Ακούγοντας  ένα ισπανικό τραγούδι “Piensa en mi”, απλώνω τα φύλλα των λέξεων να βρει δρόμο η καρδιά να σ’ ανταμώσει. Να σ’ ανταμώσει, στην πρώτη ανάσα του Δεκέμβρη, μαζί με δυο σταγόνες  μέλι και γαρύφαλλο, να γλυκάνουν την πίκρα σου!

Είναι γλυκιά η πίκρα που μοιράζεται..! -Δεν είναι;

Προ ημερών συνάντησες έναν άνεμο με άδεια χέρια.

-Δεν έχεις τίποτα για μένα;  τον ρώτησες. -Τίποτα αν δε μου δώσεις κι εσύ....!! Κι ύστερα χάθηκε στο πρώτο στενό ενός  πάρκου. Απ' αυτά που ‘χουν  φύλλα κίτρινα ανάκατα που μοιάζουν με τελεσίγραφα.  Κι έτσι καθώς αναριγούσαν  κι έπεφταν τα φύλλα, έκλαψες μοναχικά ακόμα μια φορά... Και κάπως έτσι πέρασε το Φθινόπωρο… 

Παρ’ όλα αυτά, ευελπιστώ  να μας  λυπηθεί η συγκυρία, μ' όσα δεινά τον τελευταίο καιρό μας κατατρέχουν και να μας ασπαστεί... Ας δώσει ο Θεός! Να μη μας συμβεί άλλη απώλεια... "Τ' ανακλαστικά  θα πρέπει να είναι άριστα: κάθε που χάνεται στο βάθος ένα πλοίο εκκρίνει η μνήμη όσα σε βάθος χάθηκαν..."

Συμβουλή δεν έχω. Μονάχα να σκεπάζεσαι καλά τα βράδια. Έρχεται κρύο… Τράβα ως επάνω το πάπλωμα και κουκουλώσου να μη βλέπεις άλλο τι γρήγορα κι απρόσεχτα ανακατεύουν οι χαμοί εδώ... 

Μπα που να πάρει, δεν επαρκούν οι λέξεις για να πιαστείς σα σε κλαδί και να σωθείς μπιστική μου φίλη. Τα πρώτα Χριστούγεννα που γυρνώντας, οι γονείς σου θα ‘ναι χώρια- μουρμουρίζεις  με παράπονο. Διαλύθηκες στα δυο, μα πρέπει να μάθεις να ζεις μ’ αυτή την απώλεια.

Χωρισμός του ολόκληρου.

Καμιά φορά όμως, ένα φεγγάρι μισό είναι πιο φωτεινό, πιο γεμάτο από μια πανσέληνο. Αγάπα και τους δυο εσύ κι ας σε κέρασαν πίκρα εκείνοι…  

Είμαι εδώ, για σένα, να σου δώσω όση πίστη σου έκλεψαν τον τελευταίο καιρό.  Να τρομάξω τις  ρυτίδες απουσίας που σχηματίστηκαν στο πρόσωπό σου. Να μην ζαρώνει άλλο πια η καρδιά. Οικογένεια σου εγώ, φιλαράκι μου! Κι αν δεν τολμώ να στα πω όλα αυτά, είναι που φοβάμαι μην γίνουν οι λέξεις μας γλωσσοδέτες…..!!

Μα αλήθεια είναι τελικά πως: 

"Σμίγουν οι άνθρωποι και χωρίσουν χωρίς να παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλο;"

ΥΓ: ήθελα να δώσω άλλο τόνο στο ποστ μου απόψε, αλλά δε βαριέσαι, άλλη στιγμή... Καλό χειμώνα να ΄χουμε!