Audioslave and Angela77 NEWS!!!!!!!!!!!!!!!!

O Audio και η Angela υποδεχονται

τον έναν

τον πολύ

τον βαρύ

τον γάβρο

τον μαγεμένο

τον μεσημέρι

Τον  G  kai τον L μαζί !!!    G L   ALIVE IN STUDIO RENTIS !!!!!!!!!

κυρίες και κύριοι...το απόλυτο pre game show στο ελληνικό ραδιόφωνο είναι μία πραγματικότητα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 12 το μεσημέρι, φορέστε τα κασκόλ σας και πάρτε θέση...

Η πρώτη μάχη θα δωθεί στον αέρα του music heaven!  Συνεντευξεις, σχόλια, τα τελευταία νέα των ομάδων, ζωντανές συνδέσεις με γήπεδο καραισκάκι και άλλα πολλά στη ραδιοφωνική μας παρέα. Νικολακόπουλος, Νικολογιάννης, Αλέφαντος, Γεωργίου όλοι σε καταπληκτική φόρμα μαζί μας! Όλα για το ελληνικό EL CLASSIKO!!!

Σας περιμένουμε όλους

To derby την Κυριακή ξεκινάει στο music heaven!

μαρέσει...

τελικά μεγάλος μάγκας αυτος που ανακάλυψε τις φωτογραφίες...

α ρε καλοκαίρι...έρχετε!!!

Οι εκπλήξεις συνεχίζονται...Απόψε στις 8 θα έχω την τιμή να έχω συμπαρουσιάστρια τη MagicaDespell η για τους γνωστούς και φίλους τη ΄γλυκειά μας Ρόζα! (Η Άντζελα μαγαπάει και ω ναι δεν θα μου βγάλει τα μάτια! Ειναι υπεράνω...)

Η χαρά μου δε ειναι μεγαλύτερη διοτι guest star θα είναι η πάλι αγαπημένη μας ...ουπς δεν πρέπει να το πώ...

Τεσπά...το βραδάκι τα καλύτερα....

Μαζί θα περάσουμε 2 ωρίτσες, με πολύ κουβέντα....και καλ΄η μουσικούλα. Σας περιμένουμε όλους!

η εβδομάδα πέρασε

η αγωνία τελειωσε...

 Ladies and Gentleman

AUDIOSLAVE AND ANGELA PROUDLY PRESENTS

 AGERAS STUDIO STORIES!

Ω ναι...αυριο στις 12 το μεσημέρι συνονιστείτε το γνωστό ρεντικολοδίδιμο γένετε τρίδιμο... Ο γνωστός στάρ Ageras θα είναι μαζί μας σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη . Με δηλώσεις και νέα απο την πολυτάραχη ζωή του που θα προκαλέσουν και θα προβληματίσουν....

 Σας περιμένουμε στην παρέα μας...μας περιμένετε στα ηχεία σας....

KYRIAKH 12.00 - 16.00 ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΟΥ MUSIC HEAVEN!!!

χμ...

 5 μόνο ε? άντε ας εκτεθούμε κι αλλο λίγο....

1. Ανεξαρτήτως του αγέροχου προφίλ που επιδυκνείω είμαι ιδιαίτερα συναισθηματικός και ευαισθητος. Μέχρι αηδίας όμως, Κλαίω ευκολα..και ω ναι ειμαι 100%ΑΝΤΡΑΣ. Μιλάτε με τον τύπο που μπορεί να δει καντυ κάντυ και αν βρει μια συμφορά την Καντυ να βάλει τα κλάματα. Αποφευγω τις συναισθηματικές ταινίες για αυτό το λόγο...καλύτερα να δω το Rambo ...Easier!!xixi

2. Ποτε δεν ήμουν Ολυμπιακος σαν κατι αλλους και είμαι περηφανος γιαυτο. Βαζελάκι απο μικρός...Κοιμόμουν αγκαλια με αυτες τισ πλαστικές μπάλες του Γουέμπλει. Η ενασχολησή μου με τον αθλητισμό ό΄μως περιορίζεται το πολύ πολύ σε σκαρφάλωμα κικλειδωμάτων , πέταγμα κερμάτων στο κοράκι και άλλα ευγενη αθλήματα...ΧαΧΑ οχι δεν ειμαι καφρος ...αλλα δεν ειμαι και φιλαθλος...Ειμαι ΠΑΝΑΘΑ! Τέλος.

3.Είμαι μια ζωή σε διαιτα...Απο Δευτέρα....χαχα...μεγάλη ταλαιπωρία....Α! Σπίτι δεν εχω σχεδόν τίποτα φαγωσιμο...ουτε αλάτι...που λέει και η Αντζελα και με κράζει...Σιχαινομαι τη μαγειρική. Η σχέση μου με αυτή είναι όση της Καλομοίρας με το τραγούδι....

4. Ειμαι ΨΩΝΑΡΑ...καλή η κακή ενοια δεν ξέρω αν εχει η λέξη πάντως αγαπάω όλο τον κόσμο ευκολα και θέλω να είμαι αγαπητός..Αλλιως εξαφανίζομαι....Εκανα ραδιόφωνο, τραγουδι, διεθνή καριέρα με το συγκροτημα στην καλαματα, μόνο θέατρο μου λείπει....αλλα με εσας που εμπλεξα....κοντα είναι...

5.Ειμαι Σκορπιος, κλασσικος....οτι και να λέει αυτό...Αγύριστο κεφάλι και με άποψη...Εχω φάει τα μουτρα μου γιαυτό αλλα δεν αλλάζω...Επίσης όσες γυναίκες μαζευω λόγο της φημολογίας λόγο γαλαξιακού σεξ....αλλες τόσες τρέχουν μακρια  λόγο της φήμης των σκορπιών για περίεργο χαρακτηρα...Δράμα η κατασταση...

Αυτα τα 5...σαν τρειλερ...τα υπόλοιπα στην espresso!

Σειρά σας...

GL

alexia - vicky

Almanegra

Giorgos arazei

Deos

2

Ηταν το πάρτυ της χρονιάς. Τα πολλά λόγια όμως ειναι φτώχια....

Απόψε στις 8 αναλυτικό ρεπορτάζ και παραλοιπόμενα απο τα εκτροπα μελών music  heaven χτες στο BAT CITY.

Ta λέμε...στον άερα...

 audioslave

Είναι γεγονός και είναι μόλις 2 μέρες (και λιγότερο) μακριά.

Το πρώτο μασκέ πάρτυ του music heaven είναι γεγονός.

Στο BAT CITY στη Λεοφόρο Αλεξάνδρας..

Εχουμε αργανώσει και ετοιμάσει ωραία πράγματα και περιμένουμε να δουμε απο κοντά. Όσοι δεν έχετε έρθει σε κάποια συνάντηση μην ντραπείτε...Ειμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα...

Τα λέμε απο κοντά...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΡΑΔΥ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!!!!

Σε άλλα νέα του εσωτερικού μας δελτίου...

ο γνωστός παραγωγός audioslave αρνείται σύμφωνα με δηλώσεις στο MH Times οποιαδήποτε εμπλοκή του με την κριτική επιτροπή νέου reality τηλεπαιχνιδιού '' I m sure you cant DANCE'' . Το πρώτο επεισόδειο του show θα προβληθεί απο το MH TV στις 18/2.Τα γυρίσματα θα πραγματοποιηθούν στο γνωστο venue BAT CITY.
Σχετικά με το παιχνίδι ο ,το ξανατονίζω, γνωστός παραγωγός δήλωσε:
<<Το βρήσκω πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που θα κάνει θραυση στην MUSIC HEAVEN χώρα. Ασχολείθηκα με το casting Του παιχνιδιού και εχω να πω πως την κυριακή θα δείτε πολλά νέα ταλέντα στις οθόνες σας. Όσο για τις μεταμορφώσεις τους αυτες θα είναι κατι εξωπραγματικό για τα Ελληνικά δεδομένα. Σχεδιαστές απο όλο τον κόσμο δουλευουν σε αυτό εδώ και καιρό...και το αποτελεσμα θα δικαιώσει τους πάντες.Σχετικά με τις φημολογίες  για την Κριτική επιτροπή αρνούμε κάθε εμπλοκή μου μιας και υήρχαν οικονομικές διαφορές με το κανάλι.>>

Ο γνωστός πολυ-παρουσιαστής σχετικά με την αμφίεσή του δήλωσε...

<< ας κρατήσουμε σε αγωνία το κοινό. Το ψαξαμε πολύ με τους συνεργάτες μου και το μόνο πως μπορώ να σας πω είναι οτι θα είμαι οσο ποιο καραγκιοζης γίνεται...Θα είναι μία απο τις γνωστές  μου perfomance μπροστα σε φίλους...>>

Σχετικά με τη μουσική επένδυση της βραδιάς να τονίσουμε οτι θα έχετε τη δυνατότητα να χορέψετε σε ρυθμούς Latin, POP, Rock, 60s ταξιδευοντας στις μουσικές του κόσμου. Άλλωστε για τη συκεκριμένη βραδιά έναρξη του παιχνιδιού..η παραγωγή του παιχνιδιού διάλεξε τον καλύετρο DJ που μπορούσε και δεν τσιγκουνευτηκε να ξοδέψει και 150.000 € για μία εμφάνιση του audioslave.

O διευθυντής προγραμματος του σταθμού CApone 69 δήλωσε ανάβοντας αργά αργά το πούρο του:
<< you wanted the best...we bring you the best>>
Η συγκεκριμένη δήλωση μπορεί να σταθεί άξια πλέον μπροστά στις δήλωσεις του προέδρου επενδυτή κ.Κόκαλη και τις ανάλογες δηλώσεις του κατα την άφιξη του Rivaldo στην ομάδα του Λιμανιού.

Και τώρα να περάσουμε σε Αθλητικές Ειδήσεις

Γουβέντους - Αυτοί με τα κόκκινα  7 - 0. (δεν ειναι καινούργια είδηση ...αλλα πάντα επίκαιρο και διασκεδαστικό! χιχι)

 :-] 

Ενα ξενοδοχείο της Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν ο τελευταίος σταθμός της πρώην σεξοβόμβας του Χόλιγουντ Αν-Νικόλ Σμιθ, η οποία κατέρρευσε στο δωμάτιο όπου διέμενε και τελικά άφησε και την τελευταία της πνοή.

Σύμφωνα με τους δικηγόρους της, η 39χρονη Αν-Νικόλ Σμιθ επρόκειτο να φύγει από το ξενοδοχείο αύριο, ωστόσο την πρόλαβε η υπερβολική δόση ναρκωτικών, όπως όλα δείχνουν.

Η Αν-Νικόλ Σμιθ παντρεύηκε τον πολυεκατομμυριούχο Χάουαρντ Μάρσαλ το 1994 όταν εκείνη ήταν 27 και εκείνος 90. Μόλις 15 μήνες μετά, οπότε και ο αγαπημένος της εγκατέλειπε αυτό τον κόσμο, της άφηνε 89 εκατομμύρια δολλάρια. Από τότε κι έπειτα, ξεκίνησε μια ατέλειτωτη δικαστική διαμάχη με το γιο που εκείνος είχε αποκτήσει από τον πρώτο του γάμο, που και αυτός διεκδικούσε μέρος της αμύθητης περιουσίας του Μάρσαλ.

Πριν από έναν περίπου χρόνο, η Αν-Νικόλ Σμιθ θρηνούσε το χαμό του 20χρονου γιου της Ντάνιελ Σμιθ, ο οποίος είχε βρεθεί νεκρός στο μαιευτήριο όπου εκείνη έφερνε στον κόσμο το δεύτερο παιδί της. Και εκείνος είχε λάβει υπερβολική δόση ναρκωτικών.

Η… καριέρα της Σμιθ οφείλεται στο παρουσιαστικό της. Πληθωρική ξανθιά, η οποία έγινε διάσημη τη δεκαετία του ’90 για τις γυμνές της φωτογραφήσεις και για το… γάμο της με τον 89χρονο μεγιστάνα Χάουαρντ Μάρσαλ, ο οποίος ένα χρόνο αργότερα, το 1995, "έφυγε" από τη ζωή. Εκτοτε, βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με την οικογένειά του για την κληρονομιά.

Η γεννημένη στο Τέξας Σμιθ έχει υπάρξει χορεύτρια σε stript show πριν κερδίσει σε έναν διαγωνισμό φωτογραφίας του "Playboy" το 1992. Ένα χρόνο αργότερα έγινε Playmate και σε συνδυασμό με ορισμένα κοινά εμφανισιακά χαρακτηριστικά που είχε με τη Μέριλιν Μονρόε, η καριέρα της εκτοξεύθηκε.

Εγραψα παρακάτω και με αφορμή μια συζήτηση περι μουσικών ειδών πως η σχέση μου με τη μουσική ειναι αυτοβιογραφική.

Θυμάμαι μικρός ακουγα ή διάβαζα σε συνεντευξεις διαφόρων συγκροτημάτων βαρύγδουπες για την ηλικία μου δηλώσεις πως τραγούδαγα απο μικρό παιδι...ή επαιζα ρόλους απο μικρή κτλ...

Χρόνια αργότερα και έχοντας βάλει στην πλάτη αρκετές εμπειρίες αφου πήρα τη ζωή στα χέρια μου απο μικρός...αρχίζω να καταλαβαίνω τι ενοούσαν...Και ίσως να μετανιώνω που δεν είδα κάποια πράγματα νωρίτερα ή που δεν τα πάλεψα όσο θα έπερεπε...

Η οικογενειά μου δεν εχει καμία σχεση με τη μουσική. Οχι μόνο επαγγελματικά αλλα ούτε σαν ακροατές. Στη μάνα μου αρέσει το ραδιόφωνο για παρέα ενω ο πατέρας μου δεν ασχολείτε καθόλου.

Η πρώτη μου επαφή με αυτό που οπως λέει η μάνα μου ακόμα με κατέστρεψε έγινε μη γελάσετε...απο τα πανηγύρια.Απο τεσσάρων χρονών με έτρεχανστο ετήσιο πανηγύρι του χωριού του πατέρα μου. Εγώ αντι να παίζω με τα άλλα παιδάκια χάζευα τους μουσικούς.Μου φαινόταν κάτι εξωπραγματικό. Δεν μαρεσε ιδιαίτερα ο χορός...Χάζευα...αυτούς που έπαιζαν...Άθλια αν τους κρίνω με σημερινά δεδομένα αλλα δεν θα μας απασχολήσει αυτό τώρα. Θυμάμαι μάλιστα οτι την επόμενη μέρα στο χωρίο ήμουνα το θέμα και θέαμα στο σόι. Ψωνάκι απο τότε έπερνα το σκαμνάκι μου, καθόμουνα και άρχιζα να μιμούμε τους τραγουδιστές που είδα χτές.  Στα χρόνια του δημοτικού΄το ρεπερτόριο μου έχει καλύψει μέχρι και Μακη Χριστοδουλόπουλο και '' ναχαν οι καρδιές αμπάρες''...Στα είδα πανυγύρια κλάσικ αγορά ήταν και οι κιθάρες απο τους παιχνιδάδες.

Στο σπίτι μουσική δεν άκουγα ...ούτε στερεοφωνικό δεν έιχαμε ...ενα ραδιόφωνο μόνο που δεν το άγγιζα...Άλλωστε ήταν η εποχή που οι κύριες ασχολίες ήταν το Μπλέκ (παιδικό περιοδικό για αγοράκια για τους νεότερους), τα αυτοκινητάκια μου, και σιγά σιγά την πανάθα και τη συλογή αυτοκόλητων panini. Στην πέμπτη δημοτικού απέκτησα την πρώτη μου κασσέτα. Μου την έγραψε ο πατέρας μου σε ένα φίλο του που είχε δισκοπωλείο, θυμάμαι κοντά στο ΚΤΕΛ Καλαμάτας. Η κασσετοσυλογή περιείχε κυρίως Πωλίνα και Αλέξια. Η πολυθρόνα η μπαμπού , τα κορίτσια ξενυχτάνε και άλλα που πλέον δεν θυμάμαι... Η κασσέτα αυτή αν και θα ήθελα πλέον δεν υπάρχει. Ειμαι σίγουρος οτι κάποια στιγμή θα έφτασε απο τις επανεγραφές να έχει και sepultura.

Τελειώνω το Δημοτικό, και πρακτικά με την είσοδο στα Γυμανασιακά τα χρόνια αρχίζει η Madness! Απο δω και πε΄ρα θα δείτε πολλές αλλαγές στα ακουσματά μου που ήταν όμως ποιο συνειδητοποιημένα.

Στν πρώτη Γυμνασίου 1989 ακόμα, και αρχίζει το πρώτο κόλλημα. Ο Michael Jackson τότε στο απόγειο του σκορπάει πανικό και εγώ βρήσκω θέση στο δωμάτιο ανάμεσα στις αφίσες του Σαραβάκιυ και του Ρότσα να ανεβάσω και τον Τζάκο. Μιλάμε όμως για τρέλα.Εκείνη την εποχή απέκτησα και το πρώτο μου δικό μου κασσετόφωνο. Μην φανταστείτε κάτι ακριβό. Αλλα διπλής εγραφής και desigh-νατο παρακαλώ πάρα πολύ. Θυμάμαι μάλιστα και πως το πήρα. Είχαμε ανέβει οικογενεικώς στην Αθήνα και μαζί με έναν θείο μου οπου ήξερε απο τέτοια και ψιλοκουβάλαγε την ιδια αρρώστεια που αργότερα απέκτησα και εγώ, πήγαμε στον Πειραιά. Κάτω στο λιμάνι που ακόμα έχουν μείνει μερικά μαγαζιά με ηλεκτρικά είδη και ρολόγια. Αυτό το κασσετόφωνο τι τράβηξε... Εκεί έγραψα τις π΄ρωτες μου συλλογές.

Εκεί έκανα τις πρώτες ηχογραφήσεις..καθώς και τα πρώτα προσωπικά πάρτυ. Για αρχή το πρώτο που φρόντισα να πάρω ήταν όλες οι κασσέτες του Jackson. Ηξερα όλα τα τραγούδια απέξω. Τα καλοκαίρια στο χωριό θυμάμαι ανέβαινα στο δευτερο όροφο του σπιτιού έβαζα το κασσετόφωνο στο παράθυρο και έκανα πρόγραμμα για 2-3 φίλους της γειτονιάς. γυρναγα τις κασσέτεες εκεί που ηθελα και ήμουν έτοιμος. Όχι βέβαια οτι έρονταν πάντα να μακούσουν...αλλα οταν σε ένα χωριό στο διπλανό σπίτι ένας πιτσιρίκος έχει βγάλει το κασσετοφωνο στο παράθυρο...ήθελαν δεν ήθελαν με ακουγαν.Στο ίδιο σπίτι της γιαγιάς μου τα αδέλφια της μάνας μου είχαν αφήσει ένα παλιό pick up philips...και καμια 50 αριά δίσκους. Δίσκοι disco (τότε δεν ήξερα τι είναι), rock, jazz και αρκετοί απο ελληνικά της εποχής. Νταλάρας, Boney m, Black Sabbath θυμαμαι...Ενα best απο Boney m θυμάμαι έγινε απο τους αγαπημένους μου...Mr Baker...To πικάπ βέβαια αντιμετόπιζε τεχνικές δυσκολίες γιαυτό και το είχαν αφήσει οι μπαρμπάδες μου στο χωριό. Τη δουλειά του όμως για μένα την έκανε.Τώρα είχα 3 πηγές ήχου για να μιξάρω και να παίζω τα κομμάτια συνεχόμενα. Χλιδή για το μικρό Βασιλάκη. Γρήγορα, και ενώ η κατάσταση του πικ up χειροτερευε στα χέρια του πειραματιζόμενου Βασιλάκη το μεταφέρω απο το χωριό στην Καλαμάτα στο σπίτι. Ακόμα θυμάμαι τη μάνα μου να γκρινιάζει και να μου λέι...''που την πάς τη σαβούρα''. Α ρε μανούλα...και ναξερες...anyway...σε λατρευω και ας μην ξέρεις. Πολύ γρηγορα όλα πάνε απο το κακό στο χειρότερο. Το κασσετόφωνο αρχίζει να αντιμετοπίζει υπαρξιακά προβλήματα, το πικ απ δεν χρησιμοποιείτε πολύ μιας και δεν είχα και δίσκους και αυτοί που πήρα απο το χωριό είχαν γίνει χάλια απο τα σκρατς που προσπαθούσα να κάνω.

Πρέπει να ήταν Χριστουγεννα του 1990 όμως όταν αγόρασα το πρώτο μου βινύλιο. Ηταν μια συλλογή που την έχω ακόμα της dino HITS OF THE YEAR. Η μάνα μου μαγείρευε...

- ''μαμάααααα...θα μου δώσεις 200 δρχ? ''

-'' Γιατι''?

-''θέλω να πάρω ένα δίσκο''?

-''είσαι καλά? Τι να τον κάνεις?΄΄(ακόμα αυτό λέει όποτε με επισκέπτεται μόνο που τώρα δεν της ζητάω 200 δρχ...Εχω άλλο χρηματοδότη...Mastercard)

Τελικά μου τα έδωσε..Η πρώτη αγορά ήταν γεγονός..΄κανα μήνα αργότερα απο την αγορά το πικ απ πέθανε στα χέρια μου μετα απο 20 χρόνια παιξίματος. RIP.

Τα ακούσματα μου τα επόμενα 2 χρόνια ''άνοιξαν πολύ''. Απο τις εκδρομές του σχολείου οπου χορευαμe στη γαλαρία το holiday και τα σχολικά παρτυ σε τοπικά club όλα τα θυμάμαι γλυκά. Το 1991 ένας θείος μου μας πάει σε ένα beach bar...πρωτη φορά...ψάρωσα. Μας έδωσε frute πανς χωρίς αλκοόλ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που σηκώθηκα και είχα πάει στο πόστο του DJ...Μαγευτικα...Αυτός δεν είχε κασσετόφωνο, είχε πολλους δίσκους και το πικαπ του ηταν γκρι...καινουργιο (ΜΚ2 techniks) Οχι σαν το μακαρίτικο το δικό μου. Με θυμάμαι να τον κοιτάω σαν θεο...Μέρες μετά δεν σκεφτόμουν τίποτα ταλλο...

Απο το 1992 και μετά μπήκε στη ζωήμου σιγά σιγά η techno. Techno Traxx 2 unlimited , Snap... και άλλα. Σιγά σιγά ήρθαν και οι πρ΄ωτες έξοδοι σε πάρτυ του σχολείου φυσικά. Πρόλαβα την Disco sto Elite (Ξενοδοχείο που υπάρχει ακόμα στην Καλαματα), Το trapp, to ASO Club , to Block...Αυτά βέβαια μόνο σε πάρτυ. Μόνος θα πρέπει να βγήκα στην τρίτη Γυμνασίου, με τον κολλητό τον Κώστα. Στο Ροδανθό στην παραλία. Το ποιο classic ροκ μπάρ στην πόλη. Θυμάμαι...την αγωνία ..μπάινουμε μέσα...Should i stay or should i go..., Clash..και μετα walking by myself απο G.Moore. ωραία ηταν...Η ροκ αρχίζει να με κερδίζει...με 3 κομμάτια. ΄Το Losing my religion που ακουσα πρώτη φορά στο Ροδανθό, το Nightmare στο ραδιόφωνο και το Νovember Rain στο τότε ελευθερο MTV που έπαιζε απο το πρωί ως το βράδυ.

Οι αφίσες του Michael έχουν κατέβει απο τους τοίχους. Το μπλέκ το έχω σταματήσει και σε μία μετακόμηση μάλιστα η μάνα μου , μου πέταξε όλη τη συλλογή με τα τεύχη όλων των χρόνων (και τι δεν θαδινα να ταχω). Στη θέση του υπάρχει ειδικά τα καλοκαίρια η Αθλητική ηχώ. Τα πρωτοσέλιδα όατν ήταν πράσσινα έμπαιναν στον τοίχο. Λιγο αργότερα αρχισε να ανεβαινει και η Claudia schiffer...

To ατυπο dj λίκη sto δωματιό μου συνεχίζεται. Μάλιστα τώρα έχω περισσότερες κασέτες και έχω προχωρήσει και σε lightning εφφε. Ακόυστε τι εκανα.. Ειχα 3 φακους στο σπίτι...Επαιρνα πολύχρομο ριζοχαρτο , τους σκεπαζα μπροστά, τον καθένα με διαφορετικό χρώμα...τους κρεμούσα απο κάπου με κλωστη και τους αναβοσβηνα η τους στριφογύρναγα ανάλογα με το ρυθμό. All that she wants.....χαχα...

Στο Λυκειο παραροκέψαμε...ήρθε το grunch οπου ήταν μόδα...Offspring Nirvana και αλλοι...Τα πάρτυ αρχισαν να πονηρευουν αν και γω ο κακομοίρης περισσοτερο ασχολιομουν με τη μουσική στο πάρτυ παρα με τις γυναικες (αυτο μου στοίχισε αργότερα αλλα χαλάλι...σάμπως και οταν ασχολήθηκα με αυτες ..τι κατάλαβα?)

Είχαμε έναν φίλο που γενικά ηταν πάντα ένα βήμα μπροστά στη μουσική...Οταν ο κόσμος ανακάλυπτε το Grunch αυτος ανακάλυπτε το death. Οταν ο κόσμος πήγαινε στο death αυτος είχε ανακλύψει το Hip Hop. Akoma έστσι είναι αποτι μαθαίνω. Τωρα ακούει πειραματικό Hip Hop χωρις μουσική μόνο voice, freestyle.. Σε κανα δυο χρόνια θα ακούσουμε τι ακούει... Καλά ναναι ο φιλαράκος απέκτησε και το πρώτο cd player στην παρέα.  Ετσι τα Σάββατα υπήρχε καθιερωμένη συνάντηση της παρέας σπίτι του για Sega  fifa 93 χαχα kai μουσική. Μια μέρα, το θυμάμαι, μας λέει...

-ακούστε κομμάτι...

και βάζει το Kings of metal των Manowar. ετσι ήρθε το metal sthn παρέα. Στην αρχη μονο manowar. Μάλιστα απο χαρτζιλίκια είχα πάει και έιχ ααγοράσει και το πρώτο μου cd . Το triumph of steel. Φθσικά χωρίς να έχω cd player. Ακόμα με το κασσετοφωνο πάλευα. Ειχε χαλάσει και το ένα deck και στο άλλο για να παίξει την κασσέτα χωρις να την μασήσει έπρεπε να το πατεντάρεις με καρφωμένο καπάκι bic στυλό στο play.

-Μαμα? θέλω στερεοφονικό....

Χ2500 φορες per Day, καποια στιγμή είπε οκ....

Πήρα ενα sony compact Hi Fi poy είχε 2 deck, πικαπ, και cd player!!!! Τώρα μάλιστα...

Επρεπε να προχωρήσω στο επόμενο επίπεδο. Ραδιόφωνο!

Μετά απο αποτυχημένες προσπάθειες να φτιάξουμε πειρατικό σταθμό αφου η εμβέλεια του GHost FM ήταν μόνο στο τετράγωνο και εμεις θέλαμε κάλυψη οχι ερασιτεχνικά πράγματα, γνώρισα έναν φίλο που δούλευε σε τοπικό σταθμό και μπήκα για πρώτη φορά στη ζωή μου σε studio. Για πρώτη φορά με ονειρευτικα πίσω απο μικρόφωνο.

Οταν τελειωσα το Λυκειο, και για 2 χρόνια πριν εγκαταλείψω την πόλη που μεγάλωσα άρχισα τα ροκ σταριλίκια! Η πρώτη μπάντα ήταν γεγονός. Απο τη στιγμή που ανακάλυψα οτι είμαι εντελώς κουλός και δεν ήξερα να πάιζω κάποιο όργανο. Αποφάσισα να γίνω ο αρχηγός και τραγουδιστής της μπάντας. Η πρώτη μπάντα λεγόταν Last Aliance. Θυμάμαι εγώ το είχα προτείνει στα παιδιά και αυτοι οι λαλάκες συμφώνησαν. Σημερα περισσότερο όνομα ασφαλιστικής εταιρείας μου θυμίζει πάρα Heavy Metal μπάντας. Ωραίες επόχές . Αν και υπήρχαν και άλλες παλιότερες μπάντες στην Καλαμάτα είμασταν οι πρώτοι που ηχογραφήσαμε demo. Καμαρώναμε για αυτό. Κάναμε και συναυλίες. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη εμφάνιση...Αγχος...χαχα...Πριν βγούμε επαιζα DJ sto μαγαζί ,μετα πήγα τουαλέτα και διαβαζα τους στίχους και μετα Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ.....αν και το δεξί με το αριστερό πόδι εμοιαζαν καρφωμένα στη γή το Live πήγε καλά. Ταυτόχρονα έπιασα δουλεια σε επαγγελματικό κανονικό ραδιόφωνο. Ηχω fm καλαμάτας. Στην αρχή ήμουν μόνο ηχολήπτης ροής. Αργότερα και παραγωγός. Αρκετά μεγάλη επιτυχία είχε η Νυχτερινή Ηχώ, κάθε βράδυ 10-12 με ροκ και ποπ μπαλάντες...κατάλαβα την αγάπη μου για το ραδιόφωνο. Στα πάρτυ ημουν π΄΄αντα ο ντι τζέι...Τους επαγα τα νευρα...Η μουσική ήταν δική μου!

Τα cd μου δειλά δειλά άρχισαν να αυξάνονται...Το πρώτο και τελευταίο επαγγελματικό ραδιόφωνο που εργάστικα τελειωσε...Το ψωνιο έμεινε...Ενα χρόνο μετα που έφυγα έμαθα οτι πέθανε και η ιδιοκτητρια του σταθμού. Μ΄΄αγάπούσε η κακομοίρα...Καλά ναναι εκει που είναι....

Όταν ανέβηκα Αθήνα εργάστηκα σε δισκοπωλειο. Για 2 χρόνια στα Virgin megastore στην Σταδίου. To δικο μου High Fidelity ηταν γεγονός. Περασα καλά εκεί....και έμαθα πολύ μουσική...Πολλά πράγματα και ακούσματα...Άνοιξαν τα αυτια μου σε νέους ήχους. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκα με περιοδικα, μουσικά Sites, ta cd πλεον δεν χωρούν στο σπίτι, ενώ τελευταία και με αφορμή και ευκαιρία το Bat City που μας έδωσε πάσα και χώρο για γκόλ, πρέπει να ανησυχώ και για το πως θα βγούν απο το σπίτι. Παίζω όποτε μπορώ και όπου μπορώ μουσικές που αγαπάω και χάνομαι....

Στο music heaven βρηκα την ευκαιρία να ξανακάνω ραδιόφωνο. Το ευχαριστιέμαι, ξεφευγω...Γνωρισα φίλους και περνάω καλά...

Σήμερα...την ψάχνω ακόμα...εχω μια αρκετά καλή δισκοθήκη που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει...2 ενισχυτές, 4 ηχεία 250 watt, 2 cd player, αντί για φακούς έχω Strob και blacklight στο σπίτι , αλλά και 2 πιστωτικές χαχα...

Αυριο δεν ξέρω ...το ταξίδι της μουσικής είναι μακρή...το περιμένω με αγωνία...

Ακόμα θυμάμαι το παιδάκι που χάζευε τον DJ σε εκείνο to Beach Bar!  περιμένω και εγώ ένα παιδάκι να ερθει να με κοιτάξει με το ιδιο βλέμα. Και τότε ...θα μπορώ να του πώ το μέλλον του...

ΥΣ. Δεν ξέρω τι μπορει να κατάλαβε όποιος κατάφερε να φτάσει ως εδώ...

Aυτο το Σάββατο θα παίξουμε τις μουσικές μας στο cafe-Bar DEL SOL.

DJ.V ON DECKS AT DEL SOL.

Καραίσκου 134 (Πεζόδρομος) Κοντά στο Δημαρχείο Πειραιά.

Ανοίγω τεράστιο θέμα που μπορεί και να συζητηθεί πολύ. Το έχω παραφιλοσοφήσει χρόνια όμως και θα ήθελα να το μοιραστώ να δω και που κινήστε  όλοι εσείς.

Η σχέση των ανθρώπων με τη μουσική συνήθως έχει δύο φάσεις το πολύ.Η φάση εξάρτησης και κολλήματος και η ψυχαγωγική φάση. Αυτά χωρίς να σημαίνει οτι στην πρωτη κατηγορία δεν εμπεριέχεται και η δεύτερη. Η πρώτη φάση ξεκινά συνήθως στην εφηβεία  και είτε ολοκληρώνεται αργα η γρήγορα με τον ακροατή να την βλέπει πλέον καθαρά ψυχαγωγικά είτε (εδω βρισκόμαστε πολλοί απο εμάς) η μουσική να γίνεται δεύτερη φύση του ανθρώπου και να καταλήγει να κοιμάτε αγκαλιά με τους δίσκους του(ποιον μου θυμίζω), την κιθάρα του ή ακόμα οι πλέον τυχεροί να την κάνουν επάγγελμα.

Τα είδη μουσικής πολλά, άλλα σταθερά αλλα εξαφανισμένα, άλλα στις δόξες άλλα σε Underground επίπεδο,άλλα trend και άλλα cult.

Apo ta 70's και μετα (κυρίως ) και ενώ το χαρωπό και με ελαφρύ στίχο rock n roll των 60s άφηνε τα σκήπτρα σιγά σιγά στο σαφώς και ποιο πολιτικοποιημένο rock των 70ς διακρίνεται μια σταθερή μάχη της μουσικής και των οπαδών της ανάλογα με το είδος.Οι αφίσες του ELVIS ( Ζει, είναι δεδομένο) άρχισαν να κατεβαίνουν σιγά σιγά απο τους τοίχους των παιδικών δωματίων, ο ρομαντισμός της εποχής χανόταν ..ταυτόχρονα με τις napalm και τον τρόμο που σκορπιζαν οι Αμερικάνοι στο Βιετνάμ.  Ο Morisson δίνει το σύνθημα, stones, beatles, straits το παρασύνθημα, και η νέα μόδα είναι εδώ . Evolution...Στην ΜΠΑΝΑΝΙΑ που λέγετε Ελλάδα ο κόσμος ανακάλυπτε το ροκ, και ξεροστάλιαζε στο ραδιόφωνο (μοναδικός τρόπος ενημέρωσης) να ακούσει κανα νέο τραγούδι. Στα τέλη της δεκαετίας η νεολαία μη μπορώντας να αντισταθεί στη χούντα με καντάδες...βρίσκει το δικό της soundtrack kai ζητά την ελευθερία της.

  Παρατήρηση που θα μας χρησιμέψει για το θέμα Νο 1: Οι ψαγμένοι της εποχής νοσταλγούν τις καντάδες και αφορίζουν τη νεολαία λέγοντας τους βρομιάρηδες χωρίς καμία ποιότητα, γούστο και επίπεδο.

Τέλη 70ς αρχές 80ς...Περίεργοι στίχοι, επιθετική μουσική , αντίδραση στο κατεστημένο. Το punk έσκασε σαν λαίλαπα απο το πουθενά σαν απάντηση της μουσικής στο αδιέξοδο και στην ανία. Σε χρόνο μηδέν εξελίσσεται σε κίνημα που έχει παντού ορκισμένους υπέρ του φίλους. Η μουσική βιομηχανία ακολουθεί...Ο πολύς Malcom MCLAREN , ΟΙ pistols, oi Clash, oi Blondie, oi Buzzcocks...με τις εμφανίσεις τους σοκάρουν. Οι κλοτσιές στους γίγαντες της Ποπ και του Ροκ έρχονται σωρηδόν. Η κόντρα με την προηγούμενη δεκαετία εμφανής. Ο Μοrrison έλεγε'' ξέρω τι θέλω , μα δεν ξέρω πως θα το αποκτήσω''. O αρχηγός των Sex Pistols απο την άλλη φώναζε'' Δεν ξέρω τι θέλω μα ξέρω πως να το αποκτήσω''.

Παρατήρηση που θα μας χρησιμέψει για το θέμα Νο 2: Εδώ να δείτε αντιδράσεις απο τους ''ψαγμένους''.

Μετά έρχετε η αλλαγή fleetwood Mac και Βee Gees ανατρέπουν το σκηνικό. Saturday Night Fever και ο κόσμος στις πίστες. Το 1978 ξεσπάει η καταιγίδα του Grease. Ερχετε πίσω λίγη αθωωτητα των 60s , ο Βασιλιάς ζεί, και ο Travolta γίνεται ο απόλυτος star...οι Pistols , o Tzagger , o Lennon κατεβαίνει απο τους τοίχους των εφηβικών δωματίων. Και έρχετε η ανεμελιά των 80ς. Η τελευταία αθώα δεκαετία της ανθρωπότητας. Η τελευταία δεκαετία χωρίς internet..H τελευταία δεκαετία του λατρεμένου βινυλίου. Ταυτόχρονα ένα κομμάτι της ροκ επηρεασμένο απο την αντιδραστικότητα του punk σκληρένει και γενιέται και ένα νέο είδος μουσικής που απασχολεί πολύ κυρίως απο τα μέσα της δεκαετίας και μετα. Η μουσική που φοβήθηκε ο Θεός, που λατrευει ο σατανάς και σιχαίνονται οι μαμάδες όλου του κόσμου. Heavy Metal.

Παρατήρηση που θα μας χρησιμέψει για το θέμα Νο 2: Εδώ έγιναν πολλά ταυτόχρονα. Το ροκ αρχισε σιγά σιγά να γίνεται και να αποκαλείτε κλασσικό. Ο κόσμος πάλι χωρίζεται και αξέχαστες έχουν μείνει οι κόντρες (μερικές φορές έπεφτε και ξύλο ) μεταξύ καρεκλάδων και ροκάδων. Η αργότερα καρεκλάδων και μεταλλάδων. Σημείωση ιδιαίτερα σημαντική που θα χρησιμοποιήσω και αργότερα. Ο ποιο κοινός χαρακτηρισμός για τα disco κομμάτια που ήταν μόδα τότε , ηταν πως ηταν ευπεπτα, μόδα που θα περάσει, κενά νοημάτων ηθικής και χαμηλής ποιότητας. Δεν χρειάζεται φυσικά να σας αναφέρω πόσες disco αναβίωσαν 20 χρόνια μετα κι πόσα κομμάτια αποτελούν βασικό set κάθε Dj η παρτυ που ΄σεβετε τον εαυτό του. Ούτε φυσικά να σας αναφέρω πόσοι αμετανόειτη τότε 20ρηδες ροκάδες...σημερα λιώνουν τα 40 ετών κορμιά τους στις πίστες με bee Gees, φωνάζοντας μάλιστα... ''α ρε ...αυτη ειναι μουσική..''  

Στα 90ς (αυτα τα ζήσαμε απο πρώτο χέρι) η μουσική κινείται πολύπλευρα. Η disco φεύγει και τα μαγαζιά δεν εχουν ποια πίστα για χορό. Το Hair Metal πεθαινει με το τελευταιο Illusion των Roses.To MTV δίνει τα νέα HIT και μπαίνει παντού. Μέχρι και στην Μπανανία το πιάναμε ελευθερα απο κάποιο ελευθερο δορυφορικό της ΕΡΤ.Το Μetal γίνεται για τελευταια φορά mainstream και μπαίνει στα σπίτια όλων με το Black Album των Metallica. Η νεολαία τρώει τα πρώτα γερά χαστούκια, πλέον εχει internet ( καλα στην Μπανανία αργησε λίγο...αλοίμονο), μαθαίνει και υποψιάζεται τα πάντα. Ο κόσμος αλλάζει και περνά στην κοινωνία της πληροφορίας.Θα έλεγε κανείς πως ήταν η ιδανική εποχή αναβίωσης του Punk. Ο κόσμος όμως κουράστηκε με την πολιτική όσο και με τις πίστες και το Ρόδα τσάντα και κοπάνα. Ε΄χει εσωτερικές αναζητήσεις και αντιδρά. Με δυο τρόπους. Το Grunch κινημα και το Rave. Οι συγχρονοι rockers δεξια στο πλευρο του απόλυτου ήρωα των 90ς Cobain και οι dancers αριστερα με ατελειωτα parties παντου. Βίλες , club παραλίες, ...όλα έγιναν μια πίστα χορού. Η ποπ μένει πόπ και στην Μπανανία ανθεί αυτό που λέμε ΄΄ελληνάδικα΄΄ .Μεταμφιεσμένο λαικό τραγούδι με ποπ δυτική και μοντέρνα ένδυση. Οταν πέθαναν τα ελληνάδικα ο κόσμος γύσισε στις πίστες αλλα πλέον η ελληνική σκηνη είχε δυτικοποιηθεί...καλλιτέχνες φαντάσματα απο τα 80s μεσουρανούν ακόμη (με 7500 πλαστικές)...και η γη ακόμα γυρίζει.

Το τι γίνεται σημερα το βλέπετε και το ξέρετε περιττο να το αναφέρω άλλωστε θα μιλήσουμε γιαυτο αν αξιωθούμε να ζήσουμε και αυτη τη δεκαετία...Φυσικά όλη αυτη η περιπέτεια της μουσικής που σας ανέφερα δεν είναι μουσική εγκυκλοπαίδεια και σαφέστατα εχει ελλέιψεις τόσο σε κινήματα μουσικα (πχ Rap) ; όσο σε είδη (blues , jazz soul...ktl). Ελλείψεις και παραλείψεις μπορεί να υπάρχουν και σε καλλιτέχνες αλλα δεν ηταν αυτός ο σκοπός. Γιαυτο μην αρχίσουν τα παραπονα του στυλ...''Μιλησες για Rock στα 70ς kai δεν ανέφερες τους Led Zeppelin''. Σε όλες τις δεκαετίες που ανέφερα 40 χρόνια τώρα δηλαδή κυριαρχούν οι κόντρες μεταξύ των μουσικόφιλων, η ομαδοποιηση τους και ο ανάλογος χαρακτηρισμός τους. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι οτι πάντα μπροστάρης σε όλα τα νέα μουσικά κινήματα ήταν η νεολαία. Φρέσκα μυαλά, αθώα, αυθόρμητα...Επίσης όλος ο πόλεμος και οι κατηγορίες περι διχως νόημα μουσικής, ερχόταν πάντα απο μεγαλύτερους. Το χασμα γενεών ζει και βασιλευει...Πάνω σε όλα αυτα..έχω όμως κάποιες σκέψεις.

Η δική μου σχέση με τη μουσική δεν ανηκει στο μέσο όρο. Δεν ειμαι ο μόνος τρελός στο στρουμφοχωριό αλλα απο πολύ μικρός πάλευα με μία κασσέτα...που έγινε βινύλιο...που εγινε cd..mp3...και εχει ο θεος. Ανήκω λοιπόν σε αυτή την βλαμμένη κατηγορία ανθρώπων που μπορεί να μην έχει να φάει για να αποκτήσει ενα δίσκο.  Η σχεση μου με τη μουσική είναι αυτοβιογραφική. Ανάλογα με τη γενιά μου είχα και γω πολλά ακούσματα και κατα καιρούς  διάφορα κολλήματα και σαφώς επεσα στην παγίδα που με εκανε να γραψω και αυτο εδω το κειμενο. Ειχα αυτιά κλειστα και ακουγα κατι οπαδικά. Με τον καιρό όμως αυτό άλλαξε.Πιστεψτε με..μονο κερδισμένος βγήκα. Δεν υπάρχει κακή μουσική. Ειναι όλα υποκειμενικά. Μην βαζεται ορια και σύνορα στη μουσική και μην κρινεται τις επιλογές του άλλου.Αφορμή ήταν ένα post της φίλης sunwing στο blog της, οπους ως καθηγήτρια και έχοντας την αγωνία της σωστής διαπαιδαγώγησης των μαθητών, είπε όχι σε διασκέδαση στην Κοκκίνου κατά την εκδρομή του σχολείου. Καταρχήν και αστειεύομαι...τα παιδιά έχασαν μοναδική ευκαιρία να δουν τον φίλο μας agera live. Επίσης διάβασα κάποια σχόλια φίλων οι οποίοι μέσα απο τα δικά τους γούστα και βιώματα πρότειναν τα παιδιά να πάνε από τον Μάλαμα μέχρι και σε ρεμπετάδικο. Σεβαστά όλα και δεν τα κρίνω αλλά ξεχάσαμε το βασικό. Αν τα παιδιά θέλουν κοκκίνου, αν δεν θέλουν το συγκεκριμένο βράδυ ουτε ποιότητα ούτε προβληματισμούς (που άλλωστε έχουν περισσότερους απο όσους είχαμε εμείς στην ηλικία τους) πάρα απλά θέλουν ανέμελα (σπάνια οι νέοι είναι σε τέτοια κατάσταση πλέον) να διασκεδάσουν. ΑΠΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΧΑΒΑΛΕ! Γιατι να τους το στερήσουμε?

Κατηγορούν τους νέους οτι δεν ασχολούνται με την πολιτική. Ξέρετε γιατι? επειδή γνωρίζουν...ξέρουν...και ψάχνουν λίγη αθωότητα...Αυτο που η φύση προστάζει και απαιτεί και η κοινωνία τους το στερεί. Ειμαι βέβαιος πως μία μουσική επανάσταση με τόσο έντονο πολιτικό χρώμα όπως στα 70ς  σήμερα δεν  έχει θεση.

Οι επιλογές στο ντύσιμο και το γενικότερο Lifestyle σαφέστατα και διαχωρίζουν τους ανθρώπους. Ισως και να τους καλύπτουν την ανάγκη ένταξής τους σε ένα σύνολο. Η ακόμα να τους ξεχωρίζουν από τη μάζα. Ένας ροκάς νιώθει μοναδικός...αισθάνεται οτι η μουσική ειναι δική του και οτι αυτό τον ξεχωρίζει. Αυτός είναι και ο λόγος που και κάθε μουσικό trend συνοδευόταν και με αντίστοιχη στιλιστική πρόταση .Το θέμα του μουσικού ρατσισμού με ενοχλεί πολύ. Όχι τόσο γιατι θίγει το σημαντικότερο πραγμα που εχει για να γαληνεύσει την ψυχή του ο άνθρωπος  αλλα γιατι κρατάει τον κόσμο με κλειστά αυτιά και παρωπίδες. Ενας άνθρωπος απόλυτος με taboo στη μουσική εχει πολλές πιθανότητες  να έχει την ίδια συμπεριφορά και σε άλλα σημαντικότερα πράγματα. Δεν ακούω ελληνικά και η Αντζελα που κάνουμε εκπομπή ξέρει τι μάχη δίνει για να παίξουμε κανα ελληνικό τραγουδάκι στην εκπομπή.Σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν θέλω να φανώ σαν υπερασπιστής του Λαικού ή ακόμη οτι προτείνω την ισοπέδωση και οτι πρέπει όλοι να ακούμε τα πάντα. Μακρια απο μενα αυτο. Ο καθένας με τα γούστα του και τις επιλογές του. Εγω για παράδειγμα δεν μπορώ να ακούσω jazz. Δεν ξέρω ομως τι θα γίνει σε 5 χρόνια...Και αυτό ειναι το ενδιαφέρον...θα ανακαλύψω καινούργια πράγματα. Χαζή, για να έρθουμε και στα επίπεδα της Μπανανίας, είναι και η κόντρα των έντεχνων με τους Λαικους-Σκυλάδες. Και μου κάνει εντύπωση οτι οι ιδιοι καλλιτέχνες έκαναν βήματα και συνεργασίες που είχαν και ενδιαφέρον αποτέλεσμα.

Ομολογώ οτι ποιο μικρός ήμουν  απο αυτούς που κατέκριναν με γνωστό snob υφος ΄πολύξερου μουσικού παντογνώστη. Κάποτε άκουγα μονο ποπ,μόνο techno, μονο μεταλ, μόνο ροκ....στην πορεία και καθώς μεγάλωνα άκουσα πάρα πολλά...και έχω να ακούσω ακόμα χιλιάδες. Η μουσική είναι αυτοβιογραφική...μεγαλώνει μέσα μας και μαζί μας. Στο κάτω κάτω ακόμη και αν δεν πάνε τα παιδιά στην Κοκκίνου...αν θέλουν να ακούσουν θα ακούσουν...Επίσης και είμαι κάθετος σε αυτό οι άνθρωποι και το επιπεδό τους δεν διακρίνονται και κατατάσσονται ανάλογα με τα μουσικά τους ακούσματα. Εχω συναντήσει στη ζωή μου εξαιρετικές προσωπικότητες που άκουγαν πολύ εύπεπτη μουσική γιατι απλά αυτο ήθελαν , όπως βέβαια και το αντίθετο...καθίκια που πατούν επι πτωμάτων αλλά οι έξοδοί τους είναι στο μέγαρο μουσικής...Συμπέρασμα ?Ψυχραιμία.
Η μουσική δεν έχει σύνορα και όρια...
και μιλάει στου κάθε ανθρώπου την καρδούλα...και το τι λέει η καρδιά του καθενός μόνο αυτός το ξέρει...

ζήσε τη μουσική....μην ζεις απλά με μουσική!

ΥΣ. θα ήθελα τις απόψεις σας…

Για την αρρώστεια τι να πώ...

αντε γεια το πρωτάθλημα ως συνήθως .Τα μέλη πανυγυρίζουν και το Αεκάκι το καημένο ψάχνει να δει τι του έκλεψε ο Μπριακος. Περαστικά μας...

¨Οαση σε όλα αυτά είναι η αγωνιστική άνοδος της ομάδας, η πρόκριση -μισή κούπα στο  κύπελλο, το γέλιο που ρίξαμε με τον Ajax (ξέρετε ποιον εννοώ) και την μαγεία μαγκιά του βενιαμήν της ομάδας Σωτήρη Νίνη...Μας έχει χαζέψει ο μικρός και πραγματικά του αξίζουν συγχαρητήρια!!!

Την επόμενη εβδομάδα περιμένουμε τον Ευρωπαίο PAnathinaikos να στείλει σπίτι της τη Λανς και βλέπουμε....

Εχουμε βλέπετε και το ντέρμπυ στο Καραισκάκι... Για να δούμε τι θα δούμε....

'' εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ...μαζι με τον ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟ....'' 

Τώρα τι να λέμε...Χαμός

Χαθηκα το ξέρω αλλα είχα πολλά τρεχάματα...Δουλειά, ψαξιμο, μουσικές, dj απο δω και απο κεί, τρελό ripping στο Pc-aki μου νύχτα μέρα, τα πόδια στον ώμο και έμπαινε bill έμπαινε...

Είναι μια περίεργη περίοδος για μένα, με πολλές ευκαιρίες που μου βγήκαν αλλα και άλλες τόσες να τα κάνω θάλασσα. Δεν ξέρω ...το ταμείο στο τέλος θα δείξει...

Οτι και να γίνει πάντως κατάλαβα πολλά για κάποιες καινούργιες γνωριμίες και αυτό μάρεσε γιατι στάθηκαν στο υψος των περιστάσεων...

Σύντομα εύχομαι να έχω νέα σε διάφορα επίπεδα για την πάρτυ μου...

Μέχρι τότε σας φιλώ όλους, να είστε καλά και θα προσπαθήσω να τα λέμε και απο δώ ποιο τακτικά...