693 online · 210.831 μέλη
16 Σεπτεμβρίου 1977. H «απόλυτη ντίβα» αφήνει την τελευταία της πνοή στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, σε ηλικία 54 ετών. Η σωρός της αποτεφρώθηκε και κατά την επιθυμία της σκορπίστηκε στα νερά του Αιγαίου, τον Ιούνιο του 1979. Είκοσι έξι χρόνια μετά το θάνατό της και 39 χρόνια μετά τον ουσιαστικό φωνητικό της θάνατο, ο θρύλος Κάλλας αντέχει στο χρόνο...Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #5288 / 01.08.2006, 02:12 / Αναφορά Η Κάλλας για μένα είναι η σημαντικότερη ερμηνεύτρια που άκουσα ποτέ. Και δεν μου αρέσει η όπερα γενικώς. Αλλά η ερμηνεία της, έχει μια απίστευτη αλήθεια. ''la mamma morta'', ''casta diva'', vissi d arte'' και τόσα άλλα. Για κάποιον που ενδιαφέρεται του συστήνω την συλλογή-κασετίνα της ΕΜΙ ''LA DIVINA'', περιέχει 3 cd, με 46 από τις καλύτερες άριες που έχει πει και 1 cd με συνεντευξή της. |
| #5435 / 23.08.2006, 17:35 Αυτή η γυναίκα εκτός απο τη δύναμη της ερμηνείας της,είχε για μένα και κάτι "άλλο". Κάτι που δεν ξέρω πως ακριβώς να το περιγράψω..μια παιδικότητα,μια καθαρότητα στο βλέμμα κάτω απο το περιτύλιγμα της μεγάλης ντίβας. Κι εμένα δε μου αρέσει ιδιαίτερα η όπερα. Το μοναδικό cd που έχω είναι ένα διπλό Μαρία Κάλλας. maria callas-popular music from tv,film and opera(και αυτό της EMI) |
| #5439 / 24.08.2006, 18:16 / Αναφορά Πολύ καλή η πρωτοβουλία σου φίλε yiannisyiannis να μας δημοσιεύσεις γεγονότα από την ζωή της Μαρίας Κάλλας. Άλλωστε το φαινόμενο «Κάλλας» συγκινεί ακόμη …θα ήθελα να συμπληρώσω μερικά στοιχεία για την καλλιτεχνική πορεία της Μαρίας Κάλλας χρονολογικά. Τα παρακάτω στοιχεία είναι από απόσπασμα του βιβλίου: Μαρία Κάλλας 1999, Γιώργος Πανόπουλος και Εκδόσεις Πανός «1939. Λίγο πριν συμπληρώσει τα 15 της χρόνια, κάνει την πρώτη της εμφάνιση. Ερμηνεύει τον ρόλο της Σαντούτσα στην «Καβαλλερία Ρουστικάνα» σε μαθητική παράσταση του Ωδείου Αθηνών. 1940. Τρεις ακόμη μαθητικές εμφανίσεις με το ωδείο: Αντζέλικα στην «Αδελφή Αγγελική» του Πουτσίνι, Αμέλια στο «Μπάλλο ιν μάσκερα», και Αϊντα στην ομώνυμη όπερα του Βέρντι. 1940, 27 Νοεμβρίου. Είναι η πρώτη επαγγελματική της εμφάνιση με την Λυρική Σκηνή. Γίνεται Βεατρίκη στον «Βοκκάκιο» του Σουπέ. 1940-1945. Πέντε ακριβώς χρόνια κράτησε η συνεργασία της με την Λυρική Σκηνή. Τραγούδησε «Τόσκα» «Καβαλλερία» την Σμαράγδα στον «Πρωτομάστορα» του Μ. Καλομοίρη, την Μάρθα στον «Κάμπο» του Ντ’Αλμπερ και τη Λεονόρα στον «Φιντέλιο». 1947, 3 Αυγούστου. Στην Ιταλία πια η Καλογεροπούλου γίνεται «Κάλλας». Πρώτη εντυπωσιακή εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνας με την «Τζιοκόντα» του Πονκιέλλι. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την Ιζόλδη στο Λα Φενίτσε της Βενετίας. 1948. Θριαμβεύει με την «Τουραντώ». Τώρα είναι πια διάσημη σε όλο τον κόσμο. Δελεαστικά συμβόλαια της προσφέρουν όλα τα μεγάλα θέατρα και στα 25 της χρόνια βλέπει τη δόξα της να λάμπει μεγαλόπρεπα. 1949. Εμφανίζεται στο Μπουένος Αιρες με την «Νόρμα» στο Τέατρο Κολόν. 1950. Στο Μεξικό γίνεται Λεονόρα στον «Τραβατόρε», Φιορίλα στον «Τούρκο στην Ιταλία» στη Ρώμη, «Τραβιάτα» στο Κομουνάλε της Φλωρεντίας. 1950. Πάλι στο Κομουνάλε της Φλωρεντίας ερμηνεύει την Ελένη στον «Σικελικό Εσπερινό» και την Ευρυδίκη στο «Ορφέας και Ευρυδίκη». 1952, 2 Απριλίου. Πρώτη εμφάνιση στην Σκάλα του Μιλάνου με την Κοστάντζα στην «Αρπαγή από το Σεράι». Τραγουδάει ακόμα «Αρμίντα» στην Φλωρεντία, «Λουκία» και Τζιλντα στον «Ριγκολέτο» στο Μεξικό και Λαίδη Μακβεθ στον «Μάκβεθ» στη Σκάλα. 1953. Στον Μουσικό Μάιο της Φλωρεντίας γίνεται μια εκπληκτική Μήδεια στην ομώνυμη όπερα του Κερουμπίνι. 1954-1960. έξι ολόκληρα χρόνια κυριαρχεί στη Σκάλα του Μιλάνου. Ιερό τέρας πια, βρίσκει την αποθέωση της καριέρας της. Γίνεται «Άλκηστη», Ελισάβετ στον «Δον Κάρλος», Τζούλια στην «Βεστάλε», Μανταλένα στον «Αντρέα Σενιέ», Αμίνα στην «Σουνανμπούλα», Ροζίνα στον « Κουρέα της Σεβίλλης», «Φαιδώρα», «Άννα Μπολένα» , «Ιφιγένεια εν Ταύροις», Αμέλια στο «Μπάλλο ιν μάσκερα», Ιμογένη στον «Πειρατή» και Παολίνα στον «Πολιούτο». Θριαμβευτική ήταν η παράσταση της «Τραβιάτας» το 1955 σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι. 1957. Έρχεται πάλι στην Αθήνα, εμφανίζεται στο Φεστιβάλ Αθηνών σε ένα κονσέρτο. 1960-1961. Συνδεδεμένη πια συναισθηματικά με τον Ωνάση, τραγουδάει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου «Νόρμα» και «Μήδεια» . 1962. Στη Σκάλα του Μιλάνου αποθεώνεται σαν «Μήδεια» με σκηνοθεσία Αλ. Μινωτή και κοστούμια Γ. Τσαρούχη. 1964. Νέος καλλιτεχνικός θρίαμβος, αυτή τη φορά στην Όπερα του Παρισιού με την «Νόρμα». 1965, 5 Ιουλίου. Τελευταία της εμφάνιση σε παράσταση όπερας. Είναι στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου με την «Τόσκα» σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλλι. 1970. Γυρίζει ταινία τη «Μήδεια» με σκηνοθέτη τον Πιερ Πάολο Παζολίνι. 1973. Αυτός ο χρόνος μοιάζει να κλείνει την καριέρα της. Με τον Τζουζέπε ντι Στέφανο σκηνοθετεί τον «Σικελικό Εσπερινό» του Βέρντι στο Ρέτζιο του Τορίνο. Μετά εμφανίζονται μαζί σε μια σειρά κονσέρτων με άριες από όπερες στην Ιαπωνία, την Αμερική και την Ευρώπη. Σαν τελευταία δημόσια εμφάνισή της πρέπει να θεωρηθεί η 8η Δεκεμβρίου 1973 που τραγούδησε άριες στην Όπερα του Παρισιού. Την ημέρα εκείνη το κοινό την κάλεσε δέκα φορές στην σκηνή. Η κραυγή «Βίβα Μαρία» συγκλόνιζε την αίθουσα ενώ οι ανθοδέσμες σκέπαζαν την σκηνή». Πηγή: Μαρία Κάλλας 1999, Γιώργος Πανόπουλος και Εκδόσεις Πανός |
| #5452 / 28.08.2006, 02:16 / Αναφορά Πάντως η σχετικά πρόσφατη ταινία του Τζεφιρέλι ''Καλλας για πάντα'' με την Αρντάν και τον Αιρονς ήταν μέτρια... θέλησε να φτιάξει ένα αφιέρωμα, αλλά δεν έλεγε τίποτα το ιδιαίτερο. |
| #5454 / 28.08.2006, 23:10 Συμφωνώ μαζί σου megaloserwtike πως η ταινία δεν έλεγε τίποτα ιδιαίτερο σχετικά με την ζωή της Μαρίας Κάλλας ....ούτε καν αφιέρωμα δεν θα το έλεγα εγώ προσωπικά...Αξίζει όμως ένα "μπράβο" στην Φανί Αρντάν για το ρόλο της Κάλλας. Φάνηκε ότι την μελέτησε πολύ καλά πριν την υποδυθεί. Μόνο που έμαθε τις όπερες και πως να ανοιγοκλείνει το στόμα της είναι αρκετό. Δεν συμφωνείς? Ελένη |
| #5456 / 29.08.2006, 03:59 / Αναφορά Οχι... Δεν βρήκα να έχει καταλάβει την προσωπικότητα της Κάλλας. Ούτε την φλόγα, ούτε την δυναμική της έπιασε. Περισσότερο με έπεισε η Δανδουλάκη στο Μάστερ Κλας. Η Αρντάν δεν με έπεισε. Βέβαια της δίδαξε τον ρόλο ένας άνθρωπος που γνώρισε πολύ καλά την Κάλλας και αυτό με προβλημμάτισε, για το πως μπορεί να ήταν πράγματι και το ποιά εικόνα μας έχουν περάσει... ωστόσο δεν ξέρω, δεν με έπεισε. |
| #5465 / 31.08.2006, 15:10 Όπως σου έγραψα στο προηγούμενο μήνυμα εγώ την ταινία την βρίσκω εντελώς αδιαφορη. Απλά μου άρεσαν τα σημεία όπερας με την Αρντάν. Ήταν καλό θέμα να την βλέπω να κάνει πρόβες για την Κάρμεν. Αυτά τα σημεία της ταινίας ήταν για μένα τα πιο ενδιαφέροντα!!!! Σίγουρα δεν με έπεισε και μένα σαν "Κάλλας" ... δεν έλεγε και κάτι ιδιαίτερο. Άλλωστε δεν έχω με κάτι άλλο να την συγκρίνω. Δεν έχει βγει κάποια ταινία που να αφορά την ζωή της Μαρίας Κάλλας... Έχει βγεί ??? Το Μαστερ Κλας δεν το είχα δει τότε που παιζόταν στο Θέατρο...Είχα διαβάσει πολύ καλές κριτικές για την Δανδουλάκη, και είχα δει μέρη του έργου στην τηλεόραση... Ελένη |
| #5472 / 01.09.2006, 00:25 / Αναφορά Με αφορμή την καταγωγή της είπα να γράψω 2-3 πραγματάκια σε σχέση με την Κάλλας. Η Κάλλας γεννήθηκε στις 2 δεκ 1923, στη Νέα Υόρκη. Οι γονείς της μετανάστευσαν εκεί, τον Αύγουστο του 23 (4 μήνες πριν), από την Αθήνα. Εκεί ο πατέρας της άνοιξε φαρμακείο. Ο πατέρας της ήταν από το νομό Μεσσηνίας και η μητέρα της από την Κωνσταντινούπολη. Το 37 οι γονείς της χωρίζουν και η Κάλλας ακολουθεί την μητέρα της στην Αθήνα. Θα ξαναφύγει από την Αθήνα το 1945 με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Το 1957 επιστρέφει στην Αθήνα, όπου και εμφανίζεται στο Ηρώδειο. Το 1960 εμφανίζεται στην Επίδαυρο. Θα φύγει από την ζωή 54 χρονών, στο Παρίσι, στις 16 σεπτ 77. |
| #5474 / 01.09.2006, 01:28 Έτσι ακριβώς !!!! ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ : Οι γονείς της, ο Γιώργος Καλογερόπουλος και η Ευαγγελία Δημητριάδη μεταναστευσαν από το Νεοχώρι Ιθώμης Μεσσηνίας όπου ο πατέρας της διατηρούσε Φαρμακείο στην διπλανή πόλη του Μελιγαλά. Η μητέρα της καταγόταν από την Κέα (Τζια). Το 1937 φεύγει με την μητέρα της για την Αθήνα όπου και άρχισε μαθήματα τραγουδιού στο Εθνικό Ωδείο με την Μαρία Τρβέλλα. Εκτός από τις δύο εμφανίσεις της στην Ελλάδα που γράφει ο megaloserwtikos, υπάρχει και άλλη μία εμφάνιση της Κάλλας στην Ελλάδα : Το 1964 στην ΛΕΥΚΑΔΑ όπου παρακολουθούσε μαζί με τον Ωνάση το τοπικό καλοκαιρινό Φεστιβάλ !!! Τότε η Κάλλας εξέφρασε την επιθυμία να τραγουδήσει...βρίσκεται ένα πιάνο και ένας νεαρός πιανίστας, ο Κυριάκος Σφέτσας. Χωρίς πρόβα τραγούδησε την άρια της Σαντούτσα, από την Καβαλλερία Ρουστικάνα του Μασκάνι. Το Νεοκλασικό στην Πατησίων όπου έζησε η Μαρία Κάλλας το ξέρεις; Κάθε φορά που περνάω από εκεί πάντα κοντοστέκομαι ...υπάρχει και μία πολύ διακριτική επιγραφή που γράφει: "εδώ έζησε η Μαρία Κάλλας"...! Κανένας δεν του δίνει σημασία .... !!! Ελένη |
| #5479 / 01.09.2006, 17:26 / Αναφορά πω πω πω... yiannisyiannis και tzamouranis ευχαριστούμε... πολύ καλό! :) |
| #5490 / 02.09.2006, 19:56 / Αναφορά Το σπίτι που έζησε η Κάλλας, είναι Πατησίων 61. Το ενημερωτικό πλακίδιο που μας έλεγε ότι ''εδώ έζησε η Μαρία Κάλλας'', σήμερα δεν υπάρχει. Το έχουν ξηλώσει. Για αρκετό χρονικό διάστημα, στο συγκεκριμένο σπίτι, έρημο και εγκαταλλελειμένο, είχαν βρει καταφύγιο ναρκωμανείς. Πριν καιρό όμως από λάθος τους, το σπίτι έπιασε φωτιά. Σήμερα απ' έξω έχει σκαλωσιές που δείχνει ότι γίνονται κάποια έργα εκεί. Επίσης έμαθα ότι το έχει αγοράσει κάποια εταιρία. Πέρασα το μεσημέρι, με αφορμή την συζήτηση μας για την Κάλλας εδώ, σταμάτησα για λίγο κι αυτά που γράφω μου τα είπαν κάποιοι εκεί που τους ρώτησα. Η όψη του ταλαιπωρημένου σπιτιού, βρώμικη, τα καυσαέρια το έχουν μαυρίσει, συνθήματα στους τοίχους με μαύρες μπογιές, οι σκαλωσιές σαν τέρατα μπρος στο σπίτι... κι από το σπασμένο τζαμάκι της εξώπορτας βλέπεις μέσα ένα σωρό ακαθαρισίες. Ενα στεναχωρημένο σπίτι και μελαγχολικό, όπως και η διάθεση των ανθρώπων που αγαπήσαμε την Κάλλας που έφυγε τόσο γρήγορα από την ζωή... Καβάλησα το δίκυκλο και μουρμουρίζοντας την μουσική από το ''la mamma morta'' έφυγα με στενάχωρη διάθεση. |
| #5491 / 02.09.2006, 23:12 Με απογοήτευσες megaloserwtike ..... Τις είχα δει και εγώ τις σκαλωσιές έξω από το νεοκλασικό και νόμιζα πως επιτέλους θα το συντηρούσαν !!! Εύχομαι η εταιρία που το αγόρασε να το εκμεταλλευτεί σωστά και ίσως γίνει κάποια σχολή μουσικής εκεί....Δεν μπορώ να το φανταστώ το συγκεκριμένο κτίριο να φιλοξενεί γραφεία και άλλου είδους επιχειρήσεις !!! |
| #7185 / 13.02.2007, 21:29 / Αναφορά Το πραγματικό επώνυμο της Μαρίας Καλογεροπούλου (Κάλλας) ήταν Ανδρινοπούλου. Αρχηγέτης και ονοματοθέτης της οικογένειας ήταν ο Καλόγερος Ανδρινόπουλος, ο οποίος έδρασε ως στρατιώτης στην Επανάσταση του '21 και για την προσφορά του έλαβε στα 1844 από την πολιτεία τιμητικό δίπλωμα και σιδερένιο Αριστείο Ανδρείας (ΓΑΚ αρ. 2211, αύξ. αρ. 48). Αναζητώντας τις ρίζες της οικογένειας φτάνουμε στην περιοχή Λάκκα Σούλι της Ηπείρου, όπου λέγεται πως έφεραν το επώνυμο Φεφές. Πριν τα 1700 μέλη της οικογένειας μετανάστευσαν στο χωριό Καλογερέσι της Τριπύλας κι αμέσως μετά στο γειτονικό χωριό Λαντζουνάτου. Λίγο πριν τη μεγάλη Επανάσταση του γένους, ένας από την οικογένεια, ο Καλόγερος Ανδρινόπουλος, εγκαταστάθηκε σώγαμπρος στο χωριό Μπέτση (του) της Ιθώμης Μεσσηνίας, που βρισκόταν στη βορειοανατολική πλευρά του βουνού του Βουλκάνου (Ιθώμης) και σήμερα δεν υπάρχει πια. Την 1η Γενάρη του 1862 οι Μπετσαίοι, μεταξύ των οποίων κι ο Καλόγερος Ανδρινόπουλος, αλλά και μερικοί τσομπαναραίοι Αλωνιστιώτες που παραχείμαζαν στην περιοχή, ίδρυσαν ενάμισυ χιλιόμετρο δυτικά του Μελιγαλά Μεσσηνίας και δίπλα στη θρυλική γέφυρα της Μαυροζούμαινας, το χωριό Νεοχώρι Ιθώμης. Στις 15 Φλεβάρη του 1864 εγκαταστάθηκαν στο ίδιο χωριό με ειδικό μάλιστα συμφωνητικό (!) και οι κάτοικοι των γειτονικών χωριών Γκολέμη (του) και Μίλα (του). Στου Μπέτση είχαν γεννηθεί δυο τουλάχιστον παιδιά του Καλόγερου, ο Γιώργος κι ο Βασίλης. Παιδιά του Βασίλη Καλογερόπουλου και της γυναίκας του Φωτούλας, το γένος Στάθη Κουντούρη από το Μαυρομάτι της Ιθώμης Μεσσηνίας, ήταν κατά σειρά ο Δημήτρης, ο Γιώργος, η Αναστασία και ο Στάθης. Ο Γιώργος σπούδασε φαρμακοποιός και στα 1916, όντας 29 χρονών, παντρεύτηκε στην Αθήνα την 18χρονη τότε Ευαγγελία (Λίτσα) Δημητριάδη από τη Στυλίδα, ανηψιά του γιατρού-μαιευτήρα της βασιλικής οικογένειας Κωνσταντίνου Λούρου. Στου Μελιγαλά, στα 1916, ο Γιώργος Καλογερόπουλος ίδρυσε φαρμακείο. Στα 1917 γεννήθηκε η πρώτη κόρη του ζευγαριού, η Υακίνθη (Τζάκυ) και στις αρχές του 1920 ο Βασίλης, ένα κατάξανθο αγοράκι με γαλανά μάτια. Δυστυχώς, στα μέσα του 1922, ο μικρός Βασιλάκης πέθανε από μηνιγγίτιδα. Εξαιτίας της υπεροψίας της μαμάς Λίτσας που θεωρούσε το Γιώργο παρακατιανό της, του θανάτου του μικρού Βασιλάκη, αλλά και κάποιων δηλητηριωδών φημών για ξενοκοιτάγματα του ζευγαριού, που η μικρή και αυστηρή κοινωνία της περιοχής διόγκωσε υπέρμετρα και μάλλον άδικα, ο Γιώργος πούλησε την περιουσία του στο Νεοχώρι Ιθώμης στο γαμπρό του Δημήτρη Μπουτακόπουλο από το χωριό Σαντάνι (Ανδανία) Μεσσηνίας (ΓΑΚ Ν. Μεσσηνίας αρ. συμβολ. 511/2.6.1923) και στις 13 Ιουλίου 1923 η οικογένεια έφυγε από την Πάτρα με το πλοίο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ για την Αμερική. Στη Νέα Υόρκη έφτασαν την 1 Αυγούστου του 1923, ημέρα που η χώρα θρηνούσε το θάνατο του 54άχρονου προέδρου της Warren G. Harding. Αξιοσημείωτο είναι πως ο Γιώργος είχε μαζί του 1000 δολλάρια, ποσό τεράστιο για εκείνη την εποχή, όταν οι υπόλοιποι μετανάστες βολεύονταν με 10-20 δολλάρια, γεγονός που σημαίνει πως τα αίτια της μετανάστευσή τους δεν ήταν οικονομικά. Αξίζει, νομίζω, να ειπωθεί πως το ζευγάρι δήλωσε στους αρμόδιους υπαλλήλους της μετανάστευσης ότι δεν ήταν...αναρχικοί κι ότι η φιλάρεσκη Λίτσα καυγάδιζε άγρια μαζί τους γιατί έγραψαν στα χαρτιά τους ότι είχε καστανά μάτια ενώ ήταν μπλέ!... Στις 2 Δεκέμβρη του 1923 γεννήθηκε η δεύτερη κόρη του ζευγαριού, η οποία, στις 22 Φλεβάρη του 1926, βαφτίστηκε στην ελληνορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας από τον παπα-Μεθόδιο Κουρκούλη. Νονοί της ήταν οι γιατροί που ξεγέννησαν τη μάνα της, ο Λεωνίδας Λαντζούνης (από του Μελιγαλά, παιδικός φίλος του Γιώργου) και κάποιος Καρούζος. Της έδωσαν τα ονόματα Σοφία, Καικιλία, Αννα και Μαρία. Οι δικοί της τη φώναζαν Μαριάννα και Μαίρη. Τούτο, λοιπόν, το μελαχροινό ασχημόπαπο με τα γουρλωμένα μάτια είναι η μετέπειτα πασίγνωστη καλλιτέχνιδα της όπερας Μαρία Καλογεροπούλου (Κάλλας). Τα υπόλοιπα γύρω από τα έργα και τις ημέρες της γυναίκας "που πρόσφερε τόσα πολλά και γεύθηκε τόσα λίγα" είναι μέσες άκρες γνωστά... Ομως, όπως συμβαίνει πολύ συχνά με τους εκλεκτούς, η Μαρία Κάλλας πέθανε εντελώς αναπάντεχα στο Παρίσι από καρδιακή προσβολή, το μεσημέρι της Παρασκευής 16 Σεπτέμβρη 1977. Κοντά δυο χρόνια αργότερα, το μεσημέρι της Κυριακής 3 Ιουνίου 1979, από την πυραυλάκατο "Υπολοίαρχος Τρουπάκης", ανάμεσα Φλέβες και Αίγινα, ο τότε Υπουργός Πολιτισμού Δημήτρης Νιάνιας σκορπούσε τη στάχτη της στο αγαπημένο της Αιγαίο... Πρέπει εδώ να σημειώσω πως μετά το θάνατό της μεγάλης καλλιτέχνιδας και ιδιαίτερα μετά το 1992, η τότε Κοινότητα Νεοχωρίου Ιθώμης, τόπος καταγωγής της, προσπάθησε ν΄αγοράσει και αξιοποιήσει το πατρικό σπίτι της Μαρίας, που βρισκόταν στο χωριό, δημιουργώντας πολιτιστικό σύλλογο που θα έφερε το όνομά της. Για το σκοπό αυτό στράφηκε, όπως είναι φυσικό, προς το αρμόδιο Υπουργείο Πολιτισμού για να κηρυχθεί διατηρητέο αυτό το σπίτι. Μετά από παλινωδίες και αμφισβητήσεις, που δυστυχώς εκπορεύτηκαν από την Πολιτεία και τους στενούς συγγενείς της Μαρίας Κάλλας, το σπίτι κηρύχθηκε διατηρητέο με την ΥΠΠΟ/ ΔΙΛΑΠ/ Γ /1960/ 12.1.1998, επειδή, λέει "αποτελεί χαραχτηριστικό κτιρίου τοπικής αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα και είναι σημαντικό για τη μελέτη της εξέλιξης της ιστορίας της αρχιτεκτονικής...". Με τη δικολαβίστικη αυτή πρακτική ο ειδικού...βάρους αρμόδιος τότε Υπουργός κατάφερε ν΄αποξενώσει το σπίτι αυτό από το θρύλο της Μαρίας Κάλλας, θάβοντας έτσι τα όνειρα και τις ελπίδες των κατοίκων του χωριού. Ομως ξέχασε φαίνεται ο Υπουργός και οι συγγενείς -δυστυχώς- της Μαρίας Κάλλας, που μάλιστα προσπάθησαν να γκρεμίσουν το σπίτι, ότι κανείς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι εκεί γεννήθηκε η μεγάλη ντίβα ή έστω κάποτε άπλωσε τ΄ασπρόρουχά της στη φράχτη του κήπου του, αλλά ότι μέσω του σπιτιού μνομονεύουμε τις ρίζες και το σόι των Ανδρινόπουλων-Καλογερόπουλων και τιμούμε την άξια του τόπου μας. Δεν αληθεύουν, βέβαια, αυτά που ισχυρίζονται κάποιοι συγγενείς της Μαρίας Κάλλας, ότι δήθεν αυτή επισκέφθηκε μικρή μια φορά και μάλιστα "εκ περιεργείας" τούτο σπίτι. Υπάρχουν στοιχεία πως η άσημη τότε Μαρία, αρκετά πριν φύγει για την Αμερική, πήγε τρεις τουλάχιστο φορές στο Νεοχώρι, στον τόπο καταγωγής της, ευλαβικός προσκυνητής των πάτριων εδαφών και χώρων. Αλλωστε κανείς δεν επισκέπτεται "εκ περιεργείας" και μόνο ένα άγνωστo και αδιάφορο χώρο... Ας είναι όμως, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με τα διατηρητέα στην πατρίδα μας, η πολιτεία μετά την έτσι κι αλλιώς άστοχη εμπλοκή της, αδιαφόρησε εντελώς για την αναπαλαίωση του σπιτιού, μοναδικού δείγματος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς εξαιτίας του θρύλου και μόνο της μεγάλης ντίβας, με αποτέλεσμα στις 20 Σεπτέμβρη του 2004, στις εντεκάμισυ το βράδυ, σε μια ξαφνική ανεμοθύελλα, το πατρικό σπίτι της Μαρίας Κάλλας να σωριαστεί σε ερείπια, μαζί με την αξιοπρέπεια της Πολιτείας. Οσο αφορά, τέλος, για την...αρχιτεκτονική αξία του σπιτιού, που αποτελεί εφεύρεση και μόνο των αρμοδίων για την αποξένωσή του από την Κάλλας, οφείλω να διαβεβαιώσω όλους τους ενδιαφερόμενους πως μπροστα σ΄αυτό η δική μου ταπεινή χαμοκέλα, που βρίσκεται στο ίδιο όμορφο πολυαγαπημένο χωριουδάκι, στο Νεοχώρι Ιθώμης, φαντάζει δίπλα του Παρθενώνας... Υψώστε, παρακαλώ σας, τις φωνές σας από το φιλόξενο τούτο χώρο να ενδιαφερθούν οι υπεύθυνοι για ν΄αναστηλωθεί το πατρικό σπίτι της Μαρίας Καλογεροπούλου (Κάλλας) στο Νεοχώρι Ιθώμης, μπας και διώξουμε ως κράτος το άγος που μας βαραίνει και γλυτώσουμε καμιά φορά και μείς ως Νεοχωρίτες απο τα ειρωνικά βλέμματα και τα πικρόχολα σχόλια των ξένων επισκεπτών που έρχονται καθημερινά για προσκύνημα σ΄αυτό το χώρο. |
| #7406 / 01.03.2007, 22:41 Σε συνέχεια του από 13-2-2007 σχολίου μου σχετικά με τις ρίζες κλπ. της Μαρίας Kαλογεροπούλου - Κάλλας, επιτρέψτε μου να διορθώσω τα εξής: 1.- Η οικογένεια Καλογερόπουλου έφτασε με το πλοίο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΣ στη Νέα Υόρκη την 1η Αυγούστου 1923, αλλά αποβιβάστηκε στις 2 Αυγούστου, την ημέρα που πέθανε ο πρόεδρος της Αμερικής Warren Gamaliel harding. 2.- Οι γιατροί Λεωνίδας Λαντζούνης και Καρούζος είχαν παραστεί στη γέννηση της Μαρίας Κάλλας, όμως δεν ξεγέννησαν τη μαμα-Λίτσα (ο Λατζούνης ήταν ορθοπεδικός).- |
Οι Ελληνίδες!
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Θεόδωρου Παπαδόπουλου. Από την Οπισθοδρομική Κομπανία στο σήμερα.
Ρίχαρντ Βάγκνερ, η ζωή ενός σπουδαίου ανθρώπου!
Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν και η 3η συμφωνία του!
Αρλέτα: Κατηύθυνε την ελευθερία της μόνη της
Λέλα Παπαδοπούλου, η ρεμπέτισσα με το ακορντεόν
Μάριος Τόκας: ένας ελάχιστος φόρος τιμής
