Τα λατρεύω τα Χριστούγεννα. Από αισθητική και πρακτική άποψη. Μου αρέσει πάρα πολύ ο χριστουγεννιάτικος στολισμός και γενικά η οικογενειακή, η παρεϊστικη χροιά αυτής της γιορτής. Πάντα μου άρεσε  το παραμύθι του Αϊ Βασίλη. Έμαθα όταν ήμουν αρκετά μικρός ότι δεν υπάρχει και ότι η ιστορία αυτή είναι στην πραγματικότητα ένα παραμύθι. Πρέπει να ήμουν 6 χρονών όταν το έμαθα απ' το μεγαλύτερό μου αδερφό. Δε θυμάμαι να με πείραξε. Περισσότερο ένιωθα περηφάνια που έμαθα την αλήθεια, και ίσως η αλήθεια να ήταν ακόμα πιο ευχάριστη: τα δώρα δε μου τα έφερνε αυτός ο άγνωστος χοντρούλης παππούς, αλλά οι γονείς μου που με αγαπούσανε. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στις ζωές όλων μας, κάποια στιγμή δηλαδή παύουμε να πιστεύουμε στον Αϊ Βασίλη που μπαίνει απ' την καμινάδα, στο μπαμπούλα που κρύβεται μέσα στη ντουλάπα, στις νεράιδες που έρχονται το βράδυ ενώ κοιμόμαστε κλπ  

Ξέρω, ξέρω... Μάλλον σκέφτεστε ότι αυτά που γράφω είναι αυτονόητα. Ε λοιπόν, κι όμως υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που σκέφτονται με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Μόνο που αντί για τα δώρα κάτω απ' το δέντρο, αν είσαι "καλό παιδί" θα απολαύσεις μεταθανάτια δώρα: την αιώνια ζωή, τον παράδεισο ή δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο έχουν φανταστεί οι ιδρυτές των θρησκειών για να χειραγωγήσουν τους οπαδούς τους. Αυτός που σε παρακολουθεί και "ξέρει αν ήσουν καλός ή κακός" όπως λέει το Χριστουγεννιάτικο τραγούδι, δηλαδή ο Big Brother στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ο Αϊ Βασίλης αλλά ο ...Θεός. Αυτό το αιώνιο μάτι που ασχολείται μανιωδώς με κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια της ζωής σου για να δει αν το έκανες σωστά ή όχι. Η περίφημη "ελεύθερη βούληση" πάει κάπως έτσι: "Έχεις την ελευθερία να κάνεις το σωστό και το λάθος. Αν κάνεις το λάθος την έβαψες και θα τιμωρηθείς". Ελεύθερη βούληση είναι αυτό ή σκληρό διαγώνισμα που κρατάει μια ζωή; Είναι σαν να πρέπει να μαντέψουμε τί θα ήθελε κάθε φορά ο υποτιθέμενος Θεός και να πρέπει να το ακολουθήσουμε επειδή "έτσι πρέπει". Μα αυτό δεν είναι η μέγιστη σκλαβιά;

Αυτά βέβαια τα έχω ξεπεράσει προ πολλού. Ακριβώς όπως έπαψα να πιστεύω στο παραμύθι του Αϊ Βασίλη έτσι έπαψα να πιστεύω και στο παραμύθι του Θεού. Ήταν λίγο πιο δύσκολο όμως. Είναι γενικά πιο δύσκολο να πάψεις να πιστεύεις κάτι που το πιστεύουν πολλοί άνθρωποι γύρω σου. Είναι σαν να βρίσκεσαι μονίμως εντός μιας ιδεολογικής προπαγάνδας. Όμως αν αρχίσεις να αμφισβητείς, να διαβάζεις και να ερευνάς σίγουρα θα πάψεις να πιστεύεις ή τουλάχιστον θα τροποποιήσεις αυτά τα οποία σε διδάσκουν.

---- 

Όσοι πιστεύουν στον χριστιανικό Θεό, ας κάνουν ένα μικρό πείραμα: Κάντε την υπόθεση ότι μιλάτε σε ένα μικρό παιδί που είναι πεπεισμένο για την ύπαρξη του Αϊ Βασίλη. Τί επιχειρήματα θα χρησιμοποιούσατε για να του αποδείξετε ότι αυτό δεν ισχύει; Σκεφτείτε το...

Μήπως τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να πείσουν κάποιον ότι όλη η ιστορία περί Θεού και θαυμάτων είναι επίσης παραμύθι; Μήπως λοιπόν ο "Αι Βασίλης" των μεγάλων είναι ακριβώς ο ίδιος με τον Αϊ Βασίλη των μικρών; Όσα στοιχεία υπάρχουν για τον έναν, τόσα υπάρχουν για τον άλλον. Από εκεί και πέρα όλα είναι ευσεβείς πόθοι.

Πολλές φορές νιώθω ότι πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Επικεντρωνόμαστε σε πράγματα ασήμαντα και περιστρεφόμαστε γύρω από αυτά σε έναν φαύλο κύκλο. Και πάντα προσπαθώ να βγαίνω έξω από αυτόν τον κύκλο, να τα βλέπω τα πράγματα όπως είναι στ'αλήθεια, να δω την ύπαρξή μου όσο γίνεται από πιο ψηλά. Μια τέτοια προσπάθεια είναι το τελευταίο κείμενο των Σκέψεων, με τίτλο Για μια νέα Φιλοσοφία.

Ποιοι είμαστε, τί είναι ο άνθρωπος και τί γυρεύει εδώ σε αυτόν τον πλανήτη; Οι εύκολες απαντήσεις που δίνονται απ' τις θρησκείες μου φαίνονται πολύ απλοϊκές και κατασκευασμένες. Η εικόνα που έχουμε πια για το σύμπαν έτσι όπως το γνωρίζουμε απ' σύγχρονες επιστήμες είναι πολύ πιο δελεαστική, πολύ πιο συναρπαστική από οτιδήποτε είχαμε φανταστεί στο παρελθόν. Στο κείμενο αυτό κάνω μια προσπάθεια να δω τον κόσμο και να νιώσω το δέος της ύπαρξής μας χωρίς να χρειαστεί να εφεύρω κάποιου είδους μεταφυσική ή κάποιο παραμύθι. Πρέπει να αναφέρω ότι ο Carl Sagan και ο Richard Dawkins με επηρέασαν πολύ και μου έδωσαν να καταλάβω σε μεγάλο βαθμό την θέση του ανθρώπου στον κόσμο. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα τα βιβλία Pale Blue Dot και Demon-Haunted world του Sagan και τα The God Delusion, A Devil's Chaplain και Unweaving the Rainbow του Dawkins. Ίσως γράψω κάποια στιγμή κάτι αναλυτικότερα για αυτά τα βιβλία.

Μπορείτε να διαβάσετε το νέο κείμενο εδώ: Για μια νέα Φιλοσοφία