Σε περίμενα

Περνάς σκιά και χάνεσαι με το πρώτο φως

Η καλημέρα σου φωτίζει στο ολόγιομο φεγγάρι

μα καθώς οι πρώτες αχτίδες ξεπροβάλλουν

η μορφή σου χάνεται στον δροσερό αέρα του πρωινού.

Ήθελα να κάτσεις… ξέρεις…

Μα είσαι σκιά.

Δεν ξέρω τη μορφή σου, δεν έχω ακούσει τη φωνή σου.

Είναι μια μορφή που περίμενα, μια φωνή που την άκουγα.

Είμαι κι εγώ μια σκιά, τρέμω το φως της ημέρας.

Σε περίμενα

Ξέρεις… μ’ αρέσει που με περιμένεις.

Εκεί, απέναντι, καρτεράς και ξέρεις πως βιάζομαι.

Τρέχω να δώσω το παρών, τρέχω να πάρω την καλημέρα σου.

Περιμένω να πέσει το βράδυ, γιατί ξέρω πως θα είσαι εκεί.

Θα με περιμένεις...

Θέλω να σε αγγίξω, να μυρίσω τα μαλλιά σου, να ακούσω τη φωνή σου...

Σε περίμενα

Είμαστε σκιές, δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλον,

αλλά εγώ σε περίμενα.

Είμαστε σκιές, χωρίς σώμα, δίχως φωνή.

Σκιές που στοιχειώνουν τα βράδια, που σκορπούν την ημέρα.

Μια ψυχή… αυτό χρειαζόμαστε. Ναι…

Κι ένα σώμα….

Σε περίμενα

Για να πάψω να γυρνώ στο σκοτάδι… σκιά…

ΑΣΧΕΤΟ: Μου αρέσει που μιλάμε, ακόμα κι όταν δεν λέμε τίποτα...

ΚΛΙΚ ΕΔΩ