Εδώ και αρκετούς μήνες έχω σταματήσει να διαβάζω οποιοδήποτε άλλο είδος λόγου πλην ενός. Έχω περιοριστεί αποκλειστικά και μόνο στα παραμύθια. Πρώτη φορά στη ζωή μου έχω αγοράσει και διαβάσει τόσα πολλά παραμύθια. Τόμους ολόκληρους. Από την Ελλάδα, αλλά και απ΄ όλο τον κόσμο. Σύγχρονα και παλιότερα. « Επώνυμων» δημιουργών, αλλά και «ανώνυμων» λαϊκών ανθρώπων που έχουν διασωθεί από στόμα σε στόμα στο πέρασμα των χρόνων. Έχω εκπλαγεί από τον πλούτο και τη δύναμή τους. Έχω μάθει πράγματα για το συγκεκριμένο είδος λόγου που στο παρελθόν αγνοούσα. Έχω κυριολεκτικά μαγευτεί…

Αυτές τις μέρες φυλλομετρώ τον πρώτο τόμο του βιβλίου «Τα παραμύθια των αδελφών Γκριμμ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα. Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι η δουλειά που κάνανε τα δύο αδέλφια είναι ε-ν-τ-υ-π-ω-σ-ι-α-κ-ή! Στο μυαλό και στη συνείδηση πολλών ανθρώπων(και μέχρι πρόσφατα και στο δικό μου) οι Γκριμμ ήταν απλά δύο πολλοί καλοί παραμυθάδες, με ένα πλήθος όμορφων ιστοριών στο ενεργητικό τους. Κι όμως. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι αδελφοί Γκριμμ παρουσίασαν μία δουλειά επιστημονική, καταγράφοντας, διασώζοντας και διατηρώντας στον χρόνο εκατοντάδες λαϊκά γερμανικά παραμύθια…

Οι εκδόσεις Άγρα, με την ποιότητα που πάντα τις διακρίνει, προσφέρουν στο αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο-θησαυρό, που πέρα από τα παραμύθια, έχει μία εισαγωγή-δοκίμιο, χρονολόγιο των δύο αδελφών, καθώς και τον πρόλογό των ίδιων στην πρώτη έκδοση του βιβλίου τους.

Πάντα αναρωτιόμουν γιατί πολλοί άνθρωποι θεωρούν το παραμύθι «ευτελές» και το υποτιμούν. Γιατί αν κάνεις δώρο σε έναν ενήλικα ένα τόμο με παραμύθια ή –γιατί όχι- και ένα εικονογραφημένο παραμύθι δεν το βλέπει πάντα με καλό μάτι, χαμογελάει και δεν το θεωρεί «σοβαρό»; Ε, για ένα τέτοιο κοινό, που ακόμα δεν έχει αντιληφθεί ότι τα παραμύθια είναι για όλους, νομίζω ότι η καταλληλότερη απάντηση είναι Τα Παραμύθια των αδελφών Γκριμμ, από τις εκδόσεις Άγρα. Πολύ σοβαρότερο και πολύ πιο προσεγμένο, ασφαλώς πιο ενδιαφέρον και πιο ουσιαστικό από πολλά μυθιστορήματα της πλάκας που κυκλοφορούν…ελεύθερα!