Κάθε μέρα υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι πρέπει να εξοικονομήσω επιτέλους λίγο χρόνο, για να γράψω αυτά που θέλω στο ιστολόγιό μου, αλλά όταν έρχεται η ώρα για να φύγω από το γραφείο μου, διαπιστώνω ότι πάλι δεν τα κατάφερα. Και τώρα που γράφω δηλαδή, άλλα έπρεπε να κάνω…..αλλά επειδή έπεσα πάνω σε ένα κείμενο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σκέφτηκα ότι, μια που δεν προλαβαίνω εγώ, ας αφήσω εκείνον να μιλήσει για μένα.

Λόγος ερωτικός συνέχεια λοιπόν, δια χειρός Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, με ένα κείμενο δια του οποίου εκφράζει την ερωτική του αγωνία για το Έθνος.

«’γγλος ή Γερμανός ή Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης ή αναρχικός ή άθεος ή οτιδήποτε. Έκαμε το πατριωτικό του χρέος και έκτισε μεγάλη πατρίδα. Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλλεται, χάριν της πολυτέλειας, την απιστία και την απαισιοδοξία.

Αλλά Έλλην την σήμερον, όστις θέλει να κάμει δημόσια τον άθεο ή τον κοσμοπολίτη, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ' άκρων ονύχων και τανυόμενον να φτάσει εις ύψος και φανεί και αυτός γίγας. Το Ελληνικόν έθνος το δούλον, αλλ' ουδέν ήττον και το ελεύθερον έχει και θα έχει διαπαντός ανάγκη της Θρησκείας του...».

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Λαμπριάτικος Ψάλτης»