Η Σελήνη, ρουφιάνα των τυχερών..!
Μ' αγαπάς; Δε με νοιάζει, εγώ σ' αγαπώ...
21 Μαΐου 2008, 02:35
Με τον καιρό να 'ναι κόντρα, έχει τιμή...


Ξημέρωμα Τετάρτης.

Καθόμαστε όλοι μαζί σ' ένα στρογγυλό τραπέζι και πίνουμε ρακή. Απέναντί μου ο Dimitir Dimiter... Εδώ και 16 χρόνια είναι δίπλα στον πατέρα μου, ακοίμητος φρουρός του. Έφυγε απ' την Αλβανία και ήρθε στην Ελλάδα για να φοβάται λιγότερο το αύριο.

Τον κοιτάω λοιπόν κατάματα και τον ρωτάω: "αντιμετώπιζες ρατσιστικές συμπεριφορές αρκετά συχνά;" Μου απαντάει, γεμάτο φόβο στο βλέμμα: "όχι, εδώ οι άνθρωποι είναι "καλοί", δουλεύεις γι' αυτούς μετά σε κερνάνε ένα καφέ και κάθονται μαζι σου και ΣΟΥ ΜΙΛΑΝΕ.." Αισθάνεται δηλαδή ευγνωμοσύνη για το αυτονόητο... Αχ, μελαγχολώ κάτι τέτοιες στιγμές... Άκρως ρατσιστική η εποχή που διανύουμε και το τραγικότερο, το δεχόμαστε με την απραξία μας. Ρατσισμός για τα πάντα: στα χρώματα, στις γλώσσες, στη διαφορετικότητα. Ακριβό το τίμημα της διαφορετικότητας. Βαρύ. Σκληρό.

Αναρωτιέμαι: Πώς σε μαγεύει μια φωτοτυπία; Μα τι είμαστε οι άνθρωποι, χαζοί;

Η διαφορετικότητα είναι ταυτότητα. Είναι όλη η γοητεία. Ας μην τη σκοτώνουμε. Ας μην τη χλευάζουμε. Τον έχω στην καρδιά μου το Δημήτρη και τον θαυμάζω που κατάφερε ν' αφήσει τις ρίζες του πίσω-αυτό θα πει ταξιδιώτης!! Κι άσε τους αλλούς να φέρονται αλήτικα, θολωμένοι απ' τα πολλά τους τα συμπλέγματά. Απ' τα αγεφύρωτά τους κενά.

Πόσες φορές δε νιώσαμε εξόριστοι μέσα στην ίδια μας την πόλη... Εξόριστοι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. Πόσες φορές δε σου διάβασα τα ερωτικά του Ρίτσου μετά που λουστήκαμε με ιδρώτα ερωτικό, αλλά ποτέ δεν άκουγες. Γυρνούσες αδιάφορα το βλέμμα καγχάζοντας πως έχεις όλη την οριμότητα που μου λείπει.

Μίλησα. Δεν κατάλαβες. Γλωσσοδέτες οι λέξεις μου. Θάνατος η σιωπή σου. Δεν άνοιξες ποτέ την καρδιά μου. Κουραζόσουν και μόνο στη σκέψη. Καλά έκανες. Μην έρθεις.

Παρ' όλ' αυτά, εγώ θα συνεχίζω να παίζω μουσική, για να σμίγω τα διαφορετικά... Η μουσική λέει όλα τα μισοτελειωμένα που αφήνουν οι λέξεις. Θα τραγουδώ τα πιο αδιάφορα, τα μπροστά απ' την εποχή-όχι τα περασμένα όπως πολλοί θαρρούν-!! Θα ονειρεύομαι... Θα αγαπώ... σε μια εποχή που ουδείς λόγος για Αγάπη... Μέσα απ' τα πλήκτρα θα σου γνέφω... και θα παλεύω για τα δικαιώματα των ανθρώπων... των διαφορετικών...της ελευθερίας... της Αγάπης...της Ελευθερίας...της Αγάπης...

 

Να προσέχεις εκεί έξω!!

6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

kithara-woman (21.05.2008)
...έχει τιμή σαν πετάς να μένεις μόνος...
Το λατρεύω αυτό το τραγούδι.
Η φιλοσοφία μου με λίγες,περιεκτικές,λέξεις.
Θέλει θάρρος να είσαι διαφορετικός...Αλλά αν είσαι...Δεν αλλάζεις για όλα τα προνόμια του κόσμου...Πετάω μόνιμα κόντρα...
Μια ζεστή Καληνύχτα.
steinway (21.05.2008)
Καλλιά ακροβάτης, παρά υπνοβάτης.
Πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι κόντρα στον καιρό...

Ανταποδίδω με μια καληνύχτα γεμάτη φώς!!
kithara-woman (21.05.2008)
Εκει βρίσκεται το μυστικό...
Και με το βόλι ακόμα,πετάει...
Σιγά μην το βάλει κάτω...
Δεν λυγίζουμε.Μην το προσπαθουν.Ύπνοβάτες δεν γινόμαστε.
mprizas (21.05.2008)
Σωστή Γιούλη!!!

Termite (22.05.2008)
Περνάω πολλές βόλτες απο εδώ...
Αυτή ήταν η πιο όμορφη απο όλες...
Να 'σαι καλά και να τα ξαναπούμε σύντομα!
steinway (24.05.2008)
Αν και λιγάκι καθυστερημένα, δεν υπάρχει μεταξύ μας παρεξήγηση!! Σας ευχαριστώ και τους τρεις που γίνεστε αποδέκτες στις λέξεις του ξημερώματος μου... Τις λέξεις τις πιο αλλόκοτες...

Βασίλη, σε βλέπω κάθε που περνάς και με χαιρετάς... Θα τα πούμε σύντομα ναι, με λίγο αλκοόλ και τραγούδια..!

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
steinway
από Κανλί Καστέλι...


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/steinway

τα λόγια τα πιο αληθινά...



Επίσημοι αναγνώστες (1)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links