ελληνική μουσική
    463 online   ·  211.153 μέλη

    Jazz Guitar Comping & dominant 7 chords (part 2)

    Jazz-Guitar
    21.02.2013, 15:29

    To παρόν άρθρο είναι το δεύτερο μέρος μιας σειράς άρθρων που αποσκοπεί να καλύψει όλες τις βασικές κατηγορίες ακόρντων της τζαζ για κιθάρα, συνεχίζοντας με τις δεσπόζουσες. Το πρώτο μέρος θα το βρείτε εδώ.

    Οι συγχορδίες εβδόμης δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέονται με τις ματζόρε, διότι υπάγονται σε τελείως διαφορετικές κατηγορίες ακόρντων και έχουν τελείως διαφορετική αρμονική λειτουργία. Συνήθως, οι δεσπόζουσες δίνουν αρμονική ένταση, ενώ οι συγχορδίες ματζόρε λύνουν αυτή την ένταση σε αρμονική ισορροπία, με πιο τρανό παράδειγμα την ισχυρότατη αρμονική σχέση V7 (ένταση) ->  Imaj7 (ισορροπία). Συμπληρωματικά να αναφέρω, πως οι ματζόρε συγχορδίες, μπορούν να δώσουν μερική αρμονική ένταση, εάν δεν αποτελούν το τονικό κέντρο της αρμονίας του κομματιού (ακόρντο IV), η οποία όμως κορυφώνεται με χρήση δεσπόζουσας.

    Για παράδειγμα, IVmaj7 (μερική ένταση)  - > V7 (ένταση/κορύφωση) - > Imaj7 (ισορροπία).

    Άλλο ένα παράδειγμα διαχείρισης αρμονικής έντασης, IVmaj7 (διαβαθμιζόμενη ένταση) - > V7 (διαβαθμιζόμενη ένταση) -> IVmaj7 (διαβαθμιζόμενη ένταση) - > V7 (ένταση/κορύφωση) - > Imaj7 (ισορροπία).

    Οι δεσπόζουσες συγχορδίες προσφέρουν αρμονική ισορροπία, εάν αποτελούν το τονικό κέντρο του κομματιού, πχ το κομμάτι είναι γραμμένο σε μιξολύδιο τρόπο,  ή πρόκειται για Blues. Σ' αυτή την περίπτωση, η αρμονική ένταση, συνήθως προσφέρεται, από άλλη δεσπόζουσα η οποία βρίσκεται μια καθαρή πέμπτη πάνω από την τονική δεσπόζουσα. Άρα έχουμε V7 (ένταση/κορύφωση) -> I7 (ισορροπία).

    Όταν η δεσπόζουσα δίνει αρμονική ένταση/κορύφωση, τότε ενδείκνυται να αλλοιώσουμε την 5η ή/και την 9η της, προκειμένου να ενισχύσουμε την ένταση. Η από καθαρή μπορεί να γίνει είτε ελαττωμένη είτε αυξημένη, ενώ παράλληλα η από μεγάλη μπορεί να ελαττωθεί σε μικρή είτε να γίνει αυξημένη. Οι δεσπόζουσες με αλλοιωμένες 5ες και 9ες λέγονται altered και συμβολίζονται στην παρτιτούρα εν συντομία V7alt. Άρα, C7alt = C7b5 = C7#5 = C7b9 = C7#9 = C7b5b9 = C7b5#9 = C7#5b9 = C7#5#9... κ.ο.κ. Εάν η δεσπόζουσα δεν δίνει αρμονική ένταση/κορύφωση τότε δεν ενδείκνυται να αλλοιωθεί, προκειμένου να αποφύγουμε την περιττή αρμονική ένταση.

    Για να δούμε όλες αυτές τις δεσπόζουσες αλλοιωμένες και μη στην ταστιέρα της κιθάρας. Διάλεξα δώδεκα F7 και επτά C7alt voicings, ιδανικά για ξεκίνημα. Όπως είπα και στο προηγούμενο μέρος, πρέπει κάθε εβδομάδα εάν είναι δυνατόν, να μαθαίνετε νέα voicings μέχρι να αποκτήσετε καλή συγχορδιακή υποδομή. Δηλαδή να είστε σε θέση να παίξετε, για παράδειγμα, 8 με 12 voicings 7ης, άλλα τόσα 9ης, 11ης, 13ης κ.λπ. και σε διάφορες ποιότητες (ματζόρε, μινόρε, εβδόμης, ημιελαττωμένες κ.λπ.). Προτίμησα να δώσω τα voicings από F7 αντί για C7, διότι ξεκινούν από το πρώτο τάστο και πιστεύω ότι έτσι μπορούν να μελετηθούν ευκολότερα. Εννοείται πως όλα αυτά τα voicings που δίνω σε ολόκληρη την σειρά άρθρων, πρέπει να τα μελετήσετε σε διάφορες τονικότητες.  

    Οι  δεσπόζουσες, όπως τα ακόρντα του πρώτου μέρους, είναι σε λογική σειρά, με την σοπράνο να σχηματίζει την F mixolydian. Τα ακόρντα που έχουν κοινή σοπράνο, είναι εναλλακτικές επιλογές της εναρμονισμένης βαθμίδας του τρόπου. Για την απομνημόνευσή τους, χρησιμοποιήστε την ίδια μέθοδο που περιγράφω στο πρώτο μέρος. Οι altered δεσπόζουσες όμως, πρέπει να μελετηθούν με διαφορετική μέθοδο, η οποία είναι μέσω σειρών ακόρντων ΙΙm7b5-V7alt-Im7 ή ΙΙm7-V7alt-Imaj7 ή έστω πιο απλά V7alt -> Imaj/minor/7. Περισσότερο θα ασχοληθούμε στο επόμενο μέρος της σειράς, γι αυτή την μέθοδο μελέτης. Προς το παρόν επικεντρώστε την προσοχή σας στις συγχορδίες χωρίς αλλοιώσεις.

    Αφού απομνημονεύσετε τα voicings και είστε σε θέση να τα παίξετε με άνεση, τότε μένει να μάθετε να τα χρησιμοποιείτε σωστά. Αυτή η ικανότητα θα αποκτηθεί εάν μελετηθούν τα ηχογραφημένα παράδειγμα που συνοδεύει το άρθρο, σε συνδυασμό με ενασχόληση με την δισκογραφία για απόκτηση ακουσμάτων και την μελέτη ρεπερτορίου.

     

    Τα ηχογραφημένα παραδείγματα αυτή τη φορά είναι δύο. Το πρώτο παράδειγμα είναι comping σε shuffle Blues σε Βb.  Η αρμονία του είναι πολύ απλή και περιορίζεται στα I7, IV7, V7 κόρντα, σε αντίθεση με μια τυπική Jazz Blues σειρά ακόρντων που είναι πιο σύνθετη. Η επιλογή του Βb αντί του C οφείλεται στις τονικές ιδιαιτερότητες των πνευστών. Τονικότητες όπως η Bb, Eb και Ab είναι πολύ συνηθισμένες στην τζαζ, επομένως η εξοικείωση τους είναι επιβεβλημένη! Ευκαιρία λοιπόν με το παρόν παράδειγμα να γίνει η αρχή με την Bb.

    Bb Blues παράδειγμα

    box link

    mediafire mirror link

    backing track για να κάνετε εξάσκηση. To backing track έχει stereo separetion, που σημαίνει πως αν πάμε το balance τέρμα αριστερά σβήνει το πιάνο και αν το πάμε τέρμα δεξιά σβήνει το μπάσο.

    Ακολουθεί παρτιτούρα/ταμπλατούρα για να μελετήσετε, ότι παίζω στο ηχογραφημένο παράδειγμα

    σελίδα 1

    (link: page 1)

    σελίδα 2

    (link: page 2)

    Tο Bb Blues σε ένα αρχείο PDF για off-line μελέτη (printer-friendly) 

    Το δεύτερο παράδειγμα είναι chord melody και chord solo στο Watermelon Man του Herbie Hanc οck. Πρόκειται για 16μετρο Blues με funky feel. 

    Watermellon Man παράδειγμα

    box link

    mediafire mirror link

    backing track για να κάνετε εξάσκηση.

    Ακολουθεί παρτιτούρα/ταμπλατούρα για να μελετήσετε, ότι παίζω στο ηχογραφημένο παράδειγμα.


    σελίδα 1

    (link: page 1)

    σελίδα 2

    (link: page 2)

    σελίδα 3

    (link: page 3)

    To Watermellon Man σε ένα αρχείο PDF για off-line μελέτη (printer-friendly)

    Εδώ τελειώνει το δεύτερο μέρος της σειράς άρθρων Jazz Guitar Comping. Στα επόμενα μέρη θα δούμε και άλλες βασικές κατηγορίες ακόρντων με ηχογραφημένα παραδείγματα.

      

    Καλή μελέτη...

    Time on the instrument...

    [ τροποποιήθηκε από τον/την Jazz-Guitar, 08-03-2013 22:14 ]


    Jazz-Guitar
    21.02.2013, 15:31
    Για διευκρινίσεις / διορθώσεις, σχολιάστε...
    STEFANOS604
    21.02.2013, 16:24

    Αν κατάλαβα καλά....

    Η δεσπόζουσα (V)  επειδή δίνει υψηλή αρμονική ένταση/ κορύφωση όπως λες και αλλοιώνοντας την , δίνει ακόμα πιο υψηλή ένταση και κάνει τη λύση στη τονική  ( Ι) άνετη.

    Οι δε αλλοιώσεις είναι αυτές που αναφέρεις: C7alt = C7b5 = C7#5 = C7b9 = C7#9 = C7b5b9 = C7b5#9 = C7#5b9 = C7#5#9... κ.ο.κ.

    Πρακτικά όμως πως καταλαβαίνουμε ότι η δεσπόζουσα δίνει ή δεν δίνει ένταση και άρα απαιτείται ή όχι αλλοίωση???

    Σκέφτομαι σωστά αν πω ότι θα πρέπει να ακούσω δεκάδες τραγούδια για να διαπιστώνω μετά – όταν θα τα μάθω και θα τα παίζω εγώ -  αν υπάρχει ένταση ή όχι ;

     


    Jazz-Guitar
    21.02.2013, 16:53

    Βάλε το ηχογραφημένο Bb Blues παράδειγμα στο παρόν άρθρο και το παράδειγμα από το 1ο μέρος να παίξει και ακολούθα την παρτιτούρα με ένα στυλό ή με το δάχτυλο όπως κάνει ο Aebersold
    Link

    " target="_blank"> στο βίντεο αυτό στο 10:27. Μην ανησυχείς αν δεν μπορείς να διαβάσεις παρτιτούρα, απλά ακολουθείς τα μέτρα δεν χρειάζεται να διαβάσεις νότες πάρα μόνο να έχεις τα αυτιά σου ανοιχτά και να παρατηρήσεις/ακούσεις τις δεσπόζουσες που δίνουν ένταση, ιδιαιτέρα τις altered.

    Στο παράδειγμα από το 1ο μέρος, όλες οι δεσπόζουσες (G7) δίνουν ένταση/κορύφωση γιατί επαληθεύουν με την Cm7 την σχέση V7 -> Im7. Δηλαδή G7alt (ένταση/κορύφωση) -> Cm7 (ισορροπία).

    Στο παράδειγμα Bb Blues στο παρόν άρθρο, η δεσπόζουσα που δίνει ένταση/κορύφωση είναι η F7, διότι επαληθεύεται η σχέση  V7 -> I7. Δηλαδή F7alt (ένταση/κορύφωση) -> Bb7 (ισορροπία).


    -----------------

    "Κανείς δεν γεννήθηκε σπουδαίος, οι σπουδαίοι άνθρωποι δούλεψαν σκληρά" Jamey Aebersold

    [ τροποποιήθηκε από τον/την Jazz-Guitar, 21-02-2013 16:55 ]


    STEFANOS604
    22.02.2013, 13:40

    Jazz riff 1

     Παρακάτω το link για το ηχητικό του παραπάνω Riff:

    https://www.box.com/s/parlzrgfl0xojzn498gk

    Θέλω να ξεδιαλύνω τα εξής.

    Αυτό είναι ένα ‘’εύκολο’’ Jazzy Riff σε C – όπως ονομάζεται στη φωτογραφία- καθώς και μερικά άλλα μου τα είχαν συστήσει από την ειδική ιστοσελίδα για Χρωματικές Φυσαρμόνικες για να τα μάθω με την φυσαρμόνικα αλλά και με την κιθάρα.

    Στο προηγούμενο post σε ρώτησα αν μπορεί μια ‘’οποιαδήποτε’’ μελωδία να μετατραπεί σε Jazz!!

    Παρακαλώ αν μπορείς να το κάνεις ανάλυση γιατί με το συγκεκριμένο ρυθμό μού 'ρχονται δεκάδες αυτοσχεδιασμοί από γνωστές ελληνικές μελωδίες

    Ευχαριστούμε για τα αναλυτικά στοιχεία στο 2ο μέρος και στα άλλα που όπως λες θα ακολουθήσουν.

    Για μένα πάντως είναι πολύ δύσκολα (‘’Η σαρξ ασθενής -το πνεύμα πρόθυμο’’) . Σίγουρα – όταν τα τακτοποιήσεις όλα σ’ μία ή δύο ενότητες στη στήλη των «Μαθημάτων Μουσικής’’ - οι μελλοντικοί επισκέπτες, που θα θέλουν να ασχοληθούν με τη Σύγχρονη Αρμονία , θα σ’ ευγνωμονούν .

     

    Ευχαριστώ

    Στέφανος

     


    -----------------

    ''Οταν η ψυχή χάσει την αρμονία της τότε η μελωδία και ο ρυθμός βοηθούν να επανέλθει στην τάξη'' Πλάτωνας

     

     

    [ τροποποιήθηκε από τον/την STEFANOS604, 22-02-2013 16:55 ]


    Jazz-Guitar
    22.02.2013, 18:49

    Πριν αναλύσω την αρμονική σειρά, θέλω να κάνω 2-3 σχόλια σχετικά με τα επιλεγμένα voicings από τον συγγραφέα του βιβλίου της σκαναρισμένης σελίδας.

    Σύμφωνα με το ηχητικό του riff, η δεύτερη νότα στο πρώτο μέτρο, θα έπρεπε να είναι σολ (ανοιχτή σολ χορδή) και όχι λα. Παρ' όλα αυτά η νότα λα δεν είναι αρμονικά λάθος γιατί παραπέμπει σε C6. Είμαι σίγουρος, πως αφού ηχογραφήθηκε ως C τριαδικό (Χ 3 2 0 1 0), πρόκειται για τυπογραφικό λάθος . Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως καλύτερο voicing θα ήταν ένα Cmaj7(X 3 5 4 5 Χ), γιατί η δακτυλοθεσία του είναι όμοια με αυτή του C#dim(X 4 3 2 3 X), διότι άμα παίξεις το Cmaj7(X 3 5 4 5 Χ) με barre, τότε αρκεί απλά να μεταφέρεις το 2ο δάχτυλο από τη νότα σι (3η χορδή, 4ο τάστο), στη μπάσα νότα ντο# (5η χορδή, 4ο ταστο) και έτσι η αλλαγή Cmaj7-> C#dim γίνεται πιο άνετα και πανεύκολα. Δεν είναι λάθος η C triad που επέλεξε ο συγγραφέας, ούτε αρμονικά, ούτε ηχητικά, απλά υποθέτω, είχε τους αρχάριους κατά νου στις επιλογές του.

    Ας δούμε το voicing F/G. Πρόκειται για ένα τριαδικό F, με μπάσο τη νότα σολ και ουσιαστικά δεν διαφέρει από την Dm11 (η 11η δίνει το sus4 ήχο). Ας το δούμε λίγο αναλυτικά.

    Οι νότες που περιέχει  η συγχορδία F/G είναι: σολ, φα, λα, ντο

    η σολ είναι η 11η του ρε

    η φα είναι η μικρή 3η του ρε

    η λα είναι η καθαρή 5η του ρε

    η ντο είναι η μικρή 7η του ρε

    άρα F/G = Dm11.

     

    Πάμε στο αρχικό chord progression της σκαναρισμένης σελίδας: C - C#dim - Dm7 F/G- G7b9.

    Αφού F/G = Dm11 τότε γράφουμε πιο απλοποιημένα την σειρά: C - C#dim - Dm7 - G7b9.

    Όσο απίθανο και αν φαίνεται αρχικά, η παραπάνω σειρά προέρχεται από την : Cmaj - Am7 - Dm7 - G7, δηλαδή I -VIm - IIm - V7, σειρά πολύ συνηθισμένη στην δυτική μουσική.

    Στην τζαζ, όταν μια σειρά ακόρντων ακολουθεί τον κύκλο 5ων ανάποδα (δηλαδή σε 4ες), τότε συνηθίζεται η επαναεναρμόνιση των μινόρε σε δεσπόζουσες. Δηλαδή η Αm7 επαναεναρμονίζεται σε Α7 και η Dm7 επαναεναρμονίζεται σε D7, χωρίς να είναι αναγκαίο να επαναεναρμονιστούν και οι 2 συγχορδίες.

    Άρα από Cmaj7 - Am7 - Dm7 - G7

    έχουμε, Cmaj7 - Am7 - D7 - G7

    ή Cmaj7 - A7 - Dm7 - G7

    ή Cmaj7 - A7 - D7 - G7

    Οι δεσπόζουσες συγχορδίες, είναι πολύ συγγενικές με τις ελαττωμένες συγχορδίες. Ας δούμε γιατί:

    η φόρμα δεσπόζουσας: 1 - 3 - 5 - b7 (θεμέλιος, μεγ 3η, καθ 5η, μικρή 7η)

    η φόρμα της ελαττωμένης 1 - b3 - b5 - bb7 (θεμέλιος, μικρή 3η, ελ 5η, ελ 7η)

    Εάν πάρουμε μία δεσπόζουσα και αυξήσουμε την θεμέλιο ένα ημιτόνιο, πχ στην C7, η θεμέλιος ντο να γίνει ντο#, τότε αυτόματα η μεγάλη 3η γίνεται μικρή, η καθαρή 5η γίνεται ελαττωμένη και η μικρή εβδόμη γίνεται ελαττωμένη, άρα το νέο ακόρντο που προκύπτει είναι η C#dim. Ομοίως η Α7 γίνεται Α#dim, και όπως είναι γνωστό, οι ελαττωμένες συγχορδίες είναι συμμετρικές και κάθε μία, είναι τέσσερα ακόρντα ταυτόχρονα. Άρα Α#dim = C#dim = Edim = Gdim.

    Επομένως,   Cmaj7 - Am7 - Dm7 - G7 ---->  Cmaj7 - A7 - Dm7 - G7 ---->  Cmaj7 - Α#dim - Dm7 - G7 ----> C - C#dim - Dm7 - G7b9

    Η σειρά ακόρντων Cmaj7 - Am7 - Dm7 - G7, παρουσιάζεται πολύ αναλυτικά από τον ΜΕΓΑ Joe Pass
    εδώ Link

    >

     

     

     

     


    -----------------

    "Κανείς δεν γεννήθηκε σπουδαίος, οι σπουδαίοι άνθρωποι δούλεψαν σκληρά" Jamey Aebersold

    [ τροποποιήθηκε από τον/την Jazz-Guitar, 22-02-2013 18:52 ]

    [ τροποποιήθηκε από τον/την Jazz-Guitar, 22-02-2013 18:59 ]


    STEFANOS604
    22.02.2013, 20:50

    Γιώργο ευχαριστώ για την επιστημονική ανάλυση του θέματος αν και για να εξομολογηθώ (προς το παρόν) δεν την έχω κατανοήσει - πειστεύω στο μέλλον μαζί με άλλες σου αναλύσεις να τα καταφέρω.

     

     


    Jazz-Guitar
    22.02.2013, 23:07
    Αν θες πάντως οποιαδήποτε διευκρίνιση, μη διστάσεις να ρωτήσεις...
    STEFANOS604
    23.02.2013, 00:52

    Γιώργο ευχαριστώ.

    Αφού δεν έχουμε σχολιασμούς και από άλλα μέλη , αν δεν έχεις κάτι το καλύτερο να δώσω και το δεύτερο και τελευταίο riff να το αναλύσεις όπως το 1ο και εγώ με την ησυχία μου θα τα μελετήσω και θα τα ξαναπούμε.

    Αν αυτό που δίνω , το θεωρείς εκτός θέματος ή έπρεπε αργότερα να τεθεί ή θα ετίθετο από σένα παράλειψε την απάντηση και γράψε αυτά που νομίζεις. Μας έριξες στα βαθιά νερά πάντως να πνιγούμε δεν το πιστεύω αλλά κάτι παραπάνω θα μάθουμε

    Riff in C

     

    Ηχητικό

    https://www.box.com/s/42qljbopff9jozkj1h9r

     


    Jazz-Guitar
    23.02.2013, 11:19

    Η σειρά ακόρντων είναι:

    B6/9 -> C6/9 -> A#7 -> A7 -> D#9 -> D9 -> F#7 -> G7

    Παρατηρούμε πως κάθε δεύτερη συγχορδία προσεγγίζεται χρωματικά. Η χρωματική προσέγγιση ακόρντων από οποιαδήποτε κατεύθυνση (είτε Β->C, είτε C#->C), συνηθίζεται στην τζαζ. Τα ακόρντα B6/9, A#7, D#9, F#7, δεν έχουν κάποια αρμονική λειτουργία πέρα της χρωματικής προσέγγισης.

    Άρα ουσιαστικά μένουν τα εξής ακόρντα: C6/9 -> A7 -> D9 -> G7

    Τα ακόρντα C6, είναι ματζόρε με μεγάλη 9η (1 - 3 - 5 - 6 - 9) και έχουμε ξαναπεί, πως άσχετα από το ποια επέκταση σε μια συγχορδία χρησιμοποιείται, δεν αλλάζει η αρμονική λειτουργία της (το παράδειγμα του κόκκινου στο 1ο μέρος).

    Επομένως   C6/9 = Cmaj7 και D9 = D7

    Άρα έχουμε την εξής αρμονική σειρά Cmaj7 -> A7 -> D7 -> G7

    Παράθεση:

    Στην τζαζ, όταν μια σειρά ακόρντων ακολουθεί τον κύκλο 5ων ανάποδα (δηλαδή σε 4ες), τότε συνηθίζεται η επαναεναρμόνιση των μινόρε σε δεσπόζουσες. Δηλαδή η Αm7 επαναεναρμονίζεται σε Α7 και η Dm7 επαναεναρμονίζεται σε D7, χωρίς να είναι αναγκαίο να επαναεναρμονιστούν και οι 2 συγχορδίες.

     

    Άρα από Cmaj7 - Am7 - Dm7 - G7

    έχουμε, Cmaj7 - Am7 - D7 - G7

    ή Cmaj7 - A7 - Dm7 - G7

    ή Cmaj7 - A7 - D7 - G7

     

     

    Άρα το φαινομενικά περίπλοκο chord progression B6/9 -> C6/9 -> A#7 -> A7 -> D#9 -> D9 -> F#7 -> G7

    είναι ακριβώς το ίδιο αρμονικά με το Cmaj7 - Am7 - Dm7 - G7

     

     Δεν μου αρέσει η επιλογή κάποιων voicings από τον συγγραφέα του βιβλίου (το μόνο που σώζει την κατάσταση, είναι η χρήση ακουστικής κιθάρας στο ηχογραφημένο παράδειγμα), αλλά δεν θα επεκταθώ τώρα, ίσως σε κάποιο μελλοντικό thread...


    -----------------

    "Κανείς δεν γεννήθηκε σπουδαίος, οι σπουδαίοι άνθρωποι δούλεψαν σκληρά" Jamey Aebersold

    [ τροποποιήθηκε από τον/την Jazz-Guitar, 23-02-2013 11:36 ]




    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία