Ο πόλεμος των ...Astron
Κάμε να σ' ανταμώσω φάσμα χαμένο του πόθου μου...
Κάμε να σ' ανταμώσω φάσμα χαμένο του πόθου μου...
14 Δεκεμβρίου 2007, 15:48
Πιστεύουμε ακόμα στον Αϊ Βασίλη;
Φιλοσοφία
theotita (14.12.2007)
Μεγάλο θέμα Παύλο.
Θα ήθελα μόνο να σου επιστήσω την προσοχή και λυπάμαι για το διαχορισμο που πρέπει να κάνω, αλλά νομίζω πως έχει να κάνει με την υποκειμενικότητα των ανθρώπων που μας δίδαξαν(για να μην αναφερθώ κ σε άλλα πράγματα).
Αυτά που περιγράφεις για τον Αϊ Βασίλη και τον Θεό αφορούν τον Άγιο Νικόλαο και τον (μ'εκνευρίζει ο διαχορισμός -λες και είναι άλλος, αλλά τον έκαναν άλλοι πριν από μένα) Θεό της δυτικής Χριστιανικής εκκλησίας.
Ο Άγιος Βασίλης για μένα είναι αυτός που ήρθε απ' την Καισαρία και φέρει άλλη φιλοσοφία μαζί του και ο Θεός στον οποίο πιστεύω (ορθόδοξη άποψη)δεν είναι ο τιμωρός, αλλά ο Θεός της αγάπης και της συγχώρεσης.
Συγνώμη αν φαίνεται σα να σου κάνω μάθημα αλλά έχω βαρεθεί να επιρρεαζόμαστε και να διαγράφουμε την "πίστη" μας, αν θες λόγω, ξένων επιρροών και παραπληροφώρησης (όλα αυτά πάντα κατά τη γνώμη μου).
Αν βάβαια κι αυτή η φιλοσοφία δε σου κάνει, το δέχομαι φυσικά! Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε με ελεύθερη βούληση!!
Συγνώμη αν έγινα κουραστική! Astron (14.12.2007)
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου Αθηνά, αλλά πράγματι αυτή η φιλοσοφία δεν μου κάνει καθόλου.
Αλίμονο αν βασιζόμουν σε παραπληροφόρηση ή ξενόφερτες ιδέες για να βγάζω τα συμπεράσματά μου. Η κριτική σκέψη όπως γνωρίζεις ξεκίνησε απ' την (μη χριστιανική) αρχαία Ελλάδα. Νομίζω λοιπόν δεν έπιασες το πνεύμα του post μου...
Αυτό που λέω είναι το εξής. Δεν έχει σημασία αν πιστεύουμε στον Αι Βασίλη, τον Άγιο Νικόλαο, τις νεράιδες, το Χριστό ή τον Αλλάχ. Το θέμα είναι ότι ενώ θεωρούμε κάποια πράγματα παραμύθια -και σωστά τα θεωρούμε έτσι-, άλλα πράγματα τα θεωρούμε αλήθειες χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Είναι αυτό που λέμε καθαρά "θέμα πίστης".
Ο τίτλος λοιπόν του post μου είναι ρητορικό ερώτημα. Η προφανής απάντηση είναι "Ναι, πιστεύουμε ακόμα και σήμερα σε ένα είδος Αϊ Βασίλη."theotita (14.12.2007)
Όντως πιστεύουμε σε πολλά παραμύθια. Το θέμα είναι γιατί τα πιστεύουμε σ' αυτά τα παραμύθια που πιστεύουμε; Μήπως θέλουμε να πιστεύουμε σε παραμύθια; Και τι κάνει το δικό μου παραμύθι αληθινό και καποιου άλλου ψεύτικο;
Στην τελική θέλω να πως η πίστη σε κάτι είναι υποκειμενική και ότι σε όλα υπάρχει μια αλήθεια αντικειμενική αλλά είμαστε πολύ "μικροί" (και δεν εννοώ σε ηλικία) για να τη δούμε και να την καταλάβουμε.
Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκες και να μην έννοιωσες ότι κρίνω τις αντιλήψεις σου, γιατί δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση.
Καλές Γιορτές!Astron (14.12.2007)
Θέλουμε πράγματι να πιστεύουμε σε παραμύθια για να εκφραστούν οι φόβοι και οι αγωνίες που έχουμε. Για παράδειγμα θέλουμε πολύ να μην πεθάνουμε. Όλοι μας φοβόμαστε το θάνατο, πράγμα φυσιολογικό. Είναι επόμενο να ΘΕΛΟΥΜΕ να πιστέψουμε σε ένα παραμύθι που λέει ότι είμαστε αθάνατοι.
Είναι σημαντικό όμως για κάποιον που τον ενδιαφέρει πραγματικά η αλήθεια να μην μπλέκει εκείνο που θα ήθελε να ισχύει με εκείνο που πραγματικά ισχύει.
Υ.Γ. Φυσικά και δεν παρεξηγήθηκα, κάθε άποψη είναι ευπρόσδεκτη. Άλλωστε ξέρω ότι αυτά που γράφω μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με αυτά που πιστεύουν αρκετοί. Να 'σαι καλά, καλές γιορτές και σε σένα :)Kinezes_trexoun_gimnes (14.12.2007)
Εδώ κάποιοι πιστεύουν ακόμα στο Νταλάρα... δε θα πιστεύουν στον Αϊ-Βασίλη????koukou-tsa (14.12.2007)
Φίλε kenezes εκτιμώ πως υπερβάλεις !!!!
Ποίος ασχολείται σήμερα με τον ακατονόμαστο ????
Άσε που αν κρίνουμε απ το ρεπερτόριο του ,αυτό των τελευταίων 5 χρόνων καταλήγουμε στο ανατριχιαστικό συμπέρασμα πως ούτε ο ίδιος ο νταλάρας δεν ασχολείται με τον εαυτό του . . . .
Και για να γυρίσουμε και στο θέμα μας . . .
Θα απαντήσω παραλλάσσοντας μια φράση του Astron
«Όσοι πιστεύουν , ας κάνουν . . . . .γκλου γκλου. . . . .»
uNick (14.12.2007)
Σε ποιόν να πιστεύω?
Στον ερυθρόλευκο Άη Βασίλη?
Στο λλλλαμόγιο???
:p
PashalinaMakia (15.12.2007)
Στον άγιο Βασίλη ναι πιστεύω!Στο Θεό επίσης!Στην κολάση επίσης αλλά και στον παράδεισο..
Αλλά έλεος δλδ..Δεν μας (ταρατατζουμτζουμ)με τα θρησκευτικά θέματα?αν υπάρχει Θεός καλώς,αν δεν υπάρχει πάλι καλώς..Τι το σκαλίζετε το θέμα?Απάνητση υπάρχει?Οι μισοί λένε έτσι οι άλλοι μισοί αλλιώς...Πείτε με ανώριμη που ακόμα δεν με συγκινεί το θέμα της ύπαρξης του Θεού αλλά ένα είναι σίγουρο:ζω το σήμερα χωρίς να βασανίζω το μυαλό μου με σχετιστικές θεωρίες περί της ύπαρξης αγνώστων αντικειμένων.Κι οι εξωγήινοι είναι κάτι εκτός πραγματικότητας αλλά πολλοί δεν πιστεύουν πως υπάρχουν κι ας υπάρχουν άπειρα ηλιακά συστήματα.Astron (15.12.2007)
Πασχαλίνα, φυσικά και είναι δικαίωμά σου να πιστεύεις. Αλλά είναι σημαντικό να ξέρει κανείς το γιατί πιστεύει αυτό που πιστεύει. Το να λες "πιστεύω στο Θεό, στον Αϊ Βασίλη, στο παράδεισο και στην κόλαση" αλλά κατά τ' άλλα δεν το ψάχνω καθόλου το πράγμα δεν οδηγεί πουθενά. Αφού δεν ασχολείσαι, γιατί να "πιστεύεις" κάπου;
Πάντως ό,τι πρόοδο έχουμε κάνει στην επιστήμη και τη φιλοσοφία είναι επειδή ακριβώς κάποιοι άνθρωποι αναζητούσαν απαντήσεις και δεν ησύχαζαν τον νου τους με εύκολες απαντήσεις όπως κάνουμε οι περισσότεροι. Η φιλοσοφική αναζήτηση ποτέ δεν έκανε κακό...
Υ.Γ.Kinezes, πώς γίνεται σε ένα τέτοιο θέμα να βρίσκεις συσχετισμό με τον Νταλάρα είναι απορίας άξιο...MISangie (15.12.2007)
θα διαφωνήσω λίγο μαζί σου...Για τον Χριστό υπάρχουν αποδείξεις για την ζωή και το έργο που έκανε...Δεν είναι απλώς μέρος ενός μεγάλου παραμυθιού...δεν μπορώ να στο αποδείξω εγώ αυτό φυσικά...αλλά μπορεί ο ίδιος...Αν κάποια στιγμή στην ζωή σου θέλεις να μάθεις αν υπάρχει θεός ή όχι δεν φτάνει παρά να MISangie (15.12.2007)
...να Τον ζητήσεις...Απλά..όπως μιλάς σε μας τώρα..renabill (15.12.2007)
Ίσως και να χεις δίκιο.Αλλά όπως όλοι τα Χριστούγεννα μας αρέσει να μιλάμε για τον Αη Βαίλη κι ας μην υπάρχει έτσι και πολλοί έχουν την ανάγκη να πιστεύουν στο Θεό (ακόμη κι αν δεν υπάρχει). Socrates-Pantelis (15.12.2007)
Εγω ναι! ;-)Astron (15.12.2007)
Αγαπητή Angie, δεν αμφισβητώ την ιστορικότητα του προσώπου του Ιησού.
Αυτό που αμφισβητώ είναι το παραμύθι που έχει χτιστεί γύρω απ' το συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο.
Τώρα για αυτό που λες, και που είναι αρκετά κλασικό δηλαδή το "ψάξ' Τον και θα Τον βρεις...", ακριβώς έτσι νιώθει και ο Μουσουλμάνος, και ο Εβραίος και ο Ινδουιστής και παλιότερα οι αρχαίοι Έλληνες. Πιστεύουν δηλαδή ότι έχουν μιλήσει με τον δικό τους Θεό ή Θεούς. Η πλάκα είναι ότι για τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους ο Χριστός δεν ήταν Θεός αλλά απλά ένας άνθρωπος. Οπότε κάποιου η συνομιλία με το θείο είναι ψεύτικη... Δεν μπορεί να έχουν όλοι δίκιο.
Δική μου άποψη είναι ότι όλες αυτές οι επικοινωνίες με τον Θεό δεν είναι τίποτ' άλλο από ευσεβείς πόθους ή άλλα συναισθήματα που τα μεταφράζουν όπως θέλουν. Εγώ θα το ονομάσω δέος μπροστά στο μεγαλείο του σύμπαντος, εσύ θα το ονομάσεις επαφή με το Χριστό και ο Μουσουλμάνος επαφή με τον Αλλάχ.
Και το πιο τρομακτικό είναι ότι το μονο που διαφοροποιεί εσένα από εκείνον που πιστεύει στον Αλλάχ ή τον Γιαχβέ είναι απλά ...η τύχη, δηλαδή η χώρα που γεννήθηκες.
Renabill, σωστό είναι αυτό που λες. Αλλά νομίζω πως όπως συμβαίνει και με τα παιδιά και τον Αϊ Βασίλη, ότι δηλαδή κάποια στιγμή ωριμάζουν και ξεπερνάνε το παραμύθι, έτσι μπορεί να γίνει και με το Θεό. Μπορούμε να θαυμάσουμε την καθάρια ομορφιά του κόσμου χωρίς τον "θόρυβο" της μεταφυσικής. theotita (15.12.2007)
Γράφεις: Οπότε κάποιου η συνομιλία με το θείο είναι ψεύτικη... Δεν μπορεί να έχουν όλοι δίκιο.
Εδώ είναι που πιστεύω πως έχει λάθος συλλογισμο απ' τη στιγμή που ψάχνεις (αν έχω καταλάβει καλά) μια αντικειμενική αλήθεια. Όλοι έχουν δίκιο κι όλοι έχουν ένα μέρος της αλήθειας!Είτε οι διαφορετικές θρησκίες είτε η φιλοσοφία είτε η επιστήμη. Όλοι!
Λές:"δέος μπροστά στο μεγαλείο του σύμπαντος"και "Μπορούμε να θαυμάσουμε την καθάρια ομορφιά του κόσμου χωρίς τον "θόρυβο" της μεταφυσικής". Ποιός σου είπε ότι ο Θεος ή οι Θεοι είναι μεταφυσική; Αυτό ακριβώς είναι ο Θεός... Το καθαρό, ισοροπιμένο μεγαλείο του σύμπαντος!!
Και πάλι εκφράζω προσωπική γνώμη, έτσι;!
(Δεν κρατήθηκα να μην ξανασχολιάσω! χιχιχι) Astron (15.12.2007)
Αθηνά, υπάρχει πράγματι μια κοινή αλήθεια η οποία ενώνει όλους όσους πιστεύουν σε κάποια θρησκεία, και ακόμα κι εκείνους που δεν πιστεύουν: τα υπαρξιακά μας ερωτήματα. Γιατί είμαστε εδώ, γιατί πεθαίνουμε, τί είναι ο θάνατος, ο φόβος του θανάτου κλπ.
Προφανώς οι θρησκείες, η καθεμία με τον τρόπο της, προσπαθούν να απαντήσουν σε αυτά. Οι απαντήσεις τους είναι πολλές φορές εντελώς αντιφατικές, για αυτό λέω ότι "προφανώς κάποιου η συνομιλία με το θείο είναι ψεύτικη". (Κατά τη γνώμη μου όλες. Η καρδιά και ο νους μας τα δημιουργεί όλα αυτά.)
Το ότι ο Θεός είναι μεταφυσική δεν χρειάζεται να μου το πει κάποιος. Η θρησκεία είναι η κορυφή, το μεγαθήριο της μεταφυσικής. Μεταφυσική είναι οτιδήποτε καταλύει τους φυσικούς νόμους, τη φυσική ροή των πραγμάτων. Τα θαύματα, τα πνεύματα, η μεταθανάτια ζωή και τέτοια πράγματα ακριβώς αυτό κάνουν και μάλιστα χωρίς κανένα επιστημονικό στοιχείο.
Η θρησκεία είναι λοιπόν ο ΟΡΙΣΜΟΣ της μεταφυσικής.
Υ.Γ. Επειδή χρησιμοποιείς την έννοια του Θεού, πρέπει να μου εξηγήσεις μια ποια έννοια τη χρησιμοποιείς. Επειδή υποθέτω ότι την χρησιμοποιείς με την έννοια του χριστιανικού Θεού, τότε σίγουρα μιλάμε για μια κορυφαία μορφή μεταφυσικής: Από αγγέλους, παραδείσους, κολάσεις, αναστάσεις των νεκρών, αναλήψεις στον ουρανό, ευλογίες, εξορκισμούς, το αστέρι της Βηθλεέμ, Χριστούς-Μεσσίες, αντί-χριστους, "θείες" φανερώσεις και αποκαλύψεις, παρθένες που μένουν έγκυες μυρίζοντας λουλούδια, συνομιλίες με το σατανά κλπ
Συγνώμη βρε Αθηνά, αλλά αν δεν είναι αυτά μεταφυσική, τότε τί είναι; ;)
Εκτός αν χρησιμοποιείς την έννοια του Θεού με μια τελείως διαφορετική έννοια από αυτή του χριστιανισμού, οπότε η κουβέντα μπορεί να γίνει σε άλλη βάση. theotita (15.12.2007)
Δεν ξέρω αν η απάντηση μου θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ή θα σε μπερδέψει ακόμα περισσότερο (γι'αυτο συνήθως αποφεύγω τέτοιες συζητήσεις γραπτώς, γιατί είναι πολλά και δεν μπορώ να τα γράφω όλα κ επειδή γίνομαι λακωνική ίσως μπερδεύω).
Θα σου πω πρώτα ότι έχεις μπερδέψει πολλά μαζί. Πολλά απ' τα στοιχεία που αναφέρεις κ εχουμε όλοι διαβάσει στα βιβλία μας κ υποθέτω πως ακούμε στην εκκλησία (δεν πάω συχνά-εως καθόλου- γι αυτο το λέω αυτό), πέρα απ' τις αλλαγες κ τις αλλιώσεις που έχουν υποστεί είναι -πως να το θέσω;- ιστορίες για να κατανοήσει ένα έθνος εκεινα τα χρόνια κάποια πράγματα. Αν έχεις προσέξει μετά την εμφάνιση του Χριστού αλλάζει η ιουδαϊκη διδαχή και γίνετε χριστιανική φιλοσοφία κ τρόπος ζωής. Ουσιαστικά έχουμε ένα κράμα άρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, αρχαίας ελληνικής παράδωσης και ιούδαϊκής παράδωσης. Εγώ απ' όλα αυτά κρατάω το βαθύτερο νόημα και δεν μένω κολλημένη στα γράμματα (όπως συνηθίζουν οι επιστήωνες) και τις ιστοριούλες.
Λες:"Τα θαύματα, τα πνεύματα, η μεταθανάτια ζωή και τέτοια πράγματα ακριβώς αυτό κάνουν και μάλιστα χωρίς κανένα επιστημονικό στοιχείο". Γίνονται έρευνες για κάποια απ' αυτα τα θέματα κ τις οντότητεσ που αναφέρεις πιο κάτω σε μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικου. Σαν φυσικός θα έπρεπε να ξέρεις ότι η επιστήμη συχνά αυτοαναιρείται. Επίσης, πως μπορείς ν' αποδείξεις κάτι τόσο μακρυνό, όταν δεν ξέρεις τα πάντα για το σώμα σου, ώστε να γιατρέψεις διάφορες ασθένειες (χθες η Παναγιωταρέα είχε καλεσμένο έναν νευρολόγο νομίζω, που έλεγε πως δεν ξέρουν πως λειτουργεί και αντιδρά το σώμα και ειδικά ο εγκέφαλος στο 100% τους), όταν παραδέχονται επιστήμονες ότι λειτουργεί το 10% του εγκεφάλου μας (πως θα αποδείξει πράγματα που δεν αντιλαμβάνεται;) και όταν δεν ξέρουμε τι κρίβεται στα βάθη των ωκαιανών μας;
Κι όσον αφορά για την τελαυταία σου ερώτηση πως χρησιμοποιω την έννοια του Θεού, θα σου πω ότι παίρνω τη χριστιανική θεωρεία και την επεκτίνω σε μια άλλη έννοια, πιο μεγάλη έξω από γράμματα, ιστορίες και νόμους που διδασκόμαστε και μερικοί δεν ξεκολλάνε απ' αυτα. Astron (15.12.2007)
Φυσικά και έχουμε άγνοια για τον κόσμο, και δεν γνωρίζουμε τα πάντα. Για την ακρίβεια γνωρίζουμε ελάχιστα. Αλλά όσα γνωρίζουμε τα γνωρίζουμε χάρη στην επιστήμη. Μου φαίνεται πολύ μίζερη όλη αυτή η λογική της μεταφυσικής που περιμένει σαν κοράκι κάποιο κενό της επιστήμης για να βάλει αμέσως μέσα Θεούς, δαίμονες, φαντάσματα ή δεν ξέρω εγώ τί.
Το ότι γίνεται έρευνα για κάτι δεν σημαίνει ότι υπάρχει και αυτό το οποίο ερευνά. Προς το παρόν δεν έχει αποδειχθεί ΤΙΠΟΤΑ σχετκά με όλα αυτά. Παραμένουν θέματα ...πίστης.
Γράφεις για αλλοιώσεις και για ιστορίες ώστε να καταλαβάβει ο κόσμος της εποχής κάποια πράγματα. Άρα ουσιαστικά συμφωνείς ότι κάποια από αυτά δεν ισχύουν. Πώς κρίνεις ποια ισχύουν και ποια όχι; Τί σε κάνει για παράδειγμα να απορρίψεις ένα θαύμα που θεωρείς υπερβολικό και να αποδεχτείς ένα άλλο; Γιατί θα απορρίψεις την εικόνα που δάκρυσε και θα δεχτείς ότι ο Ιησούς περπάτησε πάνω στο νερό;
Εξίσου παράλογα δεν είναι;
Υ.Γ. Λυπάμαι γι' αυτό, αλλά η ελληνική φιλοσοφία και η αρχαία ελληνική παράδοση μάλλον αφανίστηκε απ' την χριστιανική φιλοσοφία παρά ενσωματώθηκε σε αυτήν. Για αυτό άλλωστε έγιναν και τόσες διαμάχες ανάμεσα στις δύο πλευρές μέχρι να επικρατήσει ο χριστιανισμός. Ο τρόπος θεώρησης του χριστιανισμού είναι κατά βάση Ιουδαϊκός. Όσα στοιχεία ελληνικής σκέψης υπήρχαν στον χριστιανισμό εξαλείφθηκαν μέσα στους πρώτους αιώνες. marakiasteraki (15.12.2007)
Εγω πιστευω...
Οχι στην υπαρξη αυτου με την κοκκινη στολη...Αυτος ειναι ο θειος μου!χα!χα!
Πιστευω στο Αγιο Βασιλιο....PashalinaMakia (15.12.2007)
Παύλο..Σε ευχαριστώ που με πήρες στα σοβαρά για τον Άγιο Βασίλη μόνο...Γτ στα υπόλοιπα πιστεύω.Σύμφωνα όμως με τον γνωστό φιλόσοφο Ρενέ Ντεκάρντ η ύπαρξη για τον Θεό είναι δεδομένη ως τέλειο ών που είναι.Μάλιστα το είχε συσχετίσει ως εξής.Η ύπαρξη για τον Θεό είναι ό,τι οι τρείς γωνίες για ένα τρίγωνο.
Επίσης θα ήθελα να σε ενημερώσω πως δεν ξέρεις αν κάποιος όντως έχει ερωτήματα και ποιός είναι ακριβώς ο τρόπος που "ψάχνεται".Μάλιστα και η φάση της "απάθειας"είναι κάτι που όλοι περνάμε σε κάποια περίοδο της ζωής μας.Αλλά δεν γουστάρω να διακρίνω εμπάθειες σχετικά με τα πιστεύω του άλλου.Είναι αντιδημοκρατικό.Astron (15.12.2007)
Εμπάθειες; Σε τί αναφέρεσαι; Σου απάντησα φιλικότατα, μήπως παρεξήγησες κάτι;
Τώρα επί του θέματος. Ο Ντεκαρτ βάζει έναν Θεό στο σύμπαν ως αξίωμα. Αυτό πια δεν χρειάζεται να το κάνουμε για να εξηγήσουμε τα πράγματα γύρω μας. Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη κατάκτηση της επιστήμης και του ανθρώπινου νου. Έχουμε πια τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να εξηγούμε τον κόσμο. Και έτσι μέρα με τη μέρα αυξάνουμε τη γνώση μας χωρίς να χρειάζεται να "φανταζόμαστε" πράγματα. Έχουμε πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας, αλλά ο καιρός του δογματισμού ελπίζω πως πέρασε οριστικά.
Πάντως δεν έχει νόημα να παίρνεις ως απόδειξη τις φράσεις ενός φιλοσόφου σχετικά με τον Θεό. Πολύ απλά γιατί ειδικά τους δύο τελευταίους αιώνες έχουν υπάρξει εκατοντάδες φιλόσοφοι και επιστήμονες που είναι άθεοι ή άθρησκοι. Δε θα είχε λοιπόν νόημα να αρχίζουμε να αραδιάζουμε σε μία συζήτηση φράσεις αξιωματικές για πράγματα που κάθε άλλο παρά δεδομένα είναι.
Τέλος, πράγματι δεν μπορώ να ξέρω αν κάποιος ψάχνεται και εμβαθύνει ή αν είναι επιφανειακός άνθρωπος. Το μόνο που μπορώ να ξέρω είναι τί γράφει εδώ, και σε αυτά απαντάω. Τίποτ' άλλο. NIKOSPI (18.03.2008)
Ο Άγιο Βασίλης υπάρχει στον ουρανό!!! Όσο για τους άθεους εδω μέσα ένα έχω να πώ!!!http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=sendComment&pid=14235 Astron (19.03.2008)
NIKOSPI σου απαντώ στο σχετικό τόπικ εδώ: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?mop=modload&name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=12276&forum=39&start=60neerie (19.03.2008)
Καλημέρα Παύλο.
Λογικά όσα παραθέτεις. Σαφώς και έχουμε ανάγκες τις οποίες θέλουμε να καλύψουμε φτιάχνοντας σενάρια, ιστορίες, όσο είμαστε ακόμα παιδιά. Όταν όμως μεγαλώσουμε, κάποια πράγματα τα αναθεωρούμε. Σταματούμε να πιστεύουμε σε κάποιες αξίες, αρχίζουμε να πιστεύουμε σε άλλες. Είπες έτσι μεγαλώνουμε, να πιστεύουμε σε συγκεκριμένους θεούς ανάλογα με τη χώρα στην οποία γεννηθήκαμε. Μεγαλώσαμε όμως και αποφασίσαμε ότι λογικά δε γίνεται να υπάρχει ο συμπαθητικός γεροντάκος που πετάει στο έλκηθρο και σε μια νύχτα κατακλύζει όλα τα πλούσια παιδιά με δώρα, αν και η ανάγκη μας να μας σκέφτεται κάποιος και να μας κάνει δώρα υπάρχει ακόμα.
Λογικά θα έπρεπε να ξεπεράσουμε κι άλλα πράγματα, λογικά θα έπρεπε να απορρίψουμε και το Θεό και να δαμάσουμε το φοβο μας για το θάνατο. Κι όμως, (αναφερόμενη στην ορθοδοξία και στη μ.Χ εποχή) τόσες εκατοντάδες τουλάχιστον χρόνια η πίστη στο Θεό και στην αιώνια ζωή δεν ξεπεράστηκε αλλά ζει ακόμα, είναι δυνατό το αίσθημα ότι υπάρχει Θεός, και όσο απαξιώνεται από κάποιους, τόσο ενδυναμώνεται από κάποιους άλλους. Λογικά σκεφτόμενη, θα μπορούσα να πω ότι πρόκειται για κάποια παγκόσμια συνομωσία που κρατάει εκατοντάδες χρόνια τώρα, πρόκειται δηλαδή για κάποιο παγκόσμιο πλύσιμο εγκεφάλου που δεν ξέρω κι εγώ ποιóς παγκόσμιος οργανισμός κρύβεται πίσω του και ποιó στόχο έχει (και έιναι απορίας άξιον πως συμφώνησαν οι μεγάλες δυνάμεις μεταξύ τους για το θέμα αυτό). Λογικότερα όμως σκεφτόμενη, επιλέγω να πιστέψω ότι πρόκειται για κάτι πέραν της λογικής.
Όλες οι αυτοκρατορίες πέφτουν μετά από κάποιες εκατοντάδες χρόνια. Γίνονται τα αποκαλυπτήρια, απομυθοποιούνται τα άτομα πίσω τους και πέφτουν. "Αυτή όμως της ορθοδοξίας" δεν έπεσε ακόμα, ούτε με το θάνατο τόσων ηγετών της. Αντίθετα εξαπλώνεται σιγά σιγά και σε άλλα μέρη της γης, δεν είναι καν οργανωμένη και μια χαρά λειτουργεί χωρίς στρατό και εκβιασμούς. Είναι αλήθεια τόσο δυνατός ο φόβος μας που καθηλώνει εκατομμύρια ανθρώπους σε ξεπερασμένες απόψεις, σε ξωτικά και αγγέλους και μας κάνει να εθελοτυφλούμε; Ή μήπως όσοι πιστεύουν στο Χριστό (ανάμεσα τους άνθρωποι έξυπνοι, μορφωμένοι, καταξιωμένοι) γνωρίζουν κάτι άλλο, έχουν ζήσει κάτι άλλο που αναπαύει την ψυχή τους και αποβάλλει από μέσα τους πολλά, μαζί και το φόβο του θανάτου;
Προσωπικά πιστεύω ότι λογικά, δε γίνεται κάτι ψεύτικο να είναι τόσο δυνατό, να δεσμεύει ανθρώπους (έξυπνους ή μή, μορφωμένους ή μη) τόσα χρόνια τώρα. Θα μου πεις όλοι, κι αυτοί οι έξυπνοι, οι μορφωμένοι έχουν ανάγκη να μη φοβούνται το θάνατο. Επαναλαμβάνω όμως, μάλλον όλοι τους έχουν ζήσει κάτι που δεν έχουν ζήσει όσοι λένε ότι δεν υπάρχει Θεός...
Αυτό είναι το πιο λογικό για εμένα. Κάτι βαθύτερο υπάρχει, κάτι πολύ δυνατότερο από το φόβο. Και δεν είναι καν ανθρώπινο. Πώς γίνεται αυτή η παγκόσμια συνομωσία να βασίζεται πάνω σε άτομα που δεν υπάρχουν πια, σε κάτι παλιά έγγραφα (ευαγγέλια) που λένε ότι κάποιος αναστήθηκε; Αυτό είναι που προσωπικά δε θεωρώ λογικό.
Δεν πιστεύει κάποιος στην ανάσταση του Χριστού (που είναι και η βάση της ορθοδοξίας), δεν πιστεύει στα θαύματα των εικόνων, του αγιάσματος, του αγίου φωτός, της θεραπείας του καρκίνου σε κάποιον μετά από προσευχή.
Προσωπικά δε χρειάζομαι επιστημονικές αποδείξεις. Μου αρκεί αυτό που έζησα, που ζω, που ζουν οι γύρω μου, που έζησαν οι άγιοι κάπου, κάποτε πολύ μακριά από εμένα. Αποδείξεις ζητούν οι άθεοι, οι δύσπιστοι έστω. Κι όμως πάλι δε θα τους είναι αρκετές. Διότι όοολα προσπαθούν να τα εξηγήσουν με το μυαλό τους. Μα όλα. Το μυαλό είναι το υπέρτατο αγαθό κι ότι δεν καταλαβαίνει απλά δεν υπάρχει.
Τα πιο πάνω θαύματα που ανέφερα δεν εξηγούνται επιστημονικά. Μπορούμε να τα απορρίψουμε και να πούμε ότι δεν έγιναν ποτέ, να ψάχνουμε μια ζωή για επιστημονικές εξηγήσεις - ή να πούμε απλά ότι έτσι είναι και τέρμα. Όπως ήρθαμε στον κόσμο, έτσι φεύγουμε, δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Κι αυτό πάλι για εμένα δεν είναι λογικό. Λογικό είναι υπάρχει κάτι μεγαλύτερο.
Ποιο είναι το λογικότερο τελικά; Μήπως το μυαλό μας δεν είναι το κλειδί για όλα;
Εκεί όμως που τελειώνει ο νους, που δε μπορεί να τα εξηγήσει άλλο, εκεί αρχίζει η πίστη. Αν θέλεις. Αν δε θέλεις τότε μια ζωή θα προσπαθείς να εξηγήσεις τα ανεξήγητα ή απλά θα πεις ότι c´est la vie.
Τελικά είναι θέμα προσωπικής ανάγκης του καθενός, τι αποζητά περισσότερο, την ανάπαυση του μυαλού ή της ψυχής...
Απολογούμαι για το μακροσκελές σχόλιο, δεν ήθελα να καταχραστώ το χώρο σου.Astron (19.03.2008)
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
Ας τα πάρω με τη σειρά.
Γράφεις: "Είναι αλήθεια τόσο δυνατός ο φόβος μας που καθηλώνει εκατομμύρια ανθρώπους σε ξεπερασμένες απόψεις, σε ξωτικά και αγγέλους και μας κάνει να εθελοτυφλούμε; "
Δυστυχώς ναι. Όπως γράφει και ο Λιαντίνης, ο άνθρωπος είναι το μόνο τραγικό ον που γνωρίζει ότι θα επέλθει ο θανατός του. Είναι το μόνο ον που πρέπει να συγκρουστεί πνευματικά με την ιδέα της ανυπαρξίας του. Για αυτό και οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Η θρησκεία επειδή ξέρει ότι τρέφεται σαν κοράκι από αυτόν τον φόβο του ανθρώπου προσπαθεί να τον εντείνει. (μεγάλο θέμα, ας μη το αναπτύξω εδώ)
Σε άλλο σημείο λες ότι η ορθοδοξία δεν μπορεί να υπάρχει τόσα χρόνια και να είναι απλά ένα ψέμα ή κάποια συνωμοσία. Μα εάν ο χρόνος που υπάρχει κάτι το καθιστά αληθές τότε τί να πούμε για τους Ινδουιστές; Η θρησκεία τους θεωρείται αρχαιότερη ακόμα και απ' την αρχαιοελληνική και συνεχίζει να έχει εκατομμύρια πιστούς μέχρι και σήμερα. Η δες για παράδειγμα την Θρησκεία των Αιγυπτίων η οποία κράτησε τουλάχιστον για 3000 χρόνια και μετά έπαψε. Ναι λοιπόν. Είναι δυνατόν να πιστεύει ο άνθρωπος σε ένα ψέμα. Για την ακρίβεια, όσο υπάρχει ο άνθρωπος έχει πιστέψει σε περισσότερα ψέματα παρά αλήθειες, διότι έκανε αυτό που λες "εκεί που σταματάει το μυαλό αρχίζει η πίστη." Με λίγα λόγια, ερμήνευε τον κόσμο με την φαντασία του...
Λες εγώ να μην ήθελα αιώνια ζωή; Λες να μην ήθελα να ξαναδώ αγαπημένους ανθρώπους που φύγανε; Λες να θέλω να πεθάνω; Φυσικά και θα προτιμούσα την αιώνια ζωή! Μα ξέρω πολύ καλά ότι όσο και να χτυπιέμαι δεν είναι παρά ένας ευσεβής πόθος των αλλαζόνων ανθρώπων που απλά θέλουν τα πάντα δικά τους. Μας δόθηκε αυτή η μοναδική ευκαιρία να ζήσουμε, κάτι που από μόνο του είναι απίστευτα σπάνιο (όπως γράφω στο κείμενο "Για μια νέα Φιλοσοφία") και ζητούμε ολοένα και περισσότερα...
Υ.Γ. Δεν κατάλαβα γιατί απέρριψες την ιδέα του Αϊ Βασίλη. Εάν ερχόταν κάποιος και σου λεγε (όπως λες εσύ) "μη τα εξηγείς όλα με το μυαλό σου. Η ψυχή μου μού λέει ότι πράγματι ο Αι Βασίλης ταξιδεύει και μοιράζει δώρα", πώς θα του απαντούσες; neerie (19.03.2008)
ξεκινώνστας από το Υ.Γ., ο Άης Βασίλης (ο κοκκινοντυμένος φουσκωμένος γεράκος) δεν έχει θεαθεί να πετά στους ουρανούς με το έλκηθρο του. Κι ούτε υπάρχουν στοιχεία που να μιλούν για τις πτήσεις του, ούτε έγγραφα που να μιλούν για τη ζωή του, ούτε μάρτυρες της ζωής του στο εργαστήρι του. Ένα παιδί μπορεί να τον πιστεύει χωρίς να χρειάζεται αποδείξεις. Όταν μεγαλώσει πιθανόν να χρειαστεί κάτι παραπάνω για να συνεχίσει να πιστεύει. Και είναι θεμιτό (είπα προσωπικά δε χρειάζομαι αποδείξεις επιστημονικές για την πίστη μου επειδή απόδειξη είναι η παρουσία Του στη ζωή μου καθημερινά - και όχι μόνο στη δική μου - με διάφορους τρόπους, δε θα το αναλύσω περισσότερο εκτός αν θέλεις).
Άρα θα απαντούσα στο παιδάκι ότι είναι ωραίο να πιστεύεις σε κάτι αλλά κάποια στιγμή να σκεφτεί αν του αρκούν μόνο τα δώρα κάτω από το δέντρο.
Κι η ορθοδοξία έχει πολύ περισσότερα από απλά δώρα τυλιγμένα μια φορά το χρόνο κάτω από το δέντρο.
Ο Λιαντίνης λέει ότι ο άνθρωπος μόνο γνωρίζει ότι θα πεθάνει; Οκ το δέχομαι για χάρη της συζήτησης (κι ας υποθέσουμε ότι ρώτησε και κάποιο ζώο το οποίο του απάντησε "όχι").
Λες "Η θρησκεία επειδή ξέρει ότι τρέφεται σαν κοράκι από αυτόν τον φόβο του ανθρώπου προσπαθεί να τον εντείνει". Προσωπική σου άποψη φαντάζομαι και του Λιαντίνη και άλλων. Όντως όμως, ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι θα επέλθει το τέλος. "Δυστυχώς ναι" λες, ότι ο φόβος του θανάτου καθηλώνει τον άνθρωπο κλπ κλπ... Πάλι προσωπική σου άποψη. Και ίσως άλλων. Βλέπεις, όλα αυτά είναι καθαρά θέμα θεώρησης κάποιων καταστάσεων τελικά. Αυτό που κάποιοι εξηγείτε ως φόβο ανυπέρβλητο και που προκαλεί τέτοιο πανικό ούτως ώστε να ασχολούνται μόνο με αυτό, και να είναι τόσο αφελείς και αδαείς ούτως ώστε να πιστεύουν σε μια κατά τα άλλα παγκόσμια και οργανωμένη σκευωρία που φτιάχτηκε ειδικά από κάποιους (ποιους;) για κάποιο λόγο (για ποιο;), προσωπικά, κι εγώ και άλλοι το θεωρούμε ανάγκη του ανθρώπου να ζήσει διότι αυτή είναι η φύση του, γι αυτό φτιάχτηκε, για να ζήσει! Δεν κατευθύνει ο φόβος τη ζωή του αλλά η θέληση του να ζήσει, να ευτυχίσει - γιατί όχι αιώνια, εφόσον Αυτός που τον έφτιαξε (δεν φτιάχτηκε μόνος του) είχε ευθύς εξαρχής τέτοια σχέδια για τον άνθρωπο. Το είπε στον άνθρωπο και παρόλο που αυτός τον αρνήθηκε, έστειλε και τον Υιό του για να το επιβεβαιώσει.
Είναι δηλαδή στη φύση του να θέλει ο άνθρωπος να ζήσει και όχι αλαζονία! Αλαζονία θα ήταν να θέλει να ζήσει χωρίς να αναγνωρίζει το δημιουργό του, χωρίς κόπο και θεοποιώντας το δικό του φτωχικό μυαλουδάκι. Γνωρίζοντας ότι σε αυτό τον κόσμο ήρθε χωρίς να το επιδιώξει, φεύγει χωρίς να το θέλει, όχι με τις δικές του δυνάμεις δηλαδή.
Γνωρίζοντας ότι όλοι εδώ θα αφήσουμε τα κόκκαλα μας.
Σε αυτό λοιπόν συμφωνούμε, ότι η ζωή είναι πολύτιμη, απίστευτα σπάνιο και μοναδικό γεγονός. Και αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία όταν αυτή αποτελεί το εισιτήριο για μια καλύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας ζωή.
Αναφέρθηκες στον Ινδουισμό και στη θρησκεία των Αιγυπτίων. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για τις εν λόγω θρησκείες γι αυτό και δε θα σχολιάσω. Η ορθοδοξία (μέσα από την Καινή Διαθήκη) είναι η συνέχεια όμως της Παλαιάς Διαθήκης και θα μπορούσε να μετρήσει από την καταβολή του κόσμου (εκεί ανοίγεται άλλο τεράστιο θέμα και δε θα συνεχίσω, αναφέρθηκα μόνο στη μετά Χριστόν εποχή όπου έγιναν και καταγράφηκαν διωγμοί κατά των χριστιανών, σκοτωμοί, δημιουργήθηκαν αιρέσεις, αλλά η ορθοδοξία παραμένει. Παρέμειναν επίσης γνωστοί χιλιάδες βίοι αγίων, με χιλιάδες θαύματα σε αντίθεση με τους βίους των πολέμιων της ορθοδοξίας, ή τους πιστούς άλλων θρησκειών. Τυχαίο; Μάλλον όχι). Θεωρητικά λοιπόν ναι, η διάρκεια από μόνη της δε μπορεί να θεωρηθεί κριτήριο για την κατοχή της αλήθειας. Η διαφορά της ορθοδοξίας, της ορθόδοξης εκκλησίας από τις (άλλες)θρησκείες έγκειται και στη διάρκεια, και στην εξάπλωση της, και στα θαύματα που γίνονται μέχρι σήμερα, και στις μορφές που έχει προσελκύσει, και στον τρόπο που διάγει κάποιος πιστός το βίο του, και στον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή του - τις ασθένειες, τα δεινά του, το θάνατο, τους άλλους γύρω του, τον κόσμο (τα κακά παραδείγματα υπάρχουν παντού και δεν αποτελούν κριτήριο για απόρριψη κάποιας κατάστασης/ιδέας/του ίδιου του Θεού).
Δε μπορεί κάποιος να τα δει όλα αυτά, την αλήθεια της ορθοδοξίας όταν είναι εκτός, σαν απλός παρατηρητής από το παράθυρο. Αν δεν μπει μέσα στην ορθοδοξία και να τη ζήσει μέσα από τα μυστήρια της (όπως ο κάθε επιστήμονας που κάνει επιτόπια έρευνα ζει κάποια χρονική περίοδο μέσα στην κατάσταση που ερευνά) δε μπορεί να καταλάβει παρά μόνο όσα του επιτρέπουν οι κουρτίνες του παραθύρου. Άρα όσα και να πει κανείς, αν δεν τη ζήσει την ορθοδοξία δεν πείθεται, ειδικά αν δε θέλει να πειστεί κι έχει ήδη αποφασίσει ότι όλα είναι φτιαχτά.
Πιστεύω ήρθαμε εδώ από την αγάπη κάποιου δημιουργού για εμάς, έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε ξανά ευτυχισμένοι, και όλα ξεκινούν από εδώ από αυτήν εδώ τη ζωή η οποία είναι άκρως πολύτιμη.
Όσα κι αν πω/γράψω είναι λίγα. Ας συμφωνήσουμε λοιπόν ότι διαφωνούμε στις ανάγκες μας, στον τρόπο θεώρησης της ζωής, στον τρόπο αντιμετώπισης της, στους λόγους της ύπαρξης μας.
:)
και πάλι σόρρυ για το μακροσκελές του σχολίου, δε θα επαναληφθεί.
Astron (19.03.2008)
Ναι, ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε :)
Το νόημα του ποστ μου ήταν ακριβώς αυτό που προκύπτει κι απ' το δικό σου ποστ. Ότι τον Αι Βασίλη τον απορρίπτεις εύκολα χρησιμοποιώντας λογικά επιχειρήματα (κανείς δεν τον έχει δει, δεν υπάρχουν στοιχεία κλπ). Στην ορθοδοξία όμως ξαφνικά δεν χρησιμοποιείς λογικά επιχειρήματα αλλά το "δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα με το νου μας" και "είναι βίωμα". Αν λοιπόν αύριο συναντήσουμε μια ομάδα ανθρώπων που θα πιστεύουν στην παρουσία και ύπαρξη του Αι Βασίλη επειδή "το έχουν βιώσει" θα σημαίνει ότι πράγματι ο Αι Βασίλης υπάρχει;
Για να πάμε σε πιο σοβαρά παραδείγματα, πάρε την αρχαία ελληνική θρησκεία. Εμφανίσεις των Θεών είχαν αναφερθεί πολλές φορές. Οι Έλληνες συχνά ένιωθαν την παρουσία των αρχαίων Θεών. Σήμερα όμως το θεωρούμε παράλογο. Κι όμως αν μιλούσες με έναν πιστό της εποχής, θα σου έλεγε ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που λες εσύ για την ορθοδοξία. (ιερά κείμενα, εμφανίσεις θεών, προσωπικά βιώματα, ιστορίες, παράδοση κλπ)
Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες θρησκείες που υπάρχουν σήμερα.
Δοκίμασε να ξαναδιαβάσεις το ποστ σου αντικαθιστώντας την λέξη ορθοδοξία με την λέξη ινδουισμό, ή τη λέξη ισλάμ.
Και δεν είναι υποθετικό αυτό που λέω. Οι ακραίοι ισλαμιστές νιώθουν πράγματι την ύπαρξη του Θεού τους σε τέτοιο βαθμό και παίρνουν τον λόγο του Αλλάχ τόσο σοβαρά που φτάνουν σε σημείο να αυτοθυσιάζονται για τον Θεό τους. Τέτοια βεβαιότητα έχουν. Και είναι πιο πολυάριθμοι απ' τους ορθοδόξους. Και το πιστεύουν αληθινά. Για όσα θαύματα μιλάς εσύ, για άλλα τόσα θα σου μιλήσουν αυτοί.
Τέλος, γράφεις ότι δεν μπορεί κανείς να τα νιώσει αυτά "Αν δεν μπει μέσα στην ορθοδοξία και να τη ζήσει μέσα από τα μυστήρια της". Κι όμως, για να δούμε την αλήθεια συνήθως χρειάζεται να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο: Να δούμε το αντικείμενο από τρίτη σκοπιά, να το αξιολογήσουμε αντικειμενικά, χωρίς προκατάληψη. Άλλωστε η ορθοδοξία είναι το θρήσκευμα αυτό με το οποία σε μεγάλωσαν από μικρή και ειναι λογικό να την έχεις συνδέσει με συναισθήματα αισθήματα έκπληξης, δέους, συγκίνησης, έμπνευσης κλπ. Τα ίδια ακριβώς συναισθήματα όμως θα είχες για οποιαδήποτε άλλη θρησκεία, αν είχες μεγαλώσει σε άλλο θρησκευτικό περιβάλλον.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Πιστεύουμε ακόμα στον Αϊ Βασίλη;
Φιλοσοφία
Τα λατρεύω τα Χριστούγεννα. Από αισθητική και πρακτική άποψη. Μου αρέσει πάρα πολύ ο χριστουγεννιάτικος στολισμός και γενικά η οικογενειακή, η παρεϊστικη χροιά αυτής της γιορτής. Πάντα μου άρεσε το παραμύθι του Αϊ Βασίλη. Έμαθα όταν ήμουν αρκετά μικρός ότι δεν υπάρχει και ότι η ιστορία αυτή είναι στην πραγματικότητα ένα παραμύθι. Πρέπει να ήμουν 6 χρονών όταν το έμαθα απ' το μεγαλύτερό μου αδερφό. Δε θυμάμαι να με πείραξε. Περισσότερο ένιωθα περηφάνια που έμαθα την αλήθεια, και ίσως η αλήθεια να ήταν ακόμα πιο ευχάριστη: τα δώρα δε μου τα έφερνε αυτός ο άγνωστος χοντρούλης παππούς, αλλά οι γονείς μου που με αγαπούσανε. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στις ζωές όλων μας, κάποια στιγμή δηλαδή παύουμε να πιστεύουμε στον Αϊ Βασίλη που μπαίνει απ' την καμινάδα, στο μπαμπούλα που κρύβεται μέσα στη ντουλάπα, στις νεράιδες που έρχονται το βράδυ ενώ κοιμόμαστε κλπ
Πώς θα αντιμετωπίζαμε όμως έναν ενήλικο άνθρωπο που θα πίστευε ότι πράγματι ο Αϊ Βασίλης μπαίνει μυστικά απ' τις καμινάδες των σπιτιών και βάζει τα δώρα κάτω απ' τα δέντρα όλων των παιδιών (χριστιανικών οικογενειών) του κόσμου; Δεν θα συμπεραίναμε ότι κάτι πάει στραβά με την κριτική του σκέψη; Πώς μπορεί άλλωστε ένας άνθρωπος σκεπτόμενος να πιστέψει ότι ένας στρουμπουλός κοκκινοντυμένος παππούλης είναι δυνατόν να ταξιδέψει στον αέρα με έλκηθρο που το σέρνουν τάρανδοι και να μοιράσει τόσα πολλά δώρα σε εκατομμύρια ανθρώπους μέσα σε μια νύχτα;Ξέρω, ξέρω... Μάλλον σκέφτεστε ότι αυτά που γράφω είναι αυτονόητα. Ε λοιπόν, κι όμως υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που σκέφτονται με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Μόνο που αντί για τα δώρα κάτω απ' το δέντρο, αν είσαι "καλό παιδί" θα απολαύσεις μεταθανάτια δώρα: την αιώνια ζωή, τον παράδεισο ή δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο έχουν φανταστεί οι ιδρυτές των θρησκειών για να χειραγωγήσουν τους οπαδούς τους. Αυτός που σε παρακολουθεί και "ξέρει αν ήσουν καλός ή κακός" όπως λέει το Χριστουγεννιάτικο τραγούδι, δηλαδή ο Big Brother στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ο Αϊ Βασίλης αλλά ο ...Θεός. Αυτό το αιώνιο μάτι που ασχολείται μανιωδώς με κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια της ζωής σου για να δει αν το έκανες σωστά ή όχι. Η περίφημη "ελεύθερη βούληση" πάει κάπως έτσι: "Έχεις την ελευθερία να κάνεις το σωστό και το λάθος. Αν κάνεις το λάθος την έβαψες και θα τιμωρηθείς". Ελεύθερη βούληση είναι αυτό ή σκληρό διαγώνισμα που κρατάει μια ζωή; Είναι σαν να πρέπει να μαντέψουμε τί θα ήθελε κάθε φορά ο υποτιθέμενος Θεός και να πρέπει να το ακολουθήσουμε επειδή "έτσι πρέπει". Μα αυτό δεν είναι η μέγιστη σκλαβιά;
Αυτά βέβαια τα έχω ξεπεράσει προ πολλού. Ακριβώς όπως έπαψα να πιστεύω στο παραμύθι του Αϊ Βασίλη έτσι έπαψα να πιστεύω και στο παραμύθι του Θεού. Ήταν λίγο πιο δύσκολο όμως. Είναι γενικά πιο δύσκολο να πάψεις να πιστεύεις κάτι που το πιστεύουν πολλοί άνθρωποι γύρω σου. Είναι σαν να βρίσκεσαι μονίμως εντός μιας ιδεολογικής προπαγάνδας. Όμως αν αρχίσεις να αμφισβητείς, να διαβάζεις και να ερευνάς σίγουρα θα πάψεις να πιστεύεις ή τουλάχιστον θα τροποποιήσεις αυτά τα οποία σε διδάσκουν.
----
Όσοι πιστεύουν στον χριστιανικό Θεό, ας κάνουν ένα μικρό πείραμα: Κάντε την υπόθεση ότι μιλάτε σε ένα μικρό παιδί που είναι πεπεισμένο για την ύπαρξη του Αϊ Βασίλη. Τί επιχειρήματα θα χρησιμοποιούσατε για να του αποδείξετε ότι αυτό δεν ισχύει; Σκεφτείτε το...
Μήπως τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να πείσουν κάποιον ότι όλη η ιστορία περί Θεού και θαυμάτων είναι επίσης παραμύθι; Μήπως λοιπόν ο "Αι Βασίλης" των μεγάλων είναι ακριβώς ο ίδιος με τον Αϊ Βασίλη των μικρών; Όσα στοιχεία υπάρχουν για τον έναν, τόσα υπάρχουν για τον άλλον. Από εκεί και πέρα όλα είναι ευσεβείς πόθοι.
27 σχόλια - Στείλε Σχόλιοtheotita (14.12.2007)
Μεγάλο θέμα Παύλο.
Θα ήθελα μόνο να σου επιστήσω την προσοχή και λυπάμαι για το διαχορισμο που πρέπει να κάνω, αλλά νομίζω πως έχει να κάνει με την υποκειμενικότητα των ανθρώπων που μας δίδαξαν(για να μην αναφερθώ κ σε άλλα πράγματα).
Αυτά που περιγράφεις για τον Αϊ Βασίλη και τον Θεό αφορούν τον Άγιο Νικόλαο και τον (μ'εκνευρίζει ο διαχορισμός -λες και είναι άλλος, αλλά τον έκαναν άλλοι πριν από μένα) Θεό της δυτικής Χριστιανικής εκκλησίας.
Ο Άγιος Βασίλης για μένα είναι αυτός που ήρθε απ' την Καισαρία και φέρει άλλη φιλοσοφία μαζί του και ο Θεός στον οποίο πιστεύω (ορθόδοξη άποψη)δεν είναι ο τιμωρός, αλλά ο Θεός της αγάπης και της συγχώρεσης.
Συγνώμη αν φαίνεται σα να σου κάνω μάθημα αλλά έχω βαρεθεί να επιρρεαζόμαστε και να διαγράφουμε την "πίστη" μας, αν θες λόγω, ξένων επιρροών και παραπληροφώρησης (όλα αυτά πάντα κατά τη γνώμη μου).
Αν βάβαια κι αυτή η φιλοσοφία δε σου κάνει, το δέχομαι φυσικά! Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε με ελεύθερη βούληση!!
Συγνώμη αν έγινα κουραστική! Astron (14.12.2007)
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου Αθηνά, αλλά πράγματι αυτή η φιλοσοφία δεν μου κάνει καθόλου.
Αλίμονο αν βασιζόμουν σε παραπληροφόρηση ή ξενόφερτες ιδέες για να βγάζω τα συμπεράσματά μου. Η κριτική σκέψη όπως γνωρίζεις ξεκίνησε απ' την (μη χριστιανική) αρχαία Ελλάδα. Νομίζω λοιπόν δεν έπιασες το πνεύμα του post μου...
Αυτό που λέω είναι το εξής. Δεν έχει σημασία αν πιστεύουμε στον Αι Βασίλη, τον Άγιο Νικόλαο, τις νεράιδες, το Χριστό ή τον Αλλάχ. Το θέμα είναι ότι ενώ θεωρούμε κάποια πράγματα παραμύθια -και σωστά τα θεωρούμε έτσι-, άλλα πράγματα τα θεωρούμε αλήθειες χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος. Είναι αυτό που λέμε καθαρά "θέμα πίστης".
Ο τίτλος λοιπόν του post μου είναι ρητορικό ερώτημα. Η προφανής απάντηση είναι "Ναι, πιστεύουμε ακόμα και σήμερα σε ένα είδος Αϊ Βασίλη."theotita (14.12.2007)
Όντως πιστεύουμε σε πολλά παραμύθια. Το θέμα είναι γιατί τα πιστεύουμε σ' αυτά τα παραμύθια που πιστεύουμε; Μήπως θέλουμε να πιστεύουμε σε παραμύθια; Και τι κάνει το δικό μου παραμύθι αληθινό και καποιου άλλου ψεύτικο;
Στην τελική θέλω να πως η πίστη σε κάτι είναι υποκειμενική και ότι σε όλα υπάρχει μια αλήθεια αντικειμενική αλλά είμαστε πολύ "μικροί" (και δεν εννοώ σε ηλικία) για να τη δούμε και να την καταλάβουμε.
Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκες και να μην έννοιωσες ότι κρίνω τις αντιλήψεις σου, γιατί δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση.
Καλές Γιορτές!Astron (14.12.2007)
Θέλουμε πράγματι να πιστεύουμε σε παραμύθια για να εκφραστούν οι φόβοι και οι αγωνίες που έχουμε. Για παράδειγμα θέλουμε πολύ να μην πεθάνουμε. Όλοι μας φοβόμαστε το θάνατο, πράγμα φυσιολογικό. Είναι επόμενο να ΘΕΛΟΥΜΕ να πιστέψουμε σε ένα παραμύθι που λέει ότι είμαστε αθάνατοι.
Είναι σημαντικό όμως για κάποιον που τον ενδιαφέρει πραγματικά η αλήθεια να μην μπλέκει εκείνο που θα ήθελε να ισχύει με εκείνο που πραγματικά ισχύει.
Υ.Γ. Φυσικά και δεν παρεξηγήθηκα, κάθε άποψη είναι ευπρόσδεκτη. Άλλωστε ξέρω ότι αυτά που γράφω μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με αυτά που πιστεύουν αρκετοί. Να 'σαι καλά, καλές γιορτές και σε σένα :)Kinezes_trexoun_gimnes (14.12.2007)
Εδώ κάποιοι πιστεύουν ακόμα στο Νταλάρα... δε θα πιστεύουν στον Αϊ-Βασίλη????koukou-tsa (14.12.2007)
Φίλε kenezes εκτιμώ πως υπερβάλεις !!!!
Ποίος ασχολείται σήμερα με τον ακατονόμαστο ????
Άσε που αν κρίνουμε απ το ρεπερτόριο του ,αυτό των τελευταίων 5 χρόνων καταλήγουμε στο ανατριχιαστικό συμπέρασμα πως ούτε ο ίδιος ο νταλάρας δεν ασχολείται με τον εαυτό του . . . .
Και για να γυρίσουμε και στο θέμα μας . . .
Θα απαντήσω παραλλάσσοντας μια φράση του Astron
«Όσοι πιστεύουν , ας κάνουν . . . . .γκλου γκλου. . . . .»
uNick (14.12.2007)
Σε ποιόν να πιστεύω?
Στον ερυθρόλευκο Άη Βασίλη?
Στο λλλλαμόγιο???
:p
PashalinaMakia (15.12.2007)
Στον άγιο Βασίλη ναι πιστεύω!Στο Θεό επίσης!Στην κολάση επίσης αλλά και στον παράδεισο..
Αλλά έλεος δλδ..Δεν μας (ταρατατζουμτζουμ)με τα θρησκευτικά θέματα?αν υπάρχει Θεός καλώς,αν δεν υπάρχει πάλι καλώς..Τι το σκαλίζετε το θέμα?Απάνητση υπάρχει?Οι μισοί λένε έτσι οι άλλοι μισοί αλλιώς...Πείτε με ανώριμη που ακόμα δεν με συγκινεί το θέμα της ύπαρξης του Θεού αλλά ένα είναι σίγουρο:ζω το σήμερα χωρίς να βασανίζω το μυαλό μου με σχετιστικές θεωρίες περί της ύπαρξης αγνώστων αντικειμένων.Κι οι εξωγήινοι είναι κάτι εκτός πραγματικότητας αλλά πολλοί δεν πιστεύουν πως υπάρχουν κι ας υπάρχουν άπειρα ηλιακά συστήματα.Astron (15.12.2007)
Πασχαλίνα, φυσικά και είναι δικαίωμά σου να πιστεύεις. Αλλά είναι σημαντικό να ξέρει κανείς το γιατί πιστεύει αυτό που πιστεύει. Το να λες "πιστεύω στο Θεό, στον Αϊ Βασίλη, στο παράδεισο και στην κόλαση" αλλά κατά τ' άλλα δεν το ψάχνω καθόλου το πράγμα δεν οδηγεί πουθενά. Αφού δεν ασχολείσαι, γιατί να "πιστεύεις" κάπου;
Πάντως ό,τι πρόοδο έχουμε κάνει στην επιστήμη και τη φιλοσοφία είναι επειδή ακριβώς κάποιοι άνθρωποι αναζητούσαν απαντήσεις και δεν ησύχαζαν τον νου τους με εύκολες απαντήσεις όπως κάνουμε οι περισσότεροι. Η φιλοσοφική αναζήτηση ποτέ δεν έκανε κακό...
Υ.Γ.Kinezes, πώς γίνεται σε ένα τέτοιο θέμα να βρίσκεις συσχετισμό με τον Νταλάρα είναι απορίας άξιο...MISangie (15.12.2007)
θα διαφωνήσω λίγο μαζί σου...Για τον Χριστό υπάρχουν αποδείξεις για την ζωή και το έργο που έκανε...Δεν είναι απλώς μέρος ενός μεγάλου παραμυθιού...δεν μπορώ να στο αποδείξω εγώ αυτό φυσικά...αλλά μπορεί ο ίδιος...Αν κάποια στιγμή στην ζωή σου θέλεις να μάθεις αν υπάρχει θεός ή όχι δεν φτάνει παρά να MISangie (15.12.2007)
...να Τον ζητήσεις...Απλά..όπως μιλάς σε μας τώρα..renabill (15.12.2007)
Ίσως και να χεις δίκιο.Αλλά όπως όλοι τα Χριστούγεννα μας αρέσει να μιλάμε για τον Αη Βαίλη κι ας μην υπάρχει έτσι και πολλοί έχουν την ανάγκη να πιστεύουν στο Θεό (ακόμη κι αν δεν υπάρχει). Socrates-Pantelis (15.12.2007)
Εγω ναι! ;-)Astron (15.12.2007)
Αγαπητή Angie, δεν αμφισβητώ την ιστορικότητα του προσώπου του Ιησού.
Αυτό που αμφισβητώ είναι το παραμύθι που έχει χτιστεί γύρω απ' το συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο.
Τώρα για αυτό που λες, και που είναι αρκετά κλασικό δηλαδή το "ψάξ' Τον και θα Τον βρεις...", ακριβώς έτσι νιώθει και ο Μουσουλμάνος, και ο Εβραίος και ο Ινδουιστής και παλιότερα οι αρχαίοι Έλληνες. Πιστεύουν δηλαδή ότι έχουν μιλήσει με τον δικό τους Θεό ή Θεούς. Η πλάκα είναι ότι για τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους ο Χριστός δεν ήταν Θεός αλλά απλά ένας άνθρωπος. Οπότε κάποιου η συνομιλία με το θείο είναι ψεύτικη... Δεν μπορεί να έχουν όλοι δίκιο.
Δική μου άποψη είναι ότι όλες αυτές οι επικοινωνίες με τον Θεό δεν είναι τίποτ' άλλο από ευσεβείς πόθους ή άλλα συναισθήματα που τα μεταφράζουν όπως θέλουν. Εγώ θα το ονομάσω δέος μπροστά στο μεγαλείο του σύμπαντος, εσύ θα το ονομάσεις επαφή με το Χριστό και ο Μουσουλμάνος επαφή με τον Αλλάχ.
Και το πιο τρομακτικό είναι ότι το μονο που διαφοροποιεί εσένα από εκείνον που πιστεύει στον Αλλάχ ή τον Γιαχβέ είναι απλά ...η τύχη, δηλαδή η χώρα που γεννήθηκες.
Renabill, σωστό είναι αυτό που λες. Αλλά νομίζω πως όπως συμβαίνει και με τα παιδιά και τον Αϊ Βασίλη, ότι δηλαδή κάποια στιγμή ωριμάζουν και ξεπερνάνε το παραμύθι, έτσι μπορεί να γίνει και με το Θεό. Μπορούμε να θαυμάσουμε την καθάρια ομορφιά του κόσμου χωρίς τον "θόρυβο" της μεταφυσικής. theotita (15.12.2007)
Γράφεις: Οπότε κάποιου η συνομιλία με το θείο είναι ψεύτικη... Δεν μπορεί να έχουν όλοι δίκιο.
Εδώ είναι που πιστεύω πως έχει λάθος συλλογισμο απ' τη στιγμή που ψάχνεις (αν έχω καταλάβει καλά) μια αντικειμενική αλήθεια. Όλοι έχουν δίκιο κι όλοι έχουν ένα μέρος της αλήθειας!Είτε οι διαφορετικές θρησκίες είτε η φιλοσοφία είτε η επιστήμη. Όλοι!
Λές:"δέος μπροστά στο μεγαλείο του σύμπαντος"και "Μπορούμε να θαυμάσουμε την καθάρια ομορφιά του κόσμου χωρίς τον "θόρυβο" της μεταφυσικής". Ποιός σου είπε ότι ο Θεος ή οι Θεοι είναι μεταφυσική; Αυτό ακριβώς είναι ο Θεός... Το καθαρό, ισοροπιμένο μεγαλείο του σύμπαντος!!
Και πάλι εκφράζω προσωπική γνώμη, έτσι;!
(Δεν κρατήθηκα να μην ξανασχολιάσω! χιχιχι) Astron (15.12.2007)
Αθηνά, υπάρχει πράγματι μια κοινή αλήθεια η οποία ενώνει όλους όσους πιστεύουν σε κάποια θρησκεία, και ακόμα κι εκείνους που δεν πιστεύουν: τα υπαρξιακά μας ερωτήματα. Γιατί είμαστε εδώ, γιατί πεθαίνουμε, τί είναι ο θάνατος, ο φόβος του θανάτου κλπ.
Προφανώς οι θρησκείες, η καθεμία με τον τρόπο της, προσπαθούν να απαντήσουν σε αυτά. Οι απαντήσεις τους είναι πολλές φορές εντελώς αντιφατικές, για αυτό λέω ότι "προφανώς κάποιου η συνομιλία με το θείο είναι ψεύτικη". (Κατά τη γνώμη μου όλες. Η καρδιά και ο νους μας τα δημιουργεί όλα αυτά.)
Το ότι ο Θεός είναι μεταφυσική δεν χρειάζεται να μου το πει κάποιος. Η θρησκεία είναι η κορυφή, το μεγαθήριο της μεταφυσικής. Μεταφυσική είναι οτιδήποτε καταλύει τους φυσικούς νόμους, τη φυσική ροή των πραγμάτων. Τα θαύματα, τα πνεύματα, η μεταθανάτια ζωή και τέτοια πράγματα ακριβώς αυτό κάνουν και μάλιστα χωρίς κανένα επιστημονικό στοιχείο.
Η θρησκεία είναι λοιπόν ο ΟΡΙΣΜΟΣ της μεταφυσικής.
Υ.Γ. Επειδή χρησιμοποιείς την έννοια του Θεού, πρέπει να μου εξηγήσεις μια ποια έννοια τη χρησιμοποιείς. Επειδή υποθέτω ότι την χρησιμοποιείς με την έννοια του χριστιανικού Θεού, τότε σίγουρα μιλάμε για μια κορυφαία μορφή μεταφυσικής: Από αγγέλους, παραδείσους, κολάσεις, αναστάσεις των νεκρών, αναλήψεις στον ουρανό, ευλογίες, εξορκισμούς, το αστέρι της Βηθλεέμ, Χριστούς-Μεσσίες, αντί-χριστους, "θείες" φανερώσεις και αποκαλύψεις, παρθένες που μένουν έγκυες μυρίζοντας λουλούδια, συνομιλίες με το σατανά κλπ
Συγνώμη βρε Αθηνά, αλλά αν δεν είναι αυτά μεταφυσική, τότε τί είναι; ;)
Εκτός αν χρησιμοποιείς την έννοια του Θεού με μια τελείως διαφορετική έννοια από αυτή του χριστιανισμού, οπότε η κουβέντα μπορεί να γίνει σε άλλη βάση. theotita (15.12.2007)
Δεν ξέρω αν η απάντηση μου θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ή θα σε μπερδέψει ακόμα περισσότερο (γι'αυτο συνήθως αποφεύγω τέτοιες συζητήσεις γραπτώς, γιατί είναι πολλά και δεν μπορώ να τα γράφω όλα κ επειδή γίνομαι λακωνική ίσως μπερδεύω).
Θα σου πω πρώτα ότι έχεις μπερδέψει πολλά μαζί. Πολλά απ' τα στοιχεία που αναφέρεις κ εχουμε όλοι διαβάσει στα βιβλία μας κ υποθέτω πως ακούμε στην εκκλησία (δεν πάω συχνά-εως καθόλου- γι αυτο το λέω αυτό), πέρα απ' τις αλλαγες κ τις αλλιώσεις που έχουν υποστεί είναι -πως να το θέσω;- ιστορίες για να κατανοήσει ένα έθνος εκεινα τα χρόνια κάποια πράγματα. Αν έχεις προσέξει μετά την εμφάνιση του Χριστού αλλάζει η ιουδαϊκη διδαχή και γίνετε χριστιανική φιλοσοφία κ τρόπος ζωής. Ουσιαστικά έχουμε ένα κράμα άρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, αρχαίας ελληνικής παράδωσης και ιούδαϊκής παράδωσης. Εγώ απ' όλα αυτά κρατάω το βαθύτερο νόημα και δεν μένω κολλημένη στα γράμματα (όπως συνηθίζουν οι επιστήωνες) και τις ιστοριούλες.
Λες:"Τα θαύματα, τα πνεύματα, η μεταθανάτια ζωή και τέτοια πράγματα ακριβώς αυτό κάνουν και μάλιστα χωρίς κανένα επιστημονικό στοιχείο". Γίνονται έρευνες για κάποια απ' αυτα τα θέματα κ τις οντότητεσ που αναφέρεις πιο κάτω σε μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικου. Σαν φυσικός θα έπρεπε να ξέρεις ότι η επιστήμη συχνά αυτοαναιρείται. Επίσης, πως μπορείς ν' αποδείξεις κάτι τόσο μακρυνό, όταν δεν ξέρεις τα πάντα για το σώμα σου, ώστε να γιατρέψεις διάφορες ασθένειες (χθες η Παναγιωταρέα είχε καλεσμένο έναν νευρολόγο νομίζω, που έλεγε πως δεν ξέρουν πως λειτουργεί και αντιδρά το σώμα και ειδικά ο εγκέφαλος στο 100% τους), όταν παραδέχονται επιστήμονες ότι λειτουργεί το 10% του εγκεφάλου μας (πως θα αποδείξει πράγματα που δεν αντιλαμβάνεται;) και όταν δεν ξέρουμε τι κρίβεται στα βάθη των ωκαιανών μας;
Κι όσον αφορά για την τελαυταία σου ερώτηση πως χρησιμοποιω την έννοια του Θεού, θα σου πω ότι παίρνω τη χριστιανική θεωρεία και την επεκτίνω σε μια άλλη έννοια, πιο μεγάλη έξω από γράμματα, ιστορίες και νόμους που διδασκόμαστε και μερικοί δεν ξεκολλάνε απ' αυτα. Astron (15.12.2007)
Φυσικά και έχουμε άγνοια για τον κόσμο, και δεν γνωρίζουμε τα πάντα. Για την ακρίβεια γνωρίζουμε ελάχιστα. Αλλά όσα γνωρίζουμε τα γνωρίζουμε χάρη στην επιστήμη. Μου φαίνεται πολύ μίζερη όλη αυτή η λογική της μεταφυσικής που περιμένει σαν κοράκι κάποιο κενό της επιστήμης για να βάλει αμέσως μέσα Θεούς, δαίμονες, φαντάσματα ή δεν ξέρω εγώ τί.
Το ότι γίνεται έρευνα για κάτι δεν σημαίνει ότι υπάρχει και αυτό το οποίο ερευνά. Προς το παρόν δεν έχει αποδειχθεί ΤΙΠΟΤΑ σχετκά με όλα αυτά. Παραμένουν θέματα ...πίστης.
Γράφεις για αλλοιώσεις και για ιστορίες ώστε να καταλαβάβει ο κόσμος της εποχής κάποια πράγματα. Άρα ουσιαστικά συμφωνείς ότι κάποια από αυτά δεν ισχύουν. Πώς κρίνεις ποια ισχύουν και ποια όχι; Τί σε κάνει για παράδειγμα να απορρίψεις ένα θαύμα που θεωρείς υπερβολικό και να αποδεχτείς ένα άλλο; Γιατί θα απορρίψεις την εικόνα που δάκρυσε και θα δεχτείς ότι ο Ιησούς περπάτησε πάνω στο νερό;
Εξίσου παράλογα δεν είναι;
Υ.Γ. Λυπάμαι γι' αυτό, αλλά η ελληνική φιλοσοφία και η αρχαία ελληνική παράδοση μάλλον αφανίστηκε απ' την χριστιανική φιλοσοφία παρά ενσωματώθηκε σε αυτήν. Για αυτό άλλωστε έγιναν και τόσες διαμάχες ανάμεσα στις δύο πλευρές μέχρι να επικρατήσει ο χριστιανισμός. Ο τρόπος θεώρησης του χριστιανισμού είναι κατά βάση Ιουδαϊκός. Όσα στοιχεία ελληνικής σκέψης υπήρχαν στον χριστιανισμό εξαλείφθηκαν μέσα στους πρώτους αιώνες. marakiasteraki (15.12.2007)
Εγω πιστευω...
Οχι στην υπαρξη αυτου με την κοκκινη στολη...Αυτος ειναι ο θειος μου!χα!χα!
Πιστευω στο Αγιο Βασιλιο....PashalinaMakia (15.12.2007)
Παύλο..Σε ευχαριστώ που με πήρες στα σοβαρά για τον Άγιο Βασίλη μόνο...Γτ στα υπόλοιπα πιστεύω.Σύμφωνα όμως με τον γνωστό φιλόσοφο Ρενέ Ντεκάρντ η ύπαρξη για τον Θεό είναι δεδομένη ως τέλειο ών που είναι.Μάλιστα το είχε συσχετίσει ως εξής.Η ύπαρξη για τον Θεό είναι ό,τι οι τρείς γωνίες για ένα τρίγωνο.
Επίσης θα ήθελα να σε ενημερώσω πως δεν ξέρεις αν κάποιος όντως έχει ερωτήματα και ποιός είναι ακριβώς ο τρόπος που "ψάχνεται".Μάλιστα και η φάση της "απάθειας"είναι κάτι που όλοι περνάμε σε κάποια περίοδο της ζωής μας.Αλλά δεν γουστάρω να διακρίνω εμπάθειες σχετικά με τα πιστεύω του άλλου.Είναι αντιδημοκρατικό.Astron (15.12.2007)
Εμπάθειες; Σε τί αναφέρεσαι; Σου απάντησα φιλικότατα, μήπως παρεξήγησες κάτι;
Τώρα επί του θέματος. Ο Ντεκαρτ βάζει έναν Θεό στο σύμπαν ως αξίωμα. Αυτό πια δεν χρειάζεται να το κάνουμε για να εξηγήσουμε τα πράγματα γύρω μας. Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη κατάκτηση της επιστήμης και του ανθρώπινου νου. Έχουμε πια τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να εξηγούμε τον κόσμο. Και έτσι μέρα με τη μέρα αυξάνουμε τη γνώση μας χωρίς να χρειάζεται να "φανταζόμαστε" πράγματα. Έχουμε πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας, αλλά ο καιρός του δογματισμού ελπίζω πως πέρασε οριστικά.
Πάντως δεν έχει νόημα να παίρνεις ως απόδειξη τις φράσεις ενός φιλοσόφου σχετικά με τον Θεό. Πολύ απλά γιατί ειδικά τους δύο τελευταίους αιώνες έχουν υπάρξει εκατοντάδες φιλόσοφοι και επιστήμονες που είναι άθεοι ή άθρησκοι. Δε θα είχε λοιπόν νόημα να αρχίζουμε να αραδιάζουμε σε μία συζήτηση φράσεις αξιωματικές για πράγματα που κάθε άλλο παρά δεδομένα είναι.
Τέλος, πράγματι δεν μπορώ να ξέρω αν κάποιος ψάχνεται και εμβαθύνει ή αν είναι επιφανειακός άνθρωπος. Το μόνο που μπορώ να ξέρω είναι τί γράφει εδώ, και σε αυτά απαντάω. Τίποτ' άλλο. NIKOSPI (18.03.2008)
Ο Άγιο Βασίλης υπάρχει στον ουρανό!!! Όσο για τους άθεους εδω μέσα ένα έχω να πώ!!!http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=sendComment&pid=14235 Astron (19.03.2008)
NIKOSPI σου απαντώ στο σχετικό τόπικ εδώ: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?mop=modload&name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=12276&forum=39&start=60neerie (19.03.2008)
Καλημέρα Παύλο.
Λογικά όσα παραθέτεις. Σαφώς και έχουμε ανάγκες τις οποίες θέλουμε να καλύψουμε φτιάχνοντας σενάρια, ιστορίες, όσο είμαστε ακόμα παιδιά. Όταν όμως μεγαλώσουμε, κάποια πράγματα τα αναθεωρούμε. Σταματούμε να πιστεύουμε σε κάποιες αξίες, αρχίζουμε να πιστεύουμε σε άλλες. Είπες έτσι μεγαλώνουμε, να πιστεύουμε σε συγκεκριμένους θεούς ανάλογα με τη χώρα στην οποία γεννηθήκαμε. Μεγαλώσαμε όμως και αποφασίσαμε ότι λογικά δε γίνεται να υπάρχει ο συμπαθητικός γεροντάκος που πετάει στο έλκηθρο και σε μια νύχτα κατακλύζει όλα τα πλούσια παιδιά με δώρα, αν και η ανάγκη μας να μας σκέφτεται κάποιος και να μας κάνει δώρα υπάρχει ακόμα.
Λογικά θα έπρεπε να ξεπεράσουμε κι άλλα πράγματα, λογικά θα έπρεπε να απορρίψουμε και το Θεό και να δαμάσουμε το φοβο μας για το θάνατο. Κι όμως, (αναφερόμενη στην ορθοδοξία και στη μ.Χ εποχή) τόσες εκατοντάδες τουλάχιστον χρόνια η πίστη στο Θεό και στην αιώνια ζωή δεν ξεπεράστηκε αλλά ζει ακόμα, είναι δυνατό το αίσθημα ότι υπάρχει Θεός, και όσο απαξιώνεται από κάποιους, τόσο ενδυναμώνεται από κάποιους άλλους. Λογικά σκεφτόμενη, θα μπορούσα να πω ότι πρόκειται για κάποια παγκόσμια συνομωσία που κρατάει εκατοντάδες χρόνια τώρα, πρόκειται δηλαδή για κάποιο παγκόσμιο πλύσιμο εγκεφάλου που δεν ξέρω κι εγώ ποιóς παγκόσμιος οργανισμός κρύβεται πίσω του και ποιó στόχο έχει (και έιναι απορίας άξιον πως συμφώνησαν οι μεγάλες δυνάμεις μεταξύ τους για το θέμα αυτό). Λογικότερα όμως σκεφτόμενη, επιλέγω να πιστέψω ότι πρόκειται για κάτι πέραν της λογικής.
Όλες οι αυτοκρατορίες πέφτουν μετά από κάποιες εκατοντάδες χρόνια. Γίνονται τα αποκαλυπτήρια, απομυθοποιούνται τα άτομα πίσω τους και πέφτουν. "Αυτή όμως της ορθοδοξίας" δεν έπεσε ακόμα, ούτε με το θάνατο τόσων ηγετών της. Αντίθετα εξαπλώνεται σιγά σιγά και σε άλλα μέρη της γης, δεν είναι καν οργανωμένη και μια χαρά λειτουργεί χωρίς στρατό και εκβιασμούς. Είναι αλήθεια τόσο δυνατός ο φόβος μας που καθηλώνει εκατομμύρια ανθρώπους σε ξεπερασμένες απόψεις, σε ξωτικά και αγγέλους και μας κάνει να εθελοτυφλούμε; Ή μήπως όσοι πιστεύουν στο Χριστό (ανάμεσα τους άνθρωποι έξυπνοι, μορφωμένοι, καταξιωμένοι) γνωρίζουν κάτι άλλο, έχουν ζήσει κάτι άλλο που αναπαύει την ψυχή τους και αποβάλλει από μέσα τους πολλά, μαζί και το φόβο του θανάτου;
Προσωπικά πιστεύω ότι λογικά, δε γίνεται κάτι ψεύτικο να είναι τόσο δυνατό, να δεσμεύει ανθρώπους (έξυπνους ή μή, μορφωμένους ή μη) τόσα χρόνια τώρα. Θα μου πεις όλοι, κι αυτοί οι έξυπνοι, οι μορφωμένοι έχουν ανάγκη να μη φοβούνται το θάνατο. Επαναλαμβάνω όμως, μάλλον όλοι τους έχουν ζήσει κάτι που δεν έχουν ζήσει όσοι λένε ότι δεν υπάρχει Θεός...
Αυτό είναι το πιο λογικό για εμένα. Κάτι βαθύτερο υπάρχει, κάτι πολύ δυνατότερο από το φόβο. Και δεν είναι καν ανθρώπινο. Πώς γίνεται αυτή η παγκόσμια συνομωσία να βασίζεται πάνω σε άτομα που δεν υπάρχουν πια, σε κάτι παλιά έγγραφα (ευαγγέλια) που λένε ότι κάποιος αναστήθηκε; Αυτό είναι που προσωπικά δε θεωρώ λογικό.
Δεν πιστεύει κάποιος στην ανάσταση του Χριστού (που είναι και η βάση της ορθοδοξίας), δεν πιστεύει στα θαύματα των εικόνων, του αγιάσματος, του αγίου φωτός, της θεραπείας του καρκίνου σε κάποιον μετά από προσευχή.
Προσωπικά δε χρειάζομαι επιστημονικές αποδείξεις. Μου αρκεί αυτό που έζησα, που ζω, που ζουν οι γύρω μου, που έζησαν οι άγιοι κάπου, κάποτε πολύ μακριά από εμένα. Αποδείξεις ζητούν οι άθεοι, οι δύσπιστοι έστω. Κι όμως πάλι δε θα τους είναι αρκετές. Διότι όοολα προσπαθούν να τα εξηγήσουν με το μυαλό τους. Μα όλα. Το μυαλό είναι το υπέρτατο αγαθό κι ότι δεν καταλαβαίνει απλά δεν υπάρχει.
Τα πιο πάνω θαύματα που ανέφερα δεν εξηγούνται επιστημονικά. Μπορούμε να τα απορρίψουμε και να πούμε ότι δεν έγιναν ποτέ, να ψάχνουμε μια ζωή για επιστημονικές εξηγήσεις - ή να πούμε απλά ότι έτσι είναι και τέρμα. Όπως ήρθαμε στον κόσμο, έτσι φεύγουμε, δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Κι αυτό πάλι για εμένα δεν είναι λογικό. Λογικό είναι υπάρχει κάτι μεγαλύτερο.
Ποιο είναι το λογικότερο τελικά; Μήπως το μυαλό μας δεν είναι το κλειδί για όλα;
Εκεί όμως που τελειώνει ο νους, που δε μπορεί να τα εξηγήσει άλλο, εκεί αρχίζει η πίστη. Αν θέλεις. Αν δε θέλεις τότε μια ζωή θα προσπαθείς να εξηγήσεις τα ανεξήγητα ή απλά θα πεις ότι c´est la vie.
Τελικά είναι θέμα προσωπικής ανάγκης του καθενός, τι αποζητά περισσότερο, την ανάπαυση του μυαλού ή της ψυχής...
Απολογούμαι για το μακροσκελές σχόλιο, δεν ήθελα να καταχραστώ το χώρο σου.Astron (19.03.2008)
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.
Ας τα πάρω με τη σειρά.
Γράφεις: "Είναι αλήθεια τόσο δυνατός ο φόβος μας που καθηλώνει εκατομμύρια ανθρώπους σε ξεπερασμένες απόψεις, σε ξωτικά και αγγέλους και μας κάνει να εθελοτυφλούμε; "
Δυστυχώς ναι. Όπως γράφει και ο Λιαντίνης, ο άνθρωπος είναι το μόνο τραγικό ον που γνωρίζει ότι θα επέλθει ο θανατός του. Είναι το μόνο ον που πρέπει να συγκρουστεί πνευματικά με την ιδέα της ανυπαρξίας του. Για αυτό και οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Η θρησκεία επειδή ξέρει ότι τρέφεται σαν κοράκι από αυτόν τον φόβο του ανθρώπου προσπαθεί να τον εντείνει. (μεγάλο θέμα, ας μη το αναπτύξω εδώ)
Σε άλλο σημείο λες ότι η ορθοδοξία δεν μπορεί να υπάρχει τόσα χρόνια και να είναι απλά ένα ψέμα ή κάποια συνωμοσία. Μα εάν ο χρόνος που υπάρχει κάτι το καθιστά αληθές τότε τί να πούμε για τους Ινδουιστές; Η θρησκεία τους θεωρείται αρχαιότερη ακόμα και απ' την αρχαιοελληνική και συνεχίζει να έχει εκατομμύρια πιστούς μέχρι και σήμερα. Η δες για παράδειγμα την Θρησκεία των Αιγυπτίων η οποία κράτησε τουλάχιστον για 3000 χρόνια και μετά έπαψε. Ναι λοιπόν. Είναι δυνατόν να πιστεύει ο άνθρωπος σε ένα ψέμα. Για την ακρίβεια, όσο υπάρχει ο άνθρωπος έχει πιστέψει σε περισσότερα ψέματα παρά αλήθειες, διότι έκανε αυτό που λες "εκεί που σταματάει το μυαλό αρχίζει η πίστη." Με λίγα λόγια, ερμήνευε τον κόσμο με την φαντασία του...
Λες εγώ να μην ήθελα αιώνια ζωή; Λες να μην ήθελα να ξαναδώ αγαπημένους ανθρώπους που φύγανε; Λες να θέλω να πεθάνω; Φυσικά και θα προτιμούσα την αιώνια ζωή! Μα ξέρω πολύ καλά ότι όσο και να χτυπιέμαι δεν είναι παρά ένας ευσεβής πόθος των αλλαζόνων ανθρώπων που απλά θέλουν τα πάντα δικά τους. Μας δόθηκε αυτή η μοναδική ευκαιρία να ζήσουμε, κάτι που από μόνο του είναι απίστευτα σπάνιο (όπως γράφω στο κείμενο "Για μια νέα Φιλοσοφία") και ζητούμε ολοένα και περισσότερα...
Υ.Γ. Δεν κατάλαβα γιατί απέρριψες την ιδέα του Αϊ Βασίλη. Εάν ερχόταν κάποιος και σου λεγε (όπως λες εσύ) "μη τα εξηγείς όλα με το μυαλό σου. Η ψυχή μου μού λέει ότι πράγματι ο Αι Βασίλης ταξιδεύει και μοιράζει δώρα", πώς θα του απαντούσες; neerie (19.03.2008)
ξεκινώνστας από το Υ.Γ., ο Άης Βασίλης (ο κοκκινοντυμένος φουσκωμένος γεράκος) δεν έχει θεαθεί να πετά στους ουρανούς με το έλκηθρο του. Κι ούτε υπάρχουν στοιχεία που να μιλούν για τις πτήσεις του, ούτε έγγραφα που να μιλούν για τη ζωή του, ούτε μάρτυρες της ζωής του στο εργαστήρι του. Ένα παιδί μπορεί να τον πιστεύει χωρίς να χρειάζεται αποδείξεις. Όταν μεγαλώσει πιθανόν να χρειαστεί κάτι παραπάνω για να συνεχίσει να πιστεύει. Και είναι θεμιτό (είπα προσωπικά δε χρειάζομαι αποδείξεις επιστημονικές για την πίστη μου επειδή απόδειξη είναι η παρουσία Του στη ζωή μου καθημερινά - και όχι μόνο στη δική μου - με διάφορους τρόπους, δε θα το αναλύσω περισσότερο εκτός αν θέλεις).
Άρα θα απαντούσα στο παιδάκι ότι είναι ωραίο να πιστεύεις σε κάτι αλλά κάποια στιγμή να σκεφτεί αν του αρκούν μόνο τα δώρα κάτω από το δέντρο.
Κι η ορθοδοξία έχει πολύ περισσότερα από απλά δώρα τυλιγμένα μια φορά το χρόνο κάτω από το δέντρο.
Ο Λιαντίνης λέει ότι ο άνθρωπος μόνο γνωρίζει ότι θα πεθάνει; Οκ το δέχομαι για χάρη της συζήτησης (κι ας υποθέσουμε ότι ρώτησε και κάποιο ζώο το οποίο του απάντησε "όχι").
Λες "Η θρησκεία επειδή ξέρει ότι τρέφεται σαν κοράκι από αυτόν τον φόβο του ανθρώπου προσπαθεί να τον εντείνει". Προσωπική σου άποψη φαντάζομαι και του Λιαντίνη και άλλων. Όντως όμως, ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι θα επέλθει το τέλος. "Δυστυχώς ναι" λες, ότι ο φόβος του θανάτου καθηλώνει τον άνθρωπο κλπ κλπ... Πάλι προσωπική σου άποψη. Και ίσως άλλων. Βλέπεις, όλα αυτά είναι καθαρά θέμα θεώρησης κάποιων καταστάσεων τελικά. Αυτό που κάποιοι εξηγείτε ως φόβο ανυπέρβλητο και που προκαλεί τέτοιο πανικό ούτως ώστε να ασχολούνται μόνο με αυτό, και να είναι τόσο αφελείς και αδαείς ούτως ώστε να πιστεύουν σε μια κατά τα άλλα παγκόσμια και οργανωμένη σκευωρία που φτιάχτηκε ειδικά από κάποιους (ποιους;) για κάποιο λόγο (για ποιο;), προσωπικά, κι εγώ και άλλοι το θεωρούμε ανάγκη του ανθρώπου να ζήσει διότι αυτή είναι η φύση του, γι αυτό φτιάχτηκε, για να ζήσει! Δεν κατευθύνει ο φόβος τη ζωή του αλλά η θέληση του να ζήσει, να ευτυχίσει - γιατί όχι αιώνια, εφόσον Αυτός που τον έφτιαξε (δεν φτιάχτηκε μόνος του) είχε ευθύς εξαρχής τέτοια σχέδια για τον άνθρωπο. Το είπε στον άνθρωπο και παρόλο που αυτός τον αρνήθηκε, έστειλε και τον Υιό του για να το επιβεβαιώσει.
Είναι δηλαδή στη φύση του να θέλει ο άνθρωπος να ζήσει και όχι αλαζονία! Αλαζονία θα ήταν να θέλει να ζήσει χωρίς να αναγνωρίζει το δημιουργό του, χωρίς κόπο και θεοποιώντας το δικό του φτωχικό μυαλουδάκι. Γνωρίζοντας ότι σε αυτό τον κόσμο ήρθε χωρίς να το επιδιώξει, φεύγει χωρίς να το θέλει, όχι με τις δικές του δυνάμεις δηλαδή.
Γνωρίζοντας ότι όλοι εδώ θα αφήσουμε τα κόκκαλα μας.
Σε αυτό λοιπόν συμφωνούμε, ότι η ζωή είναι πολύτιμη, απίστευτα σπάνιο και μοναδικό γεγονός. Και αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία όταν αυτή αποτελεί το εισιτήριο για μια καλύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας ζωή.
Αναφέρθηκες στον Ινδουισμό και στη θρησκεία των Αιγυπτίων. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για τις εν λόγω θρησκείες γι αυτό και δε θα σχολιάσω. Η ορθοδοξία (μέσα από την Καινή Διαθήκη) είναι η συνέχεια όμως της Παλαιάς Διαθήκης και θα μπορούσε να μετρήσει από την καταβολή του κόσμου (εκεί ανοίγεται άλλο τεράστιο θέμα και δε θα συνεχίσω, αναφέρθηκα μόνο στη μετά Χριστόν εποχή όπου έγιναν και καταγράφηκαν διωγμοί κατά των χριστιανών, σκοτωμοί, δημιουργήθηκαν αιρέσεις, αλλά η ορθοδοξία παραμένει. Παρέμειναν επίσης γνωστοί χιλιάδες βίοι αγίων, με χιλιάδες θαύματα σε αντίθεση με τους βίους των πολέμιων της ορθοδοξίας, ή τους πιστούς άλλων θρησκειών. Τυχαίο; Μάλλον όχι). Θεωρητικά λοιπόν ναι, η διάρκεια από μόνη της δε μπορεί να θεωρηθεί κριτήριο για την κατοχή της αλήθειας. Η διαφορά της ορθοδοξίας, της ορθόδοξης εκκλησίας από τις (άλλες)θρησκείες έγκειται και στη διάρκεια, και στην εξάπλωση της, και στα θαύματα που γίνονται μέχρι σήμερα, και στις μορφές που έχει προσελκύσει, και στον τρόπο που διάγει κάποιος πιστός το βίο του, και στον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή του - τις ασθένειες, τα δεινά του, το θάνατο, τους άλλους γύρω του, τον κόσμο (τα κακά παραδείγματα υπάρχουν παντού και δεν αποτελούν κριτήριο για απόρριψη κάποιας κατάστασης/ιδέας/του ίδιου του Θεού).
Δε μπορεί κάποιος να τα δει όλα αυτά, την αλήθεια της ορθοδοξίας όταν είναι εκτός, σαν απλός παρατηρητής από το παράθυρο. Αν δεν μπει μέσα στην ορθοδοξία και να τη ζήσει μέσα από τα μυστήρια της (όπως ο κάθε επιστήμονας που κάνει επιτόπια έρευνα ζει κάποια χρονική περίοδο μέσα στην κατάσταση που ερευνά) δε μπορεί να καταλάβει παρά μόνο όσα του επιτρέπουν οι κουρτίνες του παραθύρου. Άρα όσα και να πει κανείς, αν δεν τη ζήσει την ορθοδοξία δεν πείθεται, ειδικά αν δε θέλει να πειστεί κι έχει ήδη αποφασίσει ότι όλα είναι φτιαχτά.
Πιστεύω ήρθαμε εδώ από την αγάπη κάποιου δημιουργού για εμάς, έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε ξανά ευτυχισμένοι, και όλα ξεκινούν από εδώ από αυτήν εδώ τη ζωή η οποία είναι άκρως πολύτιμη.
Όσα κι αν πω/γράψω είναι λίγα. Ας συμφωνήσουμε λοιπόν ότι διαφωνούμε στις ανάγκες μας, στον τρόπο θεώρησης της ζωής, στον τρόπο αντιμετώπισης της, στους λόγους της ύπαρξης μας.
:)
και πάλι σόρρυ για το μακροσκελές του σχολίου, δε θα επαναληφθεί.
Astron (19.03.2008)
Ναι, ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε :)
Το νόημα του ποστ μου ήταν ακριβώς αυτό που προκύπτει κι απ' το δικό σου ποστ. Ότι τον Αι Βασίλη τον απορρίπτεις εύκολα χρησιμοποιώντας λογικά επιχειρήματα (κανείς δεν τον έχει δει, δεν υπάρχουν στοιχεία κλπ). Στην ορθοδοξία όμως ξαφνικά δεν χρησιμοποιείς λογικά επιχειρήματα αλλά το "δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα με το νου μας" και "είναι βίωμα". Αν λοιπόν αύριο συναντήσουμε μια ομάδα ανθρώπων που θα πιστεύουν στην παρουσία και ύπαρξη του Αι Βασίλη επειδή "το έχουν βιώσει" θα σημαίνει ότι πράγματι ο Αι Βασίλης υπάρχει;
Για να πάμε σε πιο σοβαρά παραδείγματα, πάρε την αρχαία ελληνική θρησκεία. Εμφανίσεις των Θεών είχαν αναφερθεί πολλές φορές. Οι Έλληνες συχνά ένιωθαν την παρουσία των αρχαίων Θεών. Σήμερα όμως το θεωρούμε παράλογο. Κι όμως αν μιλούσες με έναν πιστό της εποχής, θα σου έλεγε ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που λες εσύ για την ορθοδοξία. (ιερά κείμενα, εμφανίσεις θεών, προσωπικά βιώματα, ιστορίες, παράδοση κλπ)
Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες θρησκείες που υπάρχουν σήμερα.
Δοκίμασε να ξαναδιαβάσεις το ποστ σου αντικαθιστώντας την λέξη ορθοδοξία με την λέξη ινδουισμό, ή τη λέξη ισλάμ.
Και δεν είναι υποθετικό αυτό που λέω. Οι ακραίοι ισλαμιστές νιώθουν πράγματι την ύπαρξη του Θεού τους σε τέτοιο βαθμό και παίρνουν τον λόγο του Αλλάχ τόσο σοβαρά που φτάνουν σε σημείο να αυτοθυσιάζονται για τον Θεό τους. Τέτοια βεβαιότητα έχουν. Και είναι πιο πολυάριθμοι απ' τους ορθοδόξους. Και το πιστεύουν αληθινά. Για όσα θαύματα μιλάς εσύ, για άλλα τόσα θα σου μιλήσουν αυτοί.
Τέλος, γράφεις ότι δεν μπορεί κανείς να τα νιώσει αυτά "Αν δεν μπει μέσα στην ορθοδοξία και να τη ζήσει μέσα από τα μυστήρια της". Κι όμως, για να δούμε την αλήθεια συνήθως χρειάζεται να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο: Να δούμε το αντικείμενο από τρίτη σκοπιά, να το αξιολογήσουμε αντικειμενικά, χωρίς προκατάληψη. Άλλωστε η ορθοδοξία είναι το θρήσκευμα αυτό με το οποία σε μεγάλωσαν από μικρή και ειναι λογικό να την έχεις συνδέσει με συναισθήματα αισθήματα έκπληξης, δέους, συγκίνησης, έμπνευσης κλπ. Τα ίδια ακριβώς συναισθήματα όμως θα είχες για οποιαδήποτε άλλη θρησκεία, αν είχες μεγαλώσει σε άλλο θρησκευτικό περιβάλλον.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
astron
Φυσικός, Αστροφυσικός
από ΧΟΛΑΡΓΟΣ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/astron
Ο προσωπικός μου χώρος όπου ο πόλεμος των ιδεών συναντά τις δημόσιες εξομολογήσεις...
Tags
Επίσημοι αναγνώστες (8)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
astron
Φυσικός, Αστροφυσικός
από ΧΟΛΑΡΓΟΣ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/astron
Ο προσωπικός μου χώρος όπου ο πόλεμος των ιδεών συναντά τις δημόσιες εξομολογήσεις...
Tags
Επιστήμη Μουσική Προσωπικές Σκέψεις Φιλοσοφία Τηλεόραση και Σινεμά
Επίσημοι αναγνώστες (8)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!
Πρόσφατα...
- The Trek is back!
- Σουαχίλι - Μαλάικα
- Ήλιος και Άνοιξη
- Άθεη 83 ετών
- Ευτυχία
- Σκέψεις καλοκαιρινές...
- Καλοκαιρινό
- Καλωσορίσατε στον 21ο αιώνα!
Δημοφιλέστερα...
- Πιστεύουμε ακόμα στον Αϊ Βασίλη;
- Επιστροφή στην παράδοση;
- Κρόνος-Δεκέμβρης 2005
- Άθεη 83 ετών
- Για την Σεξουαλική Ηδονή
- Ήλιος και Άνοιξη
- Αντι-εξομολόγηση
- Γράμμα στον χρόνο
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links