να το κάνουμε show.Εάν το επίσημο Μusicheaven αποφασίσει να κάνει κάτι παρόμοιο θα ήταν ακόμα καλύτερα.Σε αυτό στηρίζω τις ελπίδες μου στη Νεκταρία μας (gate) που είναι ο άνθρωπος στον οποίο οφείλω και τη δική μου παρουσία εδώ στο site αλλά και άλλα πολύ σημαντικά που της τα λέω από κοντά.


4.Με ενδιαφέρει και εμένα η εικόνα του ΜΗ ασχέτως αν δεν ανήκω στο επισημο ΜΗ.Ειναι κάτι που το αγαπώ και μου έχει προσφέρει πολλά και σημαντικά.
Ας μην πάμε λοιπόν να της κάνουμε κακό ούτε στην εικόνα αλλά ούτε και σε αυτό το τόπικ το οποίο μάλιστα ανοίχτηκε για τον σκοπό στον οποίο αναφέρεται ο τίτλος του.

Συμβάλλοντας σε αυτό το τελευταίο που γράφω ξεκαθαρίζω πως ΔΕΝ θα απαντήσω εδώ άλλο ακόμα και αν δεχτώ την χειρότερη επίθεση.
Ηθελα κλείνοντας με λίγα λόγια να πω "πως δεν έχω κοντινό περιβάλλον" αλλά ακόμα και άν υποτεθεί πως υπάρχει τέτοιο περιβάλλον το αποτελούν όλοι όσοι νιώθουν παρόμοια πραγματα με εμένα τωρα που διαβάζουν αυτές τις γραμμές.


Το ακόμα πιο κοντινό μου περιβάλλον μάλιστα είναι όλοι αυτοί που θα διαβάσουν και θα ανταποκριθουν στην πρόταση που έκανα για να μαζευτουμε και να δώσουμε λίγο από τον χρόνο μας σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.