Τι να μου κάνουν τα ναρκωτικά?Τι να μου κάνει το ποτό?

Έχω κάτι άλλο που σε συνάρτηση με την υπεροξυγόνωση με κάνει να νομίζω πως είμαι ίσως και η μοναδική ευσυνείδητα τρελή στις μέρες μας: έγινα αισιόδοξη!!!

ΠΟΙΟΣ???

Μάλιστα...Έγινα αισιόδοξη!Σε τέτοιο βαθμό που εξοργίζει κι εμένα ακόμα!

Το χειρότερο απ'όλα δε , είναι η εξαιρετική αντίληψη μου για τους εξωγενείς παράγοντες που μπορούν να μεταβάλλουν την ανθρώπινη διάθεση.Δεν με ενδιαφέρουν πλέον!

Κατά τη διάρκεια των 2 τελευταίων χρόνων σχεδόν που ξεκληρίστηκαν οι ρίζες μου και άκουσα το διαχρονικό "Αιωνία η μνήμη σου Πασχαλίνα" κλονίστηκα ανεπανόρθωτα!Και άρχισα από τότε να ενεργώ πιο ... ώριμα.Πράγμα που σταμάτησα να κάνω μόλις τώρα.Και γουστάρω τρελά!

Αφού πέρασαν 2 χρόνια μαυρίλας και περισυλλογής , έστειλα όλους κι όλα που μου σπάνε τα νεύρα στον αγύριστο.Κάποτε θα πάμε όλοι μας , γιατί να σκάμε?

Άρχισα λοιπόν , να μαθαίνω για πολλούς γενικές ασχτίλες , που όμως με κάνουν να καταννοώ όλα όσα μπορώ.Τελικά , όσο περισσότερα καταλαβαίνες και γνωρίζεις τόσο περισσότερα σου απομένουν να μάθεις τα οποία και φυσικά δεν γνωρίζεις!

Εξάλλου , πείτε μου ένα ιστορικό πρόσωπο το οποίο δεν πέθανε ημιμαθές..!

Πόσα χρόνια ζωής ακόμα έχουμε άλλωστε?Τι τελικά προτιμάμε?Μια στερημένη ζωή με δειλία ή μια ζωή όπως τη θέλουμε?

Μου είναι πολύ απεχθές πλέον να πολεμάω και να μοχθώ για να ζήσω.Για να υπάρχω σημαίνει πως κάτι κάνω.Δεν έχω στόχο να αποδείξω σε κανέναν τίποτα.Οπότε , ελευθερία...Και πάνω απ'όλα αδιαφορία για ο,τι δεν είναι πλέον στα μέτρα μου.Κι έχοντας πλέον μόνιμα όνειρα προς υλοποίηση.

Είμαι στη δουλειά , γράφω ποστ , βλέπω το Κάστρο και πίνω Milko.Τζάμι?