Σχόλια

istoxastis: Αφιερούται...
Στην αειφόρο εξέλιξη της Ελληνικής μουσικής, απ’ τους δωρικούς παιάνες ως της Υπερμάχου Στρατηγού τα νικητήρια κι απ΄ της Σαπφώς τα μελίσματα ως τα βυζαντινά Μεγαλυνάρια, καθώς και στην μετέπειτα μεταλαμπάδευση «ρυθμών» και «δρόμων» σε Ανατολή και Δύση.
Να είσαι καλά και πάλι Νεκταρία μας και γι αυτό σου το πόνημα όλοι μας εδώ στον μουσικό παράδεισο, ταπεινά σ’ ευχαριστούμε

istoxastis: Λοιπόν που λες Γιώργο, στα δύσκολα μου απόψε, με βρήκαν τα demakia σου κι απ' το "χειρουργικό" της κορούλας μου, παρέσυραν για λίγο το νου μου, μελωδικά, ως τη φωτιά της Σμύρνης. Δεν λέω και τα άλλα δυο κομμάτια σου ήταν άψογα, ευαίσθητος στίχος και εξαίσια μουσική, όμως, πως να στο πώ, έκει κοντα στην ΑΓΙΑ ΠΟΛΥΧΝΗ ΠΛΑΙ ΣΤ ΑΙΒΑΛΙ, σαν να συνάντησα την καλλιτεχνική σου ωριμότητα, ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΝΑ ΓΥΡΕΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΑΣΤΕΡΙ και την καταξίωση σου, το αξίζεις

istoxastis: Ένα τέτοιο "Μελωδικό Καράβι" είναι που περιμένει, Νεκταρία, την Αύρα και το Μέλι της φωνής σου, για να τα μεταφέρει στα πέρατα της καταξίωσης!

istoxastis: Ευχαριστώ τον MusicHeaven για την ξεχωριστη παρουσίαση της ταπεινότητας του στίχου μου.

¶νδρέα μου τα λόγια σου μου δώσανε χαρά κι η πρόταση σου με τιμά. Χίλια ευχαριστώ απ' την καρδιά μου.

Δεν είναι καθόλου "ταπεινή" η γνώμη σου yiannisyiannis και "μετρώ" την άποψη σου. Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια

istoxastis: Αγάλεται η ψυχούλα του ήρωα σου -με το βιβλικό όνομα θαρρώ- αυτή την πρωτομαγιά, γιατί η πατρίδα της θυσίας από σήμερα είναι ισότιμα ενταγμένη στην Ευρώπη των λαών!

istoxastis: Να, που ήρθε ή ώρα Νεκταρία « να μοιραστείς μαζί…» και τη χαρά όλων μας, εδώ στό μουσικό παράδεισο...
Γιατί… «ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ», συναντιούνται, ο δάσκαλος με τη μαθήτρια, σε ένα συλλείτουργο Βυζάντειου μέλους και ήχου παραδοσιακού, σε διάσταση μέθεξης.
Γιατί… «ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ», συναντιούνται, ο ύμνος της καθ’ ημάς Ορθόδοξης Ανατολής με το τραγούδι της καθ΄ ημάς Ελληνικότατης παράδοσης, σαν σε εξωκλήσσειο πανηγύρι.
Γιατί… «ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ», συναντιούνται, τα πιο Ελληνικά είδη μουσικής (βυζαντινοί ύμνοι και δημοτικά τραγούδια) με την από αιώνων αναμενόμενη ΔΙΚΑΙΩΣΗ…
Αυτό το τελευταίο, στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου!

istoxastis: Κι όμως, yiannisyiannis, μέσα στις αργίες της Διακαινησίμου μ’ έναν ήλιο σαν κι αυτό που… δεν τον τρώει το pc κι ανάμεσα αλλά σε «στιχάκια» που «θα αφιερώνατε στον κολλητό/η σας» ή έγνοιες αν «ξεκαβάλησε το καλάμι ο Κατσιμίχας» και μέρες άκρατης αλλά δικαιολογημένης συναισθηματικής φόρτισης του νεανικού, κατά βάση, κοινού του Musicheaven, το διαμάντι-πόνημα της Νεκταρίας άντεξε. Εξήντα πέντε (καθόλου ευκαταφρόνητο νούμερο) συνειδητοί δείκτες νεανικών χεριών έκαναν κλικ, «ψηλαφώντας…» και διέσωσαν την ποιοτική διάσταση της μουσικής μας κοινότητας

istoxastis: ¶ντε στο καλό σου, αλητάκι (με την πιο γλυκειά ένοια του όρου), μ' εκανες κι έκλαψα.
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

istoxastis: Να κρατάς καλά φυλαγμένα στις τσέπες του κοντού παντελονιού τα ψιλά για τα πρώτα τσιγάρα και τη θαμπή φωτογραφία της χαμένης αθωότητας και να‘σαι σίγουρος, με τέτοια ευαισθησία στο στίχο σου, όχι μόνο τα κορίτσια του μπάρμπα Βασίλη θα πλανέψεις, αλλά… τη πλάση όλη.

istoxastis: Τι συνειρμός κι αυτός… απ’ τον Ακάθιστο Ύμνο στη Φραγκοσυριαννή!
Μπράβο σου, yiannisyiannis, για το ύφος αλλά και το ήθος της γραφής σου. Αλήθεια, πόσο πιο γνήσια μπορεί γίνει σήμερα η Ελληνικότητας μας, αν κάθε νεογέννητο Ελληνόπουλο κουβαλά –όχι σαν γράμμα κλειστό- γνώση και εμπειρία, την Παράδοση της καθ’ ημάς Ανατολής, σ’ όλες της τις εκδηλώσεις, (κοινωνική συμπεριφορά, κουλτούρα κλπ), για να την εξελίσσει, την ζήσει και αναδείξει τον πλούτο της!