Ο γνωστός κοντός μακρυμάλλης συνθέτης - κιθαρίστας της φωτογραφίας κουνιότανε αρκετά...

Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου κάτσε λίγο να σου τραβήξω μία... Τίποτα αυτός, λες και πάταγε αναμένα κάρβουνα πήγαινε... πέρα δώθε, όλη νύχτα... Τι να έκανα...; Του την άστραψα σε μια φάση και ησύχασα...

Κάναμε πρόβες, παίξαμε τα κομμάτια μας, άλλα καλά, άλλα καλύτερα, άλλα αίσχος...

Τελευταία πρόβα ρωτάμε τον μαέστρο..

- Τι θα φορέσουμε στη συναυλία μαέστρο?

-Μαύρο κουστούμι, άσπρο πουκάμισο, παπιγιόν...

Ουπς... Δεν έχω...

-Δεν έχεις? Καλά, τι μουσικός είσαι αν δεν έχεις κουστούμι?

Μουσικός είμαι ρε φίλε, δεν είμαι ο Λάκης Γαβαλάς.....

Βρε ουστ!

Επιτέλους... Tις τελευταίες εβδομάδες γίνονται όλο ευχάριστα πράγματα....

Και δεν μιλάω για εθνικό επίπεδο, για τις εξελίξεις στην τέχνη και παπαριές....

Μιλάω για τους φίλους μου, πότε ο ένας, πότε ο άλλος, πότε ο παράλος... Τσάαααακ σκάει τηλεφωνάκι και ακούς το νέο, μετά το νέο σκάει και το χαμόγελο!

Μπράβο ρε παιδιά! Πολύ χαίρομαι...

Ελπίζω να πάει έτσι όλος ο χειμώνας...(Για το συμφέρων όλων μας και το κοινό καλό... που λέει και ο Νιόνιος...)

Υ.γ. Άντε ρε Μάνο... ακόμα αυτή η σύνδεση?

Το καλοκαίρι τέλειωσε...

Οι εκλογές πέρασαν...

Οι φωτιές έσβησαν...

Οι τρίχες μου χάνονται...

Το μαύρισμα έφυγε...

Η θερμοκρασία πέφτει...

Οι πρόβες αρχίσανε...

Η κοιλιά μου παραμένει...

Μα εσύ ακόμα να φανείς... Γιατί με αφήνεις μόνο μου τα πρωινά? Που είσαι?

Μόλις ψήφισα, έχω την συνείδηση μου καθαρή και το βράδυ θα κοιμηθώ ήσυχος...

Ελπίζω μόνο όλα τα ψηφοδέλτια που δεν χρειάστηκαν να καταλήξουν σε κάδο ανακύκλωσης χαρτιού και όχι στην χωματερή...

Καλή μας όρεξη! 

Αυτή τη φωτογραφία την έβγαλα 2-3 χρόνια πριν στο "Μύλο" της Λάρισας πριν από κάποιο live. Κατά λάθος βγήκε έτσι.. Καθαρή την ήθελα αλλά αυτά γίνονται όταν μπλέκεις με την τεχνολογία...

Το άκουσα χθές, αλλά σήμερα το κατάλαβα όταν άρχισαν να μαζεύονται τα παιδάκια στο Γυμνάσιο που βρίσκεται ακριβώς κάτω απο το σπίτι μου και να χτυπάνε τα κουδούνια... Τα σχολεία άνοιξαν σήμερα...

Τι ανοίγουν? Αφου θα ξανακλέισουν.. Χριστούγεννα, Πάσχα, Εθνικές αορτές, Εκλογές και αργίες.. άνοιξε κλείσε συνέχεια.. δεν είναι δουλειά αυτή...

Τες πάντν..

Είπα φέτος, μετά απο πολλά χρόνια να γραφτώ και εγώ σε ένα ωδείο.

Είπα να μάθω drums... αφού μου αρέσουν και τα κουτσοκαταφέρνω είπα να πάω να μου δείξει κάποιος χριστιανός (δεν παίρνω και όρκο) που το κατέχει το άθλημα καλύτερα...

Έτσι πλέρωσα ένα σεβαστό ποσό για την εγγραφή μου στο ωδείο στο οποίο διδάσκει ο πολυπόθητος και ακριβοθώρητος master μου και χθες το μεσημεράκι έκανα κιόλας το πρώτο μου μάθημα...

Καλούτσικα τα πήγα...

Σας αφήνω τώρα... πάω να μελετήσω όγδοα! ουφ, ακόμα δεν ξεκινήσαμε στα δύσκολα με έβαλε...

Στη φωτογραφία βλέπετε τον δάσκαλο μου σε τρυφερή ηλικία...!

Έχω μια ηρεμία σήμερα... Νιώθω σαν να πετάω...

Μιά φορά και έναν καιρό σε ένα προάστιο του Liverpool ζούσε ο Paul. Ένας πιτσιρίκος από φτωχή οικογένεια που του άρεσε να παίζει ποδόσφαιρο, να ακούει ραδιόφωνο, να κάνει πλάκες και βόλτες με τους 3 φίλους του.

Δεν πολυγούσταρε το διάβασμα, έτσι συχνά την έκανε κοπάνα από το σχολείο. Κάποιο πρωινό περνώντας έξω από ένα μαγαζί με μουσικά όργανα πέφτει το μάτι του σε ένα περίεργο όργανο που ήταν στη βιτρίνα.

Μπαίνει μέσα και ρωτάει.

-Καλημέρα σας.

-Καλημερά μικρέ μου (ο πωλητής)

-Τι όργανο είναι αυτό εδώ?

-Μπάσσο

-Πω. πω... είναι πολύ όμορφο... Φαντάζομαι θα κοστίζει πολλά λεφτά.

-Είναι λίγο ακριβούτσικο η αλήθεια είναι αλλά είναι πολύ καλό μπάσσο με καταπληκτικό ήχο. (όλα αυτά στα Αγγλικά...)

-Μμμμ... (σκέφτεται λίγο). Θα ήθελα να το αγοράσω αλλά δεν έχω τα χρήματα... Θα μου το φυλάξετε δυο τρείς μέρες και αν δεν έρθω μέχρι τότε δώστε το...

-Ο.κ. Επειδή σε συμπάθησα θα το κάνουμε έτσι. Πώς σε λένε είπαμε?

-McCartney κύριε, Paul McCartney (μια μέρα μάλιστα θα γίνω και ser...)

Φεύγει ο Παυλίτος από το μαγαζί και με βήμα γοργό φτάνει σπίτι του, ανεβαίνει στο δωμάτιό του, βγάζει την γυάλινη σφαίρα από τη ντουλάπα και καλεί ένα πνεύμα.

Έρχεται το πνεύμα και τον ρωτάει.

Τι?

Τέλλλος....

Έλα να συντονιζόμαστε...

Το καλοκαίρι πέρασε και το κοινό αδημονεί να μας δει live...!

Μάνο, πότε θα σου έρθει η σύνδεση επιτέλους να κάνουμε καμιά πρόβα?

Υ.Γ. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την xeniarodo 

Τον γνωρίζεις για πρώτη φορά στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου στις 11.30 το πρωί και μετά από 3 ώρες βρίσκεσαι μαζί του σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου φορώντας μόνο τα εσωρουχά σας...

Αυτός ο άνθρωπος είναι:

α)Το άλλο σου μισό τελικά...

β)Ο Αχιλλέας απ'το Κάιρο...

γ)Καταφερτζής.....!!!

δ)Μουσικός που παίζετε στην ίδια αρπαχτή...