ελληνική μουσική
    457 online   ·  211.156 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > Aρθρα

    Πελατειακές Σχέσεις

    Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για την οικονομική ύφεση και την κρίση των χρηματιστηρίων υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που διατυπώνουν κάποιους άλλους προβληματισμούς.

    Πελατειακές Σχέσεις

    Γράφει το μέλος Θάνος (bthan)
    1 άρθρα στο MusicHeaven
    Κυριακή 15 Μαρ 2009

    Διάβαζα τις προάλλες ένα άρθρο στην εφημερίδα που μιλούσε για τη σχέση της τέχνης με το εμπόριο και μου προκάλεσε διάφορους συνειρμούς. Έγραφε λοιπόν μια καθηγήτρια φιλολογίας της Βοστώνης που είχε ερευνήσει διεξοδικά το θέμα:

    "Η σχέση αυτή ήταν πάντα δύσκολη. Η εσωτερική ανάγκη του καλλιτέχνη να δημιουργήσει ένα γνήσιο και ατόφιο έργο πάλευε ακατάπαυστα με την επιθυμία του για φήμη και για χρήμα. Δεν είμαι της γνώμης πως ένας καλλιτέχνης πρέπει να πεθαίνει της πείνας για να μένει πιστός στο ρομαντικό ιδεώδες.Ούτε βέβαια πως είναι ανάγκη οι καλλιτέχνες να πεθαίνουν απαρατήρητοι στη ψάθα.Απλά όταν αρχίζω να τους βλέπω πρώτα σαν επιχειρηματίες και ύστερα σαν καλλιτέχνες τότε είναι που νιώθω κάτι εντελώς διαφορετικό και δυσάρεστο , όπως ας πούμε όταν βρίσκω μια τρίχα μέσα στη μακαρονάδα που μου έχει σερβίρει το αγαπημένο μου εστιατόριο..".

    Στο άρθρο υπήρχαν πάμπολλα παραδείγματα επιχειρηματιών - καλλιτεχνών που παρέπεμπαν σε μια άκρατη εμπορευματοποίηση των πάντων. Το άρθρο κατέληγε στη διαπίστωση πως κάποτε υπήρχαν "ο καλλιτέχνης" και "ο άνθρωπος" χωριστά. Ο Βαν Γκογκ πχ ζωγράφιζε αριστουργήματα , αλλά ο αδελφός του ο Τεό ήταν εκείνος που τα πουλούσε. Τώρα ο καλλιτέχνης και ο άνθρωπος(έμπορος) έχουν γίνει ένα και το αυτό. Συμφώνησα απόλυτα..

    Εγώ πάλι δεν ανήκω ούτε στον καλλιτεχικό χώρο ούτε είμαι κανένας έμπορος. Είμαι ένας απλός άνθρωπος-δέκτης με μικρές και μεγάλες ιδιοτροπίες όπως και η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Αυτό που έχω βιώσει σ'ένα άλλο επίπεδο είναι πως υπάρχουν άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου που έχουν έναν ιδιότυπο τρόπο συμπεριφοράς και επικοινωνίας. Δεν έχει σημασία αν είναι διάσημοι ή άσημοι, αν  έχουν βγάλει πολλά ή λίγα. Αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό τους είναι να βλέπουν όλους τους άλλους πρώτα σαν πελάτες και μετά σαν απλούς ανθρώπους. Από ένα δηλαδή άλλο επίπεδο, ένα σκαλί πιο πάνω..

    Νομίζουν πως το χάρισμα που μπορεί να έχουν δικαιολογεί τα πάντα  στη συμπεριφορά τους. Δε ξέρω αν το κάνουν άθελά τους ή από σκοπού. Ίσως να μη το καταλαβαίνουν παρασυρμένοι από το καλλιτεχνικό  τους πάθος που τους ωθεί σε υπερβολές και αντιφάσεις. Προσωπικά δε θα μπορούσα ποτέ έναν ελάχιστα φίλο μου να τον δω σαν το καλύτερο πελάτη μου. Ούτε θα μπορούσα να θυμάμαι τους άλλους μόνο και μόνο όταν πρόκειται να  προωθήσω ή να πουλήσω κάτι. Μου χτυπάει τόσο άσχημα κάτι τέτοιο όσο και η τρίχα μέσα στη μακαρονάδα της καθηγήτριας!!!

    Δε ξέρω πως τα κατάφερα και ξεκινώντας από τη τέχνη κατέληξα στις ανθρώπινες σχέσεις. Ίσως επειδή και στα δύο η άκρως πελατειακή συμπεριφορά πληγώνει.. Βέβαια στη τέχνη, ο θαυμαστής ή ο ακροατής ή τέλος πάντων ο αποδέκτης μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια και να πληρώσει αποδεχόμενος το "ψώνισμα" του δημιουργού. Στις ανθρώπινες σχέσεις (σε όποιο επίπεδο κι αν είναι αυτές) όμως μπορεί;  Σιγουρα όχι ...





    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    Administrator
    #18007   /   15.03.2009, 21:42   /   Αναφορά
    Ωραίο άρθρο, για κάτι που όλοι έχουμε σκεφθεί, είτε είμαστε μουσικοί, είτε όχι.
    #18072   /   21.03.2009, 18:32
    Σ'ευχαριστώ φίλε jorge για το θετικό σχόλιο. Θα συμφωνήσω πως δε χρειάζεται να είμαστε μουσικοί για να κριτικάρουμε κάποια πράγματα. Συμπληρωματικά θα έλεγα πως και ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης είναι πάνω απ'όλα άνθρωπος κι όχι ένα ον από έναν άλλον μακρινό πλανητή ώστε να κρίνεται με διαφορετικά κριτήρια. Όσοι το βλέπουν διαφορετικά σίγουρα κάνουν "φυλετικές" διακρίσεις...

    #18009   /   16.03.2009, 15:33   /   Αναφορά
    Στην εποχή που ζούμε όπου το χρήμα έχει καταλάβει τη πρώτη θέση στο σύστημα των αξιών,δυστυχώς,είναι απόλυτα φυσιολογικό και ο καλλίτεχνης να σκέφτεται τις "εισπράξεις"...'Οταν όμως το χρήμα ξεκινήσει και γίνεται αυτοσκοπός του καλλιτέχνη τότε υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα...
    #18073   /   21.03.2009, 18:46
    Σ'ευχαριστώ για τον σχολιασμό και συμφωνώ πως υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα όταν κάτι γίνεται αυτοσκοπός εις βάρος την ανθρώπινης προσωπικότητας. Δε μιλώ βέβαια μόνο για το θέμα το εισπρακτικό αλλά γενικότερα. Αν το πάθος για την αναρρίχηση στη κορυφή και στην άπιαστη τελειότητα οδηγήσει έναν άνθρωπο στην ολοκληρωτική αλλοτρίωση της συμπεριφοράς του τότε τι νόημα έχει η όλη του προσπάθεια; Είναι ωραίο να λέμε πως κάποιος σαν καλλιτέχνης παίρνει άριστα και σαν άνθρωπος είναι ένα

    τεράστιο μηδενικό; Και οι ευαισθησίες τελικά αυτού του ανθρώπου που βρίσκονται; Είναι ευαίσθητος στη τέχνη του κι αναίσθητος σε όλα τ'άλλα; Μήπως τελικά διακατέχεται από μια πλήρη σύγχυση που δε μπορεί να ελέγξει; Μήπως όπως λέει κι απλός ο λαός έχει καβαλήσει κάποιο καλάμι και δε μπορεί να κατεβεί από αυτό;



    Απορίες κι αυτές κι ας μην είμαι άνθρωπος της τέχνης...

    #18078   /   22.03.2009, 23:47
    πολυ ωραιο αρθορ και συμφωνω απολυτα.παλαιοτερα ο καλλιτεχνης ναι μεν επαιζε για να βγαλει χρηματα αλλα και γιατι του αρεσε,αγαπου σε αυτο που εκανε.τωρα βλεπω ολο και περισσοτερο βαριεστημενα ατομα που κανουν καθε πραξη ειτε καλλιτεχνικη ειτε οχι μονο απο συνηθεια..πολυ καταντια,αλλα πρεπει να μαθουμε να ζομε με αυτα που βλεπουμε και να προσπαθουμε οσο μπορουμε να μην μαζοποιουμαστε...