στιχάκια

Είναι απ'το τραγουδάκι του Στάθη Αρτινου [δεν είμαι σίγουρη για το όνομα] ο τίτλος του τραγουδιού είναι 'όταν ο ήλιος θα πάψει να ανατέλλει' δεν είναι κάποιος στίχος που μου δημιοουργεί συναισθηματική φόρτιση... είναι όλο το τραγούδι... όσες φορές κι αν το έχω ακούσει όσες φορές κι αν το ακούσω στο μέλλον δεν υπάρχει περίπτωση να μην μου δημιουργήσει μια κάποια μελαγχωλική διάθεση... [γλυκειά μελαγχωλία]

Ακούω τη βροχή για σένα μου μιλάει
πως χάνεσαι τις νύχτες κάπου στο πουθενά
εκεί που δε μιλάνε γι αγάπες ματωμένες
και το φεγγάρι χάνεται μες στη συννεφιά...

Mα δε μπορώ ν' αγγίξω τα όνειρά σου
με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω
όταν ο ήλιος θα πάψει να ανατέλλει
ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ'αγαπώ...

Περπατάς στα σύννεφα μαζί με τους αγγέλους
και σου χαρίζω της αγάπης τα φτερά
τα αστέρια τώρα σβήσανε θα φέξει όπου να'ναι
ξημερώνει τ'όνειρό μου και φεύγεις μακριά...

Μα δε μπορώ να αγγίξω τα όνειρά σου
με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω
όταν ο ήλιος θα πάψει ν'ανατέλλει
ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ'αγαπώ...

Θέλω να κάνω τον πόνο σου τραγούδι
να τ' ακούς όταν κλαις καμιά φορά
για ν αδιώχνει η μουσική τα δάκρυά σου
και με τα λόγια μου να φεύγει η μοναξιά...

Μα δε μπορώ να αγγίξω τα όνειρά σου
με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω
όταν ο ήλιος θα πάψει ν' ανατέλλει
ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ' αγαπώ...

Ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ'αγαπώ...

Ίσως τότε να πάψω... να σου λέω σ'αγαπώ...

Παράθεση: Το μέλος houlina στις 25-11-2006 στις 18:58 έγραψε... μα δε μπορώ ν'αγγίξω τα ονειρά σου με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω... τ'αστέρια τώρα σβήσανε θα φέξει όπου νά'ναι ξημερωνει τ'ονειρο μου και φεύγεις μακριά... θέλω να κάνω τον πόνο σου τραγούδι να τ'ακούς όταν κλαις καμιά φορά για να διώχνει η μουσική τα δακρυά σου και με τα λόγια μου να φεύγει η μοναξιά...

ΛΟΛ!!!! το είχα γράψει και ξέχασα να πατήσω αποστολή και μόλις πάτησα είδα και το δικό σου!!! τα μεγάλα πνέυματα επικοινωνούν

Παράθεση: Το μέλος Red-Rose στις 25-11-2006 στις 21:25 έγραψε... Παράθεση: Το μέλος houlina στις 25-11-2006 στις 18:58 έγραψε... μα δε μπορώ ν'αγγίξω τα ονειρά σου με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω... τ'αστέρια τώρα σβήσανε θα φέξει όπου νά'ναι ξημερωνει τ'ονειρο μου και φεύγεις μακριά... θέλω να κάνω τον πόνο σου τραγούδι να τ'ακούς όταν κλαις καμιά φορά για να διώχνει η μουσική τα δακρυά σου και με τα λόγια μου να φεύγει η μοναξιά... ΛΟΛ!!!! το είχα γράψει και ξέχασα να πατήσω αποστολή και μόλις πάτησα είδα και το δικό σου!!! τα μεγάλα πνέυματα επικοινωνούν

χαχαχαχα έτσι έτσι

tha sou to po siga st ayti
kai ein alithia
otan o erotas svistei
gia mia parigoria pisth
men h sunithia
(Attik)

Στίχοι: Διάφανα Κρίνα
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα

Aν έχω χάσει τη ζωή, το χρόνο, όλα
όσα έριξα, σαν δαχτυλίδι στο νερό,
αν έχω χάσει τη φωνή μες στ ‘αγριόχορτα,
μου απομένει η λέξη.

Αν έχω υποφέρει για τη δίψα, την πείνα, κι όλα
όσα ήταν δικά μου και κατάντησα ένα τίποτα,
αν έχω θερίσει τις σκιές στα σιωπηλά,
μου απομένει η λέξη.

Αν άνοιξα τα χείλη για να δω το πρόσωπο
το τρομερό και το καθάριο της πατρίδας μου,
αν άνοιξα τα χείλη μέχρι να τα σκίσω,
μου απομένει η λέξη.

Ειναι τοσα πολλα.... να ξεκινησω??? ελπιζω να μην σας κουρασω...

Άμα την δεις
Θαλασσινός Παντελής

Πουλί που ξέρεις να πετάς
μες τα αιθέρια τ' ουρανού τα μονοπάτια
απ' τ' αλωνάκι της αγάπης αν περνάς ]
κι από του πόθου τα κρυστάλλινα παλάτια ] 2x

Άμα τη δεις να μην ντραπείς
και φίλα την στο στόμα
την αγαπάω να της πεις
και ζω γι' αυτήν ακόμα

Νερό που ξέρεις να κυλάς
στα δροσερά σου κρουσταλλένια μονοπάτια
άμα λουστεί και χτενιστεί καθώς περνάς ]
σταμάτα εκεί να κοιταχτεί να δεις τα δυο της μάτια ] 2x

Άμα τη δεις να μην ντραπείς
και φίλα την στο στόμα
την αγαπάω να της πεις
και ζω γι' αυτήν ακόμα
πως τραγουδάω να της πεις
και ζω γι' αυτήν ακόμα

Συνεχεια...

Είμαι εντάξει
Παπακωνσταντίνου Βασίλης

Ένα, ένα τα φώτα θα σβήσουν
από τώρα έχει πέσει η σιωπή
είναι πάντα γυμνή τούτη η ώρα
αν θυμάσαι, μια φορά στο 'χα πει

Ήμουν λίγος, το ξέρω, απόψε
δε βοήθησες καθόλου όμως κι εσύ
πώς ν' αρχίσω και να προχωρήσω
από μια καλησπέρα μισή

Μα εγώ είμαι εντάξει, είμαι εντάξει
είμαι εντάξει μην ανησυχείς
αν το θέλεις είμαι εντάξει
αν αυτό σε βοηθάει πιο πολύ

Ήμουν λίγος, το ξέρω, απόψε
δε βοήθησες καθόλου όμως κι εσύ
πώς ν' αρχίσω και να προχωρήσω
από μια καλησπέρα μισή

Μη μου δίνεις κουράγιο, δε θέλω
δεν είμαστε παιδιά έτσι κι αλλιώς
κι αν βουρκώνουν τα μάτια μου λίγο
τα τσιγάρα πολλά και θα φταίει ο καπνός

Όλο το βράδυ το είδα να φεύγει
πίσω απ' τα μάτια σου τα μακρινά
και το πρωί που μου είπες να φύγω
σου πήρα ένα απλό "γεια χαρά"

Ίσως αύριο μου τηλεφωνήσεις
να μου πεις πως δεν είσαι καλά
αμέσως πάλι κοντά σου θα τρέξω
να ξαναπάρω ένα νέο "γεια χαρά"

Τα Καρέλια

Χάρις Αλεξίου

Κάπνιζες Καρέλια στη σκάλα
Σήμερα θυμήθηκα κι άλλα
Να σ ενοχλεί που χα γίνει σκιά σου
Τότε που η δική μου ευτυχία
Ήταν η δικιά σου δυστυχία
Κι απ το δεμένο μαντίλι
Που χα στα μαλλιά
Μ έπνιγαν αγάπη μου οι φίλοι
Φίλοι απ την δουλεία
Μ έκριναν παλιά
Τα δυο σου χείλη

Θυμάμαι
Τίποτα δεν άξιζε να πάμε
Τίποτα απ τα πράγματα που τώρα
Μ έκανε η ζωή να μπορώ
Να τα λέω για δώρα
Θυμάσαι
Ώρα σου καλή όπου και να σαι
Τίποτα δεν βρήκαμε ν αξίζει
Κι άφησε τη μνήμη ο καιρός
Να το συνεχίζει...

Τ άσπρο κεντημένο σεντόνι
Έγινε πανί για τη σκόνη
Κι απ τον καινούργιο καθρέφτη
Που χω φέρει εδώ
Θα 'βλεπες τον ήλιο να πέφτει
Όπως βλέπω εγώ
Το παλιό μου εγώ
Να λέει στο φταίχτη.


AAAX TI ΤΡΑΓΟΥΔΙ...

Μεγάλωσα…
Στο τέρας της πόλης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα την δίψα μου να δω ...

Γιατί είμαι εδώ; Γιατί είμαι εδώ;
Μεγάλωσα…
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς...
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα…
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτο- υποταγή
Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δεν σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
 Πάντα γι’ άλλους μιλάμε

 

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα ... Σύνδεση otenet
Γλυκά από το Pallete,
Μετά στα Silhouette
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαί
Τα όνειρα σε σύνθλιψη αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι’ άλλα μια ζωή πάμε γι' άλλα
Βάλ’ το στα πόδια- πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ- δεν σε πάω μα σ' αγαπώ
Παράνοια- διάνοια- επιφάνεια
Επιφάνεια- επιφάνεια- επιφάνεια
Στεριά- Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα ... Καλά μου δάκρυα- Βιολογικός καθαρισμός

Πάντα γι’ άλλα μιλάμε- Πάντα γι’ άλλους μιλάμε

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα…
Αγάπη πριν το άλφα
Και κάτω απ' το μηδέν το υποσυνείδητο μου
Το χώμα το λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα…
Μα το παιδάκι κλαίει,
Δεν ξέρει γιατί φταίει δεν έχει που να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια

Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
Καλά να πάθει-Καλά να πάθει- Καλά να πάθει
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια το μεγαλώνει
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε

Μεγάλωσα θα πει να κάνεις το παπί
Να ζεις στην απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ' αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ' άλλους τα άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίσεις τα πορνό

Να πολεμάς στον καναπέ
Να μη μπορείς χωρίς φραπέ

Πάντα για άλλους μιλάμε…

 

Μεγαλώνω θα πει να 'ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά σου να γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Να βρίσκεις οάσεις στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουν για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα...

 

Πάντα γι’ άλλους μιλάμε έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε…

 

Συγγνώμη που έπιασα τόσο πολύ χώρο αλλά ειλικρινά δεν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο στίχο...Είναι το καινούργιο τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου-Μεγάλωσα με μουσική και στίχους δικά της...