Σ αγαπαω μα δεν εχω μιλιά να στο πω....

Μη χαθείς να μείνεις πάντα εδώ
τα σκαλιά σου δωσ΄μου ν΄ανεβώ
κι αν γλυστρίσω θ΄αφεθώ μεσ΄το κενό
να σ΄αγαπώ να σ΄αγαπώ..

Μα είναι στιγμές που σ' έχω ανάγκη και άλλες στιγμές που σε ζητώ
πως με κατάντησεη αγαπη τα βράδια μόνος να περνω



Αν δεν μ αγαπάς και αν απο καιρό θες να μ αφήσεις
δεν θα βρείς κατάλληλη στιγμή να το ομολογλησεις
Αν δεν μ αγαπάς πές το σαν σε άλλο να μίλας
πές το μου σαν να 'ταν ένα αστείο
σαν να ήταν λέξεις σε βιβλίο
Αν δεν μ αγαπάς

Νιώσε με για να σε νιώσω κι ας πονας
ειν' πανάκριβο στο λέω ν΄αγαπάς...

Παράθεση: Το μέλος rory166 στις 15-12-2006 στις 21:17 έγραψε... ποιον ακριβως σκοπο εχει αυτο το τοπικ...?

Χα,χα! Πολύ εύλογη απορία! Το θέμα μάλλον διαμορφώθηκε από την ακολουθία των απαντήσεων.

Εγώ φοβόμουνα να σ'αγαπήσω,
κι εσύ φοβόσουνα να αγαπηθείς
τώρα που γύρισες με θέλεις πίσω,
μ'αυτός ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς...

Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω,
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπο μου
με τα δυό σου χείλια να αφήσεις
μια ανάσα στη ζωή μου.

Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,
καπνό και πυρετό,
στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σου
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.

Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί
σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει
ερωτευμένο το νερό.

Και στο διάβολο πουλάω τη ψυχή μου εγώ,
για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος
στου κορμιού σου το βυθό.

Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται
στην αγχόνη τ' ουρανού
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.

Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου
τα λόγια μου πετάει
πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.

Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ
σαν αλμυρό νερό στους ώμους
και στον ακριβό σου το λαιμό.

Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
στην ανεμόσκαλα εκεί, με περιμένει
για να μου λιμάρει το σκοινί.

Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
τα φώτα κάποιας γης,
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,
που λένε είν' οι κορφές του παραδείσου.

Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,
γι αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.

Και μπροστά απ' τους κολασμένους
περνάω εγώ σαν μια σκιά
που σεργιανάει στον ʼδη
τη δικιά σου μυρωδιά.

Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί…

Μη φοβάσαι
μόνος σου δεν ήσουνα ποτέ..
Και δεν ξέρεις
τι μπορεί ν’ απαντήσω.
Μη φοβάσαι,
άλλο δεν θα ηττηθείς.
Τι θυμάσαι
η ματιά σου θα μου πει.

Μη φοβάσαι
μόνος σου δεν ήσουνα ποτέ..
Μη δακρύζεις,
τ’ αύριο θα ‘ναι πιο ωραίο.
Μη φοβάσαι,
τ’ αύριο θα ‘ρθει πιο γλυκά.
Τι θυμάμαι
θα το κρύψει η αγκαλιά…

(____________)

Κι ολο εσενα θελω μονο
για κανενα δεν σηκωνω
τωρα πια το ακουστικο..
Μονο εσενα και ειμαι
ενταξει το ταβανι εχει
πεταξει δυο φωτιες στον ουρανο....

ΠΡΙΝ ΝΑ ΣΕ ΧΟΡΤΑΣΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΡΠΑΞΕ ΘΑΡΡΕΙΣ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΙ ΕΜΕΙΝΑ ΝΑ ΚΟΙΤΩ ΚΑΘΩΣ ΧΑΝΟΣΟΥΝΑ ΚΙ ΕΦΤΑΝΕ ΩΣ ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ ΤΟ ΚΡΥΟ....

When you told me you loved me
Did you know it would take me the rest of my life
to get over the feeling of knowing
A dream didn't turn out right
When you let me believe that you weren't complete
Without me by your side
how could I know
That you would go
That you would run
Baby, I thought you were the one


Συγνώμη που είναι ξένο αλλά οι στίχοι μ αγγίζουν... Δεν είναι ακριβώς ανεκπλήρωτη αγάπη, είναι κατι σαν μη ειλικρινής αγάπη...

Τώρα που είναι άνοιξη
και τα λουλούδια ανθίζουν
οι νύχτες με ζαλίζουνε
τ' αγόρια όταν σφυρίζουν.

Κι όσους τα βράδια συναντώ
μου λένε καλησπέρα
μα εγώ δεν έχω τι να πω
σφυρίζω στον αγέρα.

Κάπου υπάρχει η αγάπη μου
μα δεν ξέρω ποια 'ναι
κάπου υπάρχει η αγάπη μου
μα δεν ξέρω πού.

Θα την γυρέψω στα χαρτιά,
θα την γυρέψω στ' άστρα
μα σαν την βρω τ' ορκίζομαι
πως θα ντυθώ μεσ' τ' άσπρα.

Σ'έχω ώρες ώρες μα το Θεό τόσο πολύ ανάγκη
που τρέχουν απ'τα μάτια μου θάλασσες και πελάγη...

Στείλε ένα γράμμα, μια συλλαβή αν έχεις το Θεό σου
που κρέμμομαι απ'τα χείλη σου κι είμαι στο έλεος σου...

Αναθεμά σε, δε με λυπάσαι που καίγομαι και λιώνω,
που μ'εκανες και σ'αγαπώ και τώρα μαραζώνω...

Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου μες του μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου πώ και δεν υπάρχουν λόγια...

Αναθεμά σε, δε με λυπάσαι που καίγομαι και λιώνω,
που μ'εκανες και σ'αγαπώ και τώρα μαραζώνω...

Basket case-Greenday

Do you have the time to listen to me whine
About nothing and everything all at once
I am on oh those
Melodramatic fools
Neurotic to the bone no doubt about it

Sometimes i give myself the creeps
Sometimes my mind plays tricks on me
It all keeps adding up
I think I'm cracking up
Am I just paranoid?
I'm just stoned

I went to a shrink
To analyze my dreams
She says it's lack of sex that's bringing me down
I went to a whore
He said my live's a bore
And quit no whining cause it's bringing her down

Grasping to control
So you better hold on

Ποιος περνάει κάθε βραδιά απ’ το σπίτι σου μπροστά

Και δε βγάζει τσιμουδιά και δε βγάζει λέξη
Ποιος περνάει κάθε βραδιά απ’ το σπίτι σου μπροστά
Και γυρίζει σα σκιά μέχρι η αυγή να φέξει

Ξέρω ένα παιδί που κάθε βράδυ κλαίει κάθε βράδυ έξω απ’ το σπίτι σου
Ξέρω ένα παιδί που θέλει να πετάξει κι έχει κρεμαστεί απ’ τα χείλη σου

Ξέρω ένα παιδί που ακόμα σ’ αγαπάει μόνο του να λιώνει δε μπορεί
Κοίτα το λιγάκι κοίτα το πονάει δε σ’ αγάπησε κανένας πιο πολύ

Ξέρω ένα παιδί που ακόμα σ’ αγαπάει μόνο του να λιώνει δε μπορεί
Κοίτα το λιγάκι κοίτα το πονάει σ’ αγαπάει

Ποιος περνάει κάθε βραδιά και σου δίνει σιγουριά
Όταν πέφτεις χαμηλά όταν νιώθεις μόνη
Ποιος περνάει κάθε βραδιά απ’ το σπίτι σου μπροστά
Μόνο αυτός σε αγαπά και για σένα λιώνει

Ξέρω ένα παιδί που κάθε βράδυ ...

Ξέρω ένα παιδί που ακόμα σ’ αγαπάει ...