Ήταν τότε που θυσίασα τη Χαρούλα στους Βράχους για να δω τη Νατάσσα στην Τεχνόπολη. Εκείνο το βράδυ που θυμήθηκα πόσο ωραίο είναι ν' ακούς τα τραγούδια κάποιου για πρώτη φορά live. Ούτε από ραδιόφωνο ούτε από ίντερνετ κλπ. Live. Εκείνη τη στιγμή, μπροστά σου, σου έλεγε "Άκουσε τί έχω να σου πω".

Κι εγώ άκουσα. Και μαγεύτηκα. Μπορεί κάτι να είχε πάρει το αυτί μου απ' τις απογευματινές ακροάσεις στο Μελωδία, αλλά δεν είχα "παρακολουθήσει" τί ακούω. Τότε, όμως, το έκανα.

Μία λέξη μπαίνει δίπλα στη Μαρία Παπαγεωργίου: Ξωτικό. Ένα μικρό κι αεικίνητο ξωτικό που σου λέει ιστορίες!

Η πρώτη εντύπωση πραγματικά μετράει, λοιπόν. Μ' ένα απλό αέρινο φόρεμα, ξυπόλυτη και με την κιθάρα της, ανέβηκε στη σκηνή της Τεχνόπολης. Ποιος δε θα πρόσεχε μια τέτοια μορφή;! Κι εκείνη τη στιγμή ένιωσα σα να ανακάλυψα την Αμερική!

Ακολούθησαν κι άλλες εμφανίσεις που την ακολούθησα κι όλες τις φορές έφυγα ευχαριστημένη. Όχι, όχι! Έφυγα ενθουσιασμένη. Ακόμα και σ' αυτές, που αναγκάστηκα να εγκαταλείψω από νωρίς γιατί τα μαθητικά μου καθήκοντα με πιέζανε!

Δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο από το να σας πω "Ακούστε την"! Σεμνή και δυνατή προχωρά σταθερά διεκδικώντας το χώρο της στον μουσικόκοσμο.

Παραθέτω υλικό για εξερεύνηση:

Σε παλιότερη ανάρτησή μου είχε γίνει λόγος για το Φεστιβάλ Οβριοκάστρου, στο οποίο είναι υπεύθυνος ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, με σύνθημα "Οβριόκαστρο, τόπος πολιτισμού κι όχι σκουπιδιών". Αυτό το φεστιβάλ, φιλοξενώντας πολλούς κι εκλεχτούς καλλιτέχνες (περισσότερα εδώ), ήθελε να μεταφέρει το αντιΧΥΤΑ μήνυμα! Σ΄ένα χώρο, ο οποίος είναι καταχωρημένος ως περιοχή φυσικού και πολιτισμικού πλούτου, είναι ανήθικο να δημιουργείς κάτι τέτοιο καταστρέφοντας κάθε "πηγή" που υπάρχει!

Η εφημερίδες έγραψαν (η αντικειμενικότητα είναι σχετική, αλλά ο νοών νοείτω!):

->Ολονυχτίες στα χαρακώΜΑΤα (Ελευθεροτυπία)

->Έξι συλλήψεις στην Κερατέα (Πρώτο ΘΕΜΑ)

->Βγήκαν τουφέκια για τα σκουπίδια (ΤΑ ΝΕΑ)

->Έκρυθμη κατάσταση στην Κερατέα (Καθημερινή)

Αντίθετα πάλι δεν είδα κανένα κανάλι ν' αναφέρει κάτι τέτοιο, παρά μόνο μια μικρή "ενημέρωση" για τον άμοιρο δημοσιογράφο του Alter, που είχε πάει για ρεπορτάζ και τραυματίστηκε. Τώρα, νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό.

Η κατάσταση έχει ως εξής:

Σε λίγες μέρες λήγει η προθεσμία για τα κονδύλια που είχε δώσει η ΕΕ με σκοπό τη δημιουργία ΧΥΤΥ. Η διαφορά ΧΥΤΥ και ΧΥΤΑ είναι πως στο πρώτο γίνεται ταφή υπολλειμάτων, ενώ στο δεύτερο πρόκειται για ταφή απορριμάτων! Χωματερή κοινώς! Τα 36.000.000 ευρώ έχουν, όμως, ήδη "τσεπωθεί", καταναλωθεί κ.ο.κ! Ο φόβος είναι, λοιπόν, μην τύχει και δεν έχουν να δείξουν πού πήγαν τα χρήματα στα μεγάλα "αφεντικά".

Οι κάτοικοι αντέδρασαν κι έτσι ανοίχτηκε νέο πεδίο μάχης. Δακρυγόνα, ΜΑΤ και σκηνικό που θυμίζει καταστάσεις "καιώμενης Αθήνας" λάβανε χώρα στους δρόμους και στη λεωφόρο Λαυρίου. Όλοι είναι έξω. Μαθητές, εργαζόμενοι, ηλικιωμένοι. Κρατάνε ακόμα αντίδραση για να μην κάνουν τον τόπο τους σκουπιδότοπο.

Μήνυμα από ΑΝΤΑΡΣΥΑ: "Είναι ξεκάθαρο ότι, όσα παραπλανητικά κι αν λένε πολιτικοί και εργολάβοι, στην Κερατέα θα κάνουν ΧΥΤΑ, που είναι γρήγορος και φτηνός τρόπος, για να τσεπώσουν τα λεφτά της Ε.Ε., και όσο για ΧΥΤΥ… έχει ο Θεός" 

(Λυπάμαι, που μόνο αυτοί βρήκαν κάτι να πουν κι όλα τα υπόλοιπα εσωβουλευτικά κόμματα κάναν τους αδιάφορους. Δεν τους πάω κιόλας, αλλά αυτοί κάναν κάτι!)

Περισσότερα κι εγκυρότερα μπορείτε να βρείτε στο ιστολόγιο που έχει δημιουργηθεί, http://antixyta.blogspot.com/ κι ενημερώνεται καθημερινά για τις εξελίξεις στην Κερατέα.

Σημασία έχει να ενημερωθεί όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος και να κινητοποιηθούν μαζί με τους κατοίκους. Δεν έχει σημασία αν δεν είσαι κάτοικος. Σ' ενδιαφέρει. Μόνο ένας ηθικά στεγνός άνθρωπος θα μπορούσε να καταστρέψει κάτι τέτοιο. Ή ένας απαίδευτος..

Υ.Γ: Οι Οικολόγοι τί κάνουνε αυτές τις ώρες; (Μια δήλωση στα πλαίσια του καθωσπρεπισμού. Μου θυμίζει το "Συμπαραστεκόμαστε στην Παλαιστίνη, αλλά δεν το κουνάω από τον δερμάτινο καναπέ μου"..)

*Επιφυλάσσομαι για λοιπές ενημερωτικές αναρτήσεις.

Μια ευχή όλων των μαθητών και καθηγητών, αλλά και των εξαιρετικά ρομαντικών. Ταυτόχρονα είναι ο τρόμος κάθε αστέγου, κάθε μεροκαματιάρη που δεν έχει για πετρέλαιο. Αλλά ας χιονίσει!

Δυστυχώς για μένα, ευτυχώς για την κοινωνία είμαι θύμα του καπιταλισμού! Θέλω τα Λευκά Χριστούγεννα που βλέπουμε στο "How the Grinch stole Christmas". Θέλω να έχω καλτσούλα στο τζάκι και ν' αφήσω μελομακάρονα και κουραμπιέδες για τον Father Christmas. Το πρόβλημα δεν είναι όμως το ότι δεν έχουμε τζάκι. Ούτε το ότι στολίζουμε καράβι σα γνήσια Ελληνόπουλα. Το πρόβλημα είναι πως μεγάλωσα και βλέπω να έχει έξω 20 βαθμούς.

Για το πρώτο δεν μπορώ να κάνω κάτι! Και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ούτε για το δεύτερο μπορώ. Αλλά πρέπει να σε εμπνέει κι η ατμόσφαιρα ρε παιδί μου! Δε γίνεται να βλέπεις το "Home Alone" και να γυρνάει ο αδερφός σου μ΄ένα κοντομάνικο από το σχολείο. Χάλια!

Τί πρέπει να γίνει για να έχουμε τα ιδανικά Χριστούγεννα; Ελάτε τώρα, δεν είναι πολυτέλειες και χαζοαμερικανιές, γιατί σε κανέναν δε θα κακέπεφτε χιόνι, τζάκι, γαλοπούλα και πουτίγκα για επιδόρπιο! Πρώτα, όμως, πρέπει η θερμοκρασία να κατέβει καμιά δεκαριά βαθμούς. Μετά ν' αρχίσει να το στρώνει, μετά να γίνεται αλισβερίσι δώρων και μετά ν' ακούμε για ώρες Dean Martin.

Κι η πιο μεγάλη βλακεία είναι πως όσα wallpapers κι αν βρω στο web, τίποτα δεν είναι το ιδανικό για να το χρησιμοποιήσω ως "δείγμα Γιορτών". Θέλω ένα κατάστημα σαν κι εκείνο στο "Home Alone 2: Lost in New York", γεμάτο παιχνίδια, γλυκά κι ό,τι κάνει ένα παιδάκι τρισευτυχισμένο! Θέλω ξωτικά κι εργαστήρι κανονικό! Θέλω να λιώσω μπροστά στο "The Santa Claus 1,2, και 3", να δοκιμάσω γιορτινές συνταγές και να φάω μια χιονόμπαλα από το πουθενά!

Αχ....μέχρι τότε μόνο να τραγουδάω μπορώ..!

It doesn't show signs of stopping,
And I've bought some corn for popping,
The lights are turned way down low,
Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!

P.S: Θα ακολουθήσει γράμμα στον Santa! Για να χαρούν κι οι ανήλικοι αναγνώστες μου!