Ο άνθρωπος είναι κατά βάση άνθρωπος, ένα έλλογο ον της φύσης. Το καλό και το κακό είναι συμβατικές έννοιες που προσδιορίζουν τα πλαίσια λειτουργίας του στο φυσικό του περιβάλλον, ώστε να επιβιώσει ως οντότητα και ως είδος. Οι συμβατικές αυτές έννοιες εμπλέκονται στη συνολική συμπεριφορά του ανθρώπου στο κοινωνικό σύνολο και δημιουργούν τις έννοιες της ηθικής και των αξιών. Ο άνθρωπος γεννιέται άνθρωπος, και ενίοτε πεθαίνει ζώο. Αλλά πολλές φορές καταφέρνει να ξεπεράσει την ίδια του τη φύση και να γίνει Άνθρωπος, οπότε και απορρίπτεται από το σύνολο ως "μη συμβατός", οπότε και σταυρώνεται, ρίχνεται στην πυρά, εξορίζεται...
Spirus, ζητώ ταπεινά συγνώμη που δεν μπορώ να αυτοπεριοριστώ σε ένα 'καλός' ή ένα 'κακός', αλλά η προσωπική μου οπτική δε μου επιτρέπει τέτοιες προσεγγίσεις. Κατ' αρχήν όμως θα ήθελα να ακούσω κάποιες απόψεις. Αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος γεννιέται "κακός" πώς αντιλαμβάνονται αυτό το κακό, όπως και το αντίθετο, δηλαδή εκείνοι που λέν ότι γεννιέται καλός πώς αντιλαμβάνονται το καλό. Δεν θέλω να επιδείξω κάποιου είδους πνεύμα, απλά σε όσες "συζητήσεις" έτυχε να παραβρεθώ, συνήθως μιλάμε σε διαφορετικές συχνότητες και είναι χρήσιμο που και που να συντονιζόμαστε.
"Ονειρεύομαι τη ζωή σαν ένα γαλάζιο ουρανό, αεράκι αγνό και καθάριο η ζωή μου να πνέει, πουλί λευκό η ελπίδα μου θε πάντα να πετά ψηλά..."
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 26-09-2007 15:31 ]