Παρόλο που είναι ελεύθερος ακολουθείται παντού από την αστυνομία. Φαινόταν αδύνατο να εκδόσει τα βιβλία και τα έργα του. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του έχει γράψει το Kuvay-i Milliye (Το έπος του εθνικού αγώνα) αλλά δεν το εκδίδει. Φεύγει από την Τουρκία και πηγαίνει με καράβι στην Ρουμανια και από εκεί στην Μοσχα. Μετά από αυτό το γεγονός η οικογένεια του παρακολουθείται στενά και αφορίζεται από την Τουρκική του υπηκοότητα. Ο Ναζιμ Χικμετ ταξιδεύει αρκετά, πηγαίνει σε διεθνή συνέδρια και γίνεται γνωστός ανά το παγκόσμιο. Παρόλα αυτά η Σοβιετική Ένωση δεν είναι όπως την περίμενε. Μέχρι το θάνατο του Σταλιν έγιναν απόπειρες δολοφονίας του παρόλο που ο ίδιος δεν έκρινε ποτέ τις μεθόδους του Στάλιν και προσπαθούσε να προωθήσει το Σοσιαλισμο σε όλο τον κόσμο. Ταξίδεψε σε πολλές Σοσιαλιστικές χώρες.
Έγραψε ποιήματα ενάντια στον πόλεμο και στα πυρηνικά όπλα και ο κόσμος τον έβλεπε όχι ως κάποιον που έκανε προπαγάνδα αλλά σαν κάποιο που ήταν ειλικρηνής στις απόψεις του, ακόμα και όταν η Σοβιετική ένωση προσπαθούσε να αναπτύξει την προπαγάνδα για την σημασία της ειρήνης. Το 1952 έγινε και διοικητικό στέλεχος του συμβουλίου παγκόσμιας ειρήνης. Το 1956 νοσηλεύεται για 9 μήνες στο νοσοκομείο ενώ όταν αναρρώνει το 1957 ταξιδεύει στις Δυτικές χώρες της Σοβιετικής ένωσης. Ένας έρωτας μπαίνει στη ζωή του και πάλι το 1955, η Vera Tulyakova, την οποία περνά κατά πολλά χρόνια. Ο ποιητής νιώθει να ερωτεύεται για “πρώτη φορά”. Αν και η Βέρα του ζητά να διακόψουν οταν εκείνος αναγκάζεται αν φυγει από τη Μόσχα λόγω προβληματων υγείας, όταν ο Ναζιμ Χικμετ επιστρέφει συνεργάζονται και μέχρι το 1960 αποφασίζουν να μείνουν μαζί. Με την προηγούμενη του συμβία δεν είχαν παντρευτεί οπόταν δεν υπάρχουν οποιεσδήποτε νομικές διαδικασίες. Μένουν μαζί και τον Νοέμβριο του 1960 παντρεύονται αφού ο Ναζιμ ζηλεύει αυτή την νέα παρουσία και θέλει να νιώθει πιο ασφαλής. Τον Σεμπτέμβριο τπυ 1961 γράφει το ποιήμα “Αυτοβιογραφία” (ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου). Το 1962 του δίνεται διαβατήριο Σοβιετικής υπηκοότητας.
Αργότερα όταν πηγαίνει με τη γυναίκα του στην Αίγυπτο για να συμετάσχει στο συνέδριο του συνδέσμου συγγραφέων στην Ασία και την Αφρική, οι Κινέζοι διπλωματούχοι αντίθενται στην συμετοχή του ως εκπρόσωπος της Τουρκίας, αφού δεν έχει Τουρκικό διαβατήριο. Τότε ο Ναζιμ Χικμετ εξηγεί σε μια ομιλία τις σχέσεις του με την Τουρκία και πόσο δυνατός έιναι αυτός ο δεσμός και καταχειροκροτείται, ενώ επίσης εκλέγεται επικεφαλής του συνεδρίου. Αν και ο Ναζιμ Χικμετ έχει σοβαρά προβλήματα υγειας με τη γυναίκα του ταξιδεύουν συνεχώς, ενω η Τουρκική γλώσσα και το φαγητό είναι τρόποι χαλάρωσης. Επιστρέφουν στη Μόσχα στις αρχές του 1963. ο Ναζιμ Χικμετ γράφει το ποίημα “Cenase Merasimim” (My funeral Rite).
Στις 3 Ιουνίου του 1963 ο Ναζιμ Χικμετ πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Η ταφή έγινε στο κοιμητηριο Novodevıcıty στην Μόσχα. Μέχρι τώρα ο τάφος του δεν έχει Μεταφερθεί στην Τουρκία.
AUTOBIOGRAPHY
Translated by Larry Clark
I was born in 1902
And never returned to the city of my youth-
I don’t like to turn back
I was the grandchild of a pasha in Halep
at the age of three
A student at the Communist University
in Moscow at the
age of nineteen,
A guest of the Tseka Party once more
in Moscow at the age of forty-nine,
And since the age of fourteen I’ve been a poet
Some people know by heart all the kinds of grasses, others
the fishes
But I, the separations.
Some people know by heart the name of stars,
But I the longings.
I’ve lain in prisons and in great hotels,
I’ve starved and during a hunger strike I ate next to nothing.
They wanted to hand me at the age of thirty
They wanted to give me amnesty at the age of forty-eight
And they gave it
I spend half a year in black concrete at the age of thirty-six
I flew from Prague to Havana in eighteen hours at the age of fifty-nine
I walked with a friend on the sea towards death in 1951,
I awaited death on my back with a cracked heart for four months in ‘52
I was insanely jealous of the women I loved.
I cheated on my women
I didn’t talk behind my friends backs
I drank, but I was no drunkard.
I squeezed out my money with the sweat of my brow, how lucky for me
A was ashamed for other when they connived
I lied.
I rode trains, planes cars-most people can’t ride.
I went to the opera-most people can’t go or even comprehend opera.
After the age of twenty-one I stopped going places most people go to:
Mosque, church, worship, synagogue, shrine,
But now and then had my coffee grinds read.
My writings are published in thirty or forty languages,
But not in my Turkish, they’re forbidden in my Turkey.
Still, I wasn’t struck down my cancer,
But then, it isn’t necessary to be struck down.
I’ll never have the chance to be prime minister,
But then, I’m not anxiously seeking this job
Also, I never went to war,
I never went down into the shelters in the middle of the night,
I didn’t throw myself to the grownd under the living planes,
But when I was nearly sixty I fell in love.
In short, comrades:
Although I’ m dying of grief in great Berlin
I can say that I lived decently,
And as for how much longer I’ll live
Or what things will come out of my head, I have no idea.
LIKE KEREM
Translated by Larry Clark
The air is lead-heavycry
cry
cry
I’ m crying out
Run!
I’m calling you
to melt the lead
They tell me:
“Your own voise will turn you to ash
burning
burning
like Kerem”
“There are many sufferings
But none to suffer with you
The ears
of their hearts
are deaf
The air is lead heavy
I tell them:
“Let me be ashes
burning
burning
like Kerem
For if I do not burn
and if you do not burn
and if we do not burn
who else
is here
to dis-
pel
the dark-
ness..
The air is earth pregnant
The air is lead-heavy
cry
cry
cry
I’m crying out
Run!
I’m calling you
to melt the lead!
ON VICTORY
Translated by Larry Clark
Your terrified hands compress your woundyou bite your lips until they bleed
somehow you endure the pain
Now home has turned into a scream
a bare and pitiless scream
Now victory will be seized and ripped apart
by hands whose mercy has run out
The interminable days
pass with the news of victory and death
The enemy is cruel
cunning and harsh
Our men fight to their deaths
-however much they deserved to live-
To their deaths
-however many die
As though they are going out
with songs and flags
to march on a holiday
Υ.Γ. Απολογούμαι για την καθυστέρηση του 2ου μέρους. Στο τρίτο μέρος θα ακολουθήσουν και άλλα ποιήματα. επίσης τα ποιήματα είναι στα Αγγλικά αφού δεν ηθελα να αλοιωθεί το νόημα με την μετάφραση τους. 1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
funny i've been thinking.... politics thats me! the strange side of me άντρες βιβλία γυναίκες έρως