-Καλημέρα σας.

-Πού πάμε???

-Πειραιά...

-Πού??? Πειραιά??? Και γιατί ρε κοπέλα μου, περιμένεις εδώ και όχι στην άλλη γωνία???

-Γιατί από ΕΔΩ, πάει για Πειραιά...

-Ωχου, θα μπλέξουμε!!! Και πώς θα πάμε, από δω???

-Υπάρχουν πολλές λύσεις! Ή να προχωρήσουμε ευθεία και φτάσαμε, ή να στρίψουμε αριστερά και πάλι φτάσαμε!!! Ξέρετε, από εδώ, όποιο δρόμο και να πάρουμε, μας βγάζει στον Πειραιά...

-Πολύ εύκολα μας τα λες, ρε κοπελιά, αλλά δεν οδηγείς εσύ!!!

-Αν οδηγούσα, δεν θα ήμουν εδώ μέσα!!! Θα ήμουν στο αυτοκινητάκι μου και δεν θα άκουγα μουρμούρα, πρωί-πρωί!!!

-Μμμμμμ... Εξυπνάδες!!!

-Ναι... Με έκανε η μανούλα, έξυπνη!!!

-Και γλωσσού!!!

-Χρόνια τώρα!!!!!!!!!!!

Επιτέλους, βρίσκουμε τον δρόμο (άλλον από αυτούς που πρότεινα!!!!) και συνεχίζουμε. Παίρνουμε και μια άλλη κυρία στην διαδρομή που κι εκείνη (ω! τι έκπληξη! Πήγαινε Πειραιά)... Κολλάμε στην εξωπραγματική κίνηση, και συνεχίζεται ο δεύτερος γύρος!!!

-Το κέρατό μου. Πρωί-πρωί!!! Τί ήθελα ο μ#$%#$ς να μπλέξω έτσι???

-Μήπως γιατί αυτή είναι η δουλειά σας???

-Εγώ φταίω, ο κερατάς, που ήρθα από εδώ!!!

-Μα φυσικά... Αν είχατε ακολουθήσει την συμβουλή μου, ΔΕΝ θα διασχίζαμε το πανηγύρι των Αγ. Αναργύρων!!! Μεγάλη η χάρη τους, αλλά... μπλοκάρουν την κίνηση!

-Δεν φταίει αυτό, κυρία έξυπνη, αλλά τα καράβια που έχουν έρθει!!!

-Μα κάθε μέρα έρχονται καράβια...

-Καλέ, πώς της μιλάτε έτσι??? Για όνομα του Θεού!!!!!! Στην ηλικία σας, δεν ντρέπεστε!!!

-Θα μου μάθετε και τρόπους, τώρα???

-Ίσως θα έπρεπε!!!

Φυσικά η "συζήτηση" δεν τελείωσε εκεί, αλλά αδυνατώ να αναφέρω την υπόλοιπη, καθώς πρέπει να κρατήσω, τουλάχιστον, εδώ μέσα, ένα επίπεδο...!!!

Καλή μας μέρα, παιδάκια!!!