Δεν ξέρω γιατί με ενοχλεί τόσο ο χρόνος ...

Ίσως γιατί είναι από τα ελάχιστα σίγουρα πράγματα σ' συτή την ζωή .

Έρχεται και φεύγει . Τέρμα !

Που να χτυπιόμαστε κάτω ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω , ούτε μια τόσο δα στιγμούλα δεν μπορούμε να ξαναζήσουμε στα αληθινά .

''Πάντα θα είναι αργά , δεύτερη ζωή δεν έχει'' που λέει και ο Ελύτης - κι ας τον σκοτώνω τον στίχο .

Μετά , ορμώμενη από τον χρόνο σκέφτομαι την ανάγκη για γυρισμό .

Πόσο πολύ οι περισσότεροι από εμάς λαχταρούμε να γυρίσουμε .

Μπορεί να μην ξέρουμε που ακριβώς θέλουμε να πάμε , μα νιώθουμε οτι επιστροφή θα κάνουμε , γυρισμό .

Μπορεί να μην ξέρουμε που είμαστε τώρα μα τα μάτια πίσω θέλουν να δουν , η ψυχή το αδύναμο πια χθες νοσταλγεί .

Σκέψεις ...

Τόσο άγριος είναι ο χρόνος που μέχρι και αυτές ξεθωριάζει .

Και είναι άπιαστος ο γυρισμός .

Γιατί ποτέ τίποτα δεν θα μπορέσει να ξαναγίνει απόλυτα ίδιο .

Κλείνω τα μάτια μου και ονειρεύομαι την θάλασσα .

Αυτή την υπέροχη αίσθηση της αρμύρας στο πρόσωπο την ώρα που το καράβι βρίσκεται μεσοπέλαγα .

Κοιτάς μπρος : απέραντη θάλασσα .

Σε πλημμυρίζει , σε τριγυρίζει , χάνεσαι μέσα της.

Αλήθεια χάνεσαι ;

Τι να πω , δεν ξέρω ...

Ίσως έχεις την ανάγκη να νιώσεις για λίγο χαμένος ...

Μα τι ωραία που είναι να είσαι χαμένος , ακυβέρνητος ..

Έτσι , να πορεύεσαι ονειρευόμενος έναν προορισμό και ας μην έχεις ιδέα για το που είναι το στίγμα σου , που ακριβώς βρίσκεσαι τούτη εδώ την στιγμή που σκέφτεσαι , που αναπνέεις .

Κοίτα τι καλά που είσαι !

Αναπνέεις , κλείνεις τα μάτια σου , τις ''διάφανες αυλαίες'' σου που λέει και ένα τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου και έχεις την δυνατότητα να δεις ό,τι θες έχοντας τα κλειστά και να δεις ό,τι ζεις ανοίγοντάς τα ...

Μπορείς και μιλάς .

Εκφράζεσαι .

Νιώθεις .

Είναι δεδομένα όλα αυτά νομίζεις ;

Όχι , φίλε μου . Δεν είναι !

Είναι δώρα της στιγμής που πρέπει να τα αξιοποιήσεις ... 

Είσαι καλά , ρε συ ...

Κι ας δυσκολεύεσαι να γυρίσεις ...

Κι ας μην μπορείς να βρεις την αρχή του νήματός σου ...

Κι ας μοιάζουν όλα κερδισμένα κάποιες φορές ....

Κοίτα τι καλά που είσαι !

Χαμογελάς στον ουρανό και ανάβει η μέρα !

Κοιτάς γαλήνιος την θάλασσα και κοπάζουν τα κύματα ....

Γιατί ;

Γιατί πολύ απλά το φως και ο άνεμος είναι μέσα σου .

Και στα λέει αυτά ένας ημίτυφλος άνθρωπος , ε ...

’κου να μαθαίνεις .