Ότι και αν ήθελα να πω τα ‘χω ξεχάσει.

Μες την ομίχλη του μυαλού τα έχω χάσει.

Κι αν χρόνια έψαχνα να βρω απαντήσεις

Έχω πάψει από καιρό να ζητάω εξηγήσεις. 

Όσα κι αν ήθελα να ζήσω έχουν φύγει

Μέσα στις νύχτες μοναξιάς και την οδύνη

Έχουν περάσει τώρα χρόνια και φοβάμαι

στον εαυτό να πω πόσο τον λυπάμαι.

Μα κάπου μέσα μου υπάρχει μια ελπίδα

Ένα φως που από πριν δεν είδα.

Και συνεχίζω να προχωράω με ψηλά το κεφάλι

Κι όλα αυτά ώσπου να λυγίσω πάλι.

Κι όλα αυτά ώσπου να λυγίσω πάλι. 

Δεν θα λυγίσω πάλι.

Δεν θα λυγίσω πάλι. 

Να μη λυγίσω πάλι.