Τέτοια απογεύματα ζητώ,
κήρυκες της άνοιξης σε δρόμους του Φλεβάρη,
στα μάτια μου, στο γέλιο μου εσένα να κρατώ
βασίλεμα του ήλιου κεχριμπάρι.
Σε χρόνων παιδικών με πάνε γειτονιές,
πελάγη οι αλάνες τους κι εμείς μικρά καράβια
το κέφι μας ορτσάραμε τριγύρω στις γωνιές
με πλήρωμα ξωπίσω μας του δρόμου τα κουτάβια.
Έκλεβα στο σούρουπο μ΄ αναστεναγμό
της καληνύχτας μέλι από τα μάγουλά σου
κι έτσι όταν έσβηνε η μέρα στο στενό
στ΄ όνειρό μου άνθιζαν τα ροδοπέταλά σου.
Τέτοια απογεύματα ζητώ,
κλεφτά φιλιά της άνοιξης στα χείλη του χειμώνα,
με τ΄ άστρα της εικόνας σου να γέρνω στο πλευρό,
ετούτο το βασίλεμα να έχω για κοιτώνα.
Αν σου αρέσει να γράφεις, έλα στην ομάδα συντακτών του ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού του MusicHeaven και μοιράσου τις σκέψεις σου με τους πάνω από 4.000 καθημερινούς αναγνώστες του.
Στείλε μια δημοσίευση ή επικοινώνησε μαζί μας για απορίες!
σχολιάστε το άρθρο
#17641 / 21.01.2009, 13:18 / Αναφορά Ωραίο το ποιηματάκι σου .Με ομοιοκαταληξία, νόημα σ΄ότι λέει και με ωραίες λέξεις. |
#17663 / 22.01.2009, 19:01 Είναι χαρά μου που μπορώ να έχω μια θετική για μένα κριτική. Σ΄ ευχαριστώ πολύ. |
#17654 / 21.01.2009, 17:32 / Αναφορά Θαυμάσιο! Ο τίτλος, πριν ακόμα να το διαβάσω, μου θύμισε πολλά δικά μου βιώματα! Μου άρεσε πολύ η ομοιοκαταληξία και η ποικιλία των λέξεων και οι στίχοι είναι πλούσιοι με λέξεις και πολλές εικόνες. Μου άρεσε πολύ ολόκληρο, αλλά ξεχώρισα αυτό το δίστιχο: "κι έτσι όταν έσβηνε η μέρα στο στενό στ΄ όνειρό μου άνθιζαν τα ροδοπέταλά σου." |
#17662 / 22.01.2009, 18:59 Ένα ατέλειωτο ευχαριστώ. Νοιώθοντας το πόσο σε άγγιξαν οι στίχοι μου και την απροσχημάτιστη κριτική αυτών και των νοημάτων τους, δεν μπορώ παρά να ευχαριστήσω. Με τη δύναμη και το πάθος που αντίστοιχα εμπνέουν και τα δικά σου λόγια. |