ελληνική μουσική
    430 online   ·  211.158 μέλη
    αρχική > e-Περιοδικό > Βιογραφίες

    Οι μεγάλοι δημιουργοί του λαϊκού: Γιώργος Μητσάκης

    ’λλοτε παραπονιάρης  και άλλοτε  αρχοντορεμπέτης και περιπαικτικός διαφοροποιήθηκε από τους ομότεχνούς του και  «πέρασε» το δικό του ύφος και στυλ πάνω στο πάλκο.

    Οι μεγάλοι δημιουργοί του λαϊκού: Γιώργος Μητσάκης

    Γράφει ο Γιάννης (reteos)
    10 άρθρα στο MusicHeaven
    Κυριακή 17 Οκτ 2010

    Ο Γιώργος Μητσάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1921 . Ηταν σπουδαίος λαικός συνθέτης , στιχουργός και μάστορας στο μπουζούκι .

    «Εγώ γεννήθηκα στην Πόλη. Τον πατέρα μου τον λέγανε Στέφανο και τη μητέρα μου Αθηνά. Γεννήθηκα στο Μπέικος, μια περιοχή φημισμένη για τα καρύδια της. Ο παππούς μου είχε ανοίξει ένα μαγέρικο εκεί κοντά στα δικαστήρια και σιγά-σιγά είχε αποκτήσει φήμη. Ο πατέρας μου άρχισε να ψαρεύει.

    Πήρε και μια βάρκα -εγώ ήμουν τότε πολύ μικρός- πήρε και τη μάνα μου κι εμένα και πήγαμε και μείναμε στην Πρίγκηπο, σε κάτι παράγκες κοντά στην παραλία. Εκεί μένανε όλοι οι ψαράδες. Εγώ γεννήθηκα το 1921. Αλλά έχω κι άλλο ένα πιστοποιητικό γεννήσεως το 1924. Κι αυτό γιατί είχαν αρχίσει να κυνηγάνε τους Ρωμιούς. Τα πράγματα σιγά-σιγά είχαν αρχίσει να γίνονται δύσκολα για μας τους Έλληνες. Είδαμε κι αποείδαμε, δε μας σήκωνε ο τόπος και αποφάσισε ο πατέρας μου να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα.

    Φορτώσαμε τα πράγματά μας σ' ένα ιταλικό πλοίο, μια σακαράκα, «Αμπάζια» λεγότανε. Και έπειτα από δεκαεφτά μέρες ταξίδι -πιάσαμε Αλεξανδρούπολη, πιάσαμε Θάσο- φτάσαμε στην Καβάλα. Αυτό έγινε το 1935. Του πατέρα μου όμως δεν του πολυάρεσε. Αλλά και η μάνα μου φώναζε γιατί είχε ένα θείο ενωμοτάρχη στο Βόλο κι ήθελε να πάμε εκεί, μας είχε καλέσει ο θείος να πάμε κοντά του. Εκεί εγκατασταθήκαμε σ' ένα χωριό λίγο πιο έξω από το Βόλο, την ’φυσσο. Ψαροχώρι ήτανε, ο πατέρας μου ψάρευε εκεί, ήτανε κι ο θείος εξουσία, αρχίσαμε λοιπόν να τα βολεύουμε κάπως»

    Ο νεαρός Μητσάκης τελειοποιεί τα ελληνικά του, για να μην γίνεται λόγω της προφοράς του ο περίγελος των πιτσιρικάδων, διαβάζει ποίηση και ασχολείται με το μπουζούκι. Για να μην καταλήξει ψαράς, όπως επιθυμούσε ο πατέρας του , φευγει και πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη. Η καλή του μοίρα θα τον κάνει να γνωριστεί με τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Απόστολο Χατζηχρήστο.

    Ο τελευταίος όχι μόνο θα του διδάξει τα μυστικά του οργάνου αλλά θα τον προσκαλέσει στην Αθήνα και θα τον φιλοξενήσει στο σπίτι του στη Δραπετσώνα. Μαζί με τον Ηλία Ποτοσίδη θα δουλέψουν σαν τρίο παίζοντας σε ταβέρνες και καφενεία. Γνωρίζεται με το Στελλάκη Περπινιάδη, το Μάρκο Βαμβακάρη, τον Γιάννη Παπαϊωάννου, το Στράτο Παγιουμτζή, το Σπύρο Περιστέρη, το Στέλιο Κερομύτη, τον Γιάννη Σταμούλη, το Σταύρο Τζουανάκο και άλλους πρωταγωνιστές και κατά την περίοδο της κατοχής εμφανίζεται στα μουσικά στέκια γύρω από την Ομόνοια (στου Πίκινου, στου Μπουχιούνη, στο Καρρέ του ’σσου κ.ά.). Γράφει τα πρώτα του τραγούδια που αμέσως ξεχωρίζουν για την στιχουργική τους φρεσκάδα και πρωτοπορία καθώς και για την φροντισμένη και ταιριαστή μουσική τους επένδυση    .

    ΄Εγραψε  για τον καημό,  το γλέντι, τα βάσανα και το μεράκι του Λαικού ανθρώπου τον οποίο, ως έλεγε, αντιπροσώπευε.

    «Τότε παίζαμε εμείς οι ίδιοι τα τραγούδια μας. Τραγουδούσα σόλο, πρίμα, έπαιζα μπουζούκι, κιθάρα ο γέρος Καρίπης, μπαγλαμά ο τυφλός ο Χρυσίνης και εγώ μπροστά στο μικρόφωνο κι ο κόσμος άκουγε. Και όταν κανένας φώναζε, Μητσάκη δάσκαλε παίξε μου ένα "βασανισμένο", του έκανα το χατίρι..."Απόψε άρχισε να ψιλοβρέχει κι ο νους μου πάλι σε σένα τρέχει».

    Το 1947 παντρεύεται με την πρώτη του σύζυγο και την επόμενη χρονιά έρχεται στη ζωή η κόρη τους. Συνεργάζεται με τον Παπαϊωάννου στου «Μάριου» στην Ίωνος και στου «Καλαματιανού» στις Τζιτζιφιές, μόνοι τους αλλά και ως μέλη του ξακουστού σχήματος των 12 μπουζουξήδων. Περνάει απ' τη «Λουζιτάνια» στη Συγγρού με τον Απόστολο Καλδάρα. Ιστορική έχει μείνει η σύμπραξή του με τον Μανώλη Χιώτη στο «Πίγκαλς» στην αρχή της Πατησίων όπου οι δυο τους συναγωνίζονταν σε κομψότητα και αρχοντιά, μαγεύοντας το κοινό. Ο ίδιος ο Μητσάκης ταπεινά θα δηλώσει: «Η μόνη μου επιτυχία στο πάλκο ήταν με το Χιώτη στο Πίγκαλς». Εκεί ο Χιώτης θα γνωρίσει  και την Μαίρη Λίντα.

    Στο χώρο του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού, λίγοι είναι εκείνοι που ασχολήθηκαν με όλες τις πτυχές της Καλιτεχνικής  έκφρασης και κυμάνθηκαν ταυτόχρονα σε υψηλές στάθμες δημιουργίας όπως ο Μητσακης.

    Στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο, όπου έμφανίζεται στην δισκογραφία ξεχωρίζει αμέσως για την δύναμη των στίχων του, την πολυποίκιλη μουσική του φλέβα, την σωστή ερμηνεία  και την δεξιοτεχνία του στο μπουζούκι.

    Χωρίς υπερβολή πέρα από τον  εύστοχο χαρακτηρισμό του ως «Δάσκαλος»,  ο Μητσάκης θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί  ως ένας από τους κορυφαίους και πηγαίους συνθέτες  της λαικής μουσικής.

    Πέθανε στην Αθήνα το 1993.

    Τα τραγούδια του όπως :  Aιβαλιώτικο, Βαλεντίνα, Δεν είμαι ο Γιώργος, Η θάλασσα του Πειραιά, Θέλω στα μπουζούκια, Νίτσα-Ελενίτσα, Μια γυναίκα, δύο άντρες, Ο ναύτης, Οπου Γιώργος και μάλαμα, Οσο βαρια είναι τα σίδερα, Παλαμάκια, Πάρε το δακτυλίδι μου, Στον Πειραιά συννέφιασε, Συννεφιές, Της Λαρίσης το ποτάμι, Το καυγαδάκι, Το καπηλειό, Το κομπολογάκι, Το σβηστό Φανάρι, Το φανταράκι, Ψιλή βροχούλα  και πολλά άλλα ακόμα, πότε «βαριά» και παραπονιάρικα  πότε εύθυμα και γλεντζέδικα  φέρουν την σφραγίδα του μοναδικού  και αμίμητου Γιώργου Μητσάκη.

    Ο Γιώργος Μητσάκης , «θα είναι ανάμεσά μας με τα τραγούδια του» για πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια ακόμα. Τον Γιώργο Μητσάκη η λησμονιά - αν όχι ποτέ- δύσκολα  θα τον «αγγίξει» .

    (Τα στοιχεία  συλλέχθηκαν  από άλλες αναρτήσεις, επεξεργάστηκαν και αναδημοσιεύονται)


    Tags
    Καλλιτέχνες:Γιώργος ΜητσάκηςΜαίρη ΛίνταΜουσικά Όργανα:κιθάρα



    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #21094   /   17.10.2010, 02:16   /   Αναφορά
    Μπράβο για τη δημοσίευση !!!

    Όταν μάθαινα μπουζούκι, άκουγα ξανά και ξανά τις παλιές ηχογραφήσεις του Μητσάκη για να πάρω κι εγώ κατιτίς από το πολύ σπουδαίο παίξιμό του στο μπουζούκι !!!



    Ό,τι κι αν πεις γι' αυτόν είναι λίγο ... Για τα τραγούδια που έγραψε που αποτελούν πολύτιμη κληρονομιά για τον πολιτισμό του τόπου μας ... για το παίξιμό του στο μπουζούκι .... ή, ακόμη, και για τους ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΥΣ λαϊκούς στίχους, γεμάτους ανθρωπιά ... ω, ναι, θα έλεγες ότι οι στίχοι του έμοιαζαν με ... ζεστές αγκαλιές, στις οποίες χωρούσαν οι απλοί άνθρωποι του μεροκάματου και της φτωχολογιάς : ο ψαράς που, λόγω του επαγγέλματός του, βιώνει την ερωτική / κοινωνική απόρριψη ... ο απένταρος μπεκρής που ξεροσταλιάζει έξω από το, ακόμη πιο "απένταρο", καπηλειό κλπ κλπ .... οι στίχοι του, τα τραγούδια του, μοιάζουν, θαρρείς, με το "μωσαϊκό" μιας άλλης Ελλάδας, που έφυγε ανεπιστρεπτί ... μιας Ελλάδας που, παρόλο που ζούσε μες στη φτώχεια, ήταν σίγουρα πιο αγνή και πιο αυθεντική [όπως τα τραγούδια του Μητσάκη που την "κατέγραψαν"] .... Κι όμως, μέσα σε αυτήν την Ελλάδα ο Μητσάκης, σαν "παρατηρητικός" τραγουδοποιός που ήτανε, μπόρεσε να διακρίνει ... το "καινούριο" που έρχεται : Αχ Βαλεντίνα, έχεις κούρσα και κουρσάρεις, έγινες και σωφερίνα, κι όπως πας σε λίγα χρόνια θα φορέσεις παντελόνια, Βαλεντίνα, Βαλεντίνα .....



    Από αγαπημένα μου τραγούδια ... ποιο να πρωτοθυμηθώ .... Καταρχήν ξεχωρίζω το τραγούδι με το οποίο "εισήλθε" στη δισκογραφία περί το 1946 : Όταν καπνίζει ο λουλάς εσύ δεν πρέπει να μιλάς [το πρώτο και τελευταίο "τεκετζίδικο" τραγούδι που έγραψε] .... Αλλά και τα "Γιατί δεν με θες κυρά μου επειδή είμαι ψαράς" σε ρυθμό ζεϊμπέκικο - καμηλιέρικο .... Αλλά και το χασάπικο "Θα γυρίσει ο τροχός" ..... Και το χασαποσέρβικο [απ' τα καλύτερα του είδους] "Το δικό σου το μαράζι θα με φάει" κλπ κλπ ....





    Τελικά, όμως, κατέληξα ότι το πιο αγαπημένο μου τραγούδι του είναι ένα υπέροχο χασάπικο το οποίο τραγουδά συγκλονιστικά η Ιωάννα Γεωργακοπούλου με δεύτερες φωνές από τον Στελλάκη Περπινιάδη : Σαν την πεταλούδα φτερουγίζεις / γύρω γύρω απ' τη φωτιά γυρίζεις / πρόσεξε μην κάψεις τα φτερά σου / και θα κλαις γι' αυτή τη συμφορά σου" .... Αν ήτανε στο χέρι μου, για τους στίχους αυτού του τραγουδιού θα τού έδινα Νόμπελ Ποίησης ......











    #21100   /   17.10.2010, 07:13
    Αγαπητό Μέλος kwstasaga σε ευχαριστώ τόσο εγώ όσο και άλλοι φαντάζομαι, αναγνώστες . Εκτιμώ ιδιαίτερα την αξιόλογη προσπάθεια των Μελών για τη συλλογή και πρόσθεση κι άλλων στοιχείων στο άρθρο . Ετσι τα άρθρα γίνονται πλουσιότερα σε πληροφορίες ,ειδικά αυτά της στήλης βιογραφίας . Νάσαι καλά .

    #21103   /   17.10.2010, 07:57   /   Αναφορά
    Γιάννη πραγματικά εξαιρετικό άρθρο!!Μια ευκαιρία να διαβάσουμε βιογραφίες που ίσως να μην ψάχναμε αν και ο Γιώργος Μητσάκης άφησε πολύ μεγάλη εποχή στο λαικό και ρεμπέτικο τραγούδι! Δεν γνώριζα ότι η καταγωγή του ήταν Κωνσταντινουπολίτικη αλλά ούτε για τα δύσκολα χρόνια που πέρασε σαν παιδί!

    Πράγματι το άρθρο σου πολύ διδακτικό! σ΄ευχαριστούμε πολύ!
    #21104   /   17.10.2010, 19:29   /   Αναφορά
    Αγαπητε Γιαννη πραγματικα ο Γ .ΜΗΤΣΑΚΗΣ Ειναι μεγαλοσ Δημιουργοσ

    και τον εχω στο ρεπερτοριο μου φυσικα εχει το δικο του μουσικο ιφοσ

    Μραβο για την Ενημερωση .Φιλικα ΜΗΝΑΣ
    #21109   /   18.10.2010, 08:34
    Ευχαριστώ για τα σχόλια σας Αναστασία και Μηνά Οπως έχω αναφέρει και στο πρώτο μου άρθρο της ενότητας « Οι μεγάλοι δημιουργοί του Λαϊκού» τα στοιχεία των άρθρων συλλέκτηκαν από διάφορες πηγές και αναδημοσιεύονται , κατόπιν κάποιας διασταυρώσεως και επεξεργασίας . Κατα συνέπεια το άρθρο δεν είναι «καθ ολοκληρία «δικό μου» και τα εύσημα ανήκουν περισσότερο σαυτούς που είχαν αυτή την ευαισθησία . Εγώ απλώς τα αναδημοσιεύω , γιατί αυτοί οι μεγάλοι δεν έχουν πεθάνει . «Ζουν» στην καθημερινότητά μας, μέσα από τις δημιουργίες τους και όπως εχω πεί το βιογραφικό τους , δεν πρέπει να παραμένει «κρυμμένο» στα χρονοντούλαπα. Πρέπει να αναφέρεται _κατά την γνώμη μου - σε τακτικά χρονικά διαστήματα. Είναι και αυτοί οι μεγάλοι της πλούσιας μουσικής μας κληρονομιάς. Νάστε πάντα καλά .